Η είσοδος στην ομιλία μου σήμερα ήταν ελεύθερη και ήταν η πρώτη επίσημη ερευνητική ομιλία που έδινα στο Ίδρυμα uber alles.

Θέμα : "Τι έκανες KV 2 χρόνια παρά κάτι μήνες δίπλα στη pretend ;; ε ;;;".

Καλεσμένο το σύμπαν και δεδομένη η avant-garde της χώρας που πάντα τιμά το συγκεκριμένο meeting ... Στον χώρο μας μία τέτοια ομιλία είναι σοβαρότατη υπόθεση. Αναμένεται να αποδόσεις τα μέγιστα ... Την αντιμετώπισα με την συνέπεια που με διακρίνει τέτοιες στιγμές ... ταπ ταπ ταπ...
Δεν θα γράψω για το ΠΩΣ πέρασα το βράδυ χτες με το βλέμμα να διαπερνά την οθόνη του Θανάση μου και να προσγειώνεται στον αγώνα της εθνικής "μας" στο χαζοκούτι (και χωρίς κανένα απολύτως άγχος). Ούτε για την ομιλία που πήρε στην τελική μορφή της στις 08:20 ενώ μιλούσα στις 9:00 (νομίζω το περιμένετε). Ούτε για το τί ώρα ήπια τον καφέ νούμερο 1 (ο κόκκορας -και όχι η κότα των Γάλλων- δεν είχε προλάβει να κοιμηθεί ακόμα ... α, και by the way, μόλις έγινε το 0-1 ;-) ). Επίσης δεν θα γράψω πως με παίδεψε ο Θανάσης στο παρά πέντε (και καλά μου έκανε γιατί του έβαλα δύσκολα). Όόόόόόχι, αυτά είναι τα αναμενομενα, τα έχουμε εμπεδώσει όλοι! Στις 9 παρά πέντε ήμουν στην αίθουσα και ήμουν έτοιμη (ανησυχητικά έτοιμη)!
Η είσοδος στο Γαλλώδι όμως είχε απαγορευτεί -αυστηρά (στις Κάννες θέλω να ξαναγυρίσω μέσω Λάρισας -όποιος διαβάσει μέχρι το τέλος του σεντονιού λουκουμάκι)! Του είχα μάλιστα βρει και δουλειά για την συγκεκριμένη ώρα ... Παράξενο, μπορώ να μιλάω μπροστά σε 200-300 άγνωστους αλλά όταν ξέρω ότι υπάρχει ένας που με νοιάζει η άποψή του ... έχω διαφορετικό άγχος. Έχω μάλλον άγχος. Η λογική του παραλόγου: Οι "ξένοι" δεν περιμένουν κάτι από εμένα, οι "δικοί" μου ;;; (ναι, ξέρω, αυτοί είναι που δεν θα έπρεπε να περιμένουν αλλά δεν το σκέφτομαι έτσι εκείνη την ώρα ...).

Κυρίως θέμα (ξεκινάει άσχετα αλλά έχω σχέδιο, μην ανησυχείτε):
Την προηγούμενη εβδομάδα (εβδομάδα Κάννες) είχα βάλει το Γαλλώδι σε ένα ανάλογο "παιχνίδι". Τον ανάγκασα να παρουσιάσει την δουλειά του μέχρι τώρα. Όλη, παρουσία επιτροπής και κοινού ... Θα σας πω ότι το έκανα για το καλό του (κατά το τραγούδι) και δεν θα με πιστέψετε αλλά ... για αυτό τό έκανα!!! Το Γαλλώδι μου, είναι αστεράκι (παρόλο που δεν του το λέω συχνά) αλλά είναι και λίγο KV. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να έχω δίπλα μου κάποιον που μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερη εντροπία ΚΑΙ από εμένα. Ε λοιπόν, έκανα λάθος (πάλι). Μήνες τώρα βλέπω ότι είναι στον γνωστό λαβύρινθο της εντροπίας που το μόνο που μπορεί να φέρει είναι ακόμα μεγαλύτερη εντροπία και δεν ξέρω πως να αντιδράσω, πως να βοηθήσω. Κάθε μέρα ξεκινάει και κάτι άσχετο -το προηγούμενο δεν τον ενδιαφέρει πλεόν τόσο- και κάθε μέρα μπλεκεται πιο πολύ. Παρουσίαση λοιπόν και μάλιστα την εβδομάδα των Καννών (όπως λέμε την εβδομάδα των Παθών).
Παραπονέθηκε (με τον γνωστό ευγενικό Γαλλώδικο τρόπο), αγχώθηκε (πολύ), ίδρωσε /ξε-ίδρωσε, το ξέχασε (εντελώς όμως, έλπιζε ότι θα το ξεχάσω και εγώ), δημιούργησε ακόμα περισσότερη εντροπία, του έφαγε η γάτα τον υπολογιστή, τον κανακέψαμε, του δώσαμε θάρρος κλπ κλπ. Μισή πριν την ώρα της "κρίσης", μου έφερε καφέ (τελευταία με συναγωνίζεται ΚΑΙ στον καφέ): "Ήθελα να σου πω ευχαριστώ, ανεξάρτητα με το πως θα πάει σήμερα, τώρα ξέρω τι πρέπει να κάνω" Το μόνο που κατάφερα να πω είναι "don't worry, I am sure it will all go fine" ... εξακολουθεί να με εκπλήσει κάθε φορά. Λίγο αργότερα, το Γαλλώδι μου που έτρεμε κάθε τι δημόσιο, έτρεμε τα Αγγλικά στις παρουσιάσεις, δεν είχε καμμία συνοχή στην σκέψη και τον λόγο, αντιπαθούσε φρικτά όλα τα μέλη της επιτροπής του, με έκανε να νοιώσω πολύ πολύ περήφανη. Κάτι πρέπει να έκανα σωστά αυτή την φορά ... Η παρουσίαση ήταν άψογη και ο ίδιος επαγγελματίας -πλέον. Φαίνεται όντως να έχει σαφές σχέδιο στο μυαλό του (για κανένα -δυο μήνες τουλάχιστον, μετά ... ξέρω πλεόν τι να κάνω ! ;-) )

Επίλογος και ηθικό δίδαγμα:
Πρώτο τραπέζι πίστα τον βρήκα στην ομιλία! Χαμογελαστό και με τον καφέ στο χέρι! Διέσχισα την αίθουσα, τον πλησίασα και τον ρώτησα γιατί είναι εκεί,
"Δεν έχεις δουλειά, είπαμε;;;;;;;;"

"Delegation αφεντικό, κάνει ο Ινδένιος αυτό που ζήτησες" (νέο πρόσωπο, σεντόνι μόλις τον μάθω λίγο), "Μην ανησυχείς, I am sure it will all go fine. Ήρθα απλά να δω αν θα πεις σωστά τα δικά μου!"

101 ;-) ;-) ;-) Πάλι δεν κατάφερα να απαντήσω ...