Άνοιξα την πόρτα βαριεστημένα, ξεφόρτωσα τα βάρη του επαγγέλματος άτσαλα (και αδιάφορα) στο τραπεζάκι, έβαλα τον Θανάση να δουλέψει, ένα γρήγορο ντουζάκι (βάρος του επαγγέλματος) και ετοιμάστηκα για το βραδυνό πρόγραμμα. Είχα αποφασίσει να στηθώ στην τηλεόραση (έχει δεν έχει τίποτα) και να επιτρέψω στον εαυτό μου να μιζεριάσει με άνεση. Χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς τα pretend χαμόγελα, χωρίς προσπάθεια να το αποφύγω ... είχα αποφασίσει να επιτρέψω στον εαυτό μου να ευχαριστηθεί το μιζέριασμα ! Να το απολαύσει (τόσο που να θυμάται αύριο να μην το ξανακάνει!)
Mόλις δέκα λεπτά αργότερα, χαμογελούσα και όντως, όλα φαίνονταν λίίίίγο πιο αισιόδοξα !
Ευχαριστώ!!! για τα χαμόγελα και την ... έμπνευση!
@Darth ... είσαι ο εκπρόσωπος αυτού που ευχαρίστησα;;;;; ;-p Δεν το αποφάσισα, εγώ είχα αποφασίσει το αντίθετο !!! It was just luck!!!
@Μάρκο μου, το στήσιμο στην τηλεόραση δεν καταπολεμά τίποτα ! Σου επιτρέπει μάλιστα να απολαύσεις το μιζέριασμα με άνεση! Όχι, δεν πρόλαβα καν να την ανοίξω!!!! Και δεν το έκανα και μετά...
@Νικόλα, Καλημ(σπ)έρα ... μμμ... ναι και εγώ θα το ήθελα αλλά οι δυνάμεις του σκότους επιτίθενται!!!
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
να κρατήσει, γιατί να μην κρατήσει; χαμογέλα, είναι καλοκαίρι (λέμε τώρα, γιατί βλέπω πως κι εσείς τον κακό σας τον καιρό έχετε). Χαμογέλαααα!!
(γιατί λες τον Αυτοκράτορα, κακό της παρέας?)