Al dente: Chita

Ο καιρός σήμερα fair [στην Αγγλία θα ήταν καλός!] ... Ήλιος πίσω από τα σύννεφα και λαμπερά φωτεινά διαλείματα. Κανένα παράπονο! Η μέρα μου νωχελικά αργή. Ξύπνησα αργά (με ξύπνησαν νωρίτερα από όσο θα ήθελα, έπρεπε να γράψω), πρώτο καφεδάκι στο σπίτι και brunch με τους γνωστούς στο κέντρο της πόλης.

Πήγα εκεί ακόμα κοιμισμένη (παρά το μισάωρο οδήγημα, ένας καφές δεν είναι αρκετός), πάρκαρα άτσαλα και έτρεξα να παραγγείλω έναν ακόμα καφέ, άνοιξα την εφημερίδα και… κάτι από ζούγκλα στο background, έντονο, απόρρησα, κοίταξα τριγύρω, ήπια λίγο ακόμα καφέ, τίποτα ... παράξενοι ήχοι ... και καμμία αντίδραση από τους τριγύρω (pass me the milk please το μοναδικό θέμα, ο καθένας στον κόσμο του σε αυτά τα Κυριακάτικα brunch) ... Τηλεόραση/ραδιόφωνο πουθενά, παιδάκια επίσης, ήχοι από δίπλα ;;; (σε εστιατόριο είμαστε) ... Game Boy;; κινητό;; όχι, όλοι είναι αφοσιωμένοι στο πιάτο και την εφημερίδα τους... Άρχισα να ακούω φωνές;;; Κάποια λογική εξήγηση υπάρχει ... [Η δύναμη της συνήθειας, λογικές σκέψεις, για κάθε πρόβλημα υπάρχει λογική απάντηση (μπρίκια κολλάμε;)]

Ηθικό δίδαγμα;;; Κανένα πάλι ΑΛΛΑ : Το δεύτερο καφεδάκι το πίνουμε στο σπίτι, ή το παίρνουμε μαζί μας στο αμάξι, κοιτάμε τριγύρω όσο και αν κοιμόμαστε (το εν λόγω τσίρκο ήταν ακριβώς απέναντι, μπορεί και να σκόνταψα σε κάποιον από τους ελέφαντες που απολάμβαναν τον ήλιο καθώς έμπαινα τρεχάτη...) και αφήνουμε πότε πότε και ένα περιθώριο να συμβαίνει κάτι διαφορετικό (όχι δεν θα το βαρύνω Κυριακάτικα ... μπορεί να το έσκασε η Chita και την κυνηγάει ο Ταρζάν).