... back "home", μετά από την τριήμερη "ταλαιπωρία" (αν μπορεί κανείς να ονομάσει ταλαιπωρία την ακούσια παραμονή μου στην Σύρο) ... Γεμάτη καινούριες εικόνες και μικροπαράπονα και -κυρίως- ξεκούραστη ... Παράξενα -σχεδόν αφύσικα- ξεκούραστη!!! :-)Νομίζω ότι παρόλα τα παράπονά μου, οι 3 μοναχικές μέρες δίπλα στην (όχι pretend) θάλασσα, ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν. Είχα καιρό να νοιώσω έτσι !
Είχα επίσης καιρό να βρεθώ αντιμέτωπη με το Ελληνικό Δημόσιο και το ΕΣΥ ... παράπονα, παράπονα, παράπονα ... Επειδή ο Καμηλιέρης λέει ότι παραπονιέμαι συνέχεια* θα σταθώ στο μοναδικό θετικό (για σήμερα, θα επανέλθω για τα παράπονα!!!): Τον κύριο Νίκο, έναν γλυκήτατο Συριανό νοσηλευτή που με υιοθέτησε μόλις πέρασα την πόρτα του νοσοκομείου και με τις γαλιφιές και τις τσαχπινιές του, έκανε μία μέρα που είχε όλες τις προοπτικές να είναι δυσάρεστη ... σχεδόν χαριτωμένη! Έφυγα ήρεμη, με το πολυπόθητο πιστοποιητικό στο χέρι έχοντας εκπληρώσει τον στόχο μου γρήγορα, ανώδυνα και αποτελεσματικά ... Α, και το ΕΣΥ με βρήκε υγιή με βούλα ... όλοι (ΚΑΙ εγώ πλέον), ξέρουμε ότι η συγκεκριμένη βούλα δεν σημαίνει απολύτως τίποτα (είπα ότι δεν θα παραπονεθώ τώρα, έτσι;;; ταπ ταπ ταπ). Η απόκτηση πιστοποιητικού υγείας από το ΕΣΥ δεν είχε τελικά σαν στόχο την επιβεβαίωση της φυσικής μου κατάστασης. Ήταν απλά μία ανούσια, πρακτικά άχρηστη ΑΛΛΆ και απαραίτητη, γραφειοκρατική ταλαιπωρία (διατηρώ το δικαίωμά μου να παραπονεθώ αργότερα και για αυτό). Τελείωσε όμως αναίμακτα, χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις και ... δίπλα στην θάλασσα! Κάτι είναι και αυτό, δεν είναι;;;
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Βρε παιδί μου αν είναι να τα κρατήσεις μέσα σου και να σκάσεις βγάλτα μια ώρα αρχίτερα...
Μην το έχω και βάρος στην συνείδησή μου....