Σκοτεινιά, το χιόνι λειώνει σιγά-σιγά (έτσι συμφωνήσαμε;;;), μελαγχολική διάθεση.
Πέρασα τις τελευταίες μέρες προσπαθώντας να συνοψίσω αποτελέσματα, συμπεράσματα και ιδέες ενός πολύ μικρού, πολύ συγκεκριμένου κομματιού της έρευνας στον τομέα μας. [Ναι deadlineκαι μάλιστα μετά από παράταση-δώρο(;) γιατί μου-έφαγε-το-review-ένας-πολύ-ύπουλος-,-κακεντρεχής-και- κακομαθημένος-ιός-(και-όχι-υιός)-λίγο-πριν-σας-το-στείλω -και- δεν-είχα-hard-copy-η-Μάρθα-Βούρτση (aka δεν έχω γράψει λέξη)].
Ένα "πολύ μικρό, πολύ συγκεκριμένο κομμάτι έρευνας" είναι απόλυτα ικανό να προκαλέσει πανικό : Χαρτομάνι, χιλιάδες παράθυρα, λίτρα καφέ (ε, καλά εδώ δεν φταίει μονο το review), διάβασμα, ψάξιμο... Γράφω ασταμάτητα, ξαναδιαβάζω αυτά που έγραψα, σβήνω, σβήνω, σβήνω ... Χάος. Βαρέθηκα και έπληξα απίστευτα αυτές τις μέρες και ακόμα δεν έχω τελειώσει ... Καμμία -απολύτως καμμία- έμπνευση. Αντιγράφω δεδομένα και μόνο. Ψυχρά-χωρίς χρώμα. Τους αλλάζω σειρά, τους αλλάζω την σύνδεση ... ξανασβήνω ... Για να δώσεις σε ένα κείμενο -ακόμα και επιστημονκό- τόνο και χαρακτήρα, πρέπει κάτι να σου λέει ... Και το κείμενο που έχω μπροστά μου, ειλικρινά δεν μου λέει τίποτα!
Μόνη λύση η κοπάνα (;-)). Δικαιολογημένη κοπάνα, για να αδειάσω λίγο το μυαλό μου από τις –άχρηστες- πληροφορίες πριν ξαναδοκιμάσω ... Ώρα για χριστουγεννιάτικες βιτρίνες;;;
Χιόόόόνι (μέχρι το γόνατο), κρύύύύο τσουχτερό (-9.6 φτάσαμε εχτές ... προσέξτε παρακαλώ την Ελβετική ακρίβεια στον προσδιορισμό της θερμοκρασίας), ντύσιμο κρεμμύδι (3 pullover διαφορετικής ... θερμαντικής ικανότητας ειδικά αγορασμένα για να φοριούνται ολα μαζί και το κάθε ένα μόνο του, ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες!), δερμάτινα γάντια (αλλιώς το πρωϊνό ξε-χιόνιασμα (!) είναι επίπονο), θερμομονωτικές κάλτσες (a must), ύπουλο κασκώλ (8 σε 1), καφές νούμερο 3 και βουτιά στην πρωϊνή κίνηση !
Το Twingo κατάφερε μια χαρά το πρωϊνό του μαραθώνιο (αλλά μου ζητάει επίμονα να του αγοράσω λάστιχα για τον χειμώνα) και η εβδομάδα ξεκινά !!!
Πριν από μερικές μέρες έκανα μια λίστα με τα σπίτια που με φιλοξένησαν (διαίσθηση;)... Κάθε σπίτι, διαφορετικό κομμάτι της ζωής μου. Στα περισσότερα με συνόδεψαν οι ίδιοι φίλοι (άλλοτε κοντά -δίπλα, άλλες φορές πολύ μακρυά –και πάλι όμως δίπλα), οι ίδιες βαλίτσες (συν 2-3 κάθε φορά για τα extras), τα ίδια κιβώτια [last known number 47(!!!) πολλά παραμένουν κλειστά μέχρι την επόμενη μετακόμιση ή εξαφανίζονται!], η ίδια διάθεση να κάνω το επόμενο σπίτι ... "home". Και βέβαια, σε όλο αυτό το οδοιπορικό αγοράστηκαν/ πουλήθηκαν/ χαρίστηκαν/ διακτινίστηκαν-στο-υπόγειο-του-μπαμπά/ ξανααγοράστηκαν 4-5 κρεββάτια, 4 ντουλάπες (ΙΚΕΑ από τις βαριές, I never learn), 4 πλυντήρια (!), 2-3 τηλεοράσεις, βιβλιοθήκες κλπ κλπ (τα κουζινικά ταξιδεύουν μαζί μου ... έχουμε και hobbies, απλά ... αυξάνονται). 11 σπίτια;(νομίζω δεν θα ξαναμετρήσω), 4 διαφορετικές χώρες, ανυπολόγιστα ποσά στις μεταφορικές εταιρείες, απίστευτος ενθουσιασμός που η μέση μου αντέχει ακόμα και καλή διάθεση... μέχρι τώρα τουλάχιστον... Έλπιζα ότι η επόμενη μετακόμισή μου θα είναι για Ελλάδα από το Feng Shui… Μάλλον όχι... Η σκέψη και μόνο μιας ακόμα μετακόμισης αυτή την στιγμή με τρομάζει... και σαν να μην φτάνει αυτό αισθάνομαι και τύψεις από πάνω. Αυτή τη στιγμή, δεν θα έπρεπε καν να το σκέφτομαι. Να εξηγήσω: Το Feng Shui πάει πακέτο με την Rach’. Η συγκάτοικος φοβερή, δεθήκαμε πολύ σε αυτό το μικρό διάστημα (Ιούνιο μετακόμισα)... στο ίδιο μικρό διάστημα γνώρισε τον επίσης φοβερό-yet-too-young-to-be-an-adult-καλό της ... Σύντομη σχέση που φαινόταν να σβήνει μέχρι που προχτές ανακάλυψε ότι είναι έγκυος. Ξέρω, καταπληκτικά νέα. Η ίδια είναι μπερδεμένη αλλά χαρούμενη, ο very-young-πατέρας-to-be είναι ecstatic (plus δεν το ξέρουν ακόμα είναι οι γονείς του και δεν είναι grounded!!!) και εγώ... πέρασα από τον ενθουσιασμό, στα ερωτηματικά και τις τύψεις. Ενθουσιασμό γιατί ξέρω πως το βλέπει η συγκάτοικός μου το θέμα, την νοιώθω και είμαι χαρούμενη για αυτήν. Θα μπορούσα άνετα να μπω στην θέση της και να κάνω ακριβώς την ίδια επιλογή (theoretically speaking θεωρώ ότι οφείλεις σε ένα παιδί να το έχεις επιλέξει, practically speaking ένα παιδί και για μένα είναι ελαφρά σημαντικότερη εναλλακτική από το επόμενο deadline μου –και δεν είναι εύκολο να το παραδέχεσαι- απλά δεν έτυχε)... Ξέφυγα... Ενθουσιάστηκα με τα νέα είναι αλήθεια. Προσπάθησα να περάσω τον δικό μου ενθουσιασμό και στην Rach’ που είναι ακόμα μουδιασμένη! Περάσαμε την βραδυά συζητώντας και βέβαια, ήταν αδύνατο κάποια στιγμή να μην σκεφτώ και το πρακτικό κομμάτι της ιστορίας που αφορά εμένα. Μετακόμιση ;;; Εγώ ή εκείνη(οι);;; Και μόνο η ιδέα με τρομάζει... Υπάρχουν κιβώτια που δεν έχω ανοίξει, poster που δεν βρήκαν την Feng Shui θέση τους, μαγαζιά στην περιοχή που δεν επισκέφτηκα, μόλις τελείωσα με τα γραφειοκρατικά... Δεν αντέχω –σωματικά και οικονομικά- μια ακόμα μετακόμιση ... [Άσε που μετά το σπίτι στην Ελλάδα θα είναι το νούμερο 13;;; είναι απίστευτες οι χαζομάρες που σκέφτεται κανείς όταν πανικοβάλλεται ...].
Δεν συζητήσαμε καν για το Feng Shui μας ... Δεν θεώρησα ότι ήταν η στιγμή. Σημαντικότερο μάλλον να βρει που/αν θα ταιριάξει τον μικρό-πατέρα στην ζωή της (nowdays πατέρας/παιδί δεν είναι σακάκι/πατελόνι) και τα deadline της με το μωρό !!! Δεν ανησυχώ για την συζήτηση, είμαι σίγουρη ότι όταν γίνει, θα βρούμε την πιο καλή λύση και για τις δύο. Απλά πανικοβλήθηκα κάποια στιγμή και ας μην το έδειξα (επιτέλους απέδωσαν, χρόνια εκπαίδευσης στη δουλειά)... Και μετά εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου που πανικοβλήθηκα. Πολύ πεζές σκέψεις για να συνοδέψουν ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Μάλλον για αυτό με τρώνε οι τύψεις σήμερα το πρωΐ (καφές νούμερο 4, ήδη). Θα ήθελα να νοιώσω μόνο τον ενθουσιασμό της ιστορίας... Μερικά πράγματα έχουν ιδαίτερη σημασία...
Ένα καινούριο μωρούλι... Και μάλιστα ένα μωρό με απίστευτες ρίζες:
Ελβετο-Αμερικανο-Ολλανδο-Γερμανο-Αργεντινάκι!!!
OK, τώρα που το έγραψα ("αμαρτία ομολογημένη ..." έλεγε η γιαγιά μου), αισθάνομαι καλύτερα ... Θα δούμε τι θα γίνει με τις αλλαγές στη ζωή μας, plusένα μωρό είναι πάντα καλό Feng Shui (λέει η Rach’) _ _:-) _
20-30 εκατοστά χιόνι !!! Πρωϊνό χαμόγελο και ... αποκλεισμός!!! Για λίγο anyway ... Το προγραμματισμένο για το πρώτο χιόνι ολοήμερο σκασιαρχείο ήταν τελικά αδύνατο (τόση δουλειά, μου φάνηκε κρίμα να την ξανακάνω. Θέλω μία δουλειά που να επιδέχεται σκασιαρχεία). Άφησα τον εαυτό μου να παγιδευτεί για λίγο, καθώς περίμενα δίπλα στο παράθυρο* μ'ένα ζεστό καφέ στο χέρι (3 ...). As expected, τα εκχιονιστικά καθαρίσαν τον δρόμο μπροστά από το Feng Shui μας just in time to leave for work και ο διαχειριστής του Melrose ανοίξε μικρά μονοπατάκια που οδηγούσαν από κάθε σπίτι στο parking (!!! εντυπωσιάστηκα!). Άφησα την πρώτη κίνηση να περάσει (κάνοντας στατιστικά: πόσοι πάνε από Εθνική, πόσοι από lake road, θα πάρω τον δρόμο που φαίνεται να έχει την λιγότερη κίνηση) και... έριξα το Twingo στην μάχη!!! Ήταν μια μικρή περιπέτεια να βγω από το parking μας σήμερα και ελαφρώς επικίνδυνη η διαδρομή μέχρι τον Εθνικό δρόμο ... Τα στατιστικά μου όμως απέδωσαν, οι περισσότεροι φοβήθηκαν και ακολούθησαν τον περιφερειακό δρόμο και έτσι, σχεδόν απόλαυσα την κατάλευκη διαδρομή !!! [Τwingo μου αν ξεχάσω να στο πω το βράδυ, ξεπέρασες πάλι τον εαυτό σου! mua]
Late at work, a trillion things to do, still smiling !!!
Καλή μας Μέρα!
*Αναμνήσεις από μια άλλη εποχή όταν περίμενα το πρώτο χιόνι για αυτόν ακριβώς τον λόγο: Να πιω τον καφέ μου δίπλα στο παράθυρο, αργά και απολαυστικά καθώς ... χάζευα τις "άτυχες" προσπάθειες των dedicated ποδηλατών να κινηθούν επιδέξια στο χιόνι κουβαλόντας ένα παιδί μπροστά, ένα πίσω, τις σάκες τους, την τσάντα της δουλειάς, το καροτσάκι και τα ψώνια της εβδομάδας ... Πείτε με κακιά αλλά, I miss this one :-)
... επιτέλους (παραλίγο να χάσω την πίστη μου στην SwissΜΥ)!!!
Το πρώτο χιόνι ήρθε να σώσει μια ταλαιπωρημένη διάθεση και να ελαφρύνει κάπως, μια πολύ βαριά μέρα. Σχεδόν δεν το πρόσεξα, πέρασα το βράδυ μου σκυμμένη στον υπολογιστή (yes, το deadline πλησιάζει ανησυχητικά). Ευτυχώς έπρεπε να βγω έξω και ... ένα λεπτό στρώμα φρέσκου, κατάλευκου, απάτητου χιονιού με περίμενε στην είσοδο του Feng Shui! Η καλύτερη στιγμή του χειμώνα!!! Νιφάδες και χαμόγελο ... πολύ πολύ ΜΕΓΑΛΟ χαμόγελο ... Όλα φαίνονται σχεδόν καινούρια ...
*Καληνύχτα !*
What a strange yet pleasant day that was. So brilliant and gay without, for all the world seemed abroad to welcome the first snow. So quiet and reposeful within, for everyone slept, spent with watching, and a Sabbath stillness reigned through the house, while nodding Hannah mounted guard at the door. With a blissful sense of burdens lifted off, Meg and Jo closed their weary eyes, and lay at rest, like storm-beaten boats safe at anchor in a quiet harbor.
Εθνικά προσβεβλημένη φεύγω σήμερα από την δουλειά ... Να εξηγήσω:
Όπως έλεγα το πρωΐ, κάνουμε boycott στο kebab για εθνικούς λόγους ... Έλα όμως που η Μιγκρο-καντίνα μας είχε κανονίσει Turkish week στα πλαίσια μιας πολύ ύπουλης προσπάθειας να μας πείσει ότι ενδιαφέρεται ΚΑΙ για την γαστρονομική μας ικανοποίηση (προηγήθηκαν Indian, Thai, ξανά-Indian-γιατί-μας/τους-άρεσε-πολύ, Swiss) ... Οικονόμος λαός και εθνικά περήφανος. Μετά την ενθάρυνση εφημερίδων και ραδιοφωνικών σταθμών για boycott ήταν δεδομένο ότι κανείς Ελβετός δεν θα κοιτούσε καν προς την κατεύθυνση του kebab [και ας τρέχανε τα σάλια τους]. Τι θα έκαναν με την theme-week τους και τους τόνους kebab και κρεμμυδιού που από το πρωΐ καρβούδιαζαν;;; (needless to say ότι το καρβούδισμα έγινε ακριβώς ΚΑΤΩ από το εργαστήριό μου και ξεκίνησε στις 10:00 ... μπλιαχ&ήμαρτον ...) ;;;;;;
Η λύση απλή:
Χτες (προ-boycott): Τούρκικα σημαιάκια, σήμερα περήφανο boycott, Ελληνικάσημαιάκια ... και "Τζάϊρος" ...
Κρύο και αέρας, μερικά σύννεφα (-ελπίδα για χιόνι;;), δουλίτσα και αγωνιστική διάθεση!!!
Σύσσωμοι οι "συμπατριώτες" μου ξεκίνησαν το boycott !!!
Κάνουμε boycott στο kebab !!!
Βoycott-διαμαρτυρία για τα επεισόδια στον τελευταίο αγώνα της Ελβετικής ομάδας με την Τούρκικη, που προσέβαλλαν την αθλητική "μας" νοοτροπία και την ειρηνική "μας" διάθεση.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς και μια ζεστή-ζεστή Καλημέρα !!!
Κρύύύο (έξω), αέρας (επίσης έξω), χειμωνιάτικοι ήχοι (Psycho-type) , θολωμένα τζάμια, ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, background τηλεόραση (Minority Report, το ξέρατε ότι ο Cruise μιλάει άπταιστα Γαλλικά;), στο χέρι το Έψιλον της προ-προηγούμενης Κυριακής (!), χουζούρι. Τα βλέφαρα ψιλοκλείνουν ... Η μέρα γεμάτη, κουραστική αλλά και αποδοτική (μπλάβο μου!) και ο καιρός φαίνεται να κάνει επιτέλους βήματα προς την σωστή κατεύθυνση.
Είπα ότι μου αρέσουν οι παγωμένες, φωτεινές μέρες του χειμώνα ... Δεν είπα ότι δεν έχω παράπονα ... Ωραίος καιρός αλλά για μέσα Ή για αυτούς που έχουν αμάξια εκπαιδευμένα να αρχίζουν να ζεσταίνουν καθίσματα και τζάμια ΠΡΙΝ ... Γιατί αν κατέβεις στο αμάξι αξημέρωτα, με την τσάντα(ες) στο ένα χέρι, τον καφέ στο άλλο (και είναι και βαρύς!), τουρτουρίζοντας ΔΕΝ θυμάσαι πόσο σου αρέσουν αυτές οι μέρες καθώς ξύνεις τον πάγο από τα τζάμια ... καθόλου ... Χρειάζομαι καινούριο αμάξι [Άγιε Βασίλη, ακούς; - 5 (μείον πέντε) έχει αυτή τη στιγμή έξω]. Μμπρρρρρρρρ
Παγωμένη και φωτεινή η Κυριακή δίπλα στην pretend θάλασσα. [μπορεί να με έχει πειράξει η πολύχρονη παραμονή στα ξένα, αλλά αυτός είναι ο αγαπημένος μου καιρός. Φωτεινός ήλιος και κοφτερό κρύο ... να μην δω βροχή μόνο! ] Όμορφος καιρός και ... κατ'οίκον περιορισμός. Μετά τα ταξίδια, τα deadlines και τον πανικό, λίγη προσοχή στο Feng Shui μας και -το απαραίτητο- χουζούρεμα!
Meeting σήμερα, ξεκινήσαμε με το Γαλλώδι ΠΡΙΝ χαράξει [γιεεεεεεε Γαλλώδι was back in town ... :-)ή μάλλον Γαλλώδι was brought back in town!!!:-)], 6:00, σκοτάδι και καλά υπολογισμένες κινήσεις (5% πάνω από το όριο ταχύτητας + 6 km που αφαιρούνε!!!), αγγουροξυπνημένοι (λέξη δεν είπαμε τα πρώτα 40-50 χιλιόμετρα, ούτε καλημέρα όταν συναντηθήκαμε... τα έλεγε όλα το απλανές βλέμμα), οργανωμένοι (λίτρο ο αχνιστός καφές), με την παρουσίασή του έτοιμη (σαν σκυλί δούλεψα! Δικιά μου δεν έχω τελειώσει ΠΟΤΕ την προηγούμενη μέρα), ντυμένοι ala meeting (ΝΑΙ σιδέρωσα Καμηλιέρη, ταπ ταπ ...), έτοιμοι!!!
Το χάραμα μας βρήκε να προσπαθούμε να διαβάσουμε τον χάρτη (τόσα χρόνια πρόσκοπος να μην μάθω τίποτα;;; να μην υπάρχει Ευρωπαϊκή πόλη που να μην έχω χαθεί;;; να παίρνω ΠΑΝΤΑ διαβατήριο μαζί μου;;;). Χάσαμε το registration (χα χα λες και έχω δει ποτέ registration) ΚΑΙ τις δύο πρώτες ομιλίες ΑΛΛΑ, ήπιαμε τα τελευταία απομεινάρια του καφέ σε ένα από τα πιο ψηλά σημεία δίπλα στην pretend θάλασσα (ΠΑΝΩ από το σύννεφο) χαζεύοντας τα πρώτα χιόνια... Αυτός ο λαμπερός ήλιος (ξεχνάω να αναφέρω επίτηδες την θερμοκρασία ... 0 παρά κάτι) μου ζέστανε όλη την μέρα !!!
night night!
Αύριο το πρόγραμμα λέει window shopping και ιδέες για τα Χριστούγεννα !
ΥΓ Παραλίγο να το ξεχάσω (καλά που είπα Χριστούγεννα!) Γυρίζοντας στο Feng Shui, αποφάσισα να κοιτάξω σε κινητό και mail (ΚΑΙ blog) αν ο κόσμος μας ήταν όπως τον άφησα! Η ηρεμία μου εξατμίστηκε σε 30''. 3 μυνήματα και 2 mail από την γραμματέα ... μμμμ ... KAI δεν την είχα δει καθόλου σήμερα (έχει color code, ανάλογα με το τι φοράει και η συμπεριφορά, αν δεν δεις το χρώμα δεν κάνεις τίποτα, δεν ανοίγεις καν τα mail της). Φυσικά αισθάνθηκα τύψεις ΑΜΕΣΩΣ! Αυτόματο panic attack : έχασα deadline; κάηκε το εργαστήριο; παίρνουν το Γαλλώδι φαντάρο; κερδίζει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα; ΌοοοοΧΙ ... γιατί ΑΝ γινόταν ένα από τα παραπάνω ΔΕΝ θα το είχε πάρει είδηση ... Ήθελε να με ρωτήσει ΤΙ ΘΑ ΦΑΩ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙ για τις 12 Δεκεμβρίου. Αισθάνθηκα -επίσης αυτόματα-γαϊδούρα. Πως έκλεισα τα μάτια σε κάτι τόσο ΕΠΕΙΓΟΝ; δεν ΈΠΡΕΠΕ να ξέρει o chef ΣΗΜΕΡΑ τι θα θέλω να φάω στις 12 Δεκεμβρίου;;; ταπ ταπ ... ταπ ταπ ... ταπ ταπ ... Τώρα αν φωνάξω θα είμαι πάλι εγώ παράξενη, έτσι;;; Να δω ΤΙ θα φορέσει τη Δευτέρα ...
Έγραφα προχτές ότι πρέπει να αρχίσω να μαζεύω αναμνήσεις από ένα ακόμα σπίτι και μου ήρθαν στο μυαλό τα σπίτια που με φιλοξένησαν τα τελευταία χρόνια ... Άλλα όμορφα [αυτά που βρήκα μόνη μου!], άλλα όχι τόσο. Όλα δεμένα με πολύ διαφορετικά κομμάτια της ζωής μου, όλα κομμάτι από το παρελθόν, δεμένα με αναμνήσεις, αποστασιοποιημένα από οτιδήποτε ενοχλητικό πλέον ... Κάτι σαν Ίον Αμυγδάλου ... Δεν είναι η καλύτερη (σόλλυ αλλά ζω στη χώρα της σοκολάτας) αλλά είναι πάντα γλυκιά!
Flash back και κατάλογος (λες και θα ξεχάσω):
Το every-student's-dream σπίτι. Το πρώτο μου φοιτητικό σπίτι ... κουκλίστικο, σχεδόν too much, στη μέση του πουθενά όμως (εγώ και οι λύκοι, κυριολεκτικά). Αν έβγαινες το βράδυ (και έβγαινες ... κάθε βράδυ), καλό ήταν να μην γυρίσεις πριν ξημερώσει (και δεν γύριζες). Το σπίτι αν ήθελες -δεν ήθελα- συνοδευόταν από περίστροφο που ευγενικά σου πρόσφερε ο σπιτονοικοκύρης την πρώτη μέρα, just in case! (ταπ ταπ ταπ)
Το I-should-have played-Lotto σπίτι. Με θέα την θάλασσα (the real thing) και απίστευτους χώρους που έμεναν ακατοίκητοι μόλις καλοκαίριαζε, that is Απρίλη με Δεκέμβρη μέναμε κυριολεκτικά στην 5x12 βεράντα του!!! Μeeting point για πολλά, πολλάάά χρόνια, πάντα γεμάτο, πάντα φασαριόζικο, χαμογελαστό :-) ...
Το γίαπικο-slash-κοπελιά-πορτοκάλι-θές-;;; σπίτι. Ευήλιο, ευάερο, αλλά μικρό, πολύ μικρό μετά το I-should-have played-Lotto. Γεμάτο πάραυτα -εκεί εμπεδωσα την αρχή της σαρδέλλας- και πολύ, πολύ γουστόζικο για την εποχή.
Το-όταν-ήμουν-φοιτήτρια-είχα-καλύτερο-σπίτι-και-δεν-μοιραζόμουν-το μπάνιο-με-κανέναν σπίτι. Δεν κράτησε πολύ, 6 ατελείωτους, βρωμερούς μήνες ... Εκεί εμπέδωσα ότι αν δεν βγάλω εγώ τα σκουπίδια έξω, μόνο αν γίνει θαύμα δεν θα πεθάναουμε από σαλμονέλα... Μετά από 6 μήνες, έφυγα περήφανη που έπεισα μία από τις 3 να ξεπλένει τα πιάτα από το σαπούνι ... ταπ ταπ ταπ ...
Το ό,τι-μπορεί-να-είναι-καφέ-ΕΙΝΑΙ-guest σπίτι. Πανεπιστημιακό guest house κατασκευασμένο μάλλον την δεκαετία του '70. Όλα καφέ: μοκέττα καφέ, κουρτίνες καφέ, έπιπλα, πόρτες, πόμολα ακόμα και ηλεκτρικές συσκευές καφέ ... Μόνο οι τοίχοι δεν ήταν καφέ ... ήταν άβαφτα τούβλα ... (ταπ ταπ) Το design σε όλο του το μεγαλείο ... Και μία (01) πρίζα ... (ταπ) International όμως και high light ο γείτονας chef ... μμμμμ... από dinner σε dinner τον καλούσαμε για να συνεισφέρει ... Ακόμα θυμάμαι την creme brulee με άρωμα λεβάντας (ναι λεβάντας) !
To σπίτι της ομογένειας. 3 Έλληνες μαζί στην ξενιτειά (!!! γουάου με συγκίνησα) είναι είτε πολύ καλά νέα, ή πολύ πολύ κακά ... Το μεγαλύτερο διάστημα ήταν απόλαυση !!! Καφέδες, τάβλι και κουτσομπολιό σε όλο του το μεγαλείο! Ασταμάτητα ... Πάνω από τα πιο in cafe της "πόλης" που τιμούσαμε ανελλιπώς τα Κυριακάτικα πρωϊνά αγκαλιά με το τάβλι μας! Άλλο ένα σπίτι-meeting point!
Το Βελγόσπιτο. 6 μήνες ξενιτειά στην ξενιτειά (!) ... παράξενα ζεστό και φιλικό.
Το σπίτι-παράθυρο. Σπίτι κουκλίστικο, trendy και να μην έχω κάτσει ΠΟΤΕ στον καναπέ;;; Πλήρως εγκλιματισμένη, όποτε τύχαινε να βρεθώ σπίτι (εκείνες τις μέρες δεν ήταν και πολύ σύνηθες), περνούσα την ώρα μου στο παράθυρο. Ένα πόδι μέσα, ένα πόδι έξω, το τηλέφωνο στο αυτί ... (ταπ ταπ)
Το Αγγλόσπιτο ... ζεστό ... hommie ...
Το η-γούνα-μου-τα-χάπια-μου-&-ένα-ταξί-να-φύγω σπίτι. 3 εβδομάδες έλιωσα παπούτσια και παπούτσια μέχρι να αποφασίσω ότι ή θα μείνω κάτω από την γέφυρα, ή θα συμβιβαστώ ... Δίπλα στην pretend θάλασσα αδύνατο να βρεις σπίτι και με τον χρόνο να πιέζει (πολύ όμως) μου φάνηκε καλός ο συμβιβασμός ... μπρρρρρ ... σκοτεινό, παλιό, μουντό ... I could not wait to leave ...
... και νά'μαι στο Feng Shuuuuui! Δεν ξέρω τι θα είναι το highlight εδώ, μάλλον η αίσθηση ότι είμαι στο σπίτι μου και μια ακατανόητη τάση να κρύβω τις γωνίες με γλαστρες!!!
Όταν η μέρα ξεκινάει νωρίς, τόσο υπερβολικά νωρίς που ο -καλά προστατευμένος- καφές παγώνει στην μέση της σκοτεινής ακόμα διαδρομής και δεις το tunnel μπροστά να λαμπυρίζει φωτισμένο κόκκινο:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ βρε χαζό, είναι απλά ώρα να ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ !!!
(ατύχημα και το αναμενόμενο μποτιλιάρισμα στις 06:00 (ταπ ταπ ταπ) που ευκολότατα θα είχε αποφευχθεί ΑΝ ερμήνευα σωστά τα φώτα ... περιπολικά)
ΥΓ. Να υποθέσω ότι και το flash που φώτισε τον κόσμο μου για ένα psec δεν ήταν επειδή η τροχαία μαζεύει φωτογραφίες για τις Χριστουγεννιάτικες κάρτες της, έτσι;;;
Αλλαγή εποχής ... ημερολογιακής και μη ... Με υποδέχτηκαν γκρίζες μέρες, μουντή υγρή ατμόσφαιρα, η πρώτη ενοχλητική παγωνιά, μια agenda γεμάτη και η λίστα ατελείωτη (ναι, η γνωστή ttd list που αγνόησα επιδεικτικά στο πρόσφατο pretend καλοκαιρινό μου διάλειμα) ...
Έπεσα με τα μούτρα στην δουλειά αυτές τις δύο μέρες (οι χαλβαδόπιτες και το μελλοντικό παστίτσιο (!) παραμένουν στη βαλίτσα). Όχι λόγω υπερβολικού ζήλου ή τύψεων (ένα μικρό διάλλειμα μέχρι και σε εμένα το δικαιολογώ), μάλλον προσπαθούσα ασυναίσθητα να αποφύγω τις ... αναπόφευκτες (!!!) σκέψεις που έπονται κάθε σημαντικής απόφασης. Μιας απόφασης που λήφθηκε από εμένα, για εμένα, μάλλον χωρίς εμένα ! Πριν από το ... Feng Shui και την τυροχώρα, στόχος μου ήταν να γυρίσω στην Ελλάδα ... Χωρίς καν να το έχω σκεφτεί σοβαρά. Μια ρομαντική ιδέα που περισσότερο βασίστηκε στην εικόνα ενός γαλάζιου ουρανού και μιας φουρτουνιασμένης θάλασσας παρά σε οποιαδήποτε ορθολογιστική σκέψη που αφορούσε την προσωπική μου ζωη ή την δουλειά. Η αλήθεια είναι ότι το προσπάθησα ("για μια ιδέα ρε γαμ@τ@" δεν είναι το σύνθημά μας;;;) και δεν τα κατάφερα. Τώρα η "ευκαιρία" να επιστρέψω μου προσφέρεται. Χωρίς να προσπαθήσω. Έτσι απλά. Πάνω που «έστησα» μία κάποια καινούρια ζωή εδώ, μετά από δύο ακόμα μετακομίσεις, πριν αρχίσω να απολαμβάνω τα –πολυπόθητα- αποτελέσματα ενός χρόνου (πολύ σκληρής) δουλειάς, χωρίς καν να έχω ακόμα εκ-FengShui-στεί πλήρως ... Μέσα στο καλοκαίρι έπρεπε να πάρω μία ακόμα απόφαση. Απέφυγα να το κάνω, ίσως γιατί μου είναι αδύνατο να αξιολογήσω τα υπερ και τα κατά ... ή ακριβώς επειδή μπορούσα να τα αξιολογήσω πλέον. Αρνήθηκα να το συζητήσω ακόμα και με τον εαυτό μου. Μουλάρωσα (πάγια δοκιμασμένη τεχνική στρουθοκαμηλισμού). Τέλος του καλοκαιριού και η επιστροφή στον τόπο του εγκήματος συνοδεύτηκε από την αίσθηση ότι τα βήματά μου με οδηγούν ξανά από μόνα τους ... Μπορεί να αρνούμαι να αναλάβω την ευθύνη του να το πω δυνατά, κάνω όμως αργά και σταθερά βήματα με πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση ... Αλλαγή εποχής;;; Ναι (γράφεται ευκολότερα απ'όσο λέγεται), καιρός να αρχίσω την αντίστροφη μέτρηση, να αρχίσω να αξιολογώ μόνο τα υπερ, να παλεύω τα κατά (όσο παλεύονται), να μαζεύω ενέργεια :-) και αναμνήσεις από ένα ακόμα "σπίτι" .
Ξεκίνησα το πρωΐ το ταξίδι του γυρισμού (με Ολυμπιακή, είμαι γενναία). Η αλήθεια είναι ότι κινδύνεψα (ευφημισμός) να χάσω το πρώτο αεροπλάνο. Δεν άκουσε κανείς ξυπνητήρι ... [Στρουθοκαμηλισμός;;;] Με ξύπνησαν στις 6:15, ταξίδευα στις 7:15 ... Η μέρα άρχισε ψιλοστραβά (δεν χρειάζεται υποθέτω να τονίσω ότι η βαλίτσα ήταν άδεια και τα πράγματα μαγικά πολλαπλασιάστηκαν τις τελευταίες δέκα μέρες): τρέξιμο (ΧΩΡΙΣ καφέ), last minute packing (ΧΩΡΙΣ καφέ), ασυνάρτητες σκέψεις του style "Αν φορέσω τρία pullover μπορεί να καταφέρω να πάρω πιο πολλά πράγματα μαζί μου", "Κλειδιά, διαβατήριο, πιστωτική και τα υπόλοιπα τα Χριστούγεννα;;;"... "ΑΑΑαααααααααχ, το wonder παστίτσιο της μαμάς δεν θα φτάσει στο Feng Shui" (ΧΩΡΙΣ καφέ) ... Βαλίτσα, φιλιά, μερικά κρυμμένα δάκρυα, βαλιτσάκι, τσαντούλα, check-in ΜΕ την απαραίτητη συζήτηση για τον laptop (θα επανέλθω σε αυτό σε ειδικό αφιέρωμα στον Ελ. Βενιζελ. και την Ολυμπιακή). Όλα ΧΩΡΙΣ καφέ ...
Ο πιλότος μας έκανε την πατροπαράδοτη special βόλτα πάνω από το νησί ... Μπλέ και άσπρο και παιχνίδια μιας ήδη λαμπερής μέρας πάνω στην θάλασσα (την πραγματική). Όμορφες εικόνες. Αιγαίο ... τίποτα καλύτερο από μία πτήση με την Ολ. Αεροπλοΐα ένα τέτοιο πρωϊνό, τα αεροπλάνα της πετάνε χαμηλά, σχεδόν νοιώθεις την αλμύρα από την θάλασσα ... [Να σας χαλάσω τις εικόνες λέγοντας ότι η πτήση έγινε ΧΩΡΙΣ καφέ και να παραπονεθώ : ΔΕΝ θα σώσετε έτσι κύριοι την Αεροπλοΐα μας ΚΑΙ επιπλέον θα μας χαλάσετε και το στομάχι με την πορτοκαλαδίτσα πρωϊνιάτικα ... Ήμαρτον.]
Στο Ελ. Βενιζ. το αναμενόμενο τρέξιμο με βαλιτσάκι, τσαντούλα και δεύτερη τσαντούλα παραμάσχαλα, ξανά check-in, ξανά η απαραίτητη συζήτηση για τον laptop, άλλη μια πτήση ... πρώτος καφές ... ο γνωστός καφέ καφές που μόνο το χρώμα έχει ... Η πτήση ήρεμη, το αεροπλάνο σχεδόν άδειο, το πρωϊνό ... chinese style (!!!;;;) ... Πλησιάζοντας την pretend θάλασσα τα βουνά είναι εντυπωσιακά. Χιονισμένες βουνοκορφές πάνω σε μια απέραντη άσπρη θάλασσα ... (και η μπαταρία της φωτογραφικής μου μηχανής φυσικά άδεια). Βουτιά στα σύννεφα για να βρούμε την pretend και επιστροφή σε μια γκρίζα, χειμωνιάτικη πραγματικότητα ... Με τις μπαταρίες γεμάτες, έχοντας τελειώσει και επίσημα πλέον το καλοκαίρι.
Καλό Χειμώνα !
Όσα παράπονα και αν κάνω ... μην με πιστεύετε! Το Αιγαίο, με το μπλέ και το άσπρο του, τις φουρτούνες και την λιακάδα του, την μοναξιά του χειμώνα και τις μικροταλαιπωρίες, είναι πάντα το Αιγαίο: όμορφο, φωτεινό, ήρεμο ... home ...
Τι είναι χειρότερο από ένα απαγορευτικό στο Αιγαίο "χειμωνιάτικα";;; Η ακύρωση δρομολογίων, η εγκατάλειψη, η αδιαφορία ... Ο λόγος να ΜΗΝ κάνει κάποιος "διακοπές" στο Αιγαίο αυτή την εποχή ΔΕΝ είναι ο χειμώνας -καλοκαιράκι είναι- είναι η ολοκληρωτική, παντελής ΑΝΟΡΓΑΝΩΣΙΑ και η αδυναμία αντίδρασης ... Παγιδευμένη μία ακόμα φορά στο Αιγαίο (η τρίτη φορά σε 10 μέρες;;;) με τα δρομολόγια των πλοίων να έχουν ακυρωθεί χωρίς αιτία, με τα σχέδιά μου για το Σαββατοκύριακο επιστημονική φαντασία πλέον και το εισητήριό μου για την pretend θάλασσα την Δευτέρα το πρωΐ μάλλον άχρηστο... μμμμ ... εκνευρίζομαι λίίίγο ... αυτή τη στιγμή η πιθανότητα να φτάσω στο Ελ. Βεν. την Δευτέρα είναι μηδενική ... ταπ ταπ ...
... back "home", μετά από την τριήμερη "ταλαιπωρία" (αν μπορεί κανείς να ονομάσει ταλαιπωρία την ακούσια παραμονή μου στην Σύρο) ... Γεμάτη καινούριες εικόνες και μικροπαράπονα και -κυρίως- ξεκούραστη ... Παράξενα -σχεδόν αφύσικα- ξεκούραστη!!! :-)Νομίζω ότι παρόλα τα παράπονά μου, οι 3 μοναχικές μέρες δίπλα στην (όχι pretend) θάλασσα, ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν. Είχα καιρό να νοιώσω έτσι !
Είχα επίσης καιρό να βρεθώ αντιμέτωπη με το Ελληνικό Δημόσιο και το ΕΣΥ ... παράπονα, παράπονα, παράπονα ... Επειδή ο Καμηλιέρης λέει ότι παραπονιέμαι συνέχεια* θα σταθώ στο μοναδικό θετικό (για σήμερα, θα επανέλθω για τα παράπονα!!!): Τον κύριο Νίκο, έναν γλυκήτατο Συριανό νοσηλευτή που με υιοθέτησε μόλις πέρασα την πόρτα του νοσοκομείου και με τις γαλιφιές και τις τσαχπινιές του, έκανε μία μέρα που είχε όλες τις προοπτικές να είναι δυσάρεστη ... σχεδόν χαριτωμένη! Έφυγα ήρεμη, με το πολυπόθητο πιστοποιητικό στο χέρι έχοντας εκπληρώσει τον στόχο μου γρήγορα, ανώδυνα και αποτελεσματικά ... Α, και το ΕΣΥ με βρήκε υγιή με βούλα ... όλοι (ΚΑΙ εγώ πλέον), ξέρουμε ότι η συγκεκριμένη βούλα δεν σημαίνει απολύτως τίποτα (είπα ότι δεν θα παραπονεθώ τώρα, έτσι;;; ταπ ταπ ταπ). Η απόκτηση πιστοποιητικού υγείας από το ΕΣΥ δεν είχε τελικά σαν στόχο την επιβεβαίωση της φυσικής μου κατάστασης. Ήταν απλά μία ανούσια, πρακτικά άχρηστη ΑΛΛΆ και απαραίτητη, γραφειοκρατική ταλαιπωρία (διατηρώ το δικαίωμά μου να παραπονεθώ αργότερα και για αυτό). Τελείωσε όμως αναίμακτα, χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις και ... δίπλα στην θάλασσα! Κάτι είναι και αυτό, δεν είναι;;;
Παγιδευμένη στη Σύρο, με την αναμενόμενη μικροταλαιπωρία !!! Οι "διακοπές" μου εξελίσσονται σε περιπέτεια :-) What else did I expect ??? Όσοι λαχταράτε λουκούμια, χαλβαδόπιτες, μαντολάτο, παστέλι (!) στείλτε διεύθυνση !!!
Από την Παρασκευή δεν παραπονέθηκα καθόλου, παραπονέθηκα;;; Το ταξίδι μου ήταν γενικά καλό, η ταλαιπωρία με την Ολυμπιακή κρατήθηκε στα απολύτως απαραίτητα επίπεδα, αγνόησα παραδειγματικά την έντονη ανάγκη μου να γράψω δυό (-τρεις χιλιάδες) λόγια για το "Ελ.Βενιζέλος" και αφέθηκα να με οδηγήσει μια ιδιαίτερα καλή διάθεση ...
Το Σαββατοκύριακο κύλησε όμορφα, οικογενειακά, σχεδόν καλοκαιρινά. Οι μπαταρίες γέμισαν λιγάκι, τα κενά ενημέρωσης καλύφθηκαν και μετά από δύο συνεχόμενα βράδυα οκτάωρου ύπνου (νέο προσωπικό ρεκόρ) πήρα θάρρος. Αποφάσισα ότι ήρθε επιτέλους η στιγμή να αντιμετωπίσω τις φοβίες, τους φόβους μου ΚΑΙ το Ελληνικό Δημόσιο. Αυτό το τελευταίο (ότι δηλαδή "αποφάσισα") είναι ένα μικρό ψέμα ... αν ήταν στο χέρι μου δεν θα αποφάσιζα ποτέ να αντιμετωπίσω το Ελληνικό Δημόσιο... Ούτε τα "όνειρα" που έγιναν φοβίες ... Διάολε(δεν ξέρω γιατί μου ήρθε αυτό το "Διάολε" τώρα, μόνο από τον Μπλέκ και τον Γιάγκο Δράκο πρέπει να το έχω ξανακούσει! Αγνοήστε το ...)
Όπως και να έχει, το πρωΐ έπεισα τον εαυτό μου ότι το κάνω οικειοθελώς ("γιατί έτσι ονειρευόμουν πάντα να περάσω κάποιες διακοπές μου") και ξεκίνησα. Στόχος ένα "Πιστοποιητικό Υγείας και Αρτιμέλειας". [Για ευνόητους λόγους αποφεύγω να σχολιάσω την αναδρομικότητα, την αντισυνταγματικότητα, τον ρατσισμό, την ασοβαρότητα του όρου "αρτιμέλειας" που έχει παραμείνει στον τίτλο του πιστοποιητικού από τον μεσαίωνα. Όπως αρνούμαι να πιστέψω ότι έχουμε μεσαίωνα και θα παραπονιέμαι με κάθε ευκαιρία για τον όρο.]
Το πιστοποιητικό χορηγείται μόνο από Πρωτοβάθμια Επιτροπή Υγείας (σύμφωνα με την πλειοψηφία των πληροφοριών, οι γνώμες διίστανται...). Μου πήρε όλο το πρωΐ, μέσα σ'ένα αγροτικό νοσοκομείο της κακιάς ώρας για να ανακαλύψω ότι, παρόλο που ο Ιρανός παθολόγος ήθελε να μου δώσει το πιστοποιητικό χωρίς να με εξετάσει καν, η ασυμπάθιστη Ρωσσίδα καρδιολόγος είχε δίκιο: Θα ήταν άκυρο, στο -κατά τα άλλα- πανέμορφο νησί "μας", ΔΕΝ υπάρχει πρωτοβάθμια επιτροπή υγείας. Λογικό, εδώ δεν υπάρχει παιδίατρος (ταπ ταπ ταπ;;;)... Στις Κυκλάδες του 2005, Πρωτοβάθμια Επιτροπή Υγείας υπάρχει μόνο στην Σύρο !!! Και, η επικοινωνία με την Σύρο ... δύσκολη ... χα χα χαααααααα για ένα άτομο σαν και εμένα, υπερυποχονδριακό όσον αφορά τον φόβο της αρρώστιας και τα αποτελέσματα οποιασδήποτε ιατρικής, παραϊατρικής ή ψευτοϊατρικής εξέτασης, αυτή ήταν η καλύτερη αντιμετώπιση: Δεν αγχώθηκα καθόλου για τις εξετάσεις που έκανα σήμερα ... δεν πρόλαβα να αγχωθώ!!! Έβγαλα την ακτινογραφία και αντί να περιμένω πίσω από την πόρτα άσπρη από το άγχος ... έτρεξα ΑΜΕΣΩΣ για εισητήρια ... Guess what I am doing tomorrow ...
Αγαπημένα πρόσωπα (παλιές και καινούριες αγάπες :-) ), γνώριμοι ήχοι, φλυαρία, γλυκός καιρός, σπιτικό φαγητό, Κυριακάτικες εφημερίδες την Κυριακή (!!!)ΜΕ όλα τους τα ένθετα μέσα (!!!), μικρές εκπλήξεις, ατελείωτο pampering ...:... Διακοπές "back home" (ή kind of). Το σπορ είναι γενικά επικίνδυνο -κάτι σαν το survivor- αλλά και αναζωογονητικό (putsthings into perspective). Από το ειρηνικό Feng Shui προσγειώθηκα στην φασαρία (γλυκειά τις πρώτες μέρες, φασαρία όμως), την ζεστασιά, τις καινούριες-παλιές εικόνες, την υπερβολή ... [ελπίζω εφέτος να παρατείνω λίγο το absolute maximum της ειρηνικής συμβίωσης , που κυμαίνεται μεταξύ 3 και 5 ημερών !!!]
Το γεγονός είναι ότι έστω και με ένα μικρό διάλλειμα ηρεμεί κανείς, αφήνεται ... Αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν αυτή την εποχή. Πριν από λίγο σκέφτηκα για πρώτη φορά το εργαστήριο, το Γαλλώδι, το χ-Γαλλόδι, τα deadlines που δεν εξαφανίζονται και όμως εδώ, αυτή την στιγμή φαίνονται πολύ μακρυνά και ξένα ... Δύο ολόκληρες μέρες δεν πέρασαν στιγμή από το μυαλό μου και -ως εκ θαύματος- η ανθρωπότητα φαίνεται να επιβιώνει αξιοθαύμαστα ... νοτ μπαντ ... ;-)
Ταξίδι (και ειδικά με την Ολυμπιακή) = ταλαιπωρία ΑΛΛΑ και υλικό για πολλά ΠΟΛΛΆ παράπονα ! Θα επανέλθω ... !!! Προς το παρόν, μια χαμογελαστή, φωτεινή
Μέρα γεμάτη. Στο εργαστήριο η μία συνάντηση μετά την άλλη το πρωϊ, πειραματική δουλειά μέχρι το μεσημεράκι (μόλις που πρόλαβα να διαβεβαιώσω τα πειράματά μου ότι είναι σημαντικά αλλά θα πρέπει να συνεχίσουν μόνα τους μέχρι αύριο), τρέξιμο, λογαριασμοί, γραφειοκρατικά. Το απογευματάκι με βρήκε στη Λωζάνη. Ομιλία, συζητήσεις, ξενάγηση στα εργαστήρια ... Όλα επί τροχάδην ... Μια μικρή πίεση γενικά ... και η μετάΓαλλόδι εποχή έχει έναν χαρακτηριστικό απόηχο μελαγχολίας ... Όπως και η pretend θάλασσα. Ήρεμη αλλά όχι καλοκαιρινή, ήσυχη χωρίς τους καλοκαιρινούς επισκέπτες, αντικατροπτισμοί από σύννεφα στα νερά και από τα έντονα κόκκινα και κίτρινα του φθινοπώρου, το μπλέ έχει γίνει γκρί ... Η αίσθηση ηρεμίας με σταμάτησε για μια σύντομη βόλτα. Παρόλο τον "Ελληνικό" καιρό των τελευταίων ημερών, ο αέρας δίπλα στην pretend θάλασσα, διαβεβαιώνει ότι το καλοκαίρι έχει τελειώσει για τα καλά.
Επιστροφή στο Feng Shui μας και τελευταίες ώρες δουλειάς. Deadline για αύριο και έτοιμη για τις καλοκαιρινές μου διακοπές!!! [τώρα το λέω αυτό, αύριο το βράδυ θα θυμηθώ σίγουρα όλα όσα ξεχνάω τώρα και θα παραπονιέμαι πάλι ...] Ταξιδεύω την Παρασκευή, κρατήστε παρακαλώ την Ολυμπιακή ζωντανή μέχρι τότε, ΟΚ;;;
25 λεπτά door to door ΚΑΙ πρόλαβα να ακούσω και τα τοπικά νέα !
Λοιπόν, σε αρκετά clubs στην αγαπημένη μου Αγγλία φαίνεται ότι απαγορεύτηκε η είσοδος σε όσους φοράνε Βurberry's. Γιατί είναι -είπαν- συνήθως κακοποιά στοιχεία, μέλη συμμοριών κλπ κλπ (υποθέτω και πολύ κακοί χαρακτήρες). Δεν θα το σχολιάσω ... Ειδική απαγόρευση στο Manchester αφορά συγκεκριμένα τα παπούτσια Prada (ταπ, ταπ...). Οι αρχές σκέφτονται να επεκτείνουν τα μέτρα και για τον οίκο Fendi. Οι ενθουσιώδεις παρουσιαστές, εξέφρασαν την ικανοποίησή τους που το παραπάνω μέτρο επεκτείνεται σε μερικά από τα exclusive clubs της Γενεύης ... I can't wait to see this in action: "Σας το ορκίζομαι κύριε πορτιέρη μου, ΔΕΝ είναι Prada, απομίμηση είναι!"
Καλή μας Μέρα και προσοχή στις αγορές ... Αν είναι Prada κάντε την καρδία πέτρα και ξανασκεφτείτε το!
Α. Τα απίστευτα ενδιαφέροντα στα οποία κανείς μπορεί άνετα να αγνοήσει τον τόπο και χώρο διεξαγωγής (believe me it CAN happen),
Β. Τα “σχετικά” με το αντικείμενο της ενασχόλησής μας, μερικές καλές ομιλίες, μερικές ενδιαφέρουσες, δεκάδες άσχετες/αδιάφορες,
Γ. Τα "πας-γιατί-πρέπει-να-πας"-εντελώς-(μα-εντελώς) αδιάφορα ….
Αν ψηφίσατε περισσότερα Β και Γ ανήκετε στην κατηγορία των συνέδρων που πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα.
Προσφορά ο ακόλουθος οδηγός επιβίωσης.
1. Αν το συνέδριο γίνεται σε ιδιαίτερα ελκυστικό μέρος όπως Νέα Υόρκη, Μαυρίκιο, Ρίο, Σύδνεϋ, Τόκυο ... (believe me it CAN happen), αλλάξτε ΑΜΕΣΩΣ κατηγορία. Είστε Α: Μην κάνετε τον κόπο να διαβάσετε παρακάτω (μόνο το Καλημέρα), αγοράστε - επίσης αμέσως - travel guides και το Χ-όραμα (Χ-out για τους Αγγλόφωνους) της ανάλογης πόλης και ΜΗΝ το πείτε ούτε στον παπά. Καλή διασκέδαση!
2. Στην περίπτωση που το συνέδριο γίνεται στην Καλλιθέα (sorry mum) το θέμα είναι πολύπλοκο ... Καταρχήν λάβετε υπόψη ότι συνήθως ΞΕΡΟΥΝ ... και για αυτό κανονίζουν την ελαχιστοποίηση την εναλλακτικών σας. Η Καλλιθέα θα είναι έρημη, στη μέση του πουθενά και ο ηλεκτρικός θα έχει αντικατασταθεί από ένα συμπαθέστατο ρυάκι ... Το κοντινότερο χωριό θα είναι out of reach και δεν θα έχετε internet ή phone privileges. Επιλογές: 2Α. Πάνω από 100 σύνεδροι: Απολαύστε τις ενδιαφέρουσες ομιλίες και εξατμιστείτε διακριτικά το υπόλοιπο διάστημα. Δεν χρειάζεται να είστε εκεί, δεν θα λείψετε σε κανένα, απλά θα τους ενοχλείτε με τα χασμουρητά σας. 2Α1. Αν ΔΕΝ βρέχει (στην Καλλιθέα). Ακόμα και εκεί μπορεί κανείς να κάνει όσα δεν έχει καιρό να κάνει καθημερινά. Μόνο καλή διάθεση χρειάζεται ... Χάζεμα στις βιτρίνες, καφεδάκι στη λιακάδα ΜΕ εφημερίδα, φαγητό (χαλαρά, it can take hours, remember how it was?), βόλτα (αποφύγετε τον ηλεκτρικό) ΚΑΙ cinema (πόσες ταινίες δεν έχετε δει ακόμα;;;). 2Α2. Βρέχει, φυσάει ή κάποιο άλλο αγενές καιρικό φαινόμενο συνηγορεί στην παρουσία σας στο συνέδριακό χώρο ... Αν –από κάποια λανθασμένη έκφραση «ευθύνης» ή υπέρτατη έκφραση αννοίας θεωρείτε ότι πρέπει να πάτε- λάβετε υπόψη ότι θα εξακολουθείτε να ενοχλειτε τους άλλους με τα χασμουρητά σας. Just be prepared… Φροντίστε να έχετε μαζί σας βιβλίο, καμμιά ταινία και δουλειά ... Τίποτα καλύτερο από μερικές ώρες ηρεμίας, μακρυά από τον εργασιακό χώρο. Ακόμα και αν αυτό το μακρυά είναι ένα ψυχρό δωμάτιο ξενοδοχείου. Θα εντυπωσιαστείτε με την παραγωγικότητά σας. Μερικές φορές πιστεύω ότι θα έπρεπε να με πληρώνουν για να δουλεύω σε ένα κρύο δωμάτιο σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό της Αλσατίας ... 2Β. Κάτω από 100 σύνεδροι:ΠΡΕΠΕΙ να πάτε (επιβάλλεται ηθικά και επαγγελματικά) και ΠΡΕΠΕΙ να καταπολεμήσετε την αννοία ... οι 2-3 καλές ομιλίες (συμπεριλαμβανομένης της δικής σας) είναι εκεί απλά για να δημιουργήσουν την Feng Shui ατμόσφαιρα ... Τον υπόλοιπο χρόνο:
* Πίνετε νερό και καφέ συνέχεια για την καταπολέμηση της υπνηλίας. (Εκτεταμένες μελέτες έδειξαν ότι το νεράκι είναι ΠΟΛΥ πιο αποδοτικό!) * Can you get away with an ipod? * Ασκήσεις καθιστικής γυμναστικής ;;; (αυτό μήπως θα έπρεπε πλέον να το διφημίζουν οι υπεύθυνοι του εκάστοτε συνεδρίου, όπως και οι αεροπορικές εταιρίες;;; 8 με 8 δεν είναι πολύ;;;) * Επικεντρωθείτε σε γραφική δουλειά που σας κυνηγάει καιρό αλλά ποτέ δεν είχατε τον χρόνο ... είστε εκεί, η αίθουσα είναι σχετικά ήσυχη, δεν ενοχλείτε κανέναν, you might as well work (plus πόϊντς for looking interested),
* Τελειώσετε εκεί την δική σας παρουσίαση (this SHOULD keep you awake). Κάνετε KAI τις πρόβες σας εκεί! (εκτός και αν ανήκετε στην κατηγορία των προετοιμασμένων. Σε αυτή την περίπτωση σταματήστε να διαβάζετε το πόστ. Να παρακολουθήσετε τις ομιλίες ... ΔΕΝ σας μιλάω), * Εκμεταλευτείτε τα διαλλείματα με βολτίτσα για καθαρό αέρα, * Δώστε μια ευκαιρία σε καινούρια θέματα ... μπορεί να μην είναι σχετικά με τον τομέα σας αλλά, είναι αυτά που βλέπετε στο Discovery σχετικά;;; * Εκμεταλευτείτε τα διαλλείματα για φαγητό για να γνωρίστετε ομοιοπαθείς συνέδρους, μοιραστείτε τον πόνο σας (όσο μεγαλύτεροι οι σύνεδροι, τόσο περισσότερες διεξόδους έχουν ανακαλύψει) ,
* Αν όλα τα παραπάνω αποτύχουν ... φροντίστε παρακαλώ να κάθεστε στην τελευταία σειρά ... ΟΚ;;;
Αυτά τα σοφά ... το συνέδριο στην Αλσατία ήταν από τα ενδιαφέροντα ... αλλά –όπως συνηθίζεται πλέον- στην μέση του πουθενά, no privileges [και επομένως αποδοτικότατο από άποψη δουλειάς], με γευστικότατα διαλείματα Γαλλικής κουζίνας ... ήρεμο, ξεκούραστο ! Η σύντομη επίσκεψη στο Στρασβούργο μετά, ονειρική (a must) και η επιστροφή ... επεισοδιακή ...
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
