Είχα προγραμματίσει (έχετε προσέξει βέβαια ότι οποιαδήποτε πρόταση αρχίζει με το "είχα προγραμματίσει" είναι καταδικασμένη από την αρχή ... ταπ) να περάσω το πρωϊνό μου χαλαρά, να μαζέψω ήλιο και αεράκι από την pretend και να δουλέψω το βραδάκι, έτσι για να μην τρέχω πάλι όλη την επόμενη εβδομάδα ... χμμμμ ...
Έχει Παπάζογλου σήμερα και Λοξή Φάλαγγα (no idea) στο Le chat Noir (το οποίο τυγχάνει να είναι και δίπλα στο σπίτι μου) ... Είναι δυνατόν να μείνω μέσα και να δουλέψω;;;;;;; Υπάρχει περίπτωση να συγκεντρωθώ ;;; Να απαντήσω εγώ : ΌΧΙ -καμμία !
ουφ ... και να θέλεις να αγιάσεις σε αυτή την πόλη, δεν μπορείς ! [ ;-) ]
Καλό βράδυ !!! [αστραπές στην pretend]
----------------------------------- 02:15 .... ταπ ταπ ταπ ... Η αίθουσα μύριζε Ελλάδα (άκουγες το "έλα βρε μ@λ@κ@" πριν φυσήξει Βοριάς από τον Νοτιά). Νέα παιδιά, οι περισσότεροι φοιτητές, κάποιοι ΈλληνοΕλβετοί ... Μισογεμάτος ο χώρος -έξω έβρεχε ΠΟΛΥ. Η πρώτη φορά που άκουσα τον Παπάζογλου live ήταν ... παλιά, πολύ πολύ ΠΟΛΥ παλιά, στην λεβεντογέννα. Θυμάμαι τον χώρο -το Κηποθέατρο, θυμάμαι την παρέα, θυμάμαι την μπαντάνα, ίσως όχι τα τραγούδια που μας είπε τότε. Σήμερα μας είπε τα καινούρια του όσο πίναμε το ποτό μας και μας έκλεψε την καρδιά με τα παλιά του λίγο αργότερα. Νοσταλγία; ε, πότε πότε ... Σίγουρα περισσότερη στο τέλος της βραδυάς. Στο νησιώτικο τέλος της βραδυάς.
Αμοργιανό μου πέρασμα και πώς θα σε περάσω και πού θε να 'βρω τον καιρό στη Γιάλη για ν' αράξω
Ορτσάριζε ορτσάριζε στον κάβο καβατζάριζε
Οι ήχοι με γύρισαν στο Αιγαίο και η καρδιά -Darth θα σοκαριστείς- νοστάλγησε φρικτά την λεβεντογέννα. Φρικτά. Κοίταξα την κοπελλιά που ήταν μπροστά μου την ώρα που ξεκίνησαν τα νησιώτικα -μου τράβηξε κατευθείαν την προσοχή. Δεν έκανε κάτι συγκεκριμένο, δεν είχε τίποτα διαφορετικό απ'όλους τους άλλους, δεν έβλεπα καν το πρόσωπό της. Ο τρόπος που κινήθηκε μόλις άλλαξε η μουσική, η γλώσσα του σώματος, με έκανε να ψιθυρίσω: "Είναι Κρητικιά". Η Α. με κοίταξε απορημένη ... της ήταν αδύνατο να πιστέψει ότι θα μπορούσα να μαντέψω από τον τρόπο που χτυπούσε παλαμάκια. Ένα συρτό αργότερα μας χάρισε την ωραιότερη σόλο πεντοζάλη που έχω δει στην ζωή μου. Που έχω ζήσει στην ζωή μου θα έπρεπε να γράψω ...
@ Krotένια, ήταν όμορφα όντως !!! Όσο για τα προγράμματα ... για να μην έχω extra τύψεις. Δεν κάνω που δεν κάνω όλα όσα "θα έπρεπε", να νομίζω ότι δεν τα προγραμμάτισα καν;;;;; Θέλεις να το ρίξω στο παγωτό;;;;;; ;-)
@ Καμηλίέρη ..... μετά τα πρώτα 10000 χιλιόμετρα ή που έχει στρώσει το πράγμα ή που είναι αργά!
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
hehe... καλό βράδυ.