Σύμβολο μεγαλοπρέπειας από την αρχαιότητα, το menhir ξαναμπαίνει δυναμικά στην ζωή μας : Γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της διακόσμησης και αριχτεκτονικής χώρων, αποτελεί υπενθύμιση status, δίνει χρώμα και ύφος σε μικρά καθημερινά αντικείμενα και στο αγαπημένο σας gadget ή απλά μπορεί να φορεθεί στο δεξί σαν κόσμημα. Το menhir έρχεται ξανά στο προσκήνιο να ανατρέψει την αισθητική της δεκαετίας.
Menhir δομικά υλικά, menhir έπιπλα, αλλά και menhir κοσμήματα, καλλυντικά, διακοσμητικά και φυσικά είδη οικιακού εξοπλισμού (που να δείτε το νέο menhir-καφετιέρα!). Τα νέα μας menhir είναι μοναδικά προσαρμοσμένα στις ανάγκες του σπιτιού, του κήπου, του γραφείου, του αυτοκινήτου ή του σκάφους σας και στην αισθητική σας.
Παραγγείλτε ΤΩΡΑ ένα menhir, απόλυτα προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις σας! Δεχόμαστε τις πρώτες παραγγελίες σε προνομιακές τιμές (στα 4 menhir ο σχεδιασμός του 5ου δώρο). Τα πρώτα συλλεκτικά menhir, ήδη ετοιμάζονται!
ΥΓ Δεν πρέπει να μας διαφέυγει ότι το ξεκίνημα αυτής αποφαστικής καμπάνιας μας βοηθάει να προετοιμάσουμε και να αφομοιώσουμε τις νέες τάσεις και κατευθύνσεις απέναντι στην πρόκληση των καιρών. { Alombar, εντάξει; }
Το πρωΐ κιβωτιάκια, μετά στο Ίδρυμα, lunch break στο καινούριο σπίτι (καθάρισμα ντουλαπιών για να μπουν οι καφετιέρες και οι κούπες, το μενιρ στη μέση), μετά ίδρυμα (τα γραφειοκρατικά... τέλος του μήνα είμαι και γραμματέας και λογιστής μου, η γραμματέας κάνει σκι), λίγη δουλίτσα, λίγη συζήτηση με το Γαλλώδι ... τα συνηθισμένα.
Μετάάάά ήρθε το δύσκολο: ο σημερινός μας επισκέπτης (τις Πέμπτες έχουμε πάντα επισκέπτη) : ΒΑΡΕΤΟΣ και ΑΡΓΟΣ (μπρρρρ) και εμείς σαν οικοδεσπότες τον δεχόμαστε, του μιλάμε για την δουλειά μας και μετά σύσσωμοι μαζευόμαστε στο καλό μας αμφιθέατρο να ακούσουμε και την δική του ομιλία ... Τις περισσότερες φορές είναι πραγματικά ευχαρίστηση να γνωρίζεις ανθρώπους που έχεις δει την δουλειά τους μόνο σε δημοσιεύσεις, που είναι καλοί σε αυτό που κάνουν και που -εντυπωσιακά συχνά- είναι και ευχάριστοι και ενδιαφέροντες. Σήμερα όχι ΟΧΙ. Η υπνηλία ξεκίνησε ήδη από την επίσκεψή του στο γραφείο μου και στο αμφιθέατρο έγινε μαρτύριο ... Και επειδή με είχε ήδη υπνωτίσει, ξέχασα να πάρω μαζί μου τον καθιερωμένο καφέ*και κάτι να διαβάζω just in case ... Ελπίζω το δράμα που πέρασα να είναι φανερό!
Με αποζημίωσε μια μικρή βόλτα στα μαγαζιά μετά (το καινούριο σπίτι έχει και ανάγκες, πολλές ανάγκες (ψέμματα η KV είναι υπερκαταναλωτική)) και φυσικά το καθυστερημένο καφεδάκι στο καινούριο σπίτι (οι κούπες στο ντουλάπι και η KV να θαυμάζει την πρόοδο kind of coffee!!!). Πίσω στο Fenxs ωτασπίδες απαραίτητες, υπομονή και ξεκούραση! Η ιδέα και μόνο άλλης μίας κούτας με τρόμαξε φρικτά, γέμισμα μπαταριών και εις αύριον τα σπουδαία!
Στις 11:00 tuned in για το πριόνι !!!! 11:10 υποθέτω θα ακούσουμε κύματα !!!Με το καλό !!!
-
Καληνύχτες
[βροχερές... ταπ ταπ]
*Στην ποδηλατοχώρα, ο καφές στο Ίδρυμα ήταν από μηχάνημα (μπλιαχ) ... δεν καταλαβαίνω γιατί απορρούσαν πάντα που έμπαινα με 3 κυπελλάκια ... άφηνα ποτέ υπόλοιπα;;; όχι!
Ο πρώτος καφές στο καινούριο σπίτι είχε μία απίστευτη αίσθηση ηρεμίας. Μάλλον επειδή δεν λειτουργούσε πλέον ΤΟ κύττ@ρο. Κούτες το προηγούμενο βράδυ, κούτες το πρωΐ, κούτες από την αποθήκη, όλες βρήκαν μία προσωρινή θέση στην now-αποθήκη-but-soon-to-be-walk-in-closet του διαμερίσματος (και δεν την βρήκαν από μόνες τους παρόλες τις ελπίδες μου). Με τα τελευταία αποθέματα ενέργειας, διάλεξα τις πιο αγαπημένες κούπες για τις αγαπημένες κούκλες που ήρθαν να πιούμε τον πρώτο καφέ (φυσικά υπάρχουν αγαπημένες κούπες... μην τα ισοπεδώνουμε όλα), τα αντίστοιχα είδη καφέ, τις ανάλογες καφετιέρες και πέταξα χαλαρά μαξιλάρια πάνω στο χαλί (ε, να πιούμε τον καφέ με ένα κάποιο style). Το άδειο δωμάτιο, με το χαλί στη μέση, τα πολύχρωμα μαξιλάρια σκορπισμένα πάνω, με τις κούπες του καφέ (και τί καφέ), τα M&M's(peanut φυσικά) να κάνουν παρέα στις σοκολατένιες πασχαλίτσες (για όση ώρα επέζησαν that is) και τα χρώματα μιας συννεφιασμένης δύσης, ήταν απίστευτα ζεστό !!! Σχεδόν τραβούσε την προσοχή από το μενίρ που άφησε οDarthστην κουζίνα μου!!!
Καλημέρες ! [επίπεδα ενέργειας : μηδέν κούτες στο Twingo: μόνο 2 σήμερα ουφ... 10 μέρες ακόμα !!! :-)]
Να δούμε πόσα post με τίτλο "έκλειψη" έχει σήμερα ο blogger "μας"
Καλημέρες, αργοπορημένες καλημέρες γιατί έπρεπε να παραλάβω τα κλειδιά του σπιτιού με το μενίρ! Όλα in good order, εκτός από το μενίρ, και η μετακόμιση αρχίζει να μπαίνει στο τελικό -κουραστικό- στάδιο (να δείτε που το Twingo θα ζητήσει αύξηση στο τέλος). Σήμερα το απόγευμα, επιτέλους ο πρώτος καφές πάνω σε χαρτόκουτα!!! Το Twingo είναι φορτωμένο με όόόόόλα τα σύνεργα (καφετιέρες, βραστήρας, κούπες, espresso, instant, φίλτρου, ελληνικό, σοκολάτα για ρόφημα άσπρη ΚΑΙ μάυρη) και φίλοι ήδη καλεσμένοι για τα πρώτα χαμόγελα.
Και επειδή ο τίτλος λέει "έκλειψη" άκουσα μόλις ένα από τους πολύ γλυκούς μύθους που συνδέονται με το φαινόμενο. Κάποιες Ινδιάνικες φυλές πίστευαν ότι η έκλειψη συμβαίνει όταν ήλιος και φεγγάρι φεύγουν από τον ουρανό και πλησιάζουν την γη για μερικά λεπτά. Είναι ο τρόπος τους για να βεβαιωθούν ότι όλα πάνε καλά και στον δικό μας πλανήτη!
Καλημ(σπ)έρες !!! [κρίμα να έχει τόσο πυκνά σύνεφφα πάνω από την pretend, κάποιος να στείλει sms στο φεγγάρι ότι όλα πάνε καλά ;-) ]
Δεν ξέρω πόσες φορές το έχω γράψει, αλλά όταν πρόκειται για τηλεόραση, ψηφίζω "δαγκωτό" BBC (και αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχτώ μπροστά σε κάτοικο του νησιού, ΠΟΤΕ). Το BBC απλά ξέρει να κάνει τηλεόραση –τελεία. Στο BBC βλέπεις αστυνομικό ρεπορτάζ, σου λένε τον δολοφόνο και πάλι σε καταφέρνουν να παρακολουθήσεις την ιστορία με σηκωμένη τρίχα ΚΑΙ σε τρομάζουν στο τέλος!
Τον τελευταίο καιρό το ενδιαφέρον μου τράβηξε μία σειρά από ρεπορτάζ για αγοροπωλησίες σπιτιών ... όχι σαν το Retreat (προσωρινό nick), το σπίτι που αγόρασε ο κουμπάρος με δάνειο, ούτε καν σαν την μέση έπαυλη του βιομήχανου κύριου τάδε ... Απο τα άάάάάλλα, αυτά που ο αρχικός τους προϋπολογισμός, οι ... 4x τοίχοι, κοστίζουν πάνω από 10 εκατομμύρια μάρκες (το νόμισμα του νησιού). Η σειρά απίστευτα ενδιαφέρουσα, κάθε επεισόδιο με διαφορετικό επίκεντρο, κάθε επεισόδιο σε διαφορετική μητρόπολη (αυτές είναι τα ακριβα "σπίτια", βίλα στον Μαυρίκιο έχει και ο βιομήχανος κύριος τάδε). Μόσχα, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Τόκυο ... Αν ποτέ δείτε το επεισόδιο της Μόσχας θα καταλάβετε τι εννοώ ... Η παρακμή σε όλο της το μεγαλείο, μαύρη αγορά, μαύρο χρήμα, μαύρο γούστο ... Ξέφυγα, αλλού θέλω (μάλλον) να καταληξω! Σήμερα είδα το επεισόδιο της Νέας Υόρκης. Και μέσα από την ιστορία των "σπιτιών", των αγορών που εξασφαλίζουν περισσότερο από ένα –υπερπολυτελη- χώρο, του χώρου που δεν είναι home αλλά statement, ξεδιπλώθηκε και ο αγώνας, ο μαραθώνιος των μεσιτών για επιτυχημένες πωλήσεις, για επιτυχημένες παρουσιάσεις, για ανέβασμα των μετοχών τους μέσα από το ανέβασμα της τελικής τιμής, όχι για να κερδίσουν το παχυλό παντεσπάνι τους αλλά για να κερδίσουν το προνόμιο να τους εμπιστευτεί ο επόμενος υπερβιομήχανος μαύρου χρήματος το σπίτι(understatement)-status που πουλά γιατί βαρέθηκε και που με την σειρά του, αν αγωνιστούν σκληρά θα ξαναανεβάσει τις μετοχές τους, θα τους ξαναφέρει στο χώρο των ισχυρών και των μεγάλων, θα τους δώσει "δύναμη", θα τους βάλει στο παιχνίδι, μέχρι το τέλος του, μέχρι να ξαναρχίσουν τον κύκλο από την αρχή. [Μικρή παρένθεση, αν έχετε ξαναδιαβάσει μεγαλύτερη πρόταση από την προηγούμενη στην blogόσφαιρα, να μου το πείτε παρακαλώ, ταπ ταπ ταπ]. Να σημειώσω εδώ ότι μία τέτοια πώληση δεσμεύει τον μεσίτη για πολύ σεβαστό διάστημα και το τελικό κέρδος δεν αναλογεί οικονομικά στην προσπάθεια. Άγχος, marketing, networking, κόλπα θεμιτά και μη. Αγώνας, πραγματικός αγώνας δρόμου και σκέψης, άνθρωποι πανέξυπνοι να ιδρώνουν για την διατύπωση της περιγραφής της ντουλάπας νούμερο 322 – και όλα αυτά γιατί; Virtual δύναμη -ξανά. Όπως την είδαμε σε ένα άλλο επίπεδο, σε πρόσφατο άρθρο του Alombar, και όπως την βλέπουμε καθημερινά στον χώρο της δουλειάς μας ή ακόμα και στον κοινωνικό μας χώρο. Οι κοντινές μας περιπτώσεις δεν είναι το ίδιο "εξωτικές", δεν συμβαίνουν στους ίδιους εξεζητημένους χώρους, ούτε καν σε αυτό το επίπεδο (δύναμης, χρήματος, κέρδους) και –φυσικά- δεν έχουν τις ίδιες απολαβές. Έχουν όμως τους ίδιους κανόνες: Τους κανόνες ενός παιχνιδιού που κινείται στο όριο που χωρίζει την ηθική από το ανήθικο, χωρίς άλλο στοχο από αυτόν της ικανοποίησης του προσωπικού εγωισμού, της δύναμης που κρατάει ένα δευτερόλεπτο ή -και μόνο- της χαράς του παιχνιδιού ... Ιστορίες χωρίς νόημα ή ανθρώπινη φύση; Ιστορίες που τονίζονται στα εξεζητημένα επίπεδα, καθημερινές όμως!
Καλημέρα, Καλημέρα ! Κεφάτη γιατί με ξύπνησε ένας ξάστερος ουρανός στο ενδιάμεσο μεταξύ μέρας και νύχτας με όλα του τα αστέρια φωτεινά ακόμα. Μαγεία ! Ήπια τον πρώτο καφέ χαζεύοντας τα πρωϊνά αστέρια που φαίνονταν ακόμα πιο λαμπερά! {that is, με έπιασε το ρομαντικό μου πρωΐ πρωΐ από αντίδραση! Για να μην επικεντρωθώ στο ότι με ξύπνησα αξημέρωτα για να τελειώσω τα δύο κείμενα που δεν πρόλαβα χτες ... ε, ναι, δεν πρόλαβα! Γίνεται και αντηλιακό και γράψιμο;;; δεν γίνεται! Γείτονα με κατέστρεψες.}
Μία ώρα λιγότερος ύπνος για όλους μας σήμερα ΚΑΙ Δευτέρα, μην δώσετε σημασία. Σκεφτείτε την μία ώρα φως που κερδίζουμε το απόγευμα !
Καφές νούμερο 3 και η μέρα έχει ξεκινήσει από νωρίς, κεφάτα και ... νωχελικά - μην ξεχνάμε τις χτεσινές κούτες. Ε, σήμερα νοιώθω τα επακόλουθα των μεταφορών ... και ας είμαι τόόόόσο γυμνασμένη (187.5 plus the ski 2 weeks ago!!!χαχαχα)
Δεν υπάρχει σαφές σχέδιο για σήμερα ... ούτε καν λίστα! Έχω να τελειώσω 2 μικρά (ενοχλητικά) κείμενα για την δουλειά, αποφάσισα να αγνοήσω ένα τρίτο (το ξέχασα, η ηλικία) και να γεμίσω μερικές ακόμα κούτες -όσες χωράει το Twingo! Αυτά είναι τα must. Η μέρα είναι όμως λαμπερή, ζεστή, ανοιξιάτικη και την ξεκίνησα Κυριακάτικα (μπορούν να περιμένουν λίγο τα must):
Εφημερίδες (εφιλεμίδες λέει ο ανηψιός μου, δεν ξέρω πως το γράφει, όλα τα "ι" με "ι" υποθέτω!) και super-croissant-market (σουκελ μαλκετ) για το πρωϊνό, βεράντα και γυαλιά ηλίου. Ρούχα χουζούρικα, διάθεση το ίδιο, μουσικούλα, βαθιές ανάσες, μάτια μισόκλειστα/μισάνοικτα - Δεν κατεβάζω την τέντα. Εδώ, να τσουρουφλιστώ λίγο!
Ευτυχώς είμαστε WiFi-ed εδώ μέσα [ή μάλλον καλύτερα εδώ έξω και ... εεεεμμμμ όχι εμείς ... ο γείτονας που δεν έχει κλειδώσει το WiFi του (εγώ φταίω;;;)] και έτσι μπορώ να απολαμβάνω την λιακάδα και τον καφέ, να ρίχνω μια ματιά στις εφιλεμίδες και να σας πω και την Καλημέραμου (3 σε 1, thanks γείτονα !!!)
Καλημέρα λοιπόν,
Καλή Κυριακή
Sis, Να μου ζήσεις - παπαπάω!
[ελπίζω μόνο να βρέχει στην Atlanta -πολύ]
* Μην ξεχνάτε, τον συναρπαστικό Διαγωνισμό του Al Dente: βρείτε το λάθος και την λύση στο cartoon-σχέδιο του νέου διαμερίσματος (ακριβώς από κάτω !) και κερδίστε διακοπές στην pretend.
Πρώτη πρωϊνή είκονα, το γιγαντο-παράθυρο-σκεπή πάνω από το κρεββάτι μου φώναζε από ΠΟΛΥ νωρίς σήμερα (αλλά το αγνόησα επιδεικτικά για μια δυο ώρες και ένα καφέ) !!! Άνοιξη σε όλο της το μεγαλείο, πουλάκια, μελισσούλες, ενοχλητικά ζουζουνάκια και ζέστη (μου φαίνεται πλησιάζει η εποχή που θα τσακωθώ με το πάπλωμα!). Πρωϊνός καφές (2 & 3) με ... κούτες σήμερα! Κάθε λεπτό φαίνεται πολύτιμο αυτές τις μέρες. Έχω ήδη τα κλειδιά της αποθήκης του καινούριου διαμερίσματος, so no more excuses ! Το σχεδιο απλό: Τα "μικρά" ΠΡΕΠΕΙ να φύγουν πριν τις 8 του μήνα, τα μεγάλα στις 8 (μετακόμιση-party already arranged) και μετά μένει το μόνο το καθάρισμα για να αρχίσει η εποχή των μετακινήσεων (KV, lap και σταθμοί τραίνων για αυτό το session, στο επόμενο θα γνωρίσουμε και καινούρια αεροδρόμια!) ... Piece of cake, το έχω κάνει τόσες φορές που πλέον θα έπρεπε να γίνεται αυτόματα ... Piece of cake??? Η αλήθεια όμως είναι ότι ΒΑΡΙΕΜΑΙ !!! Οργανώθηκα, έκανα όλα τα απαραίτητα, έστειλα δεκάδες γράμματα, πήρα τα αντίστοιχα τηλέφωνα (η αλλαγή διεύθυνσης εδώ συνοδεύεται από ιδιαίτερα άχαρες και χρονοβόρες διαδικασίες), μέχρι και που προσποιούμαι στον εαυτό μου ότι όλα είναι under controlΑΛΛΑ τα επόμενα deadlines τρέχουν και κάθε πρωΐ πριν ανοίξει το βλέφαρο ελπίζω να ξυπνήσω στο καινούριο σπίτι και να έχει μαγικά περάσει η περίοδος του κουβαλήματος και της σκόνης ... Ουφ ... πόσες μέρες είναι;;; δύο μόλις εβδομάδες ... Piece of cake!!! Στις 9 Απριλίου το πρωΐ, είμαι σίγουρη ότι θα μου λείψει το γιγαντο-παράθυρο-σκεπή που με καλημερίζει (άσπλαχνα) ένα χρόνο τώρα ! Η διαδρομή για σήμερα έγινε, καφές νούμερο 4 και έτοιμη να φύγω για το απογευματινό session (γράψιμο - μπαλκονάτο για σήμερα, το μπαλκόνι είναι που θα μου λείψει περισσότερο απ'όλα!)
Καλημέρες και Χρόνια Πολλά !!! [αντηλιακό σήμερα απαραίτητο, αντισκονιακό υπάρχει;;;]
<--- Να σας γνωρίσω με τον καινούριο μου κολλητό ! Ο Bob είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε κανείς να μου κάνει τέτοιες στιγμές ! Ευχαριστώ Καπετάνιε!
Τις τελευταίες μέρες ... δεν έβγαινε λέξη. Δεν ξέρω αν ήταν εξαιτίας όσων με ταλαιπώρησαν την Δευτέρα (& γρήγορα αποφάσισα να αγνοήσω : παραίτηση, remember? Ήήήήήή μήπως ήταν pretend και η παραίτηση;;;) ή γιατί με "έπιασε" η άνοιξη ή γιατί πολεμούσα ακόμα το jetlag του τελευταίου deadline ή επειδή ο blogger μου κάνει νούμερα (τσ τσ τσ blogger, θέλεις να μετακομίσω ΚΑΙ από εδώ;;;) ή απλά γιατί δεν είχα τίποτα να γράψω ... Δεν ξέρω, none or all of the above (ταπ ταπ ταπ), I think I am back though !
Από νωρίς στο Ίδρυμα, διάλλειμα στην άνοιξή μας με καταιγίδες και τα νέα της ημέρας ... τοπικά: Μεγάλη έρευνα για τις φοβίες, συνταρακτικά νομίζω τα αποτελέσματα, ή τουλαχιστον όχι αναμενόμενα για εμένα. Θα περίμενε κανείς οι μεγαλύτερες φοβίες να αφορούν αρρώστιες, σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, άντε και οικονομικές καταστροφές. Και είναι αρκετοί έτσι ... Όόόόόμως το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού έχει σαφώς πιο απλές και πιο ενοχλητικές φοβίες. Για αντικείμενα, και χώρους και αρώματα. Για απλά καθημερινά πράγματα ... Η πιο παράξενη που άκουσα (από τον pretend-Mark) είναι η έντονη φοβία μίας νεαρής μητέρας για - καρατηθείτε - τα μπιζέλια... Τόσο έντονη, που την έχει οδηγήσει πολλές φορές σε κρίσεις φοβίας και πανικού ... Now, now, now ... τα μπιζέλια;;;;; ;;;; τα μπιζέλια ;;;; Ειλικρινά θέλω να διαβάσω την συγκεκριμένη συνέντευξη !
Καλημέρες ! [light αδιάβροχο ΚΑΙ γυαλιά ηλίου, πόσο θα κρατήσει;]
Το νέο σήμερα (επειδή είμαστε και οικολογικά συνηδητοποιημένο κράτος ΚΑΙ επειδή μάλλον δεν είχαμε άλλα νέα πάλι) ήταν η εφαρμογή του νέου φόρου στα chopsticks μίας χρήσης στην Κίνα. Στο ραδιόφωνο, αναλύθηκαν οι οικολογο-κοινωνιολογο-πολιτικο-οικονομικές συνέπειες του νεου φόρου, δεκάδες φορές κατά την διάρκεια της μέρας. Μία από αυτές και την ώρα που διάβαζα την σημερινή γκρίνια του γκρινιάρη μας και ... bingo!!! Βρήκα την λύση που θα βγάλει το κράτος μας από την οικονομική μιζέρια !!!
Προτείνω :
να βάλουμε σκληρό φόρο στα καλαμάκια,
τώρα, πριν χάσουμε τα έσοδα της άνοιξης ! Επιπλέον λόγος να βιαστούμε με τα μέτρα ανάκαμψης της οικονομίας μας είναι ότι ένα πουλάκι μου είπε ότι κάποιος έβαλε deadline ΚΑΙ τον χρόνο που μου "επιτρέπεται" να μείνω στην pretend πριν επιστρέψω στα πάτρια ... ταπ ταπ ταπ ταπ
Ανοιξιάτικες Καληνύχτες
[τρέχω να καταθέσω την πατέντα μου
για καλαμάκια πολλαπλής χρήσης]
# Ανάμεσα στα άλλα είδη που άρχισαν να φορολογούνται σκληρά την Κίνα είναι και τα μπαλάκια του golf ... χα χα χα ... Είμαι σίγουρη ότι το νησί θα αντιδράσει !!!
@ Blogger, με ενοχλεί αφάνταστα που δεν μ'αφήνεις να πω τις Καλησπέρες μου σήμερα ...
Πρωϊνή πάχνη, απ'αυτές όμως που ξέρεις πλέον ότι εξατμίζονται σε 2-3 ώρες. Δευτέρα πρωΐ, στο Ίδρυμα, καφές νούμερο 3 και η εβδομάδα ξεκινά εν αναμονή του ήλιου (αργεί ακόμα να ξυπνήσει αυτές τις πρώτες ανοιξιάτικες μέρες).
Στις 10:00 θα πάω να υπογράψω το συμβόλαιο για το καινούριο σπίτι (yeeeeeee) και να τους εξηγήσω πόσο busy, busy, busy είμαι και ότι πρέπει να μου δώσουν τα κλειδιά ΤΩΡΑ. Η αλήθεια είναι ότι αφού έχω το Fenxs και για ολόκληρο τον Απρίλιο, ε, δεν καίγομαι κιόλας ... Αλλά όσο πλησιάζει ο καιρός, τόσο μεγαλώνει και η ανυπομονεσία. Θέλω να αρχίσω να μεταφέρω πράγματα, θέλω να το φτιάξω σιγά σιγά (ναι, ΤΟΣΟ βαριά είναι η ατμόσφαιρα στο Fenxs), θέλω να πετάγομαι για τον απογευματινό καφέ μου εκεί και θέλω να μετρήσω επιτέλους αν χωράνε τα έπιπλα μέσα (η αντίθετη περίπτωση θα ήταν ... rather unfortunate). Για να δούμε ... ξέροντας τα regies, φαίνεται απίθανο να τους πείσω αλλά -όπως και σε όλα τα άλλα σε αυτή την ζωή- αν δεν προσπαθήσεις το απίθανο, γίνεται αδύνατο!
Καλημέρες ! [γυαλιά ηλίου απαραίτητα έστω και μόνο για ψυχολογικούς λόγους!!!!]
# Το συνταρακτικό (χαχα) νέο της ημέρας για την πόλη δίπλα στην λίμνη (το οποίο αναγκάστηκα να ακούσω πρωΐ-πρωΐ από τον αντιπαθητικό Pitt ενώ ο άσπλαχνος Mark σίγουρα πίνει Bloody Mary δίπλα στην πισίνα), είναι ότι Ελληνικός Όμιλος επιχειρήσεων ανοίγει υποκατάστημα M&S στο κέντρο της πόλης ... ΧΩΡΙΣ το food section... Νow, now, now κύριε Μαρ/λε, νομίζεις ότι θα ερχόμαστε αν δεν έχει crisps ΚΑΙ puddings ΚΑΙ Toffees;;; Γιατίίίίί ;;; Για την εξαίρετη Βρεττανική μόδα;;; (χαχα ξανά). Καλά κάνω εγώ και υποστηρίζω τον αντίπαλο!
Blogger, blogger ... πως θα γράψω χωρίς εικονίτσα, μου λές ;;;; Μία ώρα με παιδεύεις και πάλι, δεν έβαλες αυτή που ήθελα (με την σαμπάνια και τα βεγγαλικά ...)
Up at the crack of dawn, καφεδάκι νούμερο 3 (ο 4 ετοιμάζεται αργά και μυρωδάτα) , δουλίτσα και μεγάλοι στόχοι: Το συγκεκριμένο review θα μείνει γνωστό στην ιστορία (μου) σαν αυτό που τελείωσε ΠΡΙΝ το deadline!!!
Παρόλα τα μεγάλα σχέδιά μου να πάω στο Ίδρυμα από νωρίς, το πρωΐ η ιδέα και μόνο φαινόταν μαραθώνιος. Κατάφερα να αφήσω το λατρεμένο πάπλωμα μετά τον πρώτο καφέ (καφές νούμερο 1 την Κυριακή απαραίτητα στο κρεββάτι), να μείνω κάτω από το ζεστό νερό την διπλάσια ώρα απ'ότι συνήθως (αν είχα και καφέ ακόμα εκεί θα ήμουν) και σε μία κρίση ενέργειας, να πεταχτώ μέχρι τον σταθμό (το μόνο "ζωντανο" σημείο σε αυτό το κομμάτι της pretend τα Κυριακάτικα πρωϊνά) για εφημερίδες και croissant! Αγγλικές οι εφημερίδες που θα μου κάνουν παρέα (οι Ελληνικές αργούν μια μέρα), Γαλλικότατα τα croissant (αυτά δεν τα βλέπω να μένουν στην παρέα για πολύ ώρα ;-) !!!)
Στο Fenxs λοιπόν σήμερα, δουλειά με μουσική και καφεδάκια, κέφι σχεδόν Βερόπουλος (still working on this one, I am sure it will all feel brighter when I am actually awake!), εφημερίδες που ήδη περιμένουν το πρώτο διάλλειμα και η μέρα μόλις ξεκίνησε μουδιασμένα με ομίχλη και παγωνιά. Fresh προς clilly, ελπίζω στην πορεία της να θυμηθεί ότι είναι άνοιξη !
Good Morning,
Bonjour,
Καλημέρες !!!
[πάντα αποφοητευτικές οι εφημερίδες εδώ,
έρχονται ΧΩΡΙΣ τα καλούδια της Κυριακής,
μπορείς να τις μεταφέρεις ΧΩΡΙΣ ενισχυμένη τσάντα και ζώνη για τη μέση ...
ταπ ταπ]
.
ΥΓ. χεχεχε ... Αν έχετε φίλους down under ή οπουδήποτε ΠΟΛΥ μακρυά τηλεφωνήστε τους με Skype, μερικά λεπτά αρκούν για να δημιουργηθεί βαβέλ ερωτοαποκρίσεων !!!
Πάχνη, πάγος, κρύύύύο και ελαφρά ενοχλημένη διάθεση στην πρωϊνή διαδρομή:
1. Ο αγαπημένος μου εκφωνητής στο ραδιόφωνο πήγε λέει διακοπές στην Μαλαισία. Right. Δεν μπορούσε να φροντίσει ο αντικαταστάτης του να είναι λίίίίίγο πιο συμπαθητικός;;; Μισή ώρα περνάμε μαζί κάθε πρωΐ (& this is a big commitment. Αny contact above 5 psec in the mornings, prior to coffee 3 or -worse- during coffee 3, is a big commitment). Καινούριε, το πρωΐ (ειδικά όταν είναι πολύ πρωΐ) χρειαζόμαστε αγάπη και proderm- όχι χαζοαστεία. Ο Mark δικαιολογείται γιατί έχουμε πιεί καφέδες και καφέδες μαζί, κοιμάται στο studio και μας μιλάει, κοιμόμαστε στο αμάξι και τον ακούμε. Soothing. Εσύ όχι. Και σταμάτα να βάζεις την ίδια μουσική, δεν σου πάει, να φέρεις τα δικά σου CD.
2. Το Twingo παραμένει ασυγκράτητο (Α, ναι, του άλλαξα λάδια αφού δεν πήγαινε από μόνο του ... όποιος μαντέψει πόσο στοιχίζει μία τέτοια τεχνικά demanding αλλαγή στην pretend κερδίζει μαντολάτο). Ξέφυγα ... για το Twingo έλεγα, που ακόμα και πριν την κούρα, είχε εξελιχθεί σε ασυγκράτητο και αδίστακτο πολιορκητή της ασφάλτου (Δέσποινα εντάξει η φράση;;;) : 3 πρόστιμα σε μία εβδομάδα (Ναι το Twingo. Kαι όποιος μαντέψει το σύνολο κερδίζει συνδρομή σε γυμναστήριο!). Απ'ότι κατάλαβα, αν συνεχίσουμε έτσι, η οικονομική εξάντληση θα είναι το λιγότερο ... Κάτι άκουσα για αντίστροφο point system (μα να χάνει αυτός με τους περισσότερους πόντους;;;) και μια και με το Twingo έχουμε πιεί χιλιάδες καφέδες μαζί, όσο και αν νυστάζω το πρωΐ δεν μπορώ να το αφήσω να αυτοκαταστραφεί ... Το αποτέλεσμα είναι η άβολη υιοθέτηση νέου ritual στην διαδρομή μας : γουλιά καφέ, έλεγχος στις σημάνσεις (κάθε 5 χλμ. και νέο όριο-έκπληξη), κοντέρ, δεξί πόδι, γουλιά, ανταλλαγή απόψεων με τον οδηγό που αναβοσβήνει τα φώτα γιατί είσαι στο όριο ταχύτητας ενώ αυτός (και μόνο αυτός) βιάζεται, γουλιά και ξανά από την αρχή ... και ο Mark στην Μαλαισία για 4 εβδομάδες ... ταπ ταπ. Το πόσο μου αρέσει που μετακομίζω 1 χιλιόμετρο από το Ίδρυμα, δεν θα το πιστέψετε!
Ωραία ... τα είπα, ξέσκασα, ξαναγυρίζω στην "δουλειά"!!! Still in Australian time, το review almost done (might even be finished BEFORE Monday!!!) και η διάθεση Βερόπουλος. [Λέτε να βρήκα το κόλπο για το σωστό delegation;;; Ο συνεργάτης-που-ζει-ανάποδα και που ανέμιξα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή στην συγκεκριμένη δουλειά, φαίνεται να ανέλαβε τον ρόλο-κλειδί να με οργανώνει!!! Η δουλειά που τελειώνουμε θα μου έπαιρνε κανονικά εβδομάδες...μμμμ ] Αν τα πράγματα πάνε όπως τα σχεδίασα, μερικές ώρες ακόμα online με τον down-under, τον στέλνω για ύπνο και εξατμίζομαι και εγώ από το Ίδρυμα: πισίνα και σάουνα θα αναλάβουν τον ρόλο του Mark το απογευματάκι !
Καλημέρες !!! [ο ήλιος μόλις άρχισε να ψιλοφαίνεται, ανοιξιάτικη διάθεση ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ]
Καλημέρες από την αγγουροξυπνημένη pretend (6:46 pm ανάποδη ώρα), με την ελαφριά ομίχλη (που ετοιμάζεται να δώσει την θέση της στον ήλιο αλλά αργε...), την pre-weekend ατμόσφαιρα και το χαρτομάνι. Καφές νούμερο 3 (the long one).
Δουλειά γραφείου σήμερα και προσπάθεια να τελειώσω (first time ever) ένα από τα 3 deadlines μέχρι την Δευτέρα (10 days ahead of time, MUST be a world record). Δύσκολο (έχω να καθαρίσω και το Fenxs ...) αλλά ... για να δούμε! Είναι και το ραδιόφωνο που δεν σ'αφήνει να αγιάσεις ... best ski weekend of the year (μετά όλα γίνονται λίγο σούπα), πως να αντισταθώ τώρα που είμαι πλέον και πεπειραμένη skier;;; ε;;;
Καλημέρες! [weekend just few coffees away or should I say just a few grogs away ??? Happy St. Patrick's day!]
Blogger still asking for verification ... acinfdje ταπ ταπ ταπ
Αν έμαθα κάτι στην συγκεκριμένη δουλειά είναι ότι τελικά -όσο και αν ακουστεί απίθανο- δεν μπορείς να τα κάνεις όλα. Θέλεις, έχεις πολύ καλή διάθεση, δουλεύεις εξαντλητικά ωράρια, φτάνεις μέχρι το σημείο να οργανώνεσαι (πότε-πότε), προσπαθείς αλλά και πάλι δεν μπορείς ... Ακόμα και αν τα καταφέρεις μερικές φορές το πληρώνεις μετά : Για να είσαι συνεπής σε μια συγκεκριμένη προθεσμία, αφήνεις σίγουρα κάτι άλλο να περιμένει ... και αυτό το άλλο δεν εξαφανίζεται, περιμένει. Περιμένει πολύ υπομονετικά την σειρά του να γίνει και αυτό deadline. Έτσι μαζεύονται ...
Τέλος εισαγωγής, στο κυρίως θέμα: Τριπλό deadline (ίδιος βαθμός δυσκολίας με το τριπλό toloup) Πρωταπριλιάτικα και αποφάσισα να οργανωθώ. Επίσης αποφάσισα ότι μοναδική μου σωτηρία (για να μην έχουμε πάλι τα ξενύχτια της προηγούμενης φοράς) είναι το delegation : Αναθέτεις κομμάτια της δουλειάς σε άλλους και συντονίζεις/ ελέγχεις/ ολοκληρώνεις. Θεωρητικά τουλάχιστον φαινόταν άψογο σχέδιο. Μία δουλειά στο Γαλλώδι, μία στο Αυστραλόδι, δύο σε εμένα και ... Μπρρράάάάβο KV!!! Πως βρέθηκα να διορθώνω πιο πολλές ώρες απ'όσες θα έγραφα, να πρέπει να προσέχω και να μην πληγώσω τα αισθήματα του εκάστοτε "συγγραφέα" ΚΑΙ να πρέπει να συντονιστώ χρονικά με το Αυστραλόδι (που όπως λέει και το όνομά του, ζει ανάποδα και είναι 10 ώρες μπροστά), ιδέα δεν έχω ...
Επίλογος: Διάβασμα, διορθώσεις, σβήσιμο, γράψιμο, καλό κρασάκι, κούπα αχνιστού, φρεσκοφτιαγμένου καφέ ταυτόχρονα, κούτες, ξαστεριά και μία ανησυχητική προαίσθηση ... Yet another exciting evening in the life of a researcher ... ταπ ταπταπ.
Καληνύχτα!
[Βορειο/Κεντρικοευρωπαίοι: Γυαλιά Ηλίου, αντηλιακό ΚΑΙ μπουφάν
οι υπόλοιποι, ομπρελλίτσα !]
ΥΓ. Αν βρείτε το manual για το delegation μου στέλνετε μιά περίληψη παρακαλώ;
From the beginning of February the Promenade de la Treille – home to the world’s longest bench – becomes the centre of some attention. This is where the sautier (Geneva’s official guardian of the land) hunts daily for the first leaf to unfurl from the “official chestnut tree” (marked with a plaque). Once the leaf has been duly noted the government of Geneva will officially declare spring to have sprung!
Το πρώτο φύλλο βγήκε χτες! Και officially λοιπόν, Spring time is here !!! (να δούμε πως θα την αντέξουμε και φέτος!)
από μια πόλη (κυριολεκτικά) παγωμένη {θα προσπαθήσω να βρω εικόνες... 1 εικόνα=1 τρις λέξεις σε αυτή την περίπτωση!} ! Το ψευτρόνι θερμόμετρο λέει -2 βαθμούς feeling like -7. Μόλις μετρήσαμε -7 έξω από το εργαστήριο ... ταπ ταπ .
Καθυστερημένη στο Ίδρυμα, ο 3ος καφές τελειώνει άσπλαχνα (Καλημέρα και σε σένα Χνούδι μου) ενώ καταβάλω μεγάάάάάλες προσπάθειες να πιω τον 4ο ξύπνια!!! Hope dies last.
* International brain day today ... huh ??? [Γιορτάζει ΤΟκύτταρο;]
* Μπροστά από το Twingo ήταν σε όλη την διαδρομή ένα αμάξι με φαρδύ πλατύ "Bimbo a bordo" στο πίσω τζάμι ... χαχαχαχαχα ... (καλά μην μου το μεταφράσετε, όσο και να το μεταφράσετε εγώ πάλι ένα εκνευρισμένο τύπο να το κολλάει στο αμάξι της καλής του θα σκέφτομαι!!! ...)
* O blogger μου ζητάει word verification για να γράψω καινούρια post ... huh ???
* Just another manic Tuesday, try to remain calm, we are almost half way there !!! (& we can the work calmly during the we)
"Έτσι που την έβαλες την αντίδραση, αποκλείεται να δουλέψει."
Μάλλον αυτή ήταν η φράση-κλειδί που προσδιόρισε την σχέση μου με τον πρώτο –ξαναπείτε τον- Ισμαήλ. Η φράση ειπώθηκε τις πρώτες κιόλας μέρες της συμβίωσής μας στο εργαστήριο, ΠΡΙΝ την καλημέρα (αν με άκουγε η soon-to-be-ex, θα εντόπιζε εδώ την αρχή της απίστευτης Καλημερο-ανάγκης μου!). Δεν απάντησα άμεσα. Αναρωτήθηκα τι είχα κάνει λάθος στην αντίδραση και όχι αν υπήρχε λάθος σε κάποια συμπεριφορά. Τον ήξερα άλλωστε τον Ισμαήλ. Όλοι τον ξέρανε. Ήταν ο φοιτητής-εξυπνάκιας, ο κολλητός των "μεγάλων" και ας είχε μόλις φτάσει στο Ίδρυμα, ο master της σχολής σε θέματα networking(είδατε πως γράφω ευγενικά το γλύψιμο;), ο τύπος που έβγαζε τις ανασφάλειες μίας εμφανώς κακής ανατροφής, που προσπαθούσε να αλλάξει πρόσωπο αλλάζοντας το παρελθόν του, ο εκκολαπτόμενος φοιτητο-πατέρας των παραδοσιακών οργανώσεων της εποχής. Ήταν επικίνδυνα έξυπνος για κουτοπόνηρος, αλλαζόνας (arrogant … λέξη κλειδί), είρωνας αλλά και χαμαιλέοντας. Τόσο, που κάποιες φορές γινόταν ευχάριστος και δεν μπορούσες να τον σιχαθείς. Ο Ισμαήλ ήταν ο τύπος που δεν θα σήκωνες ποτέ το τηλέφωνο για να προσκαλέσεις αλλά ήξερες ότι θα έβρισκες όπου και αν πήγαινες. Το ισχυρό αρσενικό με όλα τα προσόντα του μεγάλου κληρονόμου(ο μεγάλος κληρονόμος αλλάζει πρόσωπα αλλά υπάρχει πάντα στον χώρο μας). Ο Ισμαήλ υπήρξε συνάδελφός μου για 5 μαρτυρικά χρόνια, επίδοξος κληρονόμος ενός virtual στέμματος και τυχερός επιζών μίας φουρτουνιασμένης παράλληλης πορείας.
Υποσχέθηκα να γράψω κάτι για αυτόν και η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να γεμίσω το blog με κωμικοτραγικές ή τραγικο-τραγικές, καταστάσεις απίστευτης μικρότητας και ψευτοανδρισμού. Καταστάσεις στις οποίες η λέξη επιστήμη δεν συνδυάζεται σε κανένα επίπεδο με την λέξη ηθική. Μετά όμως από τόσα χρόνια (ε καλά τώρα δεν πέρασαν και πολλά), μετά από πολύ διαφορετικές εμπειρίες και περιβάλλοντα, ο Ισμαήλ εκείνης της εποχής έμεινε στο μυαλό μου απλά σανone of(σιγά μην σου αφιερώσω ολόκληρο post παλιοΙσμαήλε, you are lucky to even be remembered!). Στην πορεία συνάντησα αρκετούς "Ισμαήλ" και μάλιστα κάποιες φορές, Ισμαήλ που με εντυπωσίασαν πραγματικά. Δεν ήταν όλοι όσο ακατέργαστοι και διάφανοι όσο ο πρώτος. Μερικοί, ήταν τεχνήτες του είδους (is there a school I haven’t heard of?). Δεν ήξερες αν έπρεπε να τους θαυμάσεις ή να τους μισήσεις ... Δεν ήξερες προς τα που μπορούσες να αναπνεύσεις κάποιες φορές.
Κοιτάζοντας πίσω με αφορμή το post της Δέσποινας, βλέπω ότι επανέλαβα ξανά και ξανά το ίδιο λάθος : τους έδωσα την ευκαιρία να παίξουν το παιχνίδι τους χωρίς να αντιδράσω ΠΡΙΝ οι καταστάσεις γίνουν μη-αναστρέψιμες. Σε μία καινούρια συνερασία / γνωριμία / σχέση πάντα αφήνω το ένστικτο να κρίνει. Η διαφορά είναι ότι ενώ στην προσωπική μου ζωή το εμπιστεύομαι, στην επαγγελματική το υποτιμώ. Είναι νομίζω μία υπερβολική έκφραση επαγγελματισμού και ταυτόχρονα επαγγελματικής ανασφάλειας. Στην δουλειά δεν επιτρέπονται λάθη τέτοιου είδους, δεν χρειάζεται να συμπαθείς κάποιον προσωπικά για να συνεργαστείς μαζί του, χρειάζεται απλά να τον εμπιστεύεσαι επιστημονικά ... και εκεί το ένστικτο μπορεί να κάνει και λάθος (so, better be on the safe side ??? μμμμ όχι ...). Πλέον, θεωρώ ότι ταυτόχρονα με τον επαγγελματισμό και την ανασφάλειά του, υπάρχει και το θέμα της προσωπικής αλλαζονίας. I was arrogant enough to even consider that I might need help (γνωστή "γυναικεία" αρρώστια της εποχής μας). Θεώρησα τον εαυτό μου δυνατό και υποτίμησα τις δυνάμεις του "αντιπάλου" ή την υποστήριξη που θα βρει στον συγκεκριμένο χώρο. Μια υποστήριξη που σχεδόν πάντα έρχεται είτε από τους υπεύθυνους για την εύρεση νέου κληρονόμου (μεγάλο θέμα και αυτό) ή είναι επακόλουθη της απίστευτης έλξης που νοιώθουν κάποιοι ακόμα και για αυτούς τους εικονικά ισχυρούς Ισμαηλίκους. Σε όλες αυτές τις εικονικές κοκορομαχίες, δεν έπαιξα σωστά, κάποιες φορές δεν έπαιξα καν. Σήκωσα τους ώμους (και την μύτη), υπερτίμησα τις δυνάμεις μου, διοχέτευσα τον δυναμισμό στην δουλειά, ανέχθηκα απίστευτες συμπεριφορές και αντιστάθηκα ήρεμα σε υπερβολικό bullying. Νόμιζα ότι έκανα το δικό μου ... ότι έτσι αρνιόμουν να συμμετάσχω σε έναν αγώνα χωρίς νόημα.
Ζώντας το τελευταίο χρόνο για πρώτη φορά χωρίς κανέναν Ισμαήλ πάνω από το κεφάλι μου, νοιώθω μία απίστευτη ελευθερία και ταυτόχρονα ξέρω ότι απλά υπήρξα πολύ τυχερή... Δεν ξέρω αν θα ξαναβρώ Ισμαήλ στο δρόμο μου, μάλλον ναι. Την επόμενη φορά ελπίζω να απαντήσω σταθερά και άμεσα στην πρώτη ερώτηση.
Γράμμα χωρίς γραμματόσημο Κυριακάτικα => οι γείτονες. Μεταφράζω:
"Αγαπητές KV και soon-to-be-ex-συγκάτοικε της KV,
Πληροφορηθήκαμε από τον σπιτονοικοκύρη ότι μετακομίζετε 1η Μαΐου, εμείς μετακομίζουμε 1η Απριλίου." [χεχε από 1η Απριλίου θα μένει το πλυντήριο ελεύθερο ΚΑΙ τις Κυριακές;;;] "Για αυτό τον λόγο* βάλαμε αγγελία στην "Χ-super-expensive εφημερίδα της pretend" (150φρ./25μέρες).[Μπράβο σας καμάρια μου, εμείς βάλαμε σε όόόλες τις άλλες εφημερίδες με λιγότερα έξοδα!] Όπως μας πληροφόρησε ο σπιτονοικοκύρης," [μα σαν πολύ δεν μιλάει ο σπιτονοικοκύρης;] "το διαμέρισμά σας νοικιάστηκε ήδη σε ένα ζευγάρι (το δικό μας δεν έχει ενοικιαστεί ακόμα)."[sure, γιατί το Fenxs είναι πιο ωραίο, νιαανια νιανια νια] "Μάλλον πρόκειται για ένα από τα ζευγάρια που απάντησαν στην δική μας αγγελία και επισκέφτηκαν και τα δύο διαμερίσματα. [μάλλον;;; που το έχει το μυαλό του ο σπιτονοικοκύρης; μισές δουλειές κάνει μου φαίνεται ...] Για αυτό τον λόγο" [ε, καλά τώρα, σιγά μην δεν υπήρχε λόγος να ανοίξουμε κουβέντα χωρίς να το έχουμε γράψει από πριν στην agenda μας] "σκεφτήκαμε ότι θα θέλατε να αναλάβετε τα μισά έξοδα για την αγγελία που ήταν 150 φράγκα για τις 25 μέρες." [μπράβο βρε, τι ωραία που σκέφτεστε. Μόνο τα μισά;;;το δικό σας διαμέρισμα είναι ακόμα ξενοίκιαστο... ταπ ταπ ταπ ] "Ο αριθμός του λογαριασμού μας είναι ΧΧ.ΧΧ.ΧΧ και μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε πριν από την 1η Απριλίου"[Ω, ευχαριστούμε] "Ελπίζουμε να μην δείτε την κίνησή μας αυτή σαν οπορτουνιστική," [όόόόόόόχι καλέ]
"avec nos meilleurs salutations, οικογένεια Τάδε" [bisous]
Το μόνο δικό μου σχόλιο είναι ότι ακόμα και με τα βαρύ κλίμα που επικρατεί στο Fenxs αυτή την εποχή, δεν καταφέραμε να συγκρατήσουμε μερικά χαμόγελα !
Καληνύχτες!
[μπρρρρρρρρρ]
*Στην περιοχή μας ο ενοικιαστής είναι υποχρεωμένος να βρει νέους επίδοξους ενοικιαστές, να βεβαιωθεί για την οικονομική τους κατάσταση και να δώσει τα ονόματα στον σπιτονοικοκύρη. Αλλιώς δεν μπορεί να φύγει από το σπίτι, ούτε καν μετά την λήξη της προθεσμίας των 3 μηνών. Τόσο καλά
Έγραψα ένα post την Παρασκευή το βράδυ ... με πήρε ο ύπνος πριν το τελειώσω. Ξεκίνησα πάλι χτες το βράδυ, δεν έβγαινε το άτιμο ... με τίποτα ... Μηδενικά επίπεδα επικοινωνίας με ΤΟ κύτταρο, είδα ξανά το Chocolat παρέα με ζεστή (πιπεράτη) σοκολάτα, χαζεύοντας το χιόνι. Πιο ήρεμη η θύελλα δίπλα στην pretend και ακόμα πιο ευχάριστη μετά την εξόρμηση στα βουνά (το έγραψα ότι λατρεύω το χιόνι, ή το ξέχασα;;;) ... Σήμερα ο ήλιος λάμπει, φωτεινή, παγωμένη μέρα ιδανική για χουζούρι !
Καταρχήν
Καλημέρες !!! Ζεστές, φωτεινές, χαμογελαστές Καλημέρες * [και μη γελιέστε, θέλει κασκώλ ακόμα αυτή η άνοιξη!]
Λοιοιοιοιπόν, πως πέρασα στα βουνά (θυμάστε εκείνα τα παιδικά- βιβλία -για-κοριτσάκια τύπου : "Η Λιλίκα στον οδοντογιατρό";;; Έχω την βεβαιότητα ότι τέτοιο θα μου βγει πάλι το post, ταπ ταπ ταπ):
Ξεκινήσαμε πρωΐ πρωΐ, ΧΩΡΙΣ τον καφέ νούμερο 2 (γιατί ξέχασα να φτιάξω), χωρίς αδιάβροχο παντελόνι (γιατί ξέχασα να αγοράσω) αλλά με κέφι (γιατί μου το χρωστούσα και δεν υπήρχε περίπτωση να το ξεχάσω). Ανεβήκαμε (κυριολεκτικά ;-) ) πάνω από τα σύννεφα και ... ήταν απλά μαγεία! Ήλιος με χιονοθύελλα, σχεδόν ψεύτικα "Χριστουγεννιάτικα" τοπία, απάτητο παχύ χιόνι, απίστευτη ηρεμία (όπου δεν είχε traffic από Bond-skiers), φρεσκάδα, η τέλεια ευκαιρία για mental break (ΌΧΙ-down, από τα άλλα, τα απαραίτητα!). Χιόνιζε σχεδόν όλη μέρα, μόνο ο ρυθμός άλλαζε και το σπορ ... (Δεν ξέρω αν το έχετε εμπεδώσει ακόμα αλλά είμαι και ιδιαίτερα αθλητικός τύπος!) Πέρασα το πρωϊνό μου κάνοντας hiking (raquettes) στα βουνά, το απογευματάκι δοκιμάζοντας cross country skiing (και όχι skΥing) και το βράδυ απολαμβάνοντας fontue με κρασάκι και καλή παρέα. Μόνο για το τέλος της βραδυάς δεν είμαι σιγουρη (μάλλον γιατί είμαι ιδιαίτερα αθλητικός τύπος και δεν κουράστηκα καθόλου!), το τελευταίο που θυμάμαι είναι που ακούμπησα κάποια στιγμή στο κρεββάτι για να βγάλω τις μπότες και μετά τον ήλιο το πρωΐ!
Ναι, ξέρω ο τίτλος λέει "ο δάσκαλος του σκι" ... Λοιπόν, τον δάσκαλο του σκι ΔΕΝ τον πρόσεξα μάλλον γιατί:
1. Την περισσότερη ώρα χάζευα τα απίστευτα τοπία.
2. Όσο δεν χάζευα τα απίστευτα τοπία, προσπαθούσα να επιβιώσω με style (ε, όχι και να τους αφήσω να νομίζουν ότι δεν είμαστε αθλητικοί τύποι εμείς οι Έλληνες ... Σας εκπροσωπούσα σαν έθνος, είχα ευθύνη ;-). Ο άλλος Έλληνας την έπεσε στο chalet, δεν κούνησε βλέφαρο ΑΛΛΆ μας έβγαλε ασπροπρόσωπους στην κατανάλωση alcohol).
3. Όση ώρα δεν προσπαθούσα να επιβιώσω προσπαθούσα να ζεσταθώ (there IS a logic in the outfits, beeing numbed for 3 or 4 hours is NOT funny!).
4. Όση ώρα δεν προσπαθούσα να επιβιώσω ή να ζεσταθώ, έκανα προσπάθειες to look my best. Tώρα κατάλαβα γιατί στον αγαπημένο μου σταθμό έκαναν εκτενές αφιέρωμα με τίτλο "Is there any way to look good in the ski-pistes?" ... Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Όχι χωρίς πολύ προσπάθεια, καλό καπέλο/σκουφάκι, pre-παγωμένο μαλλί χωρίς προσωπικότητα και αδιάβροχη μάσκαρα!!!
4. Οι περισσότεροι επαγγελματίες του είδους ήταν *too fast to be seen (Ζzzzzweeen... "something just flew by us or was it the wind?"), *too dressed-up to be taken into account (must me the invasion of the Dutch. Spain in the summer, Cheese-land during winter ... ), *too keen to be noticed (μη προσπαθείς τόσο καλό μου, θα τσαλακώσεις το συνολάκι και δεν θα το προσέξει και κανείς... ταπ ταπ ταπ), *too cute THUS surrounded by underaged groupies, *underaged, would be a criminal offence in some countries !
5. Tέλος γιατί δεν χρειάστηκα επαγγελματία δάσκαλο αφού ... * φυσικά αποδείχτηκα natural (!!! εντάξει, υπερβάλλω λίίίίίγο αλλά μια χαρά τα πήγα για πρώτη φορά!), * είχα τον προσωπικό μου μη-επαγγελματία cute-looking δάσκαλο καπαρωμένο από πριν and he proved to be a good choice ...
Αυτά! Back to reality από αύριο με καλή διάθεση παρόλο τον πόνο και τις μελανιές ... Δεν νομίζω ότι υπάρχει κόκκαλο, άρθρωση, μυς που να μην ένοιωσε αυτή την εκδρομή. Τουλάχιστον δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να μην παραπονιέται έντονα αυτή τη στιγμή ... εκτός ίσως από ΤΟ κύτταρο και αυτό λέει ότι το 375 θα έπρεπε έχει αυτόματα γίνει 3.75 μετά τόση υπερπροσπάθεια ! ;-)
Ξέρω ότι δεν πρέπει να το γράψω, αλλά ... θα το γράψω !!! (ακόμα και υπό την σκιά του πρωϊνού κειμένου. Ίσως έτσι να φανεί ακόμα πιο πολύ η σοβαρότητα της κατάστασης):
Στις μέρες μας, είναι δυσκολότερο ίσως να αλλάξει κανείς υπολογιστή από το να βρει δουλειά, να αλλάξει σύντροφο ή να πείσει την καρδιά του να συμφωνεί με το μυαλό του ... Seriously ...
Και για να το λέω αυτό εγώ (after all the big personal dramas), φανταστείτε πόσες εργατο-ώρες πέρασα τις τελευταίες μέρες για να μεταφέρω αρχεία, να κάψω DVD, να ξανα-ματα-εγκαταστήσω προγράμματα, συνδέσεις, links, προτιμήσεις, άδειες ... Πέρασα το απόγευμα σβήνοντας passwords, βάζοντας passwords, προσπαθόντας να πείσω τον καινούριο Θανάση (ο υπολογιστής) να αναγνωρίζει μόνο εμένα, να κάνει όσα θα ήθελα να κάνει (με τον καφέ δεν τα κατάφερα), να βλέπει όλους τους άλλους αλλά να μην μιλάει σε κανέναν και τον παλιό Θανάση να ξεχάσει την ... σχέση μας, να γίνει ένα με το πλήθος και να ακούει μόνο τον καινούριο Θανάση.
Τελικά, δεν είναι απίστευτο πόσο δύσκολα βγαίνουμε από την καρδιά του υπολογιστή μας;;;
βροχή & χιόνι 2 σε 1 Καλό απόγευμα [plans to have a talk about Fenxs ... One more coffee I will need to be strong!]
Χιόνι, κανένα παράπονο! Deadlines still under control, καφές νούμερο 3 (1&2 στο αμάξι, το Fenxs under occupation), ξεκίνημα μιάς σχετικά relaxed μέρας και η ερώτηση απλή :
Γιατί (γιατί, γιατί) έχω την αίσθηση ότι χρειαζόμαστε να απασχολούμε το μυαλό μας συνέχεια;
Ναι, η επιδρομή τουMcDreamy BIG-X έγινε πρωΐ-πρωΐ [Schatje, σε παραδέχομαι, απόλυτος συχρονισμός. I was just about to relax too much. Να περιμένεις μόνο να τελειώνω τους πρωϊνούς καφέδες σε παρακαλώ]. H επιδρομή απλή και αποδοτική, as always! Από αυτές που αφήνουν πίσω μια αίσθηση ζεστασιάς και παγωνιάς ταυτόχρονα ... Χαμόγελο και απορία ... ["perfection comes with practice" you said. I think you have practiced enough honey, you can stop now!]
Χωρίς να αναλύσω το τι και πως, η ερώτηση είναι απλή πλέον: Είναι δυνατόν να συντηρούμε (πληθυντικός της ευγένειας για να μην νοιώθω μόνη!) κάποιες καταστάσεις συνειδητά, just to spice up things??? Για ποιό άλλο λόγο μπορεί να αφήνουμε ιστορίες που τέλειωσαν (ή που για απόλυτα λογικούς και αυτοπροστατευτικούς λόγους θα έπρεπε να είχαν τελειώσει εδώ και πολύύύύ καιρό) ανοικτές; Γιατί οι απαντήσεις μου ήταν ερωτήσεις σήμερα το πρωΐ; Γιατί δεν ήταν καταφάσεις, αρνήσεις, δηλώσεις, fixed : Ναι/Όχι. And if this big game is an unconscious effort to spice up things, am I missing the point again ??? Why don't I feel better ???
Ο υ φ ... Πολλές ερωτήσεις για έναν καφέ ;-) και έχω να απαντήσω και στο γράμμα #4 της συγκατοίκου. Too many spices for just a morning, I think I'll just go back to my "deadline mode" or ... get myself "trapped" in the mountains for a week or so, as Alombar very wisely suggested !
Καλημέρες !!! [Γάντια μην ξεχάσετε και κασκώλ. Ανοιξιάτικα γάντια και ανοιξιάτικα κασκώλ ;-) ]
Δεν ξέρω αν το έχετε εμπεδώσει ακόμα, να το ξαναπώ : I am a huge sucker for snow!!! Μου φτιάχνει το κέφι, μου αλλάζει την διάθεση, με κάνει να νοιώθω ότι είναι Χριστούγεννα!!! Και ο Μάρτης φαίνεται αποφάσισε να μου κάνει το χατήρι! Χιονίζει συνεχώς από χτες το βράδυ, τα τοπία είναι κατάλευκα και φωτεινά (δεν είναι απίστευτο πως αλλάζουν όψη;;;), το Twingo πρέπει να μάθει να σφυράει για να το βρίσκω (πρέπει επίσης να μάθει πατινάζ αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και ο πρωϊνός καφές ξανάγινε απόλαυση: Δίπλα σε ένα από τα γιγαντο-παράθυρα του Fenxs η θέα και μόνο είναι αποζημίωση (που εγκατέλειψα το πάπλωμα).
Στο Ίδρυμα από νωρίς, μία διάλεξη παραδόθηκε, one more to go και χιονίζει συνεχώς ;-)))))
Καλημέρες ! !! [όταν ο ήλιος δεν είναι λαμπερός, THIS is the next best option]
---- update 15:20 Να γιατί αγαπάω τόσο τις χιονοθύελλες ... Ακολουθεί ανοιξιάτικος ήλιος και λαμπερή ατμόσφαιρα !!!
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
