Al dente: μικρά ή μεγάλα καθημερινά ...

Δεν ξέρω πόσες φορές το έχω γράψει, αλλά όταν πρόκειται για τηλεόραση, ψηφίζω "δαγκωτό" BBC (και αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχτώ μπροστά σε κάτοικο του νησιού, ΠΟΤΕ). Το BBC απλά ξέρει να κάνει τηλεόραση –τελεία. Στο BBC βλέπεις αστυνομικό ρεπορτάζ, σου λένε τον δολοφόνο και πάλι σε καταφέρνουν να παρακολουθήσεις την ιστορία με σηκωμένη τρίχα ΚΑΙ σε τρομάζουν στο τέλος!

Τον τελευταίο καιρό το ενδιαφέρον μου τράβηξε μία σειρά από ρεπορτάζ για αγοροπωλησίες σπιτιών ... όχι σαν το Retreat (προσωρινό nick), το σπίτι που αγόρασε ο κουμπάρος με δάνειο, ούτε καν σαν την μέση έπαυλη του βιομήχανου κύριου τάδε ... Απο τα άάάάάλλα, αυτά που ο αρχικός τους προϋπολογισμός, οι ... 4x τοίχοι, κοστίζουν πάνω από 10 εκατομμύρια μάρκες (το νόμισμα του νησιού). Η σειρά απίστευτα ενδιαφέρουσα, κάθε επεισόδιο με διαφορετικό επίκεντρο, κάθε επεισόδιο σε διαφορετική μητρόπολη (αυτές είναι τα ακριβα "σπίτια", βίλα στον Μαυρίκιο έχει και ο βιομήχανος κύριος τάδε). Μόσχα, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Τόκυο ... Αν ποτέ δείτε το επεισόδιο της Μόσχας θα καταλάβετε τι εννοώ ... Η παρακμή σε όλο της το μεγαλείο, μαύρη αγορά, μαύρο χρήμα, μαύρο γούστο ... Ξέφυγα, αλλού θέλω (μάλλον) να καταληξω!
Σήμερα είδα το επεισόδιο της Νέας Υόρκης. Και μέσα από την ιστορία των "σπιτιών", των αγορών που εξασφαλίζουν περισσότερο από ένα –υπερπολυτελη- χώρο, του χώρου που δεν είναι home αλλά statement, ξεδιπλώθηκε και ο αγώνας, ο μαραθώνιος των μεσιτών για επιτυχημένες πωλήσεις, για επιτυχημένες παρουσιάσεις, για ανέβασμα των μετοχών τους μέσα από το ανέβασμα της τελικής τιμής, όχι για να κερδίσουν το παχυλό παντεσπάνι τους αλλά για να κερδίσουν το προνόμιο να τους εμπιστευτεί ο επόμενος υπερβιομήχανος μαύρου χρήματος το σπίτι(understatement)-status που πουλά γιατί βαρέθηκε και που με την σειρά του, αν αγωνιστούν σκληρά θα ξαναανεβάσει τις μετοχές τους, θα τους ξαναφέρει στο χώρο των ισχυρών και των μεγάλων, θα τους δώσει "δύναμη", θα τους βάλει στο παιχνίδι, μέχρι το τέλος του, μέχρι να ξαναρχίσουν τον κύκλο από την αρχή. [Μικρή παρένθεση, αν έχετε ξαναδιαβάσει μεγαλύτερη πρόταση από την προηγούμενη στην blogόσφαιρα, να μου το πείτε παρακαλώ, ταπ ταπ ταπ]. Να σημειώσω εδώ ότι μία τέτοια πώληση δεσμεύει τον μεσίτη για πολύ σεβαστό διάστημα και το τελικό κέρδος δεν αναλογεί οικονομικά στην προσπάθεια. Άγχος, marketing, networking, κόλπα θεμιτά και μη. Αγώνας, πραγματικός αγώνας δρόμου και σκέψης, άνθρωποι πανέξυπνοι να ιδρώνουν για την διατύπωση της περιγραφής της ντουλάπας νούμερο 322 – και όλα αυτά γιατί; Virtual δύναμη -ξανά. Όπως την είδαμε σε ένα άλλο επίπεδο, σε πρόσφατο άρθρο του Alombar, και όπως την βλέπουμε καθημερινά στον χώρο της δουλειάς μας ή ακόμα και στον κοινωνικό μας χώρο. Οι κοντινές μας περιπτώσεις δεν είναι το ίδιο "εξωτικές", δεν συμβαίνουν στους ίδιους εξεζητημένους χώρους, ούτε καν σε αυτό το επίπεδο (δύναμης, χρήματος, κέρδους) και –φυσικά- δεν έχουν τις ίδιες απολαβές. Έχουν όμως τους ίδιους κανόνες: Τους κανόνες ενός παιχνιδιού που κινείται στο όριο που χωρίζει την ηθική από το ανήθικο, χωρίς άλλο στοχο από αυτόν της ικανοποίησης του προσωπικού εγωισμού, της δύναμης που κρατάει ένα δευτερόλεπτο ή -και μόνο- της χαράς του παιχνιδιού ... Ιστορίες χωρίς νόημα ή ανθρώπινη φύση; Ιστορίες που τονίζονται στα εξεζητημένα επίπεδα, καθημερινές όμως!