Al dente: καλό Feng Shui

Πριν από μερικές μέρες έκανα μια λίστα με τα σπίτια που με φιλοξένησαν (διαίσθηση;)... Κάθε σπίτι, διαφορετικό κομμάτι της ζωής μου. Στα περισσότερα με συνόδεψαν οι ίδιοι φίλοι (άλλοτε κοντά -δίπλα, άλλες φορές πολύ μακρυά –και πάλι όμως δίπλα), οι ίδιες βαλίτσες (συν 2-3 κάθε φορά για τα extras), τα ίδια κιβώτια [last known number 47(!!!) πολλά παραμένουν κλειστά μέχρι την επόμενη μετακόμιση ή εξαφανίζονται!], η ίδια διάθεση να κάνω το επόμενο σπίτι ... "home". Και βέβαια, σε όλο αυτό το οδοιπορικό αγοράστηκαν/ πουλήθηκαν/ χαρίστηκαν/ διακτινίστηκαν-στο-υπόγειο-του-μπαμπά/ ξανααγοράστηκαν 4-5 κρεββάτια, 4 ντουλάπες (ΙΚΕΑ από τις βαριές, I never learn), 4 πλυντήρια (!), 2-3 τηλεοράσεις, βιβλιοθήκες κλπ κλπ (τα κουζινικά ταξιδεύουν μαζί μου ... έχουμε και hobbies, απλά ... αυξάνονται). 11 σπίτια;(νομίζω δεν θα ξαναμετρήσω), 4 διαφορετικές χώρες, ανυπολόγιστα ποσά στις μεταφορικές εταιρείες, απίστευτος ενθουσιασμός που η μέση μου αντέχει ακόμα και καλή διάθεση... μέχρι τώρα τουλάχιστον... Έλπιζα ότι η επόμενη μετακόμισή μου θα είναι για Ελλάδα από το Feng Shui… Μάλλον όχι... Η σκέψη και μόνο μιας ακόμα μετακόμισης αυτή την στιγμή με τρομάζει... και σαν να μην φτάνει αυτό αισθάνομαι και τύψεις από πάνω. Αυτή τη στιγμή, δεν θα έπρεπε καν να το σκέφτομαι.
Να εξηγήσω: Το Feng Shui πάει πακέτο με την Rach’. Η συγκάτοικος φοβερή, δεθήκαμε πολύ σε αυτό το μικρό διάστημα (Ιούνιο μετακόμισα)... στο ίδιο μικρό διάστημα γνώρισε τον επίσης φοβερό-yet-too-young-to-be-an-adult-καλό της ... Σύντομη σχέση που φαινόταν να σβήνει μέχρι που προχτές ανακάλυψε ότι είναι έγκυος. Ξέρω, καταπληκτικά νέα. Η ίδια είναι μπερδεμένη αλλά χαρούμενη, ο very-young-πατέρας-to-be είναι ecstatic (plus δεν το ξέρουν ακόμα είναι οι γονείς του και δεν είναι grounded!!!) και εγώ... πέρασα από τον ενθουσιασμό, στα ερωτηματικά και τις τύψεις. Ενθουσιασμό γιατί ξέρω πως το βλέπει η συγκάτοικός μου το θέμα, την νοιώθω και είμαι χαρούμενη για αυτήν. Θα μπορούσα άνετα να μπω στην θέση της και να κάνω ακριβώς την ίδια επιλογή (theoretically speaking θεωρώ ότι οφείλεις σε ένα παιδί να το έχεις επιλέξει, practically speaking ένα παιδί και για μένα είναι ελαφρά σημαντικότερη εναλλακτική από το επόμενο deadline μου –και δεν είναι εύκολο να το παραδέχεσαι- απλά δεν έτυχε)... Ξέφυγα... Ενθουσιάστηκα με τα νέα είναι αλήθεια. Προσπάθησα να περάσω τον δικό μου ενθουσιασμό και στην Rach’ που είναι ακόμα μουδιασμένη! Περάσαμε την βραδυά συζητώντας και βέβαια, ήταν αδύνατο κάποια στιγμή να μην σκεφτώ και το πρακτικό κομμάτι της ιστορίας που αφορά εμένα. Μετακόμιση ;;; Εγώ ή εκείνη(οι);;; Και μόνο η ιδέα με τρομάζει... Υπάρχουν κιβώτια που δεν έχω ανοίξει, poster που δεν βρήκαν την Feng Shui θέση τους, μαγαζιά στην περιοχή που δεν επισκέφτηκα, μόλις τελείωσα με τα γραφειοκρατικά... Δεν αντέχω –σωματικά και οικονομικά- μια ακόμα μετακόμιση ... [Άσε που μετά το σπίτι στην Ελλάδα θα είναι το νούμερο 13;;; είναι απίστευτες οι χαζομάρες που σκέφτεται κανείς όταν πανικοβάλλεται ...].

Δεν συζητήσαμε καν για το Feng Shui μας ... Δεν θεώρησα ότι ήταν η στιγμή. Σημαντικότερο μάλλον να βρει που/αν θα ταιριάξει τον μικρό-πατέρα στην ζωή της (nowdays πατέρας/παιδί δεν είναι σακάκι/πατελόνι) και τα deadline της με το μωρό !!! Δεν ανησυχώ για την συζήτηση, είμαι σίγουρη ότι όταν γίνει, θα βρούμε την πιο καλή λύση και για τις δύο. Απλά πανικοβλήθηκα κάποια στιγμή και ας μην το έδειξα (επιτέλους απέδωσαν, χρόνια εκπαίδευσης στη δουλειά)... Και μετά εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου που πανικοβλήθηκα. Πολύ πεζές σκέψεις για να συνοδέψουν ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Μάλλον για αυτό με τρώνε οι τύψεις σήμερα το πρωΐ (καφές νούμερο 4, ήδη). Θα ήθελα να νοιώσω μόνο τον ενθουσιασμό της ιστορίας... Μερικά πράγματα έχουν ιδαίτερη σημασία...