Ξεκίνησα το πρωΐ το ταξίδι του γυρισμού (με Ολυμπιακή, είμαι γενναία). Η αλήθεια είναι ότι κινδύνεψα (ευφημισμός) να χάσω το πρώτο αεροπλάνο. Δεν άκουσε κανείς ξυπνητήρι ... [Στρουθοκαμηλισμός;;;] Με ξύπνησαν στις 6:15, ταξίδευα στις 7:15 ... Η μέρα άρχισε ψιλοστραβά (δεν χρειάζεται υποθέτω να τονίσω ότι η βαλίτσα ήταν άδεια και τα πράγματα μαγικά πολλαπλασιάστηκαν τις τελευταίες δέκα μέρες): τρέξιμο (ΧΩΡΙΣ καφέ), last minute packing (ΧΩΡΙΣ καφέ), ασυνάρτητες σκέψεις του style "Αν φορέσω τρία pullover μπορεί να καταφέρω να πάρω πιο πολλά πράγματα μαζί μου", "Κλειδιά, διαβατήριο, πιστωτική και τα υπόλοιπα τα Χριστούγεννα;;;"... "ΑΑΑαααααααααχ, το wonder παστίτσιο της μαμάς δεν θα φτάσει στο Feng Shui" (ΧΩΡΙΣ καφέ) ... Βαλίτσα, φιλιά, μερικά κρυμμένα δάκρυα, βαλιτσάκι, τσαντούλα, check-in ΜΕ την απαραίτητη συζήτηση για τον laptop (θα επανέλθω σε αυτό σε ειδικό αφιέρωμα στον Ελ. Βενιζελ. και την Ολυμπιακή). Όλα ΧΩΡΙΣ καφέ ... Ο πιλότος μας έκανε την πατροπαράδοτη special βόλτα πάνω από το νησί ... Μπλέ και άσπρο και παιχνίδια μιας ήδη λαμπερής μέρας πάνω στην θάλασσα (την πραγματική). Όμορφες εικόνες. Αιγαίο ... τίποτα καλύτερο από μία πτήση με την Ολ. Αεροπλοΐα ένα τέτοιο πρωϊνό, τα αεροπλάνα της πετάνε χαμηλά, σχεδόν νοιώθεις την αλμύρα από την θάλασσα ... [Να σας χαλάσω τις εικόνες λέγοντας ότι η πτήση έγινε ΧΩΡΙΣ καφέ και να παραπονεθώ : ΔΕΝ θα σώσετε έτσι κύριοι την Αεροπλοΐα μας ΚΑΙ επιπλέον θα μας χαλάσετε και το στομάχι με την πορτοκαλαδίτσα πρωϊνιάτικα ... Ήμαρτον.] Στο Ελ. Βενιζ. το αναμενόμενο τρέξιμο με βαλιτσάκι, τσαντούλα και δεύτερη τσαντούλα παραμάσχαλα, ξανά check-in, ξανά η απαραίτητη συζήτηση για τον laptop, άλλη μια πτήση ... πρώτος καφές ... ο γνωστός καφέ καφές που μόνο το χρώμα έχει ... Η πτήση ήρεμη, το αεροπλάνο σχεδόν άδειο, το πρωϊνό ... chinese style (!!!;;;) ... Πλησιάζοντας την pretend θάλασσα τα βουνά είναι εντυπωσιακά. Χιονισμένες βουνοκορφές πάνω σε μια απέραντη άσπρη θάλασσα ... (και η μπαταρία της φωτογραφικής μου μηχανής φυσικά άδεια). Βουτιά στα σύννεφα για να βρούμε την pretend και επιστροφή σε μια γκρίζα, χειμωνιάτικη πραγματικότητα ... Με τις μπαταρίες γεμάτες, έχοντας τελειώσει και επίσημα πλέον το καλοκαίρι.
Καλό Χειμώνα !
Όσα παράπονα και αν κάνω ... μην με πιστεύετε! Το Αιγαίο, με το μπλέ και το άσπρο του, τις φουρτούνες και την λιακάδα του, την μοναξιά του χειμώνα και τις μικροταλαιπωρίες, είναι πάντα το Αιγαίο: όμορφο, φωτεινό, ήρεμο ... home ... |
Καλό χειμώνα κούκλα!
Και Καλημέρα (φαντάζομαι θα είναι πρωί όταν το δεις αυτό!!)-ΜΕ ΚΑΦΕ!
Και πολύ θέλω να διαβάσω αυτό με την Ολυμπιακή και τα λαπτόπια!