Wednesday, August 31, 2005
προσφορά !
Ξέρω ότι αρκετοί από εσάς έχετε ακούσει τις φήμες ότι τα flash των αυτοκινήτων μας, όπως και όλα τα λαμποειδή, καίγονται μετά από ένα συγκεκριμένο αριθμό χρήσεων.

Δεν ξέρω τον αριθμό, είναι φανερό όμως ότι αυτό σας έχει απασχολήσει και προβληματίσει τόσο ώστε να φοβάστε να χρησιμοποιήσετε το flash σας. Fair. Να μην ρισκάρουμε.

Επειδή όμως εσείς έχετε Land Rover και εγώ Twingo και καθημερινά είμαστε σε εθνικούς δρόμους, να κάνω μία πρόταση;;;

Αν φοβάστε τόσο που αποφασίσατε να μην ξαναχρησιμοποιήσετε το παλιολαμπάκι, στείλτε μου ένα mail με τον τύπο του αυτοκινήτου και θα σας στείλω 5 spare!#
I promith …

# Η προσφορά ισχύει για Γάλλους, Vaudιανούς και Κρητικούς που σκοπεύουν να επισκεφτούν την περιοχή μας.

Καλημέρα μας !



Άσχετο ΥΓ. Αν δεν παραπονιέμαι, δεν παρατηρώ, δεν είμαι καλά ... Σήμερα έχω αρκετά παράπονα, άρα καλά ξεκίνησε η μέρα !!! (Whoooow! Καλημέρα με την λογική του παραλόγου !!!)

posted by KV @ 10:30 am   8 comments
Tuesday, August 30, 2005
Ice cubes
Πρόβλημα … Η εκπαίδευση, σε οποιοδήποτε επίπεδο μας κάνει σωστούς στην δουλειά μας (τεχνικά σωστούς), καταρτιζόμαστε στις τεχνικές, γινόμαστε ειδικοί σε ένα τομέα, μαθαίνουμε τα κόλπα … Μας εκπαιδεύουν χρόνια (ατελείίίίίωτα χρόνια) να διαβάζουμε, να ψάχνουμε, να ενεργούμε σωστά και μετά μας αφήνουν έκθετους, όχι στην δουλειά, στους άλλους!!! Τους συνεργάτες, τα αφεντικά, τους υφιστάμενους…

Λόγος… Ένα μικρό Γαλλώδι (κατά το Βελγώδι, Βασίλη) που δεν αντιδρά σε τίποτα και με τίποτα. Φοιτητής άριστος, συστατικές ούτε Νομπελίστας, εργατικός (όσο μπορεί να είναι ένας μικλός Γάλλος), καλός στην παρέα, κεφάτος, εγωιστής όσο πρέπει, με προϋπηρεσία… Στη δουλειά όμως το ένα λάθος μετά το άλλο, κάθε μέρα και ένα βήμα πίσω, απογοήτευση, πλήξη… μήνες τώρα. Και κανένα επίπεδο επικοινωνίας... Νομίζω ότι ξέμεινα από ιδέες, τα έχω πλέον δοκίμασει όλα: αναλυτικές συζητήσεις, προγραμματισμός (Το πρωί 1. ανοίγουμε την πόρτα, όόόόόχι πρώτα βρίσκουμε τα κλειδιά και μετά ανοίγουμε την πόρτα, 2. ...), απλούστερες απαιτήσεις, ενέσεις στην αυτοπεποίθηση (whow, καταφέραμε να λειώσουμε πάγο σήμερα!!!Μπράβο μας!), blame it all on chemistry ("δεν φταίς εσύ καλέ, η χημεία δεν δουλεύει", κατά το "δεν φταις εσύ, εγώ φταίω"), reverse psychology, φωνή, εκφοβισμός, η καλυτερή του φίλη, ο χειρότερος εχθρός, διακοπές όλα τα κόλπα (thanks mum)...
Είναι σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσω... Το θέμα είναι ότι είμαι ακόμα σίγουρη ότι μπορεί όχι απλά να είναι καλύτερος, αλλά να είναι καλός. Και
ότι το πιθανότερο είναι ότι την μεγαλύτερη ευθύνη την έχω εγώ, που δεν βρήκα τον τρόπο να τον προσεγγίσω ... Από την άλλη όσο και να θέλεις να κάνεις κάποιον να πετύχει ίσως να μην εξαρτάται μόνο από εσένα, ίσως θα πρέπει να το θέλει εκείνος περισσότερο από εσένα ... Oh well, νομίζω ότι το υπερανάλυσα -συστήθηκα;; έχω PhD στο overanalyzing- ίσως το βραδάκι πρέπει να αφήνουμε λίγο το μυαλό να ξεκουράζεται.

Καλού κακού πάντως, μήπως στα πρόγραμματα σπουδών να βάζαμε και ένα καφαλαιάκι για ανθρώπινες σχέσεις;;;

posted by KV @ 5:57 pm   6 comments
Monday, August 29, 2005
... plus one

Ξεκίνησα την εβδομάδα μου κεφάτα, παρά την κακή αρχή (ναι, ναι, ναι με ξύπνησαν πάλι)... [Ηρεμίίίία, την αγαπάς την συγκάτοικό σου. Να το θυμάσαι αυτό, ειδικά το πρωί]

Καφές με μουσικούλα στο σπίτι (είπα να αποφύγω τις ειδήσεις), ο δεύτερος στο αμάξι, έφτασα ξύπνια στη δουλειά (γεγονός που είναι από μόνο του επιτυχία). Η υπόλοιπη μέρα έφυγε πολύ γρήγορα. Συναντήσεις, γραφειοκρατικά, γράψιμο (μπλιαχ), πείραμα! Είχα καιρό να δουλέψω τόσο συγκεντρωμένη [όσο μπορεί κανείς να είναι συγκεντρωμένος με τα δυο Γαλλάκια τριγύρω: ένα χαρωπό, ένα χαμένο ... κάπου στο υπερπέραν]. Ο στόχος ήταν να ξεκινήσω την καινούρια χρονιά όπως και πέρυσι, με το ίδιο κέφι, την ίδια αποφασιστικότητα, να μην αναπολήσω, να μην μετρήσω στιγμές, απώλειες, κέρδη ...


Η μέρα κύλησε τελικά αδιάφορα, ήταν απλά μία ακόμα ημερομηνία χωρίς νόημα ...

ΥΓ Zwanάκι, ευχαριστώ!

posted by KV @ 11:31 pm   2 comments
Sunday, August 28, 2005
ΝΥ movie

... πριν από ένα χρόνο - ακριβώς- μετά από 12 ώρες οδήγησης
και ξεκίνησα από την αρχή ...
posted by KV @ 10:44 pm   4 comments
Chita
Ο καιρός σήμερα fair [στην Αγγλία θα ήταν καλός!] ... Ήλιος πίσω από τα σύννεφα και λαμπερά φωτεινά διαλείματα. Κανένα παράπονο! Η μέρα μου νωχελικά αργή. Ξύπνησα αργά (με ξύπνησαν νωρίτερα από όσο θα ήθελα, έπρεπε να γράψω), πρώτο καφεδάκι στο σπίτι και brunch με τους γνωστούς στο κέντρο της πόλης.
Πήγα εκεί ακόμα κοιμισμένη (παρά το μισάωρο οδήγημα, ένας καφές δεν είναι αρκετός), πάρκαρα άτσαλα και έτρεξα να παραγγείλω έναν ακόμα καφέ, άνοιξα την εφημερίδα και… κάτι από ζούγκλα στο background, έντονο, απόρρησα, κοίταξα τριγύρω, ήπια λίγο ακόμα καφέ, τίποτα ... παράξενοι ήχοι ... και καμμία αντίδραση από τους τριγύρω (pass me the milk please το μοναδικό θέμα, ο καθένας στον κόσμο του σε αυτά τα Κυριακάτικα brunch) ... Τηλεόραση/ραδιόφωνο πουθενά, παιδάκια επίσης, ήχοι από δίπλα ;;; (σε εστιατόριο είμαστε) ... Game Boy;; κινητό;; όχι, όλοι είναι αφοσιωμένοι στο πιάτο και την εφημερίδα τους... Άρχισα να ακούω φωνές;;; Κάποια λογική εξήγηση υπάρχει ... [Η δύναμη της συνήθειας, λογικές σκέψεις, για κάθε πρόβλημα υπάρχει λογική απάντηση (μπρίκια κολλάμε;)]
Ντρέπομαι αλλά –μετά τα προφανή- σκέφτηκα και μερικά από τα παρακάτω (ίσως όχι ακριβώς τα παρακάτω, αλλά είχαν το συγκεκριμένο επίπεδο):
* το σκυλί του εστιάτορα είναι ερωτευμένο και τραγουδάει στην καλή του (το έκανε ο σκύλος μου αυτό, αλήθεια)
* Το παιδάκι του γείτονα ταλαιπωρεί το γατάκι του
* Παπαγάλος;;; Καλός!
* Smile, you’re on the Candid camera …
Αυτά ΠΡΙΝ… βγω στο μπαλκόνι ...


Ηθικό δίδαγμα;;; Κανένα πάλι ΑΛΛΑ : Το δεύτερο καφεδάκι το πίνουμε στο σπίτι, ή το παίρνουμε μαζί μας στο αμάξι, κοιτάμε τριγύρω όσο και αν κοιμόμαστε (το εν λόγω τσίρκο ήταν ακριβώς απέναντι, μπορεί και να σκόνταψα σε κάποιον από τους ελέφαντες που απολάμβαναν τον ήλιο καθώς έμπαινα τρεχάτη...) και αφήνουμε πότε πότε και ένα περιθώριο να συμβαίνει κάτι διαφορετικό (όχι δεν θα το βαρύνω Κυριακάτικα ... μπορεί να το έσκασε η Chita και την κυνηγάει ο Ταρζάν).

posted by KV @ 9:09 pm   0 comments
Saturday, August 27, 2005




γιατί πήρα μαζί μου πιστωτική Σαββατιάτικα;
posted by KV @ 5:04 pm   5 comments
Καιρός: Αναποφάσιστος,
Flu status: Eνοχλητικό (πολύ όμως) αλλά ελεγχόμενο πλέον,
Διάθεση: ready to go,
Προορισμός: μμμμ ...
Εξοπλισμός: γυαλιά ηλίου (just in case) και πιστωτική κάρτα (balance σταθερά πλέον negative),
Στόχος: Κανείς! Window shopping, shopping, εφημερίδα με -έναν ακόμα- καφέ, οι ισχυρότερες υποψηφιότητες. Α, ναι και ψώνια για το βράδυ, έχω καλεσμένους και, όσο και να το περιμένουν, ΔΕΝ θα φάνε μουσακά – ήμαρτον!

Καλημέρα !
posted by KV @ 10:11 am   6 comments
Friday, August 26, 2005
sailing time ...

Almost weekend, βλέπω στα μάτια όλων τριγύρω μου το ... final countdown!!! Εδώ και 2-3 ωρίστες μία ανεπαίσθητη ανησυχία (και μια ξαφνική σπιρτάδα!) ... Στοιχηματίζω ότι η σελίδα με την πρόγνωση του καιρού μαρτύρησε σήμερα. Σε ορισμένα μέρη του πλανήτη, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, κοιτάμε με ιδιαίτερη επιμονή την πρόγνωση του καιρού. Ειδικά πριν το Σαββατοκύριακο. Να ξέρουμε ... [Γιατί, δεν ξέρουμε ;;;] Ξεκινάμε από την Πέμπτη. Ελέγχουμε με επιστημονική ακρίβεια όλες τις πηγές, κάνουμε τα στατιστικά μας, το συζητάμε με τους άλλους και επιλέγουμε την πρόβλεψη που μας αρέσει! Κόλλησα και εγώ την μανία για ένα διάστημα αλλά την εγκατέλειψα σύντομα. Παρατήρησα ότι web-MY είναι πάντα απαισιόδοξη, σπάνια ακριβής ... Ειδικά γύρω από την λίμνη ο καιρός είναι πραγματικά απρόβλεπτος και ευμετάβλητος ... Τώρα πια δεν κοιτάω καν, αντιμετωπίζω την πιθανή λιακάδα σαν bonus!

Anyway, ξέφυγα (πάλι) ... Αυτή η τελευταία ώρα της Παρασκευής θα πρέπει να είναι βασανιστική... Εγώ δεν το αισθάνομαι έτσι, ίσως γιατί έχω την πολυτέλεια όταν νοιώσω Παρασκευή –και ας είναι Τρίτη- να εξατμίζομαι! Και αυτή τη στιγμή ... μμμμ.... έχει αρχίσει να μου μυρίζει επικίνδυνα Παρασκευή ...

Καλό Σαββατοκύριακο, ας ελπίζουμε ότι θα έχει bonus round!

posted by KV @ 5:22 pm   4 comments
Thursday, August 25, 2005
French Phoebe

Καύσωνας, βροχή, ζέστη ξανά, κρύο, κατακλυσμοί, πλημμύρες, ζέστη και δουλειά, δουλειά, δουλειά... Μπορεί να διαθέτω γερά (και εκπαιδευμένα) γονίδια τελικά όμως δεν τα κατάφερα να αντισταθώ (όλοι γύρω μου ταλαιπωρούνται εβδομάδες, εγώ είχα δουλειά, δεν προλάβαινα): Πυρετός, πονόλαιμος, κρύωμα, κακή διάθεση ... μμμμ ... (+λυγμ) ...

Χτες το βραδάκι κατέφυγα στο δοκιμασμένο γιατρικό: απανωτά ζεστά (90% καφέ δηλαδή!), βιταμίνες (pizza, η pizza έχει όλες τις απαραίτητες βιταμίνες) και vegging out μπροστά από την (γαλλόφωνη, yet Feng Shui correct) τηλεόραση ...
[Άσχετο, πότε θα καταλάβουν ότι ΚΑΙ η φωνές των ηθοποιών είναι σημαντικές;;; Το
dubbing θα έπρεπε να απαγορεύεται δια νόμου, έχει καταστρέψει γενειές και γενειές Γάλλων και Γερμανών και εξοργίζει τους ατυχείς μετανάστες αφόρητα ... Χτες η Phoebe - Friends – μιλούσε Γαλλικά ...]

Ξύπνησα με το ζόρι το πρωϊ, μάτια δακρυσμένα, φωνή βραχνή (και ταλαιπωρημένη, παραπέμπει σε γερό ξενύχτι, αν δεν με ήξερα καλά θα νόμιζα ότι το καταδιασκέδασα χτες). Ο καιρός ακόμα βροχερός, σχεδόν χειμωνιάτικος ... Λέω να κάνω κάτι που ονειρεύομαι καιρό: Θα εξαφανιστώ για μια μέρα από το εργαστήριο!!! (είμαι άλλωστε σχεδόν σίγουρη πλέον ότι η επιστήμη θα επιβιώσει μια μέρα χωρίς εμένα...) Θα αφήσω όλα όσα έχουν να κάνουν με δουλειά εδώ και θα χωθώ στον καναπέ (και αυτός Feng Shui correct ) ... Φεύγω, ΤΩΡΑ αμέσως (ούτως ή άλλως δεν με βρίσκω ιδιαίτερα παραγωγική σήμερα, εδώ, πίσω από την οθόνη είμαι, κοιτάζω τι γράψατε και περιμένω να δω ποιος θα μου στείλει mail!!!).

posted by KV @ 11:45 am   5 comments
Tuesday, August 23, 2005
πορτοκάλι θες κοπελιά;;;
Όσο και να μην το θέλω, οι κούτες με γύρισαν πίσω χτες ... Χαμογέλασα, δάκρυσα, αναπόλησα, απέκτησα ξανά τάβλι! Θυμήθηκα τις κούτες που περιμένουν ακόμα, που δεν έχω ανοίξει χρόνια τώρα και γύρισα ακόμα πιο πίσω (αυτοπροστασία ; ψάχνω πάντα και την αστεία νότα, το αντίβαρο).
5 μετακομίσεις, 3 χώρες, μία ζωή πίσω. Πρώτη μετακόμιση εκτός Ελλάδας και οι μέρες πλησιάζαν ανησυχητικά. Το σπίτι ένα δυάρι όμως και –αιδιόδοξη όπως πάντα- αποφασίσα ότι ... έχω καιρό! "Πόσα πράγματα μπορεί να έχω πια;;;" (κλασσική ρητορική ερώτηση, ab initio λάνθασμένη, καλό αγχολυτικό όμως). Το σχέδιο ήταν απλό: Μία μεταφορική εταιρεία θα μεταφέρε τα πράγματα από το σπίτι μου (4ος) στους γονείς μου. Εγώ απλά (απλά;;;) έπρεπε να τα βάλω σε κούτες, να κρατήσω τα απαραίτητα για τις τελευταίες μέρες στην λεβεντογέννα και ό,τι χρειάζομουν για την καινούρια μου περιπέτεια ...
Οι μέρες πριν την μετακόμιση πέρασαν ανέμελα, τα συναισθήματα και οι στιγμές εναλλασσονταν ταχύτητα: είχα μια ζωή να αποχαιρετίσω, οι κούτες ΝΟΥΝΟΥ μπορούσαν να περιμένουν (και τώρα που είπα ΝΟΥΝΟΥ άσχετο: Η μικρή Ολλανδέζα είναι μύθος, στην Ολλανδία ΔΕΝ υπάρχει ΝΟΥΝΟΥ...). To make a long story short, όταν πια άρχισα να μετράω αντίστροφα τις ώρες, άρχισα και να μαζεύω, να χαρίζω, να πετάω ... Το ένα κιβώτιο μετά το άλλο γέμιζε και –αρχικά- η θλίψη μεγάλωνε με το κυβικό (δεν είναι εύκολο να βάζεις μια ζωή σε κούτες). Σε κάθε κούτα και ένα σημείωμα για να θυμάμαι τι περιέχει, σε μερικές extra περιποίηση (!), σε μερικές πιο προσωπικό touch, και οδηγίες για τους παραλήπτες ["ΠΟΛΥ ΒΑΡΥ: Μπαμπά ΜΗΝ το μεταφέρεις εσύ", "ΒΙΒΛΙΑ – Μακρυά από υγρασία pleeease"]. Το τελευταίο βράδυ το περάσαμε στο πόδι, το σπίτι γεμάτο κούτες, οι φίλοι να φέρνουν άδειες (άδειαζαν τις δικές τους!!!), διπλοβάρδια, πανικός, το πρωϊ θα έρχόταν η μεταφορική, επαγγελματίες, έπρεπε όλα να είναι έτοιμα ... Ευτυχώς όσο περνούσαν οι ώρες δεν είχα πια χρόνο να αναπολώ και να αποχαιρετώ.
Παρόλη την ολονυχτία τα τελευταία πράγματα μαζεύτηκαν άτσαλα την τελευταία στιγμή... Οι "επαγγελματίες" καθυστέρησαν επαγγελματικά και προς το απογευματάκι, εμφανίστηκαν χαρωποί: ένας ταλαιπωρημένος κύριος και δύο κοκαλιάρικα! Τους έδειξα τα πράγματα, τους εξήγησα ότι η συμφωνία ήταν να τα παραλάβουν από τον τέταρτο και παρόλες τις διαβεβαιώσεις τους ότι όλα ήταν υπό έλεγχο, piece of cake, ένοιωθα την καταστροφή να πλησιάζει ... Έίχα όμως διώξει φίλους και γνωστούς και το πλοίο έφευγε το βράδυ (ή την επόμενη εβδομάδα!) ... Πριν προλάβω να σκεφτώ ή να αντιδράσω, τα κοκαλιάρικα είχαν άρχισει να πετάνε -κυριολεκτικά- πράγματα στο ascenseur, ο ταλαιπωρημένος να δίνει διαταγές και εγώ με το ένα χέρι να προσπαθώ να τηλεφωνήσω στην εταιρεία και με το άλλο να προσπαθώ να περιορίσω την καταστροφή ... Οι επενδεδυμένοι με ύφασμα τοίχοι του ascenseur -περιφάνεια του σπιτονοικοκύρη και απόλυτη έκφραση του kitsch- καταστράφηκαν ταχύτατα ... Το ίδιο και οι υπόλοιποι τοίχοι ... Οι ήχοι από τις μαρτυρικές κούτες με τρόμαζαν λιγότερο από τα δύο μικρά που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να χωρέσουν μέσα στο υπέρβαρο ascenseur για να το συνοδέψουν μέχρι το ισόγειο ... Η εταιρεία out of reach, οι φίλοι επίσης (τους είχα ξενυχτήσει καλά) ... Με το ένα χερι στο τηλέφωνο, το σπίτι ακόμα γεμάτο ΝΟΥΝΟΥ, τα κοκαλιάρικα να με διαβεβαιώνουν ότι αν τους χαρίσω το κασετόφωνο θα προσέξουν το ascenseur ... αποφάσισα να αποσυνδέσω το πλυντήριο! Τελευταία δουλειά και ... χωρίς κλειδί δύσκολη! Αφού με άφησε να παιδευτώ όσο έπρεπε, επενέβει –από μηχανής τεχνίτης- ο ταλαιπωρημένος και με ένα απλό, καλλιτεχνικό χτύπημα κατάφερε να σπάσει τον κεντρικό σωλήνα παροχής νερού ...
Επόμενο πλάνο: στο ένα χέρι η σκούπα να απομακρύνει τα νερά από τα ΝΟΥΝΟΥ ("ΒΙΒΛΙΑ – Μακρυά από υγρασία pleeease"), στο άλλο το τηλέφωνο (κάποιος έπρεπε εγκαίρως να κλείσει τον γενικό) και background ο ταλαιπωρημένος "δεν τα φτιάχνουν σωστά πιά " ...
Μόλις περιόρισα λίγο την καταστροφή αποφάσισα να παρακολουθήσω το τελευταίο μέρος της επαγγελματικής μεταφοράς. Το σπίτι ("μου") άδειο, οι επαγγελματίες είχαν μεταφερθεί στο ισόγειο για να γεμίσουν το φορτηγό. Από το κατεστραμένο ascenseur μπορούσα να ακούσω τις φωνές τους και τους ήχους από τα κιβώτια ... Είχα όμως κρατήσει (αξιοθαύμαστα) την ψυχραιμία μου και ήμουν απόλυτα αποφασισμένη να συνεχίσω έτσι .... χμμμ .. Guess again! Η εικόνα είναι ακόμα πολύ ζωντανή: Ένα φορτηγό γεμάτο ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ (Κρήτη), τα κοκαλιάρικα να εκτοξεύουν ό,τι μπορούν στον ταλαπωρημένο και εκείνος να προσπαθεί να το βολέψει ανάμεσα στην παραγωγή ... Το επόμενο που θυμάμαι είναι η τελευταία του φράση πριν φύγουν προς το ηλιοβασίλεμα : Ένα πορτοκάλι θέλεις κοπελιά ;;;


Ως επίλογο να σχολιάσω ότι δεν έμαθα ... οι επόμενες μετακομήσεις μου μπορούν να γεμίσουν βιβλίο: Μετακόμιση νούμερο 2: με ποδήλατο, νούμερο 3: ένα κρεββάτι φορτωμένο με πράγματα μεταφέρθηκε δια χειρώς Ελλήνων 2 χιλιόμετρα μέσα στην πόλη από το ένα σπίτι στο άλλο (thanks guys), νούμερο 4: ένα ασφυκτικά γεμάτο αυτοκίνητο παραδόθηκε στους γονείς μου (με σημείωμα όμως που τόνιζε : Προσοχή όταν ανοίγετε τις πόρτες), νούμερο 6: διέσχισα την Ευρώπη με ένα άλλο υπέρχειλο αμάξι και όταν χάλασε η εξάτμιση πέρασα 3 ώρες στο Λουξεμβούργο προσπαθώντας να πείσω τους Λουξεμβουριανούς της οδικής βοήθειας ότι emptying the car was NOT an option ... Ηθικό δίδαγμα ;;; ΚΑΝΕΝΑ. Οι αναμνήσεις της ταλαιπωρίας (και της ανικανότητας μου να οργανωθώ) είναι τόσο γλαφυρές που λειτουργούν καταπληκτικά ως αντίβαρο όταν καταφέρνω να ανοίγω τις κούτες!

posted by KV @ 11:09 pm   8 comments
Monday, August 22, 2005
σπιρτόκουτα

Σχεδόν ένα χρόνο μετά, σε μια φοβερή κρίση ενεργητικότητας αποφάσισα να ανοίξω μερικά από τα κιβώτια … Είναι φανερό ότι δεν χρειάζομαι τίποτα από όσα περιέχουν. Ένα χρόνο τώρα δεν έχω αποζητήσει κάτι (εκτός από τις $@&@!#%^ βίδες για το τραπεζάκι… καταραμένο ΙΚΕΑ). Κρασάκι, μουσικούλα, ήρεμη διάθεση και … αναμνήσεις... [Lili, κάνω το αντίθετο, προκαλώ το παρελθόν μου ανοίγοντας τους ασκούς και περίεργο (;) χαμογελάω ... έρχεται και αυτή η στιγμή ...]

Βρίσκω βιβλία αγαπημένα, CD που είχαν παραπέσει σε λάθος κιβώτιο, το τάβλι (!!! ΤΙ να το κάνω το τάβλι εδώ;;;), τα επιτραπέζια, την τράπουλα (!!! που πας καλή μου με την τράπουλα;), το Game Cube (! άλλες εποχές), χρώματα, διακοσμητικά (να θυμηθώ να ρωτήσω την Rach αν επιτρέπει το Feng Shui να τα χρησιμοποιήσουμε!) ...

Ένα βήμα ακόμα, (το μόνο κιβώτιο χωρίς ταμπελίτσα) ... Οι αναμνήσεις βροχή (σαν τον καιρό εδώ σήμερα), προσωπικές, και -για κάποιο παράξενο λόγο- όλες οι στιγμές ξεχωριστές πια ... Ένας χάρτης της Νέας Υόρκης, εισητήρια από το metro στο Παρίσι, card postal από το Bordeaux που δεν έστειλα ποτέ, το ημερολόγιο από την Βαρκελώνη (2003-4), ένας φελλός από κρασί (τι μπορεί να κρατήσει κανείς ...), ένα άδειο πακέτο από τσιγάρα (A'dam), εισητήρια για το θέατρο (γιατί κρατούσα τα αποκόμματα;;;), σπιρτόκουτα (μεγάλο χαμόγελο, γλυκιά ανάμνηση [γυρνώντας από τα ταξίδια πάντα έβρισκα τα σπιρτόκουτα, τα έβαζες στην τσάντα μου γιατί φοβόσουν μήπως χαθώ!]), τα μαγνητάκια (κάθε πόλη ένας μαγνήτης), φωτογραφίες, σημειώματα, γράμματα ... Το κλειδί από το σπίτι ... το παλιό ...

Κρασάκι, καλή διάθεση και μουσικούλα, δεν σταματάω σήμερα, συνεχίζω την ανασκαφή... έξω συνεχίζει να βρέχει ... Είναι ωραίο να θυμάται κανείς μόνο καλές στιγμές και να νοιώθει ελεύθερος ...

posted by KV @ 10:14 pm   7 comments
Sunday, August 21, 2005
Το Σαββατοκύριακο σχεδόν πέρασε και μένω με την απορία:

Πότε ξέχασα πως να χαλαρώνω ;;;
posted by KV @ 8:38 pm   2 comments
Friday, August 19, 2005
frequent flyer card 2

Αγαπητές αεροπορικές εταιρείες,

Μέσα στις απεγνωσμένες προσπάθειές σας να αποφύγετε την χρεωκοπία, βρίσκω απίθανο να σας ενδιαφέρει και η γνώμη και οι απορίες ενός πραγματικού frequent flyer… Θα τις γράψω όμως πάραυτα!

  1. Είστε γενικά αγενείς και καθόλου, μα καθόλου, εξυπηρετικοί. Τι έγινε το "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο";;; Λίγος επαγγελματισμός και μια στοιχειώδης ευγένεια δεν κοστίζει σε κανέναν. Δεν μας μεταφέρετε δωρεάν (όταν αποφασίσετε να μας μεταφέρετε that is) ... Μερικές από εσάς (Swiss, σε εσένα αναφέρομαι), μας χρεώνετε μονοπωλιακά.
  2. Βρίσκετε απαραίτητο να έχετε στους πίνακες ενημέρωσης την ώρα που ίσως να γινόταν η πτήση ΑΝ δεν είχατε ΠΑΛΙ καθυστέρηση και να μην δίνετε καμμία άλλη πληροφορία;; Θα ήταν πιθανά χρήσιμο να ξέρουμε ΑΝ και πότε προβλέπεται ότι μπορει και να πετάξουμε ... (+,- μερικές έστω ώρες δεν ζητάω πολλά). Ένας επίδοξος επιβάτης μπορεί και να έχει άλλες υποχρεώσεις μετά την πτήση (λέμε τώρα ... όχι ότι δεν χαιρόμαστε να αντιμετωπίζουμε κάθε πτήση σαν μία ακόμα περιπέτεια).
  3. Γιατί ΠΑΝΤΑ φταίει ο καιρός και το αεροδρόμιο;;;
  4. Δεν καταλαβαίνω πως μπορείτε να κάνετε overbooking 200 θέσεων σε μια πλήρη πτήση με 200 επιβάτες, ιδιαίτερα όταν έχετε μία και μόνο μία πτήση την ημέρα για αυτό τον προορισμό;;; Όταν εμείς αργήσουμε 5 λεπτά η πολύτιμη -ΠΡΟπληρωμένη- θεσούλα μας κάνει αμέσως φτερά!
  5. Πως επιλέγετε ποιος όντως θα ταξιδέψει και ποιος θα περάσει το βράδυ του στο μίζερο ξενοδοχείο που είναι ήδη prebooked από καιρό (πάνω κάτω τον ίδιο καιρό που έχουμε και εμείς αγοράσει το εισητήριο ) ...
  6. Ναι, να περιμένουμε στην σειρά για να επιβιβαστούμε αλλά είναι απόλυτη ανάγκη να περιμένουμε όρθιοι σε ένα περιορισμένο χώρο όταν το αεροπλάνο δεν έχει ακόμα τελειώσει με την προηγούμενη πτήση και δεν έχετε καμμία -μα καμμία- πρόθεση να μας βάλετε μέσα την επόμενη ώρα;;;
  7. Είπα ότι είστε γενικά αγενείς και καθόλου μα καθόλου εξυπηρετικοί;;;
  8. Εκτιμώ πολύ την προσπάθειά σας να μας περιποιηθείτε κατά την διάρκεια της πτήσης. Σκέφτομαι όμως μήπως αυτό θα γινόταν ευκολότερα αν αντί για έναν αγνώστου ταυτότητας χλιαρό καφέ και ένα υπερχρεωμένο, μπαγιάτικο sandwich (με τυρί ή ζαμπόν ποτέ και τα δύο, KLM ξέρεις τι εννοώ) χαμογελούσατε όταν σας ζητήσουμε ένα ποτήρι νερό μετά 5 ώρες αναμονής και ταλαιπωρίας;;;
  9. Μπορείτε να φέρνετε και τις βαλίτσες μας με την ίδια –καθυστερημένη- πτήση ;;; (Alitalia, ειδικά εσύ) Ή έστω πριν από την επιστροφή μας;;;

Είμαι σίγουρη ότι οι συνθήκες πτήσης δεν θα αλλάζουν σύντομα ... Μπορεί μάλιστα να έχετε και δίκιο! Ο τρόπος που μας αντιμετωπίζετε μπορεί να είναι απόλυτα ... εκπαιδευτικός: Μια μοναδική ευκαιρία να μάθουμε τα όρια της υπομονής και ανοχής μας. Αλλά, για όσους από εμάς έμαθαν τα όρια και το αεροδρόμιο είναι δεύτερο σπίτι νομίζω ότι έχω μια καλή πρόταση:
Μήπως αν δίναμε πίσω ΟΛΑ τα airmiles μας, θα μπορούσατε να μας δίνατε μια κάρτα μειωμένης ταλαιπωρίας;;;;

υπομονετικά
Κ.


ΥΓ.
Εξαιρετικα αφιερωμένο : Αγαπητή Ολυμπιακή, ο μόνος λόγος που ακόμα πετάμε μαζί σου είναι ότι από καιρό σε καιρό υπάρχουν Ελληνικές εφημερίδες στο αεροπλάνο ΚΑΙ έχεις ακόμα τα πιο ευρύχωρα αεροπλάνα. Αν καταφέρεις να πείσεις τους Έλληνες υπαλλήλους σου να μας μιλάνε Ελληνικά (ή να μας μιλάνε...) εγώ υπόσχομαι να παίρνω όσα πιο πολλά μαθήματα υπομονής μπορώ από εσένα !

posted by KV @ 2:32 pm   0 comments
Home sweet home !

Επέστρεψα επιτέλους!!! Άθλος! Με τις φιλότιμες προσπάθειές τους τραίνα και αεροπορικές εταιρείες με κράτησαν μακρυά μία παραπάνω μέρα ... Επέστρεψα σε μία πόλη ακόμα καλοκαιρινή, χωρίς το αγχος των deadlines (τουλάχιστον για μερικές εβδομάδες), με την ικανοποίηση μιας καλής παρουσίας στον χώρο της δουλειάς μου(που όπως πάντα δεν άξιζε την απίστευτη πίεση των τελευταίων 2 εβδομάδων) και την κούραση του ταξιδιού να με ακολουθεί... Ίσως να είναι καιρός για ένα extra, extra long weekend!!!

posted by KV @ 2:03 pm   0 comments
Friday, August 12, 2005
Σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες

Είχα πει ότι θα έγραφα για τα δέματα της φοβερής μαμάς ... δουλεύω (ναι, ναι, ναι, είμαι ακόμα στη δουλειά) και γράφω !!! Η αναδρομή αποκαλυπτική ... [Μαμά, αντί για χρόνια (δεν συμφέρουν τα χρόνια) θα χρησιμοποιώ τύπο δέματος από εδώ και πέρα !]

Εν αρχή κανένα δέμα, ή γράμμα, ή κάρτα ... τίποτα ... οι άλλες μαμάδες προσπαθούσαν με κάθε μέσο να έχουν τα ξενιτεμένα τους κάθε εβδομάδα μουσακά και γλυκό κουταλιού (το διάβασμα ...) η δική μου ΟΧΙ ... cool, σαν να μην έφυγα ...

Δέματα επιβίωσης/ενίσχυσης οικονομικών: Τα πρώτα δέματα, 2 χρόνια μετά!!! Σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες (είχα τις προτιμήσεις μου...), γλυκά (εγώ φταίω μετά;;;), καφέ (ναι, ναι έστελνες και Nescafe μαμά! Gold label ... στην Κρήτη! με όλα τα μεταφορικά είμαι σίγουρη ότι έπινα τον πιο ακριβό φραπέ της Ελλάδας!!!). Όπου το δέμα είχε το παραμικρό κενό, σοκολάτα, καραμέλα ...

Δέματα με ... νόημα: πράγματα για το σπίτι, στολίδια, τσελεμεντέδες –κάθε δέμα και μία κουζίνα !!! Δώρα, ρούχα, σπιτικά γλυκά, και για να μην ξεχνιόμαστε σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες (μαμά θέλω να αλλάξω μάρκα και δεν μπορώ...μετακομίζω και κουβαλάω κιβώτια κρέμες!).

Δέματα με σκέψη: Πολύτιμα αντιβιώτικά (ναι... τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας ...), και άλλα φαρμεκευτικά είδη πρώτης ανάγκης. Σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες (μην ξεχνόμαστε), καφές (ΟΧΙ Nescafe, Λουμίδη παρόλο που δεν πίνω σχεδόν ποτέ Ελληνικό καφέ –it takes time to be good και θέλει την κατάλληλη παρέα), φακές και ρεβύθια (mum you are one of the kind), μπαχαρικά! Ελληνικά περιοδικά (στην αρχή National Geographic, Experiment και Ιστορία τώρα National Geographic και όλα τα περιοδικά τύπου Μανίνας για ενήλικους, αυτά που δεν διαβάζονται, ξεφυλλίζονται (χε χε πόσο με ξέρεις μαμά!!!) Μουσική και βιβλία, βιβλία, βιβλία! Και πάντα, όπου υπάρχει κενό, καραμέλα, σοκολάτα, κάτι από εσένα.

Το Σεπτέμβρη του 1986, οι δυό μας ετοιμάζαμε τα πράγματά μου για να φύγω ... Δεν ξέρω αν το θυμάσαι (ή ... ξέρω). Ρούχα, πράγματα παντού, μια βαλίτζα στο κρεβάτι έτοιμη να εκραγεί. Η ατμόσφαιρα όμως χαρούμενη, έφευγα για το Παν/μιο, με περίμενε ένα σπίτι-κουκλί που με χαρά βρήκατε, ετοιμάσατε με αγάπη και κέφι, με περίμενε μια καινούρια ζωή ... Έσπασε το χερούλι της βαλίτζας, το διόρθωσες με έναν απίστευτα εφευρετικό τρόπο, γελάσαμε και τότε έσπασες για μία μόνο στιγμή, και ενώ έφευγα με χαρά, κλάψαμε και οι δύο. Νομίζω ότι εγώ έκλαιγα γιατί σε ενοιώθα ... Δεν ήξερα όμως ότι φεύγω. Εσύ το ήξερες και όλα αυτά τα χρόνια δεν με άφησες ποτέ μόνη ... Σ’αγαπάω – ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ.

posted by KV @ 7:56 pm   0 comments
Thursday, August 11, 2005
countdown

... focused σήμερα, συγκεντρωμένη, η μία προσπάθεια μετά την άλλη αποτυγχάνει ΑΛΛΑ το προσπαθώ ... έχω 3 ολόκληρες μέρες ακόμα, plenty of time ! Δεν χρειάζεται να αγχωθώ ...

I haven't failed, I've found 10,000 ways that don't work.
Thomas Edison

posted by KV @ 6:39 pm   0 comments
been there, done that, bought the T-shirt ...

Είναι παράξενο πόσο διαφορετικά συναισθήματα ξυπνάνε οι ίδιες πράξεις, λέξεις, κινήσεις μόνο και μόνο γιατί προέρχονται από διαφορετικούς ανθρώπους. Κάποιες φορές με βρίσκω απόλυτα αδικαιολόγητη στις αντιδράσεις μου ... Σήμερα για παράδειγμα, μετά από 2 εβδομάδες πραγματικού μαραθώνιου και κούρασης, στην μέση του πανικού και του άγχους της δουλειάς συνέβησαν τα εξής:

Τηλέφωνο από την συγκάτοικο μου (Just making sure you are OK and if you need anything you will ask),
τηλέφωνο από τον κολητό μου (ibid, πως να με βοηθήσεις καλέ μου, δεν έχουμε καν την ίδια ώρα!),
sms από την αδελφή μου (ibid ... μμμμμμμμμμ)
Emergency δέμα από τη μαμά (φοβερή η μαμά, απίστευτα τρυφερή! Όσα χρόνια και αν περάσουν ξέρει πάντα πότε πρέπει να επέμβει και πως, πρέπει να γράψω για τα δέματα της μαμάς. Περιεχόμενο: όλα τα άχρηστα περιοδικά ποθ δεν θα αγόραζα ποτέ και ΙΟΝ!) …

Robotάκι εγώ ... δουλειά ... μέχρι και ενοχλητική μπορεί να βρήκα όλη αυτή τη φοβερή συμπαράσταση ...

sms από τον ex-: “Having a great time, already suntanned, just ordered a mochito, thinking of u, r u also on vacation? xx”
sms2 από τον ex-: “Wish u were here”

Διάλλειμα ... Γκρρρ .. Πάντα τέλειο timing... Γιατί ΤΩΡΑ το παιχνίδι με τα sms;; . Γιατί τα διάβασα από 10 φορές ενώ της αδελφής μου (που με σκέφτηκε και εχτές) μόνο μία, στα πεταχτά;;; Γιατί τα διάβασα καν;;; Ξέρω το θέμα του παιχνιδιού: “κρατάμε τους άλλους σε εγρήγορση ... που ξέρεις!” Ξέρω: Βeen there, done that, bought the T-shirt! Έχουμε τελειώσει χρόνια τώρα και δεν μείναμε καν φίλοι (στους φίλους/φίλους είμαι επιλεκτική!), δεν ξέρεις πως είμαι, τι κάνω, ποια είμαι και -συνήθως- δεν προσπαθώ να μαθαίνω τι κάνεις ...

ΓΙΑΤΙ κάποιες φορές με ακουμπάνε τόσο αυτά που έχω αφήσει πίσω;;;

posted by KV @ 12:08 am   2 comments
Monday, August 08, 2005
Watch what you are asking for, 2
Watch what you are asking for, Νούμερο 2... το deadline μου πλησιάζει, η διάθεσή μου για δουλειά είναι μηδενική και ... πρέπει (πρέπει;;;) να ετοιμάσω μία ακόμα παρουσίαση ... Τέλεια! Όταν ξεκίνησα η "δουλειά" μου ήταν απλά ένα πολύ ακριβό hobby, μετά μια καταπληκτική ευκαιρία να κάνω αυτό που μου αρέσει και παράλληλα να ταξιδέψω, να γνωρίσω κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι ήταν/είναι ένα καταπληκτικό ταξίδι όλο αυτό. Αν μερικά χρόνια πριν κάποιος μου έλεγε ότι θα ζούσα μέσα σε 6 μόλις χρόνια σε 3 διαφορετικές χώρες, θα ταξίδευα συνέχεια, θα έκανα τόσο διαφορετικούς φίλους, θα έβλεπά τόσες διαφορετικές κουλτούρες, θα γνώριζα από κοντά τους "μεγάλους" του χώρου μου, θα γέλαγα. Έγιναν όλα απίστευτα γρήγορα ... Τώρα(που είμαι επιτέλους ο ... χαλίφης στη θέση του χαλίφη) ανακαλύπτω ότι δεν ήμουν καθόλου προτοιμασμένη για το επόμενο βήμα. Η δουλειά είναι πλέον μια σειρά από deadlines, politics, άγχος, υποχρεώσεις, ρουτίνα, καταλαμβάνει τον περισσότερο μου χρόνο (and I did not sign for this). Τα ταξίδια, οι απίστευτα ενδιαφέρουσες συζητήσεις είναι πάντα εδώ αλλά ... μου λείπει η ¨άλλη ζωή¨, η ζωή ΜΕΤΑ την δουλειά που με ένα παράξενο τρόπο είχα καταφέρει να ισορροπίσω τόσα χρόνια ... Ξέρω, είναι ένα μεταβατικό διάστημα αλλά ... αξίζει;;; Γιατί όλος αυτός ο προβληματισμός βραδυάτικα;;; Ίσως γιατί δούλεψα ασταμάτητα όλο το Σαββατοκύριακο και τώρα την πληρώνει το blog μου... Ίσως πάλι γιατί όλο και πιο πολύ νοιώθω ότι όλα αυτά δεν είναι πραγματικά, δουλεύω σε έναν virtual –καλά προσταστευμένο- χώρο και κάνω –όπως όλοι στο χώρο μας- το δικό μου ego trip. Απλά τώρα ξέρω ότι για να κάνει κανείς το ταξίδι πρέπει να πληρώσει και το εισητήριο!
Και για να μην τελειώσω το κείμενο απαισιόδοξα, φωτό από ένα από τα φετεινά μου ταξίδια! Αρχές Ιουνίου, στην άλλη μερία του πλανήτη μας (ανάποδα!)! Υπέροχο ταξίδι, ήλιος και θάλασσα (ωκεανός!!!), καταπληκτικές, τρυφερές αναμνήσεις ... μμμμμ ...
posted by KV @ 11:21 pm   2 comments
Saturday, August 06, 2005
Personal Day 4: Organize, plan, and schedule your life. Take care of business. Wear earth tones or dark green. Handle details, work.
Ωραία! Μέρα για δουλειά, αυτό ακριβώς ετοιμάζομαι να κάνω! Καφεδάκι νούμερο 3 έτοιμο να με ακολουθήσει στο αμάξι και ... ηθικό ακμαιότατο! Φόρεσα και earth tones … όσο για το “schedule your life”, μην το παρακάνουμε κιόλας ... Μου πήρε χρόνια scheduling για να καταλάβω ότι είναι αδύνατο να ... schedule οτιδήποτε, τουλάχιστον στη δική μου ζωή.
Καλημέρα!

ΥΓ. Το ενυδρείο μας έμεινε εκεί που ήταν. Στην designated Feng Shui γωνία: Απέναντι από το παράθυρο! Είπα στην Rach ότι θα πάω εγώ για ψάρια. Θα διαλέξω τα πιο εύκολα, για να μπορώ να τα αντικαθιστώ γρήγορα και χωρίς να το καταλάβει κάθε φορά που θα βράζει ένα στην Feng Shui γωνία του!
posted by KV @ 7:58 am   0 comments
Friday, August 05, 2005
τριπόδαρος βάτραχος κλπ

Είναι φοβερό πως δύο άνθρωποι, άγνωστοι μέχρι χτες, με εντελώς διαφορετικές εμπειρίες και πραγματικότητες μπορεί να ταιριάξουν ή να θέλουν να ταιράξουν τόσο... Μετά από 9 μήνες στην Γενεύη και ένα απελπιστικά ψυχοφθόρο 3μηνο για να βρω διαμέρισμα, αποφάσισα ότι θα ήταν ίσως καλό να σκεφτώ και την συγκατοίκηση. Δεν το αποφάσισα εγώ ακριβώς... το αποφάσισε η Rachel που είδε την αγγελία μου ! Πηγαίνοντας στο σπίτι για πρώτη φορά για να δω τον χώρο και να την γνωρίσω θυμάμαι να σκέφτομαι ότι αποκλείεται να μετακομίσω τόσο μακρυά. Υπέγραψα το συμβόλαιο αμέσως και ... ξαναείδα διαμέρισμα και συγκάτοικο ένα μήνα μετά την μέρα που μετακόμιζα.

Από την πρώτη κιόλας μέρα ένοιωσα ότι είμαι στο σπίτι μου! Όλα είναι απλά, αβίαστα, υπερβολικά φιλικά ... Το γεγονός ότι το σπίτι είναι καταπληκτικό (“We live in f@#@#ng Melrose place”) βοηθάει σίγουρα, αλλά είναι πολύ παραπάνω από αυτό ... 3 μήνες μετά έχουμε περάσει το στάδιο της ευγένειας και της αμηχανίας (που δεν νομίζω άλλωστε ότι κράτησε πάνω από μερικά femptosecond) και έχουμε και οι δύο σίγουρα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εκτός από την απίστευτη υπερκινητικότητα που χαρακτηρίζει και τις δυό, και την απόλυτη έλλειψη επικοινωνίας με τον έξω κόσμο πριν τον πρώτο καφέ, δεν έχουμε άλλα κοινά, ούτε καν κοινά ενδιαφέροντα. Διαβάζω λογοτεχνία, διαβάζει νουμερολογία, ακούω Pink Martini (σιγά), ακούει Kyo (δυνατά), είναι fashionista, είμαι κλασσική, λατρεύω τα μοντέρνα έπιπλα, είναι retro και δεν θα μιλήσω για τέχνη!!! Παρόλα αυτά τα βράδυα μας είναι σχεδόν πάντα κοινά, αν δεν βγούμε το σπίτι θα είναι γεμάτο από κόσμο ή το βράδυ αφιερωμένο σε vegging out (oldies στο video) ή ... margaritas και κουτσομπολιό !!! Το παράξενο είναι ότι φυσικά υπάρχουν εκείνες οι λεπτομέρειες που ενοχλούν (είμαι σίγουρη και τις δυό μας) ... εκείνες οι χαζές λεπτομέρεις που σε άλλες συνθήκες θα μπορούσαν ίσως να είναι σημαντικές/καθοριστικές [πχ. θα ήθελα ΠΟΛΥ να αποφύγουμε την έλλειψη γάλακτος (ή ΚΑΙ καφέ, μπππρρρ) τα πρωινά... γιατί καλή μου ο καλός σου δεν μπορεί να πίνει το δικό σου γάλα στα δικά σου φλιτζάνια;;; πειράζει που θέλω το φλιτζάνι μου το πρωί;;;]. Δεν βλέπω καμμιά μας να δίνει σημασία όμως... Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί εντυπωσιάζομαι από το γεγονός ότι μέσα σε όλο τον πανικό και το τρέξιμο της καθημερινής μου ρουτίνας βρίσκω τον εαυτό μου να ασχολείται με πράγματα που για μένα μεν είναι ξένα, για εκείνη όμως σημαντικά!!! Δεν νομίζω ότι το έκανα αυτό όταν συγκατοικούσα με την αδελφή μου, ή αργότερα με άλλους συγκάτοικους ή συντρόφους. Ίσως να είναι αλήθεια ότι μαλακώνουμε μεγαλώνοντας ... ή μαθαίνουμε τι είναι σημαντικό ... Σήμερα πχ σημαντικό είναι να βρούμε μια αποδεκτή από το Feng Shui θέση για το ενυδρείο ... Feng Shui ... μμμμμμμ ... Ελπίζω κανείς από τους φίλους μου να μην δει το post !!! :-)

PS. Σύμφωνα με το ... νουμερολόγιό μου έχω Personal Day= 3: Sing, dance, make people laugh! Wear yellow or orange. Today you radiate and warm like the sun. Smile and bless us all! Λέω να αποφύγω το κίτρινο βραδυάτικα !

posted by KV @ 6:57 pm   0 comments
Thursday, August 04, 2005
I love deadlines. I especially love the whooshing sound they make as they fly by.

- Douglas Adams, Author, Hitchhiker's Guide to the Galaxy.
posted by KV @ 10:30 pm   0 comments
Τι έγινε ρε παιδιά ;

8:15 το πρωϊ, καφές νούμερο 3 (3=1 πριν το φραπεδάκι!) και δουλειά!

Πρώτο χτύπημα πόρτας, η γραμματέας μου: “Αύριο φεύγω για διακοπές, δεν πιστεύω να με χρειάζεσαι; Αν θέλεις κάτι το κάνουμε σε ένα μηνα που θα γυρίσω” [Τι έγινε ρε παιδιά ;;; Απαράδεκτοι ΚΑΙ ύφος Παπαδόπουλου ...] “Have a good time and try to have fun and relax”!!! [Μα γιατί το είπα αυτό τώρα;;; η συγκεκριμένη είναι η προσωποποίηση του μετέωρου βήματος, κάθε φορά που αναγκάζομαι να μπω στο γραφείο της πρέπει να αυτοσυστηθώ: Καλημέρα, είμαι το αφεντικό σου, μήπως όταν τελειώσεις με τα τηλεφωνήματά σου και αν εκείνη η σημαντική για τη σχέση μας στιγμή δεν συμπέφτει με ένα από τα 5 coffee break σου, θα ήθελες να μου πεις τι έγινε εκείνο το επείγον φάκελλο που σου έδωσα πριν ένα μήνα και ακόμα να στείλεις;;;]

Χτύπημα νούμερο 2: Η τεχνικός. Eμφανώς αγγουροξυπνημένη και αρκετά αργοπορημένη (αυτό μόνο τα πρωινά, το απόγευμα δεν αργοπορεί ποτέ, 17:00:00 έχει εξατμιστεί): "The fete de Geneve is starting today and I will to take my children so I must to leave early but if you want I can to not eat (γαλλις)" [ ... Τι έγινε ρε παιδιά ;;; ΚΑΙ ύφος Παπαδόπουλου ΞΑΝΑ Να σκεφτώ πριν απαντήσω ... μμμμ ... την προηγούμενη εβδομάδα γύρισε από 4 εβδομάδες διακοπές. 2 από τις 3 μέρες που δούλεψε αυτή την εβδομάδα (part time) είχε doctor’s appointment (το βρίσκω λίγο ύποπτο ότι ο γιατρός της αδειάζει μόνο τις συγκεκριμένες ώρες της εβδομάδας αλλά η μαμά μου λέει ότι είμαι καχύποπτη καμμιά φορά οπότε κατηγορώ την έμφυτη καχυποψία μου και το αγνοώ...). Από Δευτέρα είναι πάλι σε διακοπές (πήρε 2 μέρες και κόλλησε και 2 looooong we)... ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΙΑ, είναι καλοκαίρι (και τον χειμώνα, γιατί τον χειμώνα μου λέτε να μην είμαι κακιά;;;)] Of course, no need to stress, leave whenever you have to … OK! Thank you, I will to leave during lunch, [χα χα χααα, μου χρειαζόταν!] traffic … you know???” [I do …] “Would you like to come to have a coffee with us, it is coffee break?” … [Thanks, αλλά κάποιος πρέπει να ξεσκονίσει τους πάγκους του εργαστηρίου γιατί έχουν πιάσει σκόνη]

Τηλέφωνο: Good Morning we looked into your request (5 e-mail και 30 τηλεφωνήματα) and unfortunately the furniture you ordered (τον Μάϊο) will have to be delayed a bit more because of the summer holidays. We hope it is not a big inconvenience for you[όχι καλέ, τώρα που βρήκα ένα σύστημα να αναγνωρίζω σε πια βαλίτσα είναι τι, take your time]

... 10:30 και η μέρα μόλις ξεκινάει ! Καλημέρα!

posted by KV @ 10:42 am   0 comments
Wednesday, August 03, 2005
... αγιόκλημα και γιασεμί!
Χτες ανακάλυψα, σχεδόν δίπλα στο σπίτι μου, ένα θερινό cinema !!! Ξέρω η φράση είναι υπερβολικά τονισμένη, δεν είναι και τόσο παράξενο πια να βρει κανείς ένα θερινό cinema στην μέση του καλοκαιριού ... δεν ξέρω γιατί τα είχα συνδέσει τόσο με Ελλάδα ... Πραγματικά ήταν το τελευταίο που περίμενα να δω εδώ όταν ! Απίστευτη έκπληξη, φυσικά και μπήκα αμέσως με ένα και μοναδικό στόχο: να μου αποδείξω ότι δεν έχει καμμία σχέση με τα "δικά μας" cinema. Ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι θα ήταν απλά μια θλιβερή παραλλαγή και όπως κάθε φορά που είμαι απόλυτα σίγουρη, έκανα λάθος! Υπέροχος χώρος, δροσερός, μπορεί να μην είχε αγιόκλημα και γιασεμί, είχε όμως χαρακτήρα και ζεστασιά! (γαμ@τ@ , όταν χάνω ένα από τα πράγματα που "μυρίζουν Ελλάδα" σχεδόν μελαγχολώ!)
Η ταινία "House of flying daggers" του Zhang Yimou και ... ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο! Μια ιστορία αγάπης (και μίσους) που βγάζει με τον πιο παράξενο τρόπο, απίστευτο ρομαντισμό και τρυφερότητα ... Δυνατές εικόνες, ανεπανάληπτη μουσική! [plus αγγλικοί υπότιτλοι, σπάνια πολυτέλεια στις γαλλόφωνες περιοχές να δει κανείς το original version, έπρεπε να γράψω lotto χτες] Για 2 ώρες ξέχασα τα deadlines μου, την δουλειά, την Γενεύη, ακόμα και την Ελλάδα.
Και για να μην παραγίνω ρομαντική και παρεξηγηθώ: Είναι μια ταινία που πολύ ευχάριστα θα ξανάβλεπα ακόμα και αμέσως ΑΝ στην χώρα του χρήματος και των τυριών είχαν προβλέψει και μεταμεσονύχτιες προβολές :-)
posted by KV @ 7:15 pm   3 comments
Tuesday, August 02, 2005
Almost Heidi ...

Τρίτη ξημερώματα, οι χαρούμενοι Ελβετοί ροχαλίζουν σίγουρα, ευχαριστημένοι που με μύησαν στα βουνά τους! Εγώ πάλι, προσπαθώ ακόμα να χωνέψω την swiss raclette! Είμαι σίγουρη ότι σε κάποιες χώρες θα πρέπει να υπάρχει νόμος που να απαγορεύει κατανάλωση τόσης χοληστερόλης σε ένα μόνο γεύμα! Γευστικότατη δεν λέω αλλά όχι και για 5000 θερμίδες/μπουκιά!
Καλοκαιρινός καιρός το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας, συννεφάκια το απογευματάκι (για να μην ξεχνάμε και που είμαστε), ψιλόβροχο (έκοψα το "π+σ"!) το βραδάκι. Το hiking στη Jura ήταν … ευχάριστα χαλαρωτικό !!! Ακούγομαι εντυπωσιασμένη υποθέτω ... είναι που είμαι αθλητικός τύπος και όλο το πρωί αναρωτιόμουν αν θα έχει Starbucks στην περιοχή! Η θέα καταπληκτική, βουνά καταπράσινα, chalet με κόκκινα σημαιάκια και υπερβολικό decor, αμέριμνες αγελαδίτσες (υπερβολικά θορυβώδεις λόγω της κουδούνας (δεύτερη παρένθεση, sorry: είμαστε ή δεν είμαστε στην εποχή του GPS;;;)) ... Θα ήμουν μία πραγματική Heidi σήμερα ΑΝ δεν ήταν και η λίμνη, που από τόσο ψηλά έμοιαζε με θάλασσα ... Homesick I guess, το παλεύω όμως!!! Το καλοκαίρι θα με περιμένει και το Σεπτέμβρη στην Ελλάδα (plus δεν είναι ώρα για μελανγολίες τώρα)!
posted by KV @ 1:06 am   3 comments
Monday, August 01, 2005
watch what you wish for, you might get it ...
Καλημέρα ... Δευτέρα πρωϊ, καφές νούμερο 3 (ζεστός) και το Hang on little tomato κολλημένο στο μυαλό μου.
Αργία πάλι σήμερα -εορτάζουμε! (την ανεξαρτησία της Ελβετίας !!! χαχαχαα). Πήρα την δόση μου από κόκκινες σημαιούλες και βεγγαλικά τις προηγούμενες εβδομάδες στο υπέροχο
Montreux Jazz festival και στο –εντυπωσιακό όντως- Paleo και στο lake parade ΚΑΙ στα Pre-Fetes του big fete de Geneve… και μπορεί η Γενεύη να ξύπνησε επιτέλους από την χειμερία νάρκη (και ΤΙ ξύπνημα) αλλά εγώ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, δουλεύω ... ΗΜΑΡΤΟΝ! Πρέπει να καταφέρω να επιβιώσω και αυτό το καλοκαίρι!!! Το πρόβλημα είναι απλό: Ιούλιος και Αύγουστος είναι οι δύο μήνες που μπορώ να δουλέψω γιατί ... δεν έχω δουλειά!!! Ναι, ναι, ναι ξέρω, είναι παρανοϊκή η έκφραση αλλά πέρα για πέρα αληθινή. Τον υπόλοιπο χρόνο, οι μέρες μου εξατμίζονται! Διαλέξεις, ταξίδια, administration, ατελείωτα, άστοχα, βαρετά meeting... Είναι όλα part of the job και αν θέλω να είμαι a… politically correct successful career woman (θέλω;;;), πρέπει να τα προλαβαίνω όλα με χαμόγελο ! ΟΚ, αλλά η πραγματική μου δουλειά είναι research και κάποιος πρέπει να την κάνει (!) και –on top of this- προσπαθώ ακόμα να προσαρμοστώ σε μια καινούρια πόλη, να δημιουργήσω ένα κύκλο ανθρώπων γύρω μου ... σαν αυτούς που άφησα ... Είμαι εδώ σχεδόν ένα χρόνο και δεν έχω βρει ακόμα τις ισορροπίες. Σε 10 μέρες έχω ένα ακόμα σημαντικό deadline, τίποτα δεν είναι έτοιμο, ούτε καν close, για να προλάβω πρέπει επιτέλους να στρωθώ στη δουλειά ... Πως το εξηγώ αυτό στους καλοκαιρόπληκτους Ελβετούς που –με πολύ καλή διάθεση- οργάνωσαν να δω τα σημαιάκια και τα βεγγαλικά από τις βουνοκορφές σήμερα;;; Και πως να εξηγήσω στους συνεργάτες μου ότι και το σημαιάκι είναι σημαντικό... Oh well, κάτι θα κάνω (μεταξύ 2 και 4 πμ, όπως πάντα) ... αν πάντως ψάχνετε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα το watch what you wish for, you might get it ... θα σκαρφαλώνω βουνοκορφές σήμερα!
posted by KV @ 10:44 am   3 comments

Ο καιρός σήμερα :

Bobby McFerrin Robbin Williams - Something stupid



"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."

Darthiir the Abban

"... σαν να ειναι το παραπονο καϊμάκι απο μια πατριδα."

Orelia

"Life... is like a grapefruit. It's orange and squishy, and has a few pips in it, and some folks have half a one for breakfast."

Douglas Adams

"All that we see or seem

is but a dream within a dream"

Edgar Allen Poe

"Was it love, or was it the idea of being in love?"

Pink Floyd

"Experience is the name every one gives to their mistakes."

Oscar Wilde

"Science, my lad, is made up of mistakes, but they are mistakes which it is useful to make, because they lead little by little to the truth.

"Journey to the Center of the Earth, Jules Verne

 
Cooked enough to be firm but not soft ...
About Me

Name: KV
Home:
About Me:
See my complete profile
Shoutbox

Να θυμάμαι ...
... να ελέγχω το hotmail μου...
Take a look
Μα ΤΙ σκεφτόμουν ;;;
Archives
Links
Template by

Free Blogger Templates

BLOGGER

Locations of visitors to this page



www.flickr.com
This is a Flickr badge showing public photos from kv_aldente. Make your own badge here.