| Thursday, August 31, 2006 |
| βρε -ούλα μου |
 Υποσχέθηκα post για το τηλεφώνημα χτες {υπόκρουση : "την είδα την ξανθούλα, την είδα ψες αργά"}. Έγινε όπως περίμενα (προκάλεσα/παρακάλεσα) ακριβώς την ώρα που περίμενα. Έφτιαχνα τον καφέ νούμερο Ν όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήμουν σίγουρη ότι θα χρειαζόταν, έπεσα έξω! {τι να σου κάνει ένας ακόμα καφές;;;}
Πως να την λέμε την κυρία; Ένας φίλος που την είχε γνωρίσει πριν από εμένα θυμάμαι είχε πει : "καλή κυριούλα". Το χρησιμοποίησε σαν επαγγελματικό χαρακτηρισμό ... Τον θεώρησα υπερβολικό τότε. Το επιβεβαίωσα μετά. Επέλεξα να το αγνοήσω αργότερα. ΤΑΠ (καλά να πάθω τώρα, το ξέρω)...
Τώρα, δυσκολεύομαι να της βρω όνομα και όσοι έχετε διαβάσει πάνω από ένα post, ξέρετε ... δεν έχω τέτοιες δυσκολίες συνήθως. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να γράψω και τον διάλογο, έχω την κακή συνήθεια να θυμάμαι ΜΟΝΟ όσα καταλαβαίνω και ο συγκεκριμένος διάλογος δεν είχε λογική. Για εμένα ...
Αποφάσισα. Θα την λέμε Κούλα (short για το κυριούλα, συγνώμη Κούλες δεν έχει καθόλου να κάνει με το όνομα) ... Και θα αποφύγω τον διάλογο, θα ήταν άλλωστε φανταστικός (κάποια πράγματα γίνονται once, σαν τον Παρθενώνα ένα πράγμα ... μετά σπάει το καλούπι, ταπ), θα αναφέρω απλά όσα θυμάμαι (τα περισσότερα τα έσβησα αργότερα με την αναγκαία ποσότητα mohito's).
The best of Κούλα:
* Ο Πονοκέφαλος έχει παράπονα ότι δεν έχει παρέα, αισθάνεται μόνος. Και εσύ βρε ΚVούλα μου δεν του κάνεις καθόλου παρέα; {γιατί του ζήτησα την barbie του και δεν μου την έδωσε;} Τον έβγαλες καθόλου έξω; {μέχρι και τυρόπιττα του έφτιαξα Κούλα μου, δεν φτάνει η τυρόπιττα ε;} του έδειξες την πόλη; {όλη, ή μήπως παραπονεθεί ότι τον έβαλα να περπατήσει} του γνώρισες κόσμο; {ΑΑΑΑααα όλα και όλα, του γνώρισα, του γνώρισα αλλά δεν τους συγκράτησε} Πως να έχει κέφι το παιδί να δουλέψει; {τώρα έτσι που το θέτεις...} Δυσκολεύεται, δεν έχει συνηθίσει και να το ξέρεις βρε KVούλα μου, είναι πολύ καλό και κοινωνικό παιδί ο Πονοκέφαλος. {Σίγουρα, τα κακά παιδιά είναι στην φυλακή ... εκτός από ένα}
* Δεν καταλαβαίνεις ότι είναι η πρώτη φορά που φεύγει από το σπίτι του, δεν ξέρει καν να μαγειρεύει και δεν του αρέσει το φαγητό ... {cooking tips μόνο σε και από άλλους ειδήμονες, έχουμε και αρχές. Να του τα φέρνω σε ταπεράκι;} δεν έχει συνηθίσει να τα κάνει όλα μόνος του ... {να μου αφήσει λίγο σιδέρωμα τότε}
* Φυσικά και δεν καταλαβαίνει βρε συ KVούλα μου το project, αφού δεν ξέρει Χημεία το παιδί. {ναι αλλα να μου πεις σε τι εργαστήριο τον έστειλες Κούλα μου για να αλλάξω αύριο την ταμπέλα} Κανείς τους δεν ξέρει αλλά δεν τους το χτυπάμε {σοβαρά τώρα, μήπως να χτυπούσατε τα κεφάλια σας καλύτερα; Ή να περιμένουν την επιφοίτηση;} Μπορεί να κάνει κάτι άλλο μέχρι να περάσουν οι μέρες {; είχε ερωτηματικό, δεν θυμάμαι... Σαν τι, να ανοίγει το φύλλο;;;}
* Ε, ένα Master θα πάρει από αυτή την δουλειά ... τι περιμένεις να κάνει; {σωστά, πάλι τάμα αύριο ... γιατί δεν μπορεί, θα με καλέσεις και για να το επικροτήσω έτσι; γλέντια στο φλυτζάνι}
Είπε πολλά, δεν θυμάμαι τα περισσότερα ... Μία ώρα και ... Την ευχαρίστησα θερμά όμως που μου άνοιξε τα μάτια. Δεν την ρώτησα ΤΙ έχει σκοπό να τον κάνει όταν γυρίσει, στο μυαλό μου απλά κράτησα ότι από αύριο πρέπει να αρχίσω να μαγειρεύω καθημερινά. Βγήκα έξω, τον ξανασύστησα καλού-κακού στον Ινδένιο και απομακρύνθηκα προς το ποτάμι (γρηγορότερα από την σκιά μου) καθώς τον άκουγα να ρωτάει με στόμφο αν ήξερε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε μέχρι την Ινδία ...
Κάτι λέγαμε για δασκάλους ... και κάτι για εκπαίδευση. Η Κούλα μπήκε στο σύστημα πριν από 2 χρόνια -ακριβώς- και πιστέψτε με, είχε μάθει αλλιώς ... {κρύος ιδρώτας}
night - night!
{Ευχαριστηθήκατε τώρα που τα ξαναθυμήθηκα δηλαδή;;;
ταπ}
|
posted by KV @ 11:00 pm  |
|
|
|
|
| # |
Ήλιος ζεστός, φωτεινός, ουρανός χωρίς προβατάκια, η μέρα καλοκαιρινή, καφές νούμερο 3 και ...Καλημέρες !!!
[μα να βαριέμαι να παραπονεθώ;;;
μετά! Ακόμα και το παράπονο
χρειάζεται τα κατάλληλα ερεθίσματα!]
|
| posted by KV @ 7:43 am |
|
|
|
| Wednesday, August 30, 2006 |
| # |
Καληνύχτες !!!
[αύριο πάλι παράπονα,
για σήμερα ;-) θάλασσα]
|
| posted by KV @ 11:21 pm |
|
|
|
|
| αλλιώς ... |
 Καφές νούμερο 4, στο γραφείο μου, απέναντί μου ο Πονοκέφαλος (το νέο nick του πατριώτη, με Π κεφαλαίο) ... Τον γράπωσα μόλις ήρθε (10και) και τον κράτησα απέναντί μου ΞΕΡΩΝΤΑΣ ότι δεν έχει πιεί καφέ. Ο δικός μου άχνιζε... Κακία ;;; Ναι. Επίσης ισχυρότατη πεποίθηση ότι χρειάζεται ένα δυνατό σοκ -όπως η έλλειψη του πρωϊνού καφέ- για να μου χαρίσει 5 λεπτά από την προσοχή του ΚΑΙ να πάρει μετά την επίσημη αφεντικίνα του που τον έστειλε εδώ να παραπονεθεί ... Σήμερα θέλω πολύ να με πάρει τηλέφωνο η συγκεκριμένη κυρία για παράπονα ...
Μεταφέρω μπερδεμένα highlights [γιατί ακόμα και το δικό μου spam προσοχής έχει όρια].
KV: Γιατί κάνεις διδακτορικό;
Πονοκέφαλος: Για να βρω δουλειά!
KV: [Είναι να μην το σπουδάσεις αυτό το παιδί;;;] Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα βρεις ευκολότερα δουλειά;
Πονοκέφαλος: Γιατί κανείς δεν έχει διδακτορικό στην Ελλάδα, πτυχίο έχουν όλοι.
KV: [ταπ; που ζεί;] Δεν είναι και τόόόσο ακριβές αυτό, είμαστε Η χώρα του διδακτορικού πλέον, αλλά ας το προσπεράσουμε για μια στιγμή. Δεν σε ενδιαφέρει αυτό που κάνεις; Δεν βλέπω να δείχνεις κανέναν ενθουσιασμό, σαν να το κάνεις με το ζόρι ...
Πονοκέφαλος: Εγώ ένα χαρτί θέλω. Στην Ελλάδα τελικά είναι πιο εύκολα. Εδώ δεν μου αρέσει η χώρα και επίσης δεν έχω παρέα. Στο εργαστήριό σου πχ δεν έχω φίλους, πως περιμένεις να είμαι κεφάτος; Έτσι είμαι εγώ.KV: [... δεν υπάρχει λέξη, σύμβολο ή emoticon για το ακριβές συναίσθημα ... συνέχισα να χαμογελάω γλυκήτατα] Μα εδώ ήρθες γιατί δεν μπορείς να κάνεις στην Ελλάδα αυτό το κομμάτι της δουλειά σου και για να μάθεις καινούρια πράγματα. 3 μήνες είναι, δεν θα έπρεπε να επικεντρωθείς σε αυτό;;;
Πονοκέφαλος: Εγώ έχω συνηθίσει ΑΛΛΙΩΣ. Εδώ δεν έχω φίλους και δεν είμαι καλά.
KV: [Είμαι η KV και είμαι καλά... Αυτά δεν γίνονται, τα φαντάζομαι] Ας αγνοήσουμε ότι η κοινωνική σου ζωή είναι άσχετη με τον λόγο που ήρθες εδώ: Την δουλειά. Και ας αγνοήσουμε και το γεγονός ότι δεν είμαι ο επίσημος τουριστικός σου πράκτορας ... [ούτε baby sitter ...ταπ...ταπ;] ... Ας ξεχάσουμε και το γεγονός ότι περισσότερο από ένα μήνα μετά δεν έχεις μάθει τα ονόματα των 3 ανθρώπων που είναι στο εργαστήριο... Είπες ποτέ καλημέρα σε κανέναν; πήγες ποτέ μαζί τους για καφέ ή φαγητό;
Πονοκέφαλος: Μα δεν τους ξέρω, να λέω καλημέρα χωρίς να τους ξέρω;;; Άσε που δεν με βολεύουν οι ώρες τους για φαγητό ... Περιμένεις να φάω στις 12:30;;; να κάτσω μαζί τους αν δεν έρθουν να με πάρουν;;;; Δεν είναι έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα ...
Ένας νεαρός πτυχιούχος. Επαγγελματίας. 24 χρονών ... Αντί να είναι εδώ θα μπορούσε να έχει πάει φαντάρος. Να του εμπιστευτούν όπλο. Δεν τον θεωρώ αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της γενιάς του φυσικά. Και για προσωπικούς λόγους θα επιλέξω να μην τον θεωρήσω καν αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της "επαγγελματικής" του πορείας. Με εντυπωσιάζει όμως που υπάρχει σαν είδος. Που επιβίωσε. Και που κατάφερα να δω ένα χαρακτηριστικό του εκπρόσωπο πριν εξαφανιστεί!
Καλημέρες!!! [αύριο ήλιος!]
Απογευματινό update :
του μπι κοντινιουντ ...
|
| posted by KV @ 11:22 am |
|
|
|
| Tuesday, August 29, 2006 |
| αντί για το ΝΟΥΝΟΥ |
 Καφές νούμερο 2 και ετοιμασίες. Οι ίδιες κάθε πρωΐ, ένα τελετουργικό παρόμοιο με αυτό που σημάδεψε τα χρόνια της σάκας ... Ξυπνητήρι, καφές νούμερο 1 (αντί για το ΝΟΥΝΟΥ), προσγείωση στον πλανήτη γη (με έντονα παράπονα), το κρύο νερό-λύτρωση, ο δεύτερος καφές στο χέρι και οι κινήσεις πλέον αυτόματες. Το πεντάλεπτο απραξίας μπροστά από την ντουλάπα: γουλιά καφέ, κλεφτές ματιές έξω από το παράθυρο (που δεν σημαίνουν τίποτα, θα φορέσεις τελικά αυτό που σου χαμογέλασε ανεξαρτήτως καιρού), πρωινές ειδήσεις. Τώρα τελευταία μπήκε και το δίκτυο στο τελετουργικό σου (πεταχτό κοίταγμα -ξύπνησαν όλοι; Καλημέρες). Κλεφτές ματιές και στο ρολόι -αν και ασυναίσθητα τα έχεις χρονομετρήσει όλα με τα χρόνια (aka ξέρεις πόσο θα αργήσεις). Μεγάλες γουλιές καφέ ;-) να τον προλάβεις όλο, το φλυτζάνι κάνει τις βόλτες του μαζί σου μέσα στο σπίτι. Τα πράγματα στην τσάντα (όσα βγήκαν, τα περισσότερα απλά σε συνοδεύουν στο σπίτι για λόγους αρχής), ο πανικός να μην ξεχάσεις κάτι (λες και θα πας μετανάστης στις φάμπρικες τις Γερμανίας), ο καθρέφτης άλλη μια φορά, τα κλειδιά-που-είναι-τα-κλειδιά, ναι το έκλεισες το μάτι της κουζίνας (δεν το χρησιμοποίησες καν), τριπλοκλείδωμα (;;;) και το Twingo που κάνει βόλτες τα βράδυα και το χάνεις κάθε πρωΐ ... Ράδιο, οι τοπικές ειδήσεις (καινούριο καντόνι ;;;;;; ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ), το Ίδρυμα ...
Φοράς χαμόγελο και βγαίνεις. Καινούρια μέρα. Δεν έχεις κανέναν λόγο να πιστεύεις ότι θα είναι διαφορετική και όμως έτσι την αντιμετωπίζεις, κάθε πρωΐ.
Καλημέρα !
[πρώτο χιόνι σήμερα στα βουνά
τσ ... εδώ χιονίζει και τα καλοκαίρια]
|
| posted by KV @ 7:30 am |
|
|
|
| Sunday, August 27, 2006 |
| Κυριακή |
 ... καφές νούμερο 3, συννεφιά, γκρι ατμόσφαιρα, γκρίζα συννεφάκια. Μερικές φορές το αγαπάω πολύ το γκρι, γιατί δεν είναι ούτε μαύρο, ούτε άσπρο όσο και αν προσπαθήσει. Έχει μια ήρεμη ένταση, χρώμα, άποψη, χιλιάδες αποχρώσεις. Πάει με όλα (όχι όλους), είναι statement από μόνο του.
Σήμερα είναι μελαγχολικό γκρι σε μια πόλη που φαίνεται να κοιμάται.
Βγήκα έξω, περπάτησα δίπλα στο ποτάμι, αγόρασα εφημερίδες (του νησιού, δικές μας δεν έχει πια ... ήθελα δικές μας;;;), τις σκάναρα με τον καφέ νούμερο 2 δίπλα στην pretend, πέρασα από το Ίδρυμα χωρίς λόγο, περπάτησα για να έρθω σπίτι, βρήκα τις πρώτες σταγόνες της βροχής λυτρωτικές ... 11:30, η agenda άδεια, ολόκληρη η μέρα μπροστά μου ... χχμμμμ ...
Καλημέρα
[δύο φεγγάρια σήμερα;;;] .
Blogger ... κρίνεις καλέ μου ότι είναι κατάλληλη εποχή για παιχνιδάκια;;; |
| posted by KV @ 11:44 am |
|
|
|
| Friday, August 25, 2006 |
| Παρασκευή ... |
... απόγευμα πλέον... Καφές νούμερο 6, διάθεση ... έτσι :-( και έτσι ;-) (σαν τον καιρό ένα πράγμα), post νούμερο 4 (τα άλλα τρία τα βαρέθηκα ακόμα και εγώ καθώς τα έγραφα).
Αφήνω
Καλησπέρες!
... post όταν αλλάξει η διάθεση!
Bob Dylan: I accept chaos. I am not sure whether it accepts me.
|
| posted by KV @ 4:54 pm |
|
|
|
| Thursday, August 24, 2006 |
| Πέμπτη ... |
 ... καφές νουμερο 5, σκοτεινιά, βροχή και ένα ψιλομούδιασμα (όχι στο χέρι Darth!).
Ο επόμενος επισκέπτης μου διάλεξε το menhirόσπιτο για "να ηρεμήσει". Μμμμμ ναι ... ταπ ... Last minute notice, ανοικτές ημερομηνίες και όμως έπιασα τον εαυτό μου να λέει ναι. Ασυναίσθητα. "I need to go away and figure out things and I need to be somewhere where I can be myself". Ατράνταχτο επιχείρημα. Το ξέρω ότι το χρειάζεται, ανησυχώ καιρό ... Ξέρω ότι καταρρέει. Ξέρω όμως επίσης ότι είναι το τελευταίο που χρειάζομαι εγώ, τώρα. Που βάζει κανείς τα όρια όμως ή καλύτερα, ΠΩΣ μπορεί κανείς να βάζει όρια σε μια τέτοια περίπτωση;;; Πως μπορείς να εξηγήσεις (στο εαυτό σου) ένα όχι καθαρά και μόνο για λόγους αυτοπροστασίας;;;
Ουφ (το ουφ έχει αρχίσει να γίνεται το νέο "ταπ" μου φαίνεται)
Καλημέρα!
[ομπρέλλα όχι για λόγους αρχής,
αποφύγετε τις πολλές μετακινήσεις]
|
| posted by KV @ 12:15 pm |
|
|
|
| Wednesday, August 23, 2006 |
| Τετάρτη ... |
 ... (το γράφω για να το θυμάμαι ... όταν η agenda είναι άδεια οι μέρες μοιάζουν -πολύ), καφές νούμερο 6 ή 7 και στο Ίδρυμα μετά από ένα πολύ μικρό, πολύ ευχάριστο διάλειμμα.
Είναι παράξενο να βλέπεις κάποιον μετά από χρόνια. Ακόμα και όταν η επικοινωνία σας είναι καλή και σταθερή. Η Ι. μου φάνηκε εντελώς ίδια και πολύ διαφορετική... Ξέρω αντιφάσκω αλλά έτσι ήταν. Δεν άλλαξε σε τίποτα και άλλαξε σε πολλά!!! (& μη περιμένετε εξηγήσεις...)
Μαζί της ο κύριος Ι. (συμπαθέστατος όπως πάντα και διακριτικόόόός!) και ένας καινούριος μικρός κύριος (κυριολεκτικά) που είχε αναλάβει να κλέβει και να δίνει χαμόγελα. Πως να ολοκληρώσουμε συζήτηση;;; Νομίζω τις αφήσαμε όλες μισές. Και πολύ καλά κάναμε! Οι περισσότερες ξεκινούσαν με την λέξη "θυμάσαι", όλα τα "ποδηλατο-θυμάσαι" που και οι δύο προσπαθήσαμε να αφήσουμε πίσω. Αυτά που δεν συζητήσαμε εκεί. Θυμάμαι το τελευταίο βράδυ της στην ποδηλατοχώρα μου είπε το κλασσικό : "φεύγω και δεν έχουμε συζητήσει τα ανάποδα αυτού του χώρου, πρέπει να ξέρεις ..." και δεν σταμάτησε μέχρι να τα πει όλα! Όσα μάζευε 2 χρόνια. Ήξερε ότι τα ήξερα, ήθελε να ξέρει ότι μου τα είπε και εκείνη. Παράξενο...
... ξέφυγα ... Για την μέρα μας έγραφα που κύλησε μεταξύ pretend και menhirόσπιτου. Ευχάριστα καλοκαιρινή, άνετη όσο ποτέ (παράξενη έννοια ο χρόνος τελικά) και ασύγκριτα επηρεασμένη από την παρουσία του μικρούλη τους. Όταν πια ο μικρός κοιμήθηκε παρέα με τον Nemo και το υπνοκουνέλι του, είχαμε ξεχάσει τα "θυμάσαι"! Ένα περιποιημένο μεγαλίστικο δείπνο πολλών χιλιάδων θερμίδων, κόκκινο γαλλοκρασί, γαλλολιχουδιές-δωράκια και ατελείωτη-ατελείωτη κουβέντα. Όπως παλιά, κουβέντα ανεπηρέαστη από τα μικρά (ή μεγάλα) της δουλειάς. Ευχάριστη, ενδιαφέρουσα και πολύ ζωντανή μέχρι το τελευταίο γεύμα του Nemo (αυτός έφαγε τα περισσότερα) στις 4.
Ε, ναι ... νυστάζω ... πάλι ...
Καλησπέρες!
[καιρός μεγαλείο ;-)
πρόγνωση ... δράμα]
|
| posted by KV @ 6:42 pm |
|
|
|
| Tuesday, August 22, 2006 |
| Δύο επισκέψεις ... |
 ... σε μία εβδομάδα, ποιος τη χάρη μου !!! (αν το κάνουμε σύστημα δεν το κουνάω από την pretend... γιατίίίί;;; μια χαρά είναι εδώ!!)
Έχω να δω την Ι. περίπου 2 χρόνια, δεν έχω γνωρίσει καν τον μικρό της από κοντά !!! ;-) Μας δένει η βροχερή περίοδος της ποδηλατοχώρας, η περίοδος της δουλειάς χωρίς ωράρια, της προσπάθειας να χωρέσουμε εκεί που δεν ταιριάζαμε (ή καλύτερα του να επιβιώσουμε χωρίς να ταιριάξουμε), η περίοδος των πρώτων μεγάλων αποφάσεων. Και μετά, ;-) τα απίστευτα γαλλένια Σαββατοκύριακα απόδρασης, το κόκκινο νυφικό της και 2 χρόνια mailing !!! Και νομίζω, η πιο περιεκτική και απλή επικοινωνία που είχα ποτέ !!! I can't wait!
Καφές νούμερο 3 και συμμαζεύω, καθαρίζω, χώνω την σκόνη κάτω από το χαλί και ετοιμάζομαι για σφηνάκι Ιδρύματος ! Πέρασα απλά να αφήσω
|
| posted by KV @ 7:19 am |
|
|
|
| Sunday, August 20, 2006 |
| ;-) |
Βόλτες γύρω και μέσα στην pretend ... Σύννεφα διακοσμητικά, ήλιος ευχάριστα ζεστός, αεράκι, κόσμος άνετος -καλοκαιρινός ... και εμείς ασορτί !!!
Αποκλείεται να ήταν ομαδική παραίσθηση, μύρισα αέρα θάλασσας σήμερα, δεν υπερβάλλω !!! ;-)
Καληνύχτες !!!
[άρωμα λεβάντας το αμέσως επόμενο σχέδιο ;-)
Vasένια ευχαριστώ για την επίσκεψη ;-)))
Xάμπυ, περιμένω και εσένα την επόμενη φορά!!!]
|
| posted by KV @ 10:06 pm |
|
|
|
|
| οπτική Κυριακής; |
 Κυριακή πρωΐ, καφές νούμερο 3 και ο ουρανός άρχισε επιτέλους να καθαρίζει - λιακάδα ! ;-) Ωραία! Ήθελα την μέρα σήμερα φωτεινή! (Vas κοντομάνικο και αντιηλιακό καλή μου!)
Το ξυπνητήρι με ξύπνησε νωρίς, πριν καν η μέρα αποφασίσει να γίνει φωτεινή. Χωρίς παράπονα όμως ο πρώτος καφές, ήθελα να προλάβω να δουλέψω λίγο μια και από το μεσημεράκι και μετά η agenda το λέει καθαρά : βόλτες δίπλα στην pretend!!! Το έγραψα με μαρκαδόρο να μην σβήνει.
Ώρες τώρα ακαταλαβίστικα κείμενα παιδεύουν το μοναχικό νευρώνιο ... Δεν θέλει ή δεν μπορεί να καταλάβει ... ταπ ταπ ταπ. Θα πρέπει να έχω διαβάσει το ίδιο κείμενο δεκάδες φορές πια. Κείμενα, εξισώσεις, ισχυρισμοί απλά χορεύουν το νευρώνιο. Επείγει ... όπως επείγει και να καταλάβω πριν εκφέρω άποψη, είναι σημαντικό ... Ο Υ Φ. Τι σημαίνει επείγον anyway ;;; ή σημαντικό ;;; Αν δεν το στείλω μέχρι αύριο, ΤΙ;;; Όπως το βλέπω τώρα, αν δεν το στείλω μέχρι αύριο απλά θα καθυστερήσουμε μία ακόμα μέρα μία απάντηση που έχει να κάνει με τον επιστημονικό μας εγωισμό (ή την επιστημονική μας ακεραιότητα, είναι θέμα οπτικής). Δεχτήκαμε μία ερώτηση (επίθεση/αμφισβήτηση, και αυτό θέμα οπτικής), οφείλουμε να απαντήσουμε όσο πιο καλά μπορούμε ...
Σημαντικά όλα αυτά, αλλά όχι πιο σημαντικά από την Κυριακή μου πλέον! Άλλωστε και το νευρώνιο θέλει να ξεκουραστεί. Ίσως έτσι μπορέσει να καταλάβει και το κείμενο! Ίσως έτσι μπορέσει να βρει και μια απάντηση που να είναι -από κάθε οπτική- σαφής ... (... και επίσης ίσως έτσι καταλάβει ότι δεν πρέπει να μπλέκεται με τα πίτουρα αν δεν θέλει να το φάνε οι κότες ... επιστημονικά πάντα! ...)
Priorities, priorities, priorities, το ξέρω ... η συγκεκριμένη όμως θα πρέπει να περιμένει να ξαναγίνει σημαντική μετά την pretend !
Καλημέρες!
[γυαλιά ηλίου -αντιηλιακό,
πολύ νερό εσείς στον καύσωνα.
Vas εμείς μπορούμε να πιούμε και κρασάκι!]
|
| posted by KV @ 9:50 am |
|
|
|
| Friday, August 18, 2006 |
| καινουριο post |
 Καφές νούμερο 5, στο γραφείο, λαμπερή μέρα -επιτέλους- και ... καινούριο post;;; μμμ ... Δύσκολο. Οι τελευταίες μέρες έχουν άρωμα χειμώνα και καλοκαιριού, δουλειάς και εγκατάλειψης, ενθουσιασμού και εξάντλησης, μικρών up και μεγάλων down. Μια περίοδος που εμένα τουλάχιστον μου μυρίζει μετάβαση ... δεν έχω καταλάβει ακόμα για που ... και η αλήθεια είναι ότι δεν βιάζομαι να μάθω (thanks God Darth is away...θα μου χάλαγε την έκπληξη υποθέτω)!
Μπερδεμένα τα λέω (πάλι);;; Το ξέρω! Ξέρω και την λύση: διακοπές ... ένας μήνας έμεινε, δεν είναι πολύ!
Καλημέρες !!!
[και ευχαριστώ, ξέρεις εσύ!]
#1. Στην Λεβεντογέννα είχε πάντα καλό καιρό, πίναμε καφέ στις παραλίες με την παρέα για διάλειμμα.
#2. Στην ποδηλατοχώρα δεν είχε ποτέ καλό καιρό, στην αρχή δεν είχε και παρέα. Έμαθα να πίνω καφέ και μόνη μου για να εκμεταλευθώ τα 3 λεπτά που δεν έβρεχε. Μετά ήρθε η παρέα και ο καφές έγινε πικ-νικ πολυτελείας κάθε φορά που δεν μας σκέπαζε μαύρο σύννεφο. ;-)
#3. Εξ επαγωγής ... (τα χειρίζομαι όμως τα μαθηματικά μου άψογα), μήπως είναι ώρα να πάρω το sandwichάκι μου, να εγκαταλείψω το Ίδρυμα για σήμερα και να εκμεταλευτώ το διάλειμμα καλοκαιριού στο έπακρο;;;;;;
|
| posted by KV @ 12:47 pm |
|
|
|
| Tuesday, August 15, 2006 |
| # # # |
 Γυρνάς στο σπίτι πτώμα, στην διαδρομή έφτιαξες την λίστα σου. Μεγάάάάλα σχέδια ... αν κάνεις 2-3 πράγματα σήμερα, αύριο θα είναι όλα πιο εύκολα. Ξέρεις καλά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις τίποτα, δεν θα προσπαθήσεις καν, έφτιαξες την λίστα για την λίστα. Αύριο.
Βάζεις ένα ποτό (ναι το retro που σου αρέσει), χαμηλώνεις τα φώτα και στρώνεσαι στην τηλεόραση. Παίζει μια παλιά χαζή ταινία (που αποκλείεται να παραδεχτείς ποτέ ότι είδες για πολλοστή φορά). Classic μελό με cheesy happy end. Όπως και όλες τις άλλες φορές, δάκρυζεις. Χωρίς λόγο. Δεν κατάλαβες ποτέ τι σε ακουμπάει στην συγκεκριμένη ταινία. Έχει σημασία;
|
| posted by KV @ 12:21 am |
|
|
|
| Monday, August 14, 2006 |
| τα του καίσαρα ... |
Έρχεται ο πατριώτης βαρύς και ασήκωτος στο Ίδρυμα, λέει την " μέέέέρα" του και 10 λεπτά αργότερα τον βλέπει το κακό λιοντάρι (η υποφαινόμενη) μπροστά στο ψυγείο με τα χημικά. Πόρτα ψυγείου ανοικτή, ο πατριώτης καθισμένος μπροστά στο ράφι, με το ένα χέρι κρατάει το pain au chocolat με το άλλο ψάχνει το ψυγείο για το αντιδραστήριό του. (Σημείωση του μεταφραστή: και μόνο το ψάξιμο στο ψυγείο απαιτεί γάντια). Συνέχεια : Τον αφήνω να ολοκληρώσει την κίνηση. Κακώς, κάτι τέτοια πρέπει να τα κόβεις από την ρίζα, έχω μάθει όμως πλέον να μην τους τρομάζω με αντιδράσεις -ηρεμία όσο δεν κινδυνεύουμε άμεσα. Βρίσκει αυτό που θέλει, σηκώνεται. Με το ένα χέρι κρατάει ακόμα το μισοφαγωμένο pain au chocolat, με το άλλο χέρι το αντιδραστήριο με την ταμπέλα που λέει : Caution, corrosive, μεγάλα κόκκινα γράμματα, bold και νεκροκεφαλή στο πλάϊ. Χαζολεπτομέρειες. Κοιτάει εναλλάξ μία το pain au chocolat, μία το μπουκαλάκι με το -ας το λέμε corrosive. Η γνωστή απορία: δεν έχει χέρι ελεύθερο για να κλείσει την πόρτα του ψυγείου!!! {ταπ ταπ ταπ} Δαγκώνει μία μπουκιά, ξανακοιτάει -απλό, με το πόδι σπρώχνει την πόρτα ... Λίγο πιο δυνατά απ'όσο έπρεπε όπως φανερώνει ο ήχος που ακολουθεί (ένεκα η δύναμη από το pain!). Νομίζω ότι εκεί ξύπνησε, επίσης νομίζω ότι εκεί συνειδητοποίησε ότι ήμουν δίπλα του. Με κινήσεις έμπειρου αιλουροειδούς, πιάνει pain και corrosive με το ίδιο χέρι και ανοίγει το ψυγείο για δει τι έσπασε. Ευτυχώς ήταν κάτι ακίνδυνο -σαν να έσπασε το μπουκάλι με το tonic που έχουμε πάντα στο ψυγείο ένα πράγμα!!! Το αιλουροειδές με γοργές κινήσεις το σκουπίζει με χαρτί ράφια και πάτωμα (πάντα κρατώντας το χρυσό δίδυμο pain/corrosive στο άλλο το χεράκι), κλείνει την πόρτα, μετακομίζει το corrosive στο δεξί χεράκι -ούτε γάτα ούτε ζημιά και ... {ε, ναι multiple choice ξανά!}
Α. Μπουκιά. Β. Με κοιτάει στα μάτια Γ. Χαμογελάει περήφανο... Δ. Ανακοινώνει ότι πρέπει να προσέχουμε να στηρίζουμε καλύτερα τα χημικά στο ψυγείο. Καλησπέρες[Λίγο γαλάζιο στο βάθος...
Vas καλή μου, το μαγιό φύλαξε]
# Η ιστορία γράφεται μόνο για το κωμικοτραγικό της υπόθεσης. Το λιοντάρι ξέρει ότι έχει το 99.9% της ευθύνης.
|
| posted by KV @ 4:12 pm |
|
|
|
| Sunday, August 13, 2006 |
| Sunday break |
 Η πρόγνωση για τον καιρό το έλεγε καθαρά : Βροχή. Δεν έλεγε χειμώνα όμως και έχουμε χειμώνα σήμερα (για διάλλειμα, θα επιστρέψουμε στο καλοκαίρι από βδομάδα, έτσι;;;). Κρύο, σκοτεινιά, μια σιγανή -μονότονη βροχή, παγωνιά.
Αν περιμένετε να παραπονεθώ κάνετε λάθος! Μου πήρε ένα καφέ παραπάνω να ξυπνήσω και να αποφασίσω ότι πρόκειται για το τέλειο διάλειμμα :
Θα κλειστώ μέσα, θα φοράω όλη μέρα ρούχα άνετα -του σπιτιού, θα διαβάσω, θα χαζέψω ό,τι home-improvement-oriented πρόγραμμα έχει το BBC (πχ πως να μετατρέψετε το δυάρι σας σε βίλα σε 48 ώρες και 500 λίρες σε μπογιές, συνθετικές πρώτες ύλες και χάντρες ... ταπ), θα γονατίσω το τηλέφωνο, θα ασχοληθώ με το σπίτι (όχι, για το σιδέρωμα και τις δουλειές-δουλειές δεν νομίζω να περισσέψει καιρός, κρίμα), πιθανά θα ξανααλλάξω ό,τι πίνακα έχω στους τοίχους (funny how mood affects taste), σίγουρα θα ψάξω για εισητήρια (ναι, το big trip ανάποδα, ήδη στην agenda), θα αποφύγω δουλειά και σκέψεις για μία -ακόμα!- μέρα ...
Καφές νούμερο 4 και ... άργησα !
Καλημέρες!!!
[& μια κουβέρτα στον καναπέ
just in case it gets too cosy]
|
| posted by KV @ 10:41 am |
|
|
|
| Saturday, August 12, 2006 |
| σχεδόν ... |
 Το φεγγάρι αναμένεται να μας χαλάσει την ψευδαίσθηση σήμερα. Δύο μέρες μετά την πανσέληνο του Αυγούστου, ακόμα γεμάτο και φωτεινό, θα κάνει σχεδόν αδύνατο να απολαύσουμε την φετεινή "βροχή των Περσειδών" ... Σχεδόν ... ;-) Μου αρέσει αυτή η λέξη όταν δεν με βολεύει η απάντηση!
Καλό βράδυ !
[επιβάλλεται μπαλκονάδα,
βόλτα στην θάλασσα ή βόλτα στην pretend
σκοτάδι, ησυχία, λευκό κρασάκι,
stock από ευχές...]
|
| posted by KV @ 6:23 pm |
|
|
|
| Friday, August 11, 2006 |
| multiple choice |
 Έρχεσαι στο Ίδρυμα καθυστερημένα όπως πάντα, νυστάζεις, κουτουλάς ... αυτή η χώρα θα σε σκοτώσει, όλο γιορτές, που να πρωτοπάς;;; Αν δεν έπρεπε να έρχεσαι καθόλου θα ήταν πολύ ΠΟΛΥ καλύτερα. Θα είχες χρόνο για όλα τα festival και για ξεκούραση. Κρίμα. Από τα δύο λιοντάρια που σε προσέλαβαν όμως αυτό που είναι στην pretend φαίνεται ιδιότροπο (πολύ) ... Κάνει και ένα κρύο ... χάρη της έκανες που σηκώθηκες από το κρεββάτι, ας έχει. Μπαίνεις στο εργαστήριο, ΣΟΥ λένε καλημέρα, γνέφεις, χρειάζεσαι καφέ ...Καφέ και Pain au chocolat. Στην καφετέρια το σκεφτεσαι καλύτερα. Μήπως πρέπει να δείξεις και ότι δουλεύεις; ΝΑΙ! Πίσω στο εργαστήριο, ο καφές στο γραφείο σου, το pain au chocolat στο χέρι... και οι επιλογές πολλές:
Α. Κάθεσαι στο γραφείο να το φας, διαβάζοντας κάτι παράλληλα και δείχνοντας πολύ, μα πολύ σκεπτικός. Το να δείχνεις προβληματισμένος σίγουρα δημιουργεί θετικές εντυπώσεις!
Β. Βγαίνεις στο μπαλκόνι, κάνει κρύο αλλά, τι να κάνεις; απαγορεύεται το φαΐ στο εργαστήριο, είναι επικίνδυνο.
Γ. Συνεχίζεις να κρατάς το pain au chocolat στο ένα χέρι, με χαρτοπετσετούλα για να μην λαδωθείς, και με το άλλο χέρι : ΞΕΚΙΝΑΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ. Το λιοντάρι σε βρίσκει μπροστά από το ψυγείο του εργαστηρίου να δαγκώνεις μία ακόμα -απολαυστική- μπουκιά ενώ με το "ελεύθερο" χέρι να ψάχνεις για το μπουκαλάκι με το αντιδραστήριό σου.
... to be continuedΑν βρείτε την λύση,
σε επόμενο quiz θα δούμε τι επιλογές έχει το λιοντάρι.
Α, ναι και ...
Καλημέρες !!!
[κρύο και γκρίνιες!] |
| posted by KV @ 9:40 am |
|
|
|
| Thursday, August 10, 2006 |
| αντίσταση |
 # Η πόλη άδεια (βρίσκεις parking έξω από τον σταθμό κατάσταση) και υπερβολικά ήσυχη (με εξαίρεση την pretend που είναι πάντα γιορτινή, ειδικά τώρα που έχει και την γιορτή της), # ο καιρός αναποφάσιστα ενοχλητικός (αποφάσισε καλέ μου τι είμαστε βορράς ή νότος και πράξε ανάλογα ... πάρε τις ευθύνες σου να ξέρουμε και εμείς τι να φοράμε), # η agenda άδεια αλλά η δουλειά ατελείωτη, (σαν το σιδέρωμα ένα πράγμα), # οι γνωστοί εδώ σε διακοπές, # οι γνωστοί εκεί σε διακοπές, # οι συνήθεις ύποπτοι που λένε Καλημέρες τις κάνουν τώρα upload από παραλίες και κολλάνε και καμμιά φωτό που και που να πειστούμε ότι υπάρχει θάλασσα (ναι Καμηλιέρη σε σένα αναφέρομαι και στην άλλη την σουρλουλού και στον Καίσαρα και και και ...), # το κέφι σε minimum, # η ενέργεια αρνητική.
ταπ ταπ ταπ ... Διάθεση για γκρίνια ...
Ας αντισταθώ!!!
Αύγουστος είναι, θα περάσει ...
Καλησπέρες !!![γειτόνισσα έχεις δίκιο
ζακέτα απαραίτητη!] |
| posted by KV @ 3:51 pm |
|
|
|
| Wednesday, August 09, 2006 |
| Wayne |
 Dating advice για τους 30&something (πόσο something δηλαδή;;; 20 είναι καλά;;;) από τον Ελβετό "ειδικό" Wayne σε ραδιόφωνα και εφημερίδες πρωΐ-πρωΐ (και στον καφέ νούμερο 2). Δεν βρίσκω το άρθρο, θα πρέπει να αρκεστείτε σε αναμετάδοση για το τι είναι in και πρέπον (μην ξεχνάμε το πρέπον) στο dating business σήμερα. Με εντυπωσίασε ότι είχε μόνο συμβουλές για άνδρες [εμείς μάλλον αρκεί -χαλαρά και χαριτωμένα, πάντα χαριτωμένα- να απολαμβάνουμε το ματς]!
Λοιπόν, taking into account ότι οι Ελβετοί είναι οι δεύτεροι πιο ευτυχισμένοι του πλανήτη (πρώτοι οι Δανοί, το άκουσα!), οι κύριοι παρακαλώ να διαβάσουν προσεκτικά :
# Μην διστάσετε να πιάσετε την κουβέντα σε μία άγνωστη. Προσοχή όμως, οι έξυπνες ατάκες του τύπου "Μα που σε έχω δει εγώ εσένα;;;" ή του πιο ευρωπαϊκού "Do you believe in love at first sight or shall I walk by again?" πέθαναν. Προτιμήστε να κάνετε κάποια ενδιαφέρουσα yet, ουδέτερη δήλωση τύπου "Δεν έχει πολύ ωραία μουσική εδώ σήμερα;" {"ναι"... ταπ ... ή για τον καιρό;;}
# Μετά την πρώτη ερώτηση, μην αφήνετε την συζήτηση να πεθάνει. Έχετε ένα σχέδιο. {ωχ, πρέπει να υπάρχει και σχέδιο;} Συνεχίστε στο ίδιο θέμα {πχ "στο διπλανό καφέ η μουσική είναι χάλια" ;;; ... ταπ ...} και βρείτε δικαιολογία να κάτσετε στο τραπέζι της αν δεν συνοδεύεται. {αν συνοδεύεται;;;}
| | |
