Έγραψα ένα post την Παρασκευή το βράδυ ... με πήρε ο ύπνος πριν το τελειώσω. Ξεκίνησα πάλι χτες το βράδυ, δεν έβγαινε το άτιμο ... με τίποτα ... Μηδενικά επίπεδα επικοινωνίας με ΤΟ κύτταρο, είδα ξανά το Chocolat παρέα με ζεστή (πιπεράτη) σοκολάτα, χαζεύοντας το χιόνι. Πιο ήρεμη η θύελλα δίπλα στην pretend και ακόμα πιο ευχάριστη μετά την εξόρμηση στα βουνά (το έγραψα ότι λατρεύω το χιόνι, ή το ξέχασα;;;) ... Σήμερα ο ήλιος λάμπει, φωτεινή, παγωμένη μέρα ιδανική για χουζούρι !

Καταρχήν

Καλημέρες !!!
Ζεστές, φωτεινές, χαμογελαστές Καλημέρες *
[και μη γελιέστε, θέλει κασκώλ ακόμα αυτή η άνοιξη!]

Λοιοιοιοιπόν, πως πέρασα στα βουνά (θυμάστε εκείνα τα παιδικά- βιβλία -για-κοριτσάκια τύπου : "Η Λιλίκα στον οδοντογιατρό";;; Έχω την βεβαιότητα ότι τέτοιο θα μου βγει πάλι το post, ταπ ταπ ταπ):

Ξεκινήσαμε πρωΐ πρωΐ, ΧΩΡΙΣ τον καφέ νούμερο 2 (γιατί ξέχασα να φτιάξω), χωρίς αδιάβροχο παντελόνι (γιατί ξέχασα να αγοράσω) αλλά με κέφι (γιατί μου το χρωστούσα και δεν υπήρχε περίπτωση να το ξεχάσω). Ανεβήκαμε (κυριολεκτικά ;-) ) πάνω από τα σύννεφα και ... ήταν απλά μαγεία!
Ήλιος με χιονοθύελλα, σχεδόν ψεύτικα "Χριστουγεννιάτικα" τοπία, απάτητο παχύ χιόνι, απίστευτη ηρεμία (όπου δεν είχε traffic από Bond-skiers), φρεσκάδα, η τέλεια ευκαιρία για mental break (ΌΧΙ-down, από τα άλλα, τα απαραίτητα!). Χιόνιζε σχεδόν όλη μέρα, μόνο ο ρυθμός άλλαζε και το σπορ ... (Δεν ξέρω αν το έχετε εμπεδώσει ακόμα αλλά είμαι και ιδιαίτερα αθλητικός τύπος!) Πέρασα το πρωϊνό μου κάνοντας hiking (raquettes) στα βουνά, το απογευματάκι δοκιμάζοντας cross country skiing (και όχι skΥing) και το βράδυ απολαμβάνοντας fontue με κρασάκι και καλή παρέα. Μόνο για το τέλος της βραδυάς δεν είμαι σιγουρη (μάλλον γιατί είμαι ιδιαίτερα αθλητικός τύπος και δεν κουράστηκα καθόλου!), το τελευταίο που θυμάμαι είναι που ακούμπησα κάποια στιγμή στο κρεββάτι για να βγάλω τις μπότες και μετά τον ήλιο το πρωΐ!

Ναι, ξέρω ο τίτλος λέει "ο δάσκαλος του σκι" ... Λοιπόν, τον δάσκαλο του σκι ΔΕΝ τον πρόσεξα μάλλον γιατί:

1. Την περισσότερη ώρα χάζευα τα απίστευτα τοπία.

2. Όσο δεν χάζευα τα απίστευτα τοπία, προσπαθούσα να επιβιώσω με style (ε, όχι και να τους αφήσω να νομίζουν ότι δεν είμαστε αθλητικοί τύποι εμείς οι Έλληνες ... Σας εκπροσωπούσα σαν έθνος, είχα ευθύνη ;-). Ο άλλος Έλληνας την έπεσε στο chalet, δεν κούνησε βλέφαρο ΑΛΛΆ μας έβγαλε ασπροπρόσωπους στην κατανάλωση alcohol).

3. Όση ώρα δεν προσπαθούσα να επιβιώσω προσπαθούσα να ζεσταθώ (there IS a logic in the outfits, beeing numbed for 3 or 4 hours is NOT funny!).

4. Όση ώρα δεν προσπαθούσα να επιβιώσω ή να ζεσταθώ, έκανα προσπάθειες to look my best. Tώρα κατάλαβα γιατί στον αγαπημένο μου σταθμό έκαναν εκτενές αφιέρωμα με τίτλο "Is there any way to look good in the ski-pistes?" ... Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Όχι χωρίς πολύ προσπάθεια, καλό καπέλο/σκουφάκι, pre-παγωμένο μαλλί χωρίς προσωπικότητα και αδιάβροχη μάσκαρα!!!

4. Οι περισσότεροι επαγγελματίες του είδους ήταν
* too fast to be seen (Ζzzzzweeen... "something just flew by us or was it the wind?"),
* too dressed-up to be taken into account (must me the invasion of the Dutch. Spain in the summer, Cheese-land during winter ... ),
* too keen to be noticed (μη προσπαθείς τόσο καλό μου, θα τσαλακώσεις το συνολάκι και δεν θα το προσέξει και κανείς... ταπ ταπ ταπ),
* too cute THUS surrounded by underaged groupies,
* underaged, would be a criminal offence in some countries !

5. Tέλος γιατί δεν χρειάστηκα επαγγελματία δάσκαλο αφού ...
* φυσικά αποδείχτηκα natural (!!! εντάξει, υπερβάλλω λίίίίίγο αλλά μια χαρά τα πήγα για πρώτη φορά!),
* είχα τον προσωπικό μου μη-επαγγελματία cute-looking δάσκαλο καπαρωμένο από πριν and he proved to be a good choice ...

Αυτά! Back to reality από αύριο με καλή διάθεση παρόλο τον πόνο και τις μελανιές ... Δεν νομίζω ότι υπάρχει κόκκαλο, άρθρωση, μυς που να μην ένοιωσε αυτή την εκδρομή. Τουλάχιστον δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να μην παραπονιέται έντονα αυτή τη στιγμή ... εκτός ίσως από ΤΟ κύτταρο και αυτό λέει ότι το 375 θα έπρεπε έχει αυτόματα γίνει 3.75 μετά τόση υπερπροσπάθεια ! ;-)

Καλή Κυριακή !!!