Είχα πει ότι θα έγραφα για τα δέματα της φοβερής μαμάς ... δουλεύω (ναι, ναι, ναι, είμαι ακόμα στη δουλειά) και γράφω !!! Η αναδρομή αποκαλυπτική ... [Μαμά, αντί για χρόνια (δεν συμφέρουν τα χρόνια) θα χρησιμοποιώ τύπο δέματος από εδώ και πέρα !]

Εν αρχή κανένα δέμα, ή γράμμα, ή κάρτα ... τίποτα ... οι άλλες μαμάδες προσπαθούσαν με κάθε μέσο να έχουν τα ξενιτεμένα τους κάθε εβδομάδα μουσακά και γλυκό κουταλιού (το διάβασμα ...) η δική μου ΟΧΙ ... cool, σαν να μην έφυγα ...

Δέματα επιβίωσης/ενίσχυσης οικονομικών: Τα πρώτα δέματα, 2 χρόνια μετά!!! Σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες (είχα τις προτιμήσεις μου...), γλυκά (εγώ φταίω μετά;;;), καφέ (ναι, ναι … έστελνες και Nescafe μαμά! Gold label ... στην Κρήτη! με όλα τα μεταφορικά είμαι σίγουρη ότι έπινα τον πιο ακριβό φραπέ της Ελλάδας!!!). Όπου το δέμα είχε το παραμικρό κενό, σοκολάτα, καραμέλα ...

Δέματα με ... νόημα: πράγματα για το σπίτι, στολίδια, τσελεμεντέδες –κάθε δέμα και μία κουζίνα !!! Δώρα, ρούχα, σπιτικά γλυκά, και για να μην ξεχνιόμαστε σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες (μαμά θέλω να αλλάξω μάρκα και δεν μπορώ...μετακομίζω και κουβαλάω κιβώτια κρέμες!).

Δέματα με σκέψη: Πολύτιμα αντιβιώτικά (ναι... τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας ...), και άλλα φαρμεκευτικά είδη πρώτης ανάγκης. Σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες (μην ξεχνόμαστε), καφές (ΟΧΙ Nescafe, Λουμίδη παρόλο που δεν πίνω σχεδόν ποτέ Ελληνικό καφέ –it takes time to be good και θέλει την κατάλληλη παρέα), φακές και ρεβύθια (mum you are one of the kind), μπαχαρικά! Ελληνικά περιοδικά (στην αρχή National Geographic, Experiment και Ιστορία τώρα National Geographic και όλα τα περιοδικά τύπου Μανίνας για ενήλικους, αυτά που δεν διαβάζονται, ξεφυλλίζονται (χε χε πόσο με ξέρεις μαμά!!!) Μουσική και βιβλία, βιβλία, βιβλία! Και πάντα, όπου υπάρχει κενό, καραμέλα, σοκολάτα, κάτι από εσένα.

Το Σεπτέμβρη του 1986, οι δυό μας ετοιμάζαμε τα πράγματά μου για να φύγω ... Δεν ξέρω αν το θυμάσαι (ή ... ξέρω). Ρούχα, πράγματα παντού, μια βαλίτζα στο κρεβάτι έτοιμη να εκραγεί. Η ατμόσφαιρα όμως χαρούμενη, έφευγα για το Παν/μιο, με περίμενε ένα σπίτι-κουκλί που με χαρά βρήκατε, ετοιμάσατε με αγάπη και κέφι, με περίμενε μια καινούρια ζωή ... Έσπασε το χερούλι της βαλίτζας, το διόρθωσες με έναν απίστευτα εφευρετικό τρόπο, γελάσαμε και τότε έσπασες για μία μόνο στιγμή, και ενώ έφευγα με χαρά, κλάψαμε και οι δύο. Νομίζω ότι εγώ έκλαιγα γιατί σε ενοιώθα ... Δεν ήξερα όμως ότι φεύγω. Εσύ το ήξερες και όλα αυτά τα χρόνια δεν με άφησες ποτέ μόνη ... Σ’αγαπάω – ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ.