Σχεδόν ένα χρόνο μετά, σε μια φοβερή κρίση ενεργητικότητας αποφάσισα να ανοίξω μερικά από τα κιβώτια … Είναι φανερό ότι δεν χρειάζομαι τίποτα από όσα περιέχουν. Ένα χρόνο τώρα δεν έχω αποζητήσει κάτι (εκτός από τις $@&@!#%^ βίδες για το τραπεζάκι… καταραμένο ΙΚΕΑ). Κρασάκι, μουσικούλα, ήρεμη διάθεση και … αναμνήσεις... [Lili, κάνω το αντίθετο, προκαλώ το παρελθόν μου ανοίγοντας τους ασκούς και περίεργο (;) χαμογελάω ... έρχεται και αυτή η στιγμή ...] Βρίσκω βιβλία αγαπημένα, CD που είχαν παραπέσει σε λάθος κιβώτιο, το τάβλι (!!! ΤΙ να το κάνω το τάβλι εδώ;;;), τα επιτραπέζια, την τράπουλα (!!! που πας καλή μου με την τράπουλα;), το Game Cube (! άλλες εποχές), χρώματα, διακοσμητικά (να θυμηθώ να ρωτήσω την Rach αν επιτρέπει το Feng Shui να τα χρησιμοποιήσουμε!) ... Ένα βήμα ακόμα, (το μόνο κιβώτιο χωρίς ταμπελίτσα) ... Οι αναμνήσεις βροχή (σαν τον καιρό εδώ σήμερα), προσωπικές, και -για κάποιο παράξενο λόγο- όλες οι στιγμές ξεχωριστές πια ... Ένας χάρτης της Νέας Υόρκης, εισητήρια από το metro στο Παρίσι, card postal από το Bordeaux που δεν έστειλα ποτέ, το ημερολόγιο από την Βαρκελώνη (2003-4), ένας φελλός από κρασί (τι μπορεί να κρατήσει κανείς ...), ένα άδειο πακέτο από τσιγάρα (A'dam), εισητήρια για το θέατρο (γιατί κρατούσα τα αποκόμματα;;;), σπιρτόκουτα (μεγάλο χαμόγελο, γλυκιά ανάμνηση [γυρνώντας από τα ταξίδια πάντα έβρισκα τα σπιρτόκουτα, τα έβαζες στην τσάντα μου γιατί φοβόσουν μήπως χαθώ!]), τα μαγνητάκια (κάθε πόλη ένας μαγνήτης), φωτογραφίες, σημειώματα, γράμματα ... Το κλειδί από το σπίτι ... το παλιό ... Κρασάκι, καλή διάθεση και μουσικούλα, δεν σταματάω σήμερα, συνεχίζω την ανασκαφή... έξω συνεχίζει να βρέχει ... Είναι ωραίο να θυμάται κανείς μόνο καλές στιγμές και να νοιώθει ελεύθερος ... |
Μμμ τι μου θύμισες;;;
Ήρθα σε αυτο το σπίτι το Νοέμβρη του '98.
Έχω αφήσει στην αποθήκη κούτες που δεν τις έχω ανοίξει ακόμα !!!
Να έκανα μια βόλτα προς τα εκεί; :-)