Πήγα στο σημερινό-εορταστικό bbq με ψιλο-αρνητική προδιάθεση, μόνο και μόνο από επαγγελματική υποχρέωση. Στόχος απλά η φυσική παρουσία ... Περισσότερο αγγαρεία απ'ότι χαλάρωση. Λίγο τα βουνά (και ας είμαι θαλασσινή), λίγο η καλοκαιρινη δροσιά και η ξαστεριά και πολύ -τελικά- το περιβάλλον που είχα απορρίψει (από προκατάληψη ;) βοήθησαν να αλλάξω γρήγορα γνώμη !!! Η ατμόσφαιρα ήταν χαλαρή και φιλική, οι κουβέντες απίστευτα ενδιαφέρουσες, η μόνη αναφορά στο Ίδρυμα όταν τσουγκρίσαμε τα ποτήρια και είπαμε "καλό καλοκαίρι". Αγελαδονοστιμιές, St. Emilion, best of βρωμερά τυριά (η αγάπη μου ή one of ... έχω πολλές ...), παγωτό με διάφορα είδη βατόμουρα (που μάζεψα με τα χεράκια μου) και δυνατός -λυτρωτικός- καφές ! Αρκεί να απομακρυνθούμε τελικά από το Ίδρυμα ;;;
1. Να ξεχνάω το πρωΐ ότι πρέπει να δουλέψω στο ψυγείο για περισσότερο από μισή ώρα και να φοράω λάθος παπούτσια (κυριολεκτώ, ΜΕΣΑ στο ψυγείο, 4οC και ναι, υπάρχουν λάθος παπούτσια),
2. Να μην μπορώ να βρω το Γαλλώδι για το -μεταμφιεσμένο σε εκπαίδευση- delegation- ψυγείο- work και η δουλειά να μην παίρνει αναβολή,
3. Να πρέπει να φάω σε 5 λεπτά, να γίνεται χαμός στην καντίνα (εξετάσεις, πεινάνε τα καμάρια μας) και να μην έχω τα σωστά flakes ... (ναι, υπάρχουν σωστά ... ),
4. Να θέλω να ξεκουραστώ κάνοντας την δουλειά της γραμματέως-καναρίνι και να με ενοχλούν συνέχεια,
4. Να γίνεται χαμός στο γυμναστήριο, να παίζουν την λάθος μουσική ΚΑΙ να έχω ξεχάσει την χρυσή συνταγή που επιβάλλει να έχεις μαζί σου μουσική ...
7. Να μην βρίσκω θέση να παρκάρω το αυτοκίνητο-μπρελόκ (sorry Lila αλλά είσαι).
8. Να έχει χαλάσει η αναγνώριση κλήσης στο τηλέφωνο, να έχω περάσει ώρες στο τηλέφωνο με την ΑγελαδοCom και να μην βρίσκω ΓΙΑΤΙ,
9. Να πρέπει να παραδεχτώ δημόσια ότι καλώς κέρδισε η Γαλλία χτες ... ταπ ...
10. Να ψάχνω αλλά να μην βρίσκω εισητήρια για τα νησιά (το pretend νησί και τα πραγματικά νησιά) .
11. Να μην βρίσκω εισητήρια ούτε για Paleo, ούτε για Monteux και να ξέρω ότι φταίω εγώ (αυτά τα οργανώνουν τα Χριστούγεννα) ...
12. Nα ανακαλύπτω -με φρίκη- ότι τελείωσαν τα χαπάκια καφέ ... (=> για 24 ώρες μειώθηκαν οι επιλογές μας) [Πατήστε το link, τα χαπάκια τα διαφημίζει ο George(με προφορά)]
13. Να θέλω ΠΟΛΥ να δω επιτέλους το 3-iron τώρα που είμαι ξεκούραστη και ... να μην έχει υπότιτλους ...
14 ... Να ψάχνω για παράπονο no14 ...
μμμμ ...
Καληνύχτες !!! [ωραίο να παραπονιέσαι χωρίς λόγο for a change !!!]
________________________________ xα χα χα ΜΠΡΑΒΟ Καμηλιέρη !!!! Μου αρέσει που έψαξα να τα κάνω 14 !!! αυτό δεν το πρόσεξες !!!!
Η είσοδος στην ομιλία μου σήμερα ήταν ελεύθερη και ήταν η πρώτη επίσημη ερευνητική ομιλία που έδινα στο Ίδρυμα uber alles.
Θέμα : "Τι έκανες KV 2 χρόνια παρά κάτι μήνες δίπλα στη pretend ;; ε ;;;".
Καλεσμένο το σύμπαν και δεδομένη η avant-garde της χώρας που πάντα τιμά το συγκεκριμένο meeting ... Στον χώρο μας μία τέτοια ομιλία είναι σοβαρότατη υπόθεση. Αναμένεται να αποδόσεις τα μέγιστα ... Την αντιμετώπισα με την συνέπεια που με διακρίνει τέτοιες στιγμές ... ταπ ταπ ταπ... Δεν θα γράψω για το ΠΩΣ πέρασα το βράδυ χτες με το βλέμμα να διαπερνά την οθόνη του Θανάση μου και να προσγειώνεται στον αγώνα της εθνικής "μας" στο χαζοκούτι (και χωρίς κανένα απολύτως άγχος). Ούτε για την ομιλία που πήρε στην τελική μορφή της στις 08:20 ενώ μιλούσα στις 9:00 (νομίζω το περιμένετε). Ούτε για το τί ώρα ήπια τον καφέ νούμερο 1 (ο κόκκορας -και όχι η κότα των Γάλλων- δεν είχε προλάβει να κοιμηθεί ακόμα ... α, και by the way, μόλις έγινε το 0-1 ;-) ). Επίσης δεν θα γράψω πως με παίδεψε ο Θανάσης στο παρά πέντε (και καλά μου έκανε γιατί του έβαλα δύσκολα). Όόόόόόχι, αυτά είναι τα αναμενομενα, τα έχουμε εμπεδώσει όλοι! Στις 9 παρά πέντε ήμουν στην αίθουσα και ήμουν έτοιμη (ανησυχητικά έτοιμη)! Η είσοδος στο Γαλλώδι όμως είχε απαγορευτεί -αυστηρά (στις Κάννες θέλω να ξαναγυρίσω μέσω Λάρισας -όποιος διαβάσει μέχρι το τέλος του σεντονιού λουκουμάκι)! Του είχα μάλιστα βρει και δουλειά για την συγκεκριμένη ώρα ... Παράξενο, μπορώ να μιλάω μπροστά σε 200-300 άγνωστους αλλά όταν ξέρω ότι υπάρχει ένας που με νοιάζει η άποψή του ... έχω διαφορετικό άγχος. Έχω μάλλον άγχος. Η λογική του παραλόγου: Οι "ξένοι" δεν περιμένουν κάτι από εμένα, οι "δικοί" μου ;;; (ναι, ξέρω, αυτοί είναι που δεν θα έπρεπε να περιμένουν αλλά δεν το σκέφτομαι έτσι εκείνη την ώρα ...).
Κυρίως θέμα (ξεκινάει άσχετα αλλά έχω σχέδιο, μην ανησυχείτε): Την προηγούμενη εβδομάδα (εβδομάδα Κάννες) είχα βάλει το Γαλλώδι σε ένα ανάλογο "παιχνίδι". Τον ανάγκασα να παρουσιάσει την δουλειά του μέχρι τώρα. Όλη, παρουσία επιτροπής και κοινού ... Θα σας πω ότι το έκανα για το καλό του (κατά το τραγούδι) και δεν θα με πιστέψετε αλλά ... για αυτό τό έκανα!!! Το Γαλλώδι μου, είναι αστεράκι (παρόλο που δεν του το λέω συχνά) αλλά είναι και λίγο KV. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να έχω δίπλα μου κάποιον που μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερη εντροπία ΚΑΙ από εμένα. Ε λοιπόν, έκανα λάθος (πάλι). Μήνες τώρα βλέπω ότι είναι στον γνωστό λαβύρινθο της εντροπίας που το μόνο που μπορεί να φέρει είναι ακόμα μεγαλύτερη εντροπία και δεν ξέρω πως να αντιδράσω, πως να βοηθήσω. Κάθε μέρα ξεκινάει και κάτι άσχετο -το προηγούμενο δεν τον ενδιαφέρει πλεόν τόσο- και κάθε μέρα μπλεκεται πιο πολύ. Παρουσίαση λοιπόν και μάλιστα την εβδομάδα των Καννών (όπως λέμε την εβδομάδα των Παθών). Παραπονέθηκε (με τον γνωστό ευγενικό Γαλλώδικο τρόπο), αγχώθηκε (πολύ), ίδρωσε /ξε-ίδρωσε, το ξέχασε (εντελώς όμως, έλπιζε ότι θα το ξεχάσω και εγώ), δημιούργησε ακόμα περισσότερη εντροπία, του έφαγε η γάτα τον υπολογιστή, τον κανακέψαμε, του δώσαμε θάρρος κλπ κλπ. Μισή πριν την ώρα της "κρίσης", μου έφερε καφέ (τελευταία με συναγωνίζεται ΚΑΙ στον καφέ): "Ήθελα να σου πω ευχαριστώ, ανεξάρτητα με το πως θα πάει σήμερα, τώρα ξέρω τι πρέπει να κάνω" Το μόνο που κατάφερα να πω είναι "don't worry, I am sure it will all go fine" ... εξακολουθεί να με εκπλήσει κάθε φορά. Λίγο αργότερα, το Γαλλώδι μου που έτρεμε κάθε τι δημόσιο, έτρεμε τα Αγγλικά στις παρουσιάσεις, δεν είχε καμμία συνοχή στην σκέψη και τον λόγο, αντιπαθούσε φρικτά όλα τα μέλη της επιτροπής του, με έκανε να νοιώσω πολύ πολύ περήφανη. Κάτι πρέπει να έκανα σωστά αυτή την φορά ... Η παρουσίαση ήταν άψογη και ο ίδιος επαγγελματίας -πλέον. Φαίνεται όντως να έχει σαφές σχέδιο στο μυαλό του (για κανένα -δυο μήνες τουλάχιστον, μετά ... ξέρω πλεόν τι να κάνω ! ;-) )
Επίλογος και ηθικό δίδαγμα: Πρώτο τραπέζι πίστα τον βρήκα στην ομιλία! Χαμογελαστό και με τον καφέ στο χέρι! Διέσχισα την αίθουσα, τον πλησίασα και τον ρώτησα γιατί είναι εκεί, "Δεν έχεις δουλειά, είπαμε;;;;;;;;"
"Delegation αφεντικό, κάνει ο Ινδένιος αυτό που ζήτησες" (νέο πρόσωπο, σεντόνι μόλις τον μάθω λίγο), "Μην ανησυχείς, I am sure it will all go fine. Ήρθα απλά να δω αν θα πεις σωστά τα δικά μου!"
101 ;-);-);-) Πάλι δεν κατάφερα να απαντήσω ...
Καληνύχτες !!! [it felt fine ... στείλτε διεύθυνση για το λουκουμάκι]
Καφές νούμερο 2 ... Aκόμα ... Nύστα, τραγούδια από χτες στο μυαλό και Δευτέρα ... @?#@&%*! ... απροετοίμαστη Δευτέρα ... Βαθιές ανάσες, βουτιά στο "καθήκον" και ένα Deponάκι για στήριξη ... (δεν διαλύεται καλά στον καφέ, δοκίμασα!)
Καλημέρες !!! [καιρός βροχερός κάποια στιγμή πρέπει να αγοράσω ομπρέλλα Oranje ... πολύ με στεναχώρησες ....]
-------------------------------------------------
# Μας βαθμολόγησαν οι μαθητές μας σήμερα !!! πήραμε ελέγχους ! ;-)Δεν πήγε και άσχημα τελικά το εξάμηνο [ναι, χαμογελάνε και τα μουστάκια μου όπως έλεγε η γιαγιά μου! Γιατί όχι;;;; δεν είναι και λίγο, μετρήστε πόσες φορές ξύπνησα στις 5 ... ταπ ταπ ... 05 πμ ...] ... Ήταν ενδιαφέρον το ερωτηματολόγιο (και μεγάάάάάλο, ο big brother του Ιδρύματος μας ελέγχει αυστηρά). Το εντυπωσιακό ήταν ότι τόσο η κριτική όσο και οι παρατηρήσεις τους είχαν βάση (ναι, ναι του'χρόνου θα έχω τις ασκήσεις έτοιμες μία εβδομάδα πριν, εσείς θα τις κοιτάτε δηλαδή;;). Αρνητικά και θετικά ζυγίστηκαν με ακρίβεια και ... ;-)αύριο να θυμηθώ να ρωτήσω τους συναδέλφους πως τα πήγαν !!! !!! (έχω μία υποψία ότι κερδίζω ΤΟ κρασί ;-);-);-)Να φροντίσω να περάσει Ο πονοκέφαλος πρώτα!) ... Πίσω στη δουλειά, αύριο άλλη μια μεγάλη μέρα και η ομιλία μου ... χχμμμφφφ ... ... ... ακόμα στο στάδιο του φανταστικού...
Είχα προγραμματίσει (έχετε προσέξει βέβαια ότι οποιαδήποτε πρόταση αρχίζει με το "είχα προγραμματίσει" είναι καταδικασμένη από την αρχή ... ταπ) να περάσω το πρωϊνό μου χαλαρά, να μαζέψω ήλιο και αεράκι από την pretend και να δουλέψω το βραδάκι, έτσι για να μην τρέχω πάλι όλη την επόμενη εβδομάδα ... χμμμμ ...
Έχει Παπάζογλου σήμερα και Λοξή Φάλαγγα (no idea) στο Le chat Noir (το οποίο τυγχάνει να είναι και δίπλα στο σπίτι μου) ... Είναι δυνατόν να μείνω μέσα και να δουλέψω;;;;;;; Υπάρχει περίπτωση να συγκεντρωθώ ;;; Να απαντήσω εγώ : ΌΧΙ -καμμία !
ουφ ... και να θέλεις να αγιάσεις σε αυτή την πόλη, δεν μπορείς ! [ ;-) ]
Καλό βράδυ !!! [αστραπές στην pretend]
----------------------------------- 02:15 .... ταπ ταπ ταπ ... Η αίθουσα μύριζε Ελλάδα (άκουγες το "έλα βρε μ@λ@κ@" πριν φυσήξει Βοριάς από τον Νοτιά). Νέα παιδιά, οι περισσότεροι φοιτητές, κάποιοι ΈλληνοΕλβετοί ... Μισογεμάτος ο χώρος -έξω έβρεχε ΠΟΛΥ. Η πρώτη φορά που άκουσα τον Παπάζογλου live ήταν ... παλιά, πολύ πολύ ΠΟΛΥ παλιά, στην λεβεντογέννα. Θυμάμαι τον χώρο -το Κηποθέατρο, θυμάμαι την παρέα, θυμάμαι την μπαντάνα, ίσως όχι τα τραγούδια που μας είπε τότε. Σήμερα μας είπε τα καινούρια του όσο πίναμε το ποτό μας και μας έκλεψε την καρδιά με τα παλιά του λίγο αργότερα. Νοσταλγία; ε, πότε πότε ... Σίγουρα περισσότερη στο τέλος της βραδυάς. Στο νησιώτικο τέλος της βραδυάς.
Αμοργιανό μου πέρασμα και πώς θα σε περάσω και πού θε να 'βρω τον καιρό στη Γιάλη για ν' αράξω
Ορτσάριζε ορτσάριζε στον κάβο καβατζάριζε
Οι ήχοι με γύρισαν στο Αιγαίο και η καρδιά -Darth θα σοκαριστείς- νοστάλγησε φρικτά την λεβεντογέννα. Φρικτά. Κοίταξα την κοπελλιά που ήταν μπροστά μου την ώρα που ξεκίνησαν τα νησιώτικα -μου τράβηξε κατευθείαν την προσοχή. Δεν έκανε κάτι συγκεκριμένο, δεν είχε τίποτα διαφορετικό απ'όλους τους άλλους, δεν έβλεπα καν το πρόσωπό της. Ο τρόπος που κινήθηκε μόλις άλλαξε η μουσική, η γλώσσα του σώματος, με έκανε να ψιθυρίσω: "Είναι Κρητικιά". Η Α. με κοίταξε απορημένη ... της ήταν αδύνατο να πιστέψει ότι θα μπορούσα να μαντέψω από τον τρόπο που χτυπούσε παλαμάκια. Ένα συρτό αργότερα μας χάρισε την ωραιότερη σόλο πεντοζάλη που έχω δει στην ζωή μου. Που έχω ζήσει στην ζωή μου θα έπρεπε να γράψω ...
Το Σάββατο στον απόηχο της εβδομάδας ή μάλλον το Σάββατο μια προσπάθεια να ξεπλύνει την πίεση της εβδομάδας ... Όμορφη μέρα. Γεμάτη και καλοκαιρινή. Ζεστή, υγρή και τελικά, μάλλον ήρεμη. Με τον χαρακτηριστικό στρουθοκαμηλισμό της κούρασης αγνόησα όλες τις προειδοποιήσεις και τις συμβουλές του τύπου "κοιμήσου, ξεκουράσου και ετοιμάσου και λίίίγο για την άλλη εβδομάδα" (αν σταματήσω τώρα ... με βλέπω στο Ίδρυμα ξανά από Οκτώβρη). Ξύπνησα νωρίς, απόλαυσα τα πρωϊνά μου καφεδάκια και μπλέχτηκα με τον κόσμο. Ο ενθουσιασμός του καλοκαιριού είναι ιδιαίτερα έντονος αυτές τις μέρες δίπλα στην pretend (έχω γράψει πόσο την αγαπάω αυτή την πόλη;;;;), αδύνατο να μην σε παρασύρει (αποφεύγω επιδεικτικά να μιλήσω για ... τον ενθουσιασμό των εκπτώσεων!). Η κούραση της εβδομάδας εξαφανίζεται σχεδόν με την πρώτη ματιά στο μπλέ ... (ή την πρώτη -ερωτευμένη- ματιά σε ένα καινούριο ζευγάρι παπούτσια, όταν συνδυάζονται, ακόμα καλύτερα ;-) )
Σχεδόν 10, η ζέστη αφόρητη, αδύνατο ΚΑΙ το να μείνει κανείς σπίτι ... χμμμφφφ... Ξεκουράζομαι αύριο (λέμε τώρα), αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ένα ποτηράκι δροσερό άσπρο κρασί δίπλα στο pretend κύμα.
φιλιά Καληνύχτες !!! [don't wait up]
# Nικητής της εβδομάδας-Κάννες το Γαλλώδι μου, πλήρες ρεπορτάζ όταν αρχίσουν να υπακούουν τα δάκτυλα!
Κάννες τελευταία μέρα και φυσικά θα ακολουθήσει αναλυτικό ρεπορτάζ για τα highlights. Και δεν ήταν λίγα ... Προς το παρόν τελευταίες υποχρεώσεις και μια μικροπροσπάθεια χαλάρωσης μετά τον πανικό της εβδομάδας : Είμαι στο Ίδρυμα αλλά δεν είμαι κιόλας ! Ήλιος, Παρασκευή ... και mental υποσχέσεις στον εαυτό μου: αυτό το ΣΚ θα μαζέψω όσο πιο πολύ ήλιο μπορώ (ακούει ο καιρός;)
καθυστερημένες Καλημέρες !!! [Τhiebaud, ξανά, γιατί τον σκέφτηκα πρωΐ πρωΐ]
Η εβδομάδα Κάννες-μαραθώνιος στην καλύτερή της στιγμή ... Οι ταινίες μέχρι τώρα δεν ακολούθησαν όλες το πρόγραμμα. Σε άλλες ο σκηνοθέτης αρρώστησε και δεν έκανε τα final cuts (βλ. Γαλλώδι), σε άλλες η πρωταγωνίστρια δεν έβρισκε παπούτσια ασορτί με το φόρεμα και ανέβαλλε την πρεμιέρα (Ψυχώ και κουρτίνα νούμερο 1 - αύριο). Σε αυτό εδώ το θέατρο τελικά μόνο στους θεατές ζητάμε να είναι ακριβείς και στην ώρα τους ... Καμμιά φορά ξεχνάμε σχεδόν ότι και εμείς είμασταν θεατές κάποτε.
Σήμερα ;-) είναι η σειρά της γραμματέως (ελπίζω όχι με τα κίτρινα... μακάρι να είναι green day) και του Γαλλωδιού (ξανά ... μέχρι να το καταφέρουμε το πράγμα ... υπομονή ... βαθιές ανάσες ... ακόμα και αν ξεχάσει να φέρει το πανέμορφο μυαλουδάκι του, θα το καλέσουμε για video conference, λεπτομέρειες) ... Μέρα γεμάτη (ή τουλάχιστον έτσι λέει η agenda μου), ξεκίνησε ζεστή και καλοκαιρινή, ξεκίνησε νωρίς (πολύ). Καφές νούμερο 3 στο χέρι και ... στην μεγάλη αίθουσα υποθέτω ήδη οι θεατές περιμένουν !!!
Καλημέρες !!! [ακόμα Τετάρτη είναι;;;]
#*# Επειδή το συζητάμε μέέέέέρες ...
Όποιος έχει πρόβλημα* με την -ωραιότατη- μουσική του Al Dente, (βλ. "ο καιρός σήμερα") μπορεί να σηκώσει το χέρι του παρακαλώ ; ; ;
* ... needless to say οι μουσικές επιλογές είναι εκτός συζήτησης ...
Η εβδομάδα που ξεκινάει προβλέπεται γεμάτη, πολύ, πολύ, ΠΟΛΥ γεμάτη ... Οι Κάννες του Ιδρύματος, ίσως η τελευταία γεμάτη εβδομάδα πριν από την ετήσια νάρκη (τα Ιδρύματα πέφτουν σε μια πανέμορφη νάρκη τα καλοκαίρια για να ξαναγεννηθούν κατά τον Σεπτέμβρη -Το πιο αποδοτικό διάστημα του χρόνου για μένα!) ... Το πως την περιμένω αυτή τη νάρκη, άλλο πράγμα: Η μόνη περίοδος που η agenda έχει μόνο ταξίδια, το administration είναι κλινικά νεκρό και οι φοιτητές πλατσουρίζουν κάπου πολύ, πολύ, ΠΟΛΥ μακρυά!!
Κάννες λοιπόν και σύγχρονος Ευρωπαϊκός κινηματογράφος :
Δευτέρα : Τριλογία "Τα ημερολόγια ενός Γαλλωδιού", "Εκπαιδεύοντας τον Ινδό" και "Τι είδε ο Γιαπωνέζος" Τρίτη : "Ψυχώ" (η KV πρέπει να παίξει την κουρτίνα και δεν της πάει ο ρόλος -καθόλου) Τετάρτη : "Η γραμματέας χτυπά πάντα 3 φορές", "Επιστροφή από το παρελθόν- χμμφφΙΙΙ" Πέμπτη : "Εγώ, αυτοί και τα μυστήρια στο αμφιθέατρο" Παρασκευή : "ΚV-Pax" (σε τρίωρη εορταστική συσκεασία)
Καφές νούμερο 2, ήρεμες κινήσεις -νυσταγμένες, χαρτομάνι στην τσάντα και let the show begin ... Σιγά μην μας φοβίσει η καλύτερη εβδομάδα του χρόνου, τσ...
Καλημέρες !!! Καλή εβδομ@δα! [να μην ξεχάσω να ρωτήσω το Γαλλώδι, τι έγινε με τον αγώνα ... ;-) Pink Martini στον ... καιρό, ξανά!]
Λιακάδα και καφές νούμερο 2. Μετά την χτεσινή κοπάνα νοιώθω (πολύ ελαφρές) τύψεις και λέω να επισκεφτώ το Ίδρυμα για μερικές τουλάχιστον ώρες. Η επόμενη εβδομάδα είναι τόσο full που αν ΚΑΙ σήμερα δεν κάνω τίποτα, θα αρχίσω πάλι μετά την γκρίνια ...
Ανέβασα το καινούριο -καλοκαιρινό -υπερχρωματιστό look του Al Dente(!!!) χτες σε μία στιγμή απίστευτης ενεργειας ... Περίμενα ότι η μετατροπή δεν θα "δουλέψει" και ήμουν έτοιμη για καταστροφές και παράπονα. Δυστυχώς όλα πήγαν ομαλά και έτσι ήπια ένα ακόμα καφεδάκι, έκανα και μια βόλτα για καφέ και η τάση να τελειώσω με όλες τις "αλλαγές"... μου πέρασε! Φυσικά το blog-botox δεν έχει τελειώσει! Μείνανε κάποια "Lorem ipsum dolor sit amet...", η μουσικούλα που ΘΑ βάλω κάποια στιγμή, links που επίσης ΘΑ, γραμματοσειρές που ΘΑ ΗΘΕΛΑΝΑ κλπ κλπ κλπ ... Αλλά είχα το καλοκαιρινό template τόσο καιρό "σχεδόν-έτοιμο" [επιστημονική ορολογία] που αν δεν το ανέβαζα σύντομα, θα έπαιρνε κατευθείαν σειρά το Χριστουγεννιάτικο look ...
Τεχνικές συμβουλές και προτάσεις very very welcome !!! Υπόσχομαι να τις πάρω σοβαρά υπόψη (... να τις συζητήσω με τον Θανάση και να προσπαθήσω, αν και αυτό που βλέπετε είναι as far as I can get with HTML, υπερπροσπάθεια copy & paste!)
Ώρα να αρχίσω να μετακινούμαι προς το Ίδρυμα (κάθε λεπτό που περνάει μετά τον 2ο καφέ που έχω ξυπνήσει, συνεισφέρει αρνητικά στην απόφασή μου να δουλέψω-σκληρά ... ταπ ταπ ταπ !)
Καλημέρες ! [αντηλιακό 30+ ΚΑΙ μέσα!]
# Οι εικόνες του template κλεμμένες από το Google Mars ... και οι κρατήρες ... Η ιδέα για το κουτάκι από τις γειτόνισσες και ... η ζήλεια για μουσική/φωτό/προτάσεις και κάτι "καινούριο" παραμένει ...
@ Μουσικούλα done (κουτάκι κάτω από την ώρα, για να έχετε επιλογή).
Η βάάάάάφτιση ... χχμμμφφ ... ΚΑΙ αυτή η βάφτιση μου άφησε πολλές απορίες, όπως και οι δύο προηγούμενες. Στις άλλες όμως, θεώρησα ότι έφταιγα εγώ που σαν νονά δεν έκανα κάτι σωστά ... (Αααα ρε μάδερ, το παιχνίδι των τύψεων μας ακολουθεί παντού). Εδώ λοιπόν ήμουν η θεία (και τι θεία, να μου θυμήσετε να γράψω και για το φόρεμα) : Μακρυά από το κέντρο της δράσης- πρώτο τραπέζι πίστα όμως! (στην δεύτερη σφαίρα συναρμογής, για τους συναδέλφους). Παρακολούθησα το μυστήριο από αυτή την θέση μέχρι λίγο πριν το τέλος (που η δυναμική μου επέμβαση έσωσε την μάνα-αδελφή μου από το ξέσπασμα και το μωρό από τον τελικό βασανισμό). Όσο πιο πολύ ξαναπαίζω το δράμα στο μυαλό μου, τόσο πιο πολύ δεν βρίσκω λογική, καμμία ... ταπ ταπ. Από την αρχή όμως (ξέφυγα). Ξεκινάει λοιπόν ένα ροδαλό, ευχαριστημένο, ευγενέστατο (γιατί πήρε από το σόϊ μας), κούκλικο(γιατί πήρε από το σόϊ μας)μωράκι στην αγκαλιά της μαμάς του για την εκκλησία ντάλα μεσημέρι (γιατί κατα 99.999999% οι εκκλησίες είναι busy, busy, busy με γάμους τα απογεύματα) ... Στην αυλή το ήδη ταλαιπωρημένο από την ήλιο μωρό αντιλαμβάνεται ότι έχει ΠΟΛΥ κόσμο (και μάλιστα όλοι είναι ντυμένοι/βαμμένοι/χτενισμένοι κάπως -εκτός από την θεία του). Επίσης αντιλαμβάνεται (γιατί δεν είναι χαζό, πήρε από το σόϊ μας) ότι ΟΛΟΙ οι καλεσμένοι θέλουν να το φιλήσουν, να το ζουμπήξουν ή στην καλύτερη περίπτωση να του φωνάζουν κατάμουτρα: "γκούτσου-γκούτσου ντάρου-λίρου-λάρου τι κουκλάκι είσαι εσύ, ΦΤΟΥ ΣΟΥ". Οι ενήλικες αυτό -οι μικροί ούτε να το φτύσουν, βλέπουν ότι έχει γλυκά δίπλα στις μπουμπουνιέρες. Αγριεύει λίγο αλλά μπαίνει με τους γονείς στην εκκλησία ... Εκεί αντιλαμβάνεται ότι έξω φύσαγε και λίγο Κυκλαδίτικο αεράκι ... μέσα ζέστη, μυρωδιά από κερί και λιβάνι, κόόόόσμος και φασαρία. Bad, bad, BAD choice (στα μωρά αρέσει η μυρωδιά από γάλα και προδέρμ, άντε και από την pizza που δεν τους δίνουν ακόμα. Επίσης τους αρέσει η ησυχία τους -πολύ). Αρχίζει να έχει μία μικροναυτία αλλά το κρατάει η μαμά του και προσπαθεί να είναι θαραλλέο, άσε που αισθάνεται ασφάλεια. Ναι ... Μετά όμως πλησιάζουν ΟΙ νονοί (ένας chef, μία δικηγόρος και ένας ασφαλιστής, σοβαρολογώ 3...) και ένας κύριος με μούσι και με μαύρα ... το μωρό μαθαίνει ότι αυτός είναι ο παπάς ... Σε αυτό ακριβώς το σημείο αρχίζει το πανηγύρι: Ο παπάς λέει κάτι στην μαμά, η μαμά δίνει το μωρό στους νονούς, το μωρό περιμένει κανένα δίλεπτο μπας και το μετανοιώσουν, μπήγει το κλάμα απειλητικά, σταματάει μόλις το πιάνει η μαμά αλλά ο παπάς την μαλώνει και πίσω στους νονούς, οι νονοί κάτι λένε, ο παπάς επίσης, ακούει και το όνομά του μεταξύ τσιρίδων ... έχει αρχίσει να υποτροπιάζει επικίνδυνα (και μέχρι χτες λέγαμε να την βγάλουμε Ιώβη). Καθώς το μετακινούν από την πόρτα και κινούνται προς τα μέσα, η μαμά προλαβαίνει και του δίνει ένα χάδι -την κοιτάει όλο ικεσία. Οι γιαγιάδες κλαίνε, πάντα νόμιζα ότι είναι από συγκίνηση... Μωρό και φοβισμένοι νονοί βρίσκονται μπροστά σε μια μικρή μεταλλική πισίνα και κάτι λένε ... το κρατάνε παράξενα, κάνει ζέστη, ξαναμπήγει τα κλάματα ... το δίνουν στην μαμά. Η ελπίδα ζωγραφίζεται αμέσως στο ταλαιπωρημένο πρόσωπο και εκεί που νομίζει ότι όλα τελείωσαν ... η μαμά το γδύνει (;;;) και το δίνει σε μία άγνωστη. Το κλάμα ξαναρχίζει γοερό και παραπονεμένο, οι νονοί φοράνε πλέον ... πετσέτες (;;;), φαίνονται και αυτοί αγχωμένοι, η κυρία που το κρατάει είναι άτσαλη, ο παπάς ψάλλει, οι γιαγιάδες του κάνουν αέρα από μακρυά (και κλαίνε), κάποιος του δείχνει την κουδουνίστρα, η μαμά του δεν τολμάει να κοιτάξει πλέον, οι νονοί το πασαλείβουν με λάδι, το βάζουν στο ζεστό νερό, το ανεβοκατεβάζουν, αυτό χτυπιέται-ουρλιάζει-κλωτσάει, τα flash συνεχόμενα καταγράφουν κάθε δάκρυ. (Τα έγραψα με μία ανάσα γιατί τα έζησα με μία ανάσα... ταπ ταπ). Καθώς σπαρταράει από το κλάμα, ο παπάς το αφήνει ταυτόχρονα ΚΑΙ στους 3 νονούς που προσπαθούν να συντονιστούν για να μην τους πέσει έτσι λαδωμένο που είναι και ... κερασάκι στην τούρτα: κόβει και μια σεβαστή ποσότητα από μαλλί πριν το παραδώσει στην μαμά για να το ντύσει. Εκεί ανέλαβε δράση η θεία, ή μάλλον μερικά δευτερόλεπτα αργότερα όταν είδε την πολυπλοκότητα του βαφτιστικού καθώς και το γεγονός ότι είχε και φρουφρουδένιο ζακετάκι μήνα Ιούνιο ... Και βέβαια η ταλαιπωρία δεν τελείωσε εκεί ... το μωρό είχε οργανώσει και party μετά ...
Πολλές απορίες, πάρα πάρα πολλές απορίες ... και ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ...
Πέμπτη: Τόπος Ελ.Βεν., η καμήλα παρκαρισμένη απ'έξω, η Swissκυρία και στην ώρα της και ο Darth στην έξοδο να περιμένει την θεία με τις βαλίτσες, τις σακούλες στα μάτια και τον Θανάση παραμάσχαλα!!! Αφού λύσαμε υπομονετικότατα το θέμα των εισητηρίων (oh yes, υπήρξε και ένα ελαφρύ διπλωματικό με τα εισητήρια), ο Καμηλιέρης μας ως γνήσιος gentleman -όπως πάντα- έφερε τον πρώτο φραπέ του καλοκαιριού!!! Μεγάλος, δροσιστικός, απολαυστικός και σκέτος με μπόλικο γάλα! Όπως ακριβώς τον ονειρευόμουν!! ΑΠΟΛΑΥΣΗ ! Η αλήθεια είναι ότι αρχικά σκέφτηκα να παραγγείλω 2 μαζεμένους (ένα espressάκο και ένα φραπεδάκο) γιατί στο αεροπλάνο μας σέρβιραν μόνο ένα (τον οποίο και ήπια μισοκοιμισμένη) και είχα αρχίσει να νοιώθω λίγο αδύναμη αλλά ... φοβήθηκα τον Darth[εμ σύντεκνε ... με φόβησες με το "ΤΙ καφέ θέλεις" ... ενικός ; ... ενικός στον καφέ;;; "Με ΤΙ καφέ θα ξεκινήσουμε" μήπως;;;;; ;-)) ].
Ήπιαμε ΤΟΝ καφέ μας, κουτσομπολέψαμε και όλους σας (ψέέέέμματα κανέναν δεν κουτσομπολέψαμε, γεγονός που κάνει την επόμενη συνάντηση επείγουσα. Αλεπουδίτσα, ακούς;;;), καταφέραμε να πάρω και το αεροπλάνο (που σωστά η ξανθή δεν ήθελε να με αφήσει να πάρω) και... στομαχο-ενόχληση. Μικρή μεν, ενοχλητική δε. Το ίδιο (αλλά σε χειρότερο βαθμό) επαναλήφθηκε με όλους τους φραπέ, fredo, fredουτσίνο κλπ κλπ που ήπια. Όχι με espresso. Όχι με τον παλιό καλό νες ... Αυτούς όμως, τους πίνω χωρίς ΓΑΛΑ όπως προέκυψε μετά τον εκτεταμένο διάλογο-ανάλυση-διάγνωση-στο-πόδι-πίνοντας-καφέ-δίπλα-στο-κύμα με τον ξάδελφο γιατρό (στο νησί όλοι είναι ξάδελφοι και αν δεν είναι, έχει φροντίσει η αδελφή μου να κουμπαρέψει μαζί τους!) ... Διάγνωση : μάάάάάάλλον έχω αρχίσει να αναπτύσω την σιχαμερή Lactose intolerance... ταπ ταπ ταπ ... Δράμα με τον καφέ λοιπόν ... και τα flakes ... γκκρρρ ... ταπ ... χμμμφφφφ... Θα ακολουθήσει βέβαια εξονυχιστικό self-testing για να το επιβεβαιώσω αλλά ... σκούρα τα βλέπω τα πράγματα ... Και πιο σκούρους τους καφέδες μου ... Ελπίζω τουλάχιστον να έχω αρκετή λακτασούλα για τα τυριά γιατί καφέ χωρίς γάλα το αντέχω, αλλά pretend χωρίς τυρί :ΟΧΙ .+- [και θα αναγκαστώ να γίνω σαν την ex-Fenxs-συγκάτοικο: καφές-> μία ταμπλέτα λακτάσης, pizza-> 2 ταμπλετούλες και παραγγέλνουμε αυτή που δεν έχει αληθινό τυρί, fondue-> 6 μαζεμένες και νοίκιασμα DVD for a veeeery long night. ]
Από το αεροπλάνο στο μάθημα (ε, σχεδόν... τα παραλέω λίίίίίγο) ... και από το Αιγαίο στην καλοκαιρινότατη pretend! Καφές νούμερo 5 (να μου θυμίσετε να γράψω για ΤΟ δράμα του καφέ, σνιφ)
Καλημέρα!!! 4 ώρες και στον αέρα με κατεύθυνσηΑιγαίο !!! Μικρή στάση στον ΕλΒεν το απογευματάκι για ... καφέ ;-) Tο βραδάκι ... Μπλέ και άσπρο -τίποτα pretend !!!!!
Με την σειρά όμως, ένα- ένα! Τeaching first, να προλάβω το αεροπλάνο ακριβώς μετά!
;-))))
Να βρω την καμήλα, να πάρω τα εισητήρια ........ ουφ! Να ευχαριστηθώ καφέ και κουτσομπολιό, να ξανακάνω check-in, να ξαναμπώ σε αεροπλάνο Να δώ την καλντέρα από ψηλά ... μέχρι να φτάσω στον στόχο : Γεμιστά!!!!!
* Συνέταιρε, πες στον πες στον Γρηγόρη να βάλει και καναπεδάκια όπως στους Friends - όχι πολύ βολικά όμως -χχμμμφφφ! Το overnight πειραμα δούλεψε ... τα αποτελέσματα τα αναμενόμενα, ο πρωτεργάτης dead! Πολύ ! (βλέπει κόκκινα ,κίτρινα και μπλε αστεράκια σαν την ταινία! αισθάνεται όμως σαν την άνοιξη σαν την άλλη ταινία! ουφ)
** Γιατί είτε ταξιδεύω για 1 μήνα (λέμε τώρα) ή για 4 μέρες έχω ΠΑΝΤΑ τον ίδιο αριθμό αποσκευών;;;;
<--- ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι, μέρες τώρα, τι λέω; Εβδομάδες ... ταπ ταπ ταπ. Νεύρο και τσαντίλα συνέχεια, χωρίς καν αφορμή. Και όταν δεν είμαι έτοιμη να εκραγώ (ή να κλάψω) είμαι απλά ... υποτονική (κατατονική). Not me, αυτό το ξέρουμε όλοι. Και όσο πιο πολύ παραμένω σε αυτή την παράλογη κατάσταση, τόσο πιο πολύ με εκνευρίζω! Σήμερα πρωΐ-πρωΐ, ξέσπασα πχ στο εργαστήριο. Χωρίς αντίπαλο (ευτυχώς είναι αργία) ... Ξέσπασα κυριολεκτικά ΣΤΟ εργαστήριο. Αν κάποια στιγμή ηρεμήσω, είμαι σίγουρη θα δώ τον καυγά (εγώ και οι πάγκοι) τουλάχιστον ξεκαρδιστικό. Αυτή τη στιγμή όμως απλά δεν με αναγνωρίζω.
Το χειρότερο είναι ότι σίγουρα δεν μου φταίει κανείς ... δεν βρίσκω κάτι συγκεκριμένο να παραπονεθώ ... απλά μου φταίνε όλα ... ή μόνο εγώ ... χμφ ...
Anyway, περίοδος αυτοταλαιπωρίας μάλλον (ΚΑΙ αυτή την άνοιξη) και περίοδος μικρών break ... break και από το Al Dente, όπως φαίνεται ... Δύσκολο να βγει post, δύσκολο να γράψω σχόλιο (θα πρέπει να προσέξατε ότι η γειτονιά μας είναι λίίίίίγο πιο ήσυχη, σας βλέπω απλά ... είμαι ήσυχη!). Θα επιστρέψω δριμύτερη όμως ;-)just bear with me for now!
Καφέδες, βόλτες, window shopping, extreme pampering ... Η μέρα γεμάτη, οι φίλοι εναλλάσονταν, οι εικόνες το ίδιο. Απόδραση σήμερα ... από τα καθημερινά (-και από εμένα). Και η pretend : φουρτουνιασμένη [ασορτί με μένα]. Αυτή η λίμνη, δεν πάει καλά, το έχει παρακάνει, όλο στην φουρτούνα έχει το μυαλό της. Δεν πρόσεξε τον ήλιο, δεν πρόσεξε τον κόσμο που προσπαθούσε να νοιώσει καλοκαίρι, δεν πρόσεξε καν ότι έχουμε Ιούνιο. Σε λίγο θα αρχίσουν οι καλοκαιρινές φιέστες και αυτή δεν θα το πάρει χαμπάρι ... ταπ ταπ ταπ ταπ ... Έτσι που το πάει θα είναι απλά θεατής ... χχχμμμφφφφφ.
Άνοιξα την πόρτα βαριεστημένα, ξεφόρτωσα τα βάρη του επαγγέλματος άτσαλα (και αδιάφορα) στο τραπεζάκι, έβαλα τον Θανάση να δουλέψει, ένα γρήγορο ντουζάκι (βάρος του επαγγέλματος) και ετοιμάστηκα για το βραδυνό πρόγραμμα. Είχα αποφασίσει να στηθώ στην τηλεόραση (έχει δεν έχει τίποτα) και να επιτρέψω στον εαυτό μου να μιζεριάσει με άνεση. Χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς τα pretend χαμόγελα, χωρίς προσπάθεια να το αποφύγω ... είχα αποφασίσει να επιτρέψω στον εαυτό μου να ευχαριστηθεί το μιζέριασμα ! Να το απολαύσει (τόσο που να θυμάται αύριο να μην το ξανακάνει!)
Mόλις δέκα λεπτά αργότερα, χαμογελούσα και όντως, όλα φαίνονταν λίίίίγο πιο αισιόδοξα !
Ευχαριστώ!!! για τα χαμόγελα και την ... έμπνευση!
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
