Πρόβλημα … Η εκπαίδευση, σε οποιοδήποτε επίπεδο μας κάνει σωστούς στην δουλειά μας (τεχνικά σωστούς), καταρτιζόμαστε στις τεχνικές, γινόμαστε ειδικοί σε ένα τομέα, μαθαίνουμε τα κόλπα … Μας εκπαιδεύουν χρόνια (ατελείίίίίωτα χρόνια) να διαβάζουμε, να ψάχνουμε, να ενεργούμε σωστά και μετά μας αφήνουν έκθετους, όχι στην δουλειά, στους άλλους!!! Τους συνεργάτες, τα αφεντικά, τους υφιστάμενους…
Λόγος… Ένα μικρό Γαλλώδι (κατά το Βελγώδι, Βασίλη) που δεν αντιδρά σε τίποτα και με τίποτα. Φοιτητής άριστος, συστατικές ούτε Νομπελίστας, εργατικός (όσο μπορεί να είναι ένας μικλός Γάλλος), καλός στην παρέα, κεφάτος, εγωιστής όσο πρέπει, με προϋπηρεσία… Στη δουλειά όμως το ένα λάθος μετά το άλλο, κάθε μέρα και ένα βήμα πίσω, απογοήτευση, πλήξη… μήνες τώρα. Και κανένα επίπεδο επικοινωνίας... Νομίζω ότι ξέμεινα από ιδέες, τα έχω πλέον δοκίμασει όλα: αναλυτικές συζητήσεις, προγραμματισμός (“Το πρωί 1. ανοίγουμε την πόρτα, όόόόόχι πρώτα βρίσκουμε τα κλειδιά και μετά ανοίγουμε την πόρτα, 2. ...”), απλούστερες απαιτήσεις,ενέσεις στην αυτοπεποίθηση (whow, καταφέραμε να λειώσουμε πάγο σήμερα!!!Μπράβο μας!), blame it all on chemistry ("δεν φταίς εσύ καλέ, η χημεία δεν δουλεύει", κατά το "δεν φταις εσύ, εγώ φταίω"), reverse psychology, φωνή, εκφοβισμός, η καλυτερή του φίλη, ο χειρότερος εχθρός, διακοπές…όλα τα κόλπα(thanks mum)... Είναι σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσω... Το θέμα είναι ότι είμαι ακόμα σίγουρη ότι μπορεί όχι απλά να είναι καλύτερος, αλλά να είναι καλός. Και ότι το πιθανότερο είναι ότι την μεγαλύτερη ευθύνη την έχω εγώ, που δεν βρήκα τον τρόπο να τον προσεγγίσω ... Από την άλλη όσο και να θέλεις να κάνεις κάποιον να πετύχει ίσως να μην εξαρτάται μόνο από εσένα, ίσως θα πρέπει να το θέλει εκείνοςπερισσότερο από εσένα ... Oh well, νομίζω ότι το υπερανάλυσα -συστήθηκα;; έχω PhD στο overanalyzing- ίσως το βραδάκι πρέπει να αφήνουμε λίγο το μυαλό να ξεκουράζεται.
Καλού κακού πάντως, μήπως στα πρόγραμματα σπουδών να βάζαμε και ένα καφαλαιάκι για ανθρώπινες σχέσεις;;;
Μια επιπλέον προσπάθεια, ποτέ δεν έβλαψε κανένα. Και βέβαια ο ρόλος του υπεύθυνου είναι ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ εκπαιδευτικός. Και ο καλός δάσκαλος (καλή δασκάλα εν προκειμένω) δεν απαγοητεύται ποτέ ...
Να κάνω ακόμα όχι μία προσπάθεια, χίλιες. Παρόλη την απογοήτευση δεν το έχω βάλει κάτω, έχω στερέψει όμως από ιδέες και έχω κουραστεί να είμαι η κακιά ...
Ο Σύγχρονος Δάσκαλος δεν παρουσιάζει την γνώση του (μόνο). Κυρίως βοηθάει το μαθητή του να προσεγγίσει τη γνώση. (Κάποιες φορές μάλιστα, προσεγγίζουν τη γνώση μαζί !!!)
Πως βοηθάει ο Συγχρονος Δάσκαλος (όλα κεφαλαία, γιατί;) τον Σύγχρονο Μαθητή να προσεγγίσει οτιδήποτε, όταν ο Μαθητής δεν είναι προσεγγίσιμος ;;; Δεν πρέπει να υπάρχει ένα minimum επίπεδο επικοινωνίας;;;
Kv, να σου πω για την δική μου εμπειρία.. Εδω και 4 μήνες, επιτηρούσα ένα Καναδούλι, τριτοετή, στο summer project που έκανε με μας. Το παιδί ήρθε με όλα τα πτυχία, περγαμηνές κλπ που περιγράφεις για το Γαλλάκι σου. Αλλά στο εργαστήριο, ήταν ντιπ για ντιπ άχρηστος. Εξαντλήθηκα 4 μήνες στην επιτήρηση, καθοδήγηση, συμπαράσταση, ενθάρρυνση. Φτάσαμε στο σημείο να ζωγραφίζουμε τα πάντα πριν κάνουμε το πείραμα (ξέρεις, εικόνα 1: δοκιμαστικός σωλήνας άδειος, εικόνα 2: δοκιμαστικός σωλήνας γεμάτος κλπ). Συνέχιζε να είναι άχρηστος. Δεν φταις εσύ. Ούτε αυτός φταίει. Ούτε γκαντεμιά είναι. Απλά αυτό που κάνει δεν είναι γι’αυτόν. Δεν του βγαίνει, δεν τον παίρνει, δεν τον τραβάει, πες το όπως θες. Καλύτερα να το καταλάβει νωρίτερα, και να ψάξει τι άλλο μπορεί να κάνει. Αλλιώς θα είναι μίζερος!
Έχεις απόλυτο δίκιο, και για τους δυό μας θα ήταν πιο καλό και πολύ πιο τίμιο ΑΛΛΑ αυτή την στιγμή θα ήταν politically incorrect να τον απομακρύνω με το ζόρι και ο ίδιος (ακόμα και μετά από 8ωρες συζητήσεις) είναι πεποισμένος ότι είναι φτιαγμένος για αυτή τη δουλειά !!! Η χημεία φταίει, παράξενα πράγματα ... No way out.
Ψάχνω όμως το ταλέντο του, κάπου θα έχει ταλέντο, δεν μπορεί. Αν όχι πειράματα, μετρήσεις, κέντημα, σταυροβελονιά ... κάτι ...
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Μια επιπλέον προσπάθεια, ποτέ δεν έβλαψε κανένα. Και βέβαια ο ρόλος του υπεύθυνου είναι ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ εκπαιδευτικός.
Και ο καλός δάσκαλος (καλή δασκάλα εν προκειμένω) δεν απαγοητεύται ποτέ ...