Al dente: άσκηση

Τις μέρες που η διάθεση είναι βροχερή και έχω κλείσει τα παράθυρα στον κόσμο, καταρχήν ρίχνομαι στην δουλειά. Μερικές φορές, η πατροπαράδοτη συνταγή δουλεύει θαυμάσια. Σήμερα, ήταν απλά μαρτύριο... Προσπάθησα αλλά ... it was one of theeeese days: ότι άγγιξα κινδύνεψε θανάσιμα ή χάθηκε άδικα. Ευτυχώς κάποια στιγμή πριν καταστρέψω τα πάντα ήρθε Η αφορμή (πάντα έρχεται Η αφορμή όταν έχεις ήδη αποφασίσει).

Αργία, το Ίδρυμα άδειο σχεδόν, η ομάδα ασφαλείας αποφάσισε να δοκιμάσει τα καινούρια της συστήματά ... ταπ ταπ ταπ ... Σειρήνα, συναγερμός, ανακοίνωση ατυχήματος από τα μεγάφωνα (loud, very-very loud. Ακόμα και αν γλυτώσεις σε περίπτωση πραγματικού ατυχήματος, δεν γλιτώνεις σίγουρα με κάτι λιγότερο από ρήξη τυμπάνου), φύλακες στις εισόδους και οι squad μας με πλήρη εξοπλισμό ... Φυσικά δεν ήξερα ότι ήταν άσκηση (μας έστειλαν mail απάρεντλυ ... δεν το διάβασα όμπβιουσλι για λόγους αρχής) και δεν αγνόησα τον συναγερμό (είμαι επαγγελματίας εγώ, ταπ ταπ). Άκουσα προσεκτικά το μήνυμα, έλεγε να εκκενώσουμε αμέσως το κτήριο, κοίταξα αν υπάρχει πουθενά καπνός (πολύ χαζή αντίδραση, αν είχαμε chemical leak αυτή τη στιγμή αντί να γράφω θα απαιτούσα καφέ και WiFi από τον Άγιο Πέτρο) και τελείωσα ήρεμα αυτό που έκανα στο εργαστήριο πριν κατέβω -ήρεμα- τα σκαλιά για την κοντινότερη έξοδο. Πληροφορήθηκα ότι είναι άσκηση (κανείς άλλος δεν κατέβηκε => όλοι διαβάζουν τα mail τους απάρεντλυ), συνεχάρην τους τυρο-squad γιατί όντως μου ενέπνευσαν μία αίσθηση ασφάλειας και προσπάθησα να συνεχίσω την δουλειά... Αδύνατο. Σειρήνες και ανακοίνωση επαναλλαμβάνονταν ΣΥΝΕΧΕΙΑ τουλάχιστον για την ώρα που άντεξα να μείνω (και να μην είναι κάποιος νευρασθενικός, σίγουρα μετά την άσκηση το χρειάζεται το prozacάκι του) : Η αφορμή!