Al dente: βρε -ούλα μου

Υποσχέθηκα post για το τηλεφώνημα χτες {υπόκρουση : "την είδα την ξανθούλα, την είδα ψες αργά"}. Έγινε όπως περίμενα (προκάλεσα/παρακάλεσα) ακριβώς την ώρα που περίμενα. Έφτιαχνα τον καφέ νούμερο Ν όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήμουν σίγουρη ότι θα χρειαζόταν, έπεσα έξω! {τι να σου κάνει ένας ακόμα καφές;;;}

Πως να την λέμε την κυρία; Ένας φίλος που την είχε γνωρίσει πριν από εμένα θυμάμαι είχε πει : "καλή κυριούλα". Το χρησιμοποίησε σαν επαγγελματικό χαρακτηρισμό ... Τον θεώρησα υπερβολικό τότε. Το επιβεβαίωσα μετά. Επέλεξα να το αγνοήσω αργότερα. ΤΑΠ (καλά να πάθω τώρα, το ξέρω)...
Τώρα, δυσκολεύομαι να της βρω όνομα και όσοι έχετε διαβάσει πάνω από ένα post, ξέρετε ... δεν έχω τέτοιες δυσκολίες συνήθως. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να γράψω και τον διάλογο, έχω την κακή συνήθεια να θυμάμαι ΜΟΝΟ όσα καταλαβαίνω και ο συγκεκριμένος διάλογος δεν είχε λογική. Για εμένα ...
Αποφάσισα. Θα την λέμε Κούλα (short για το κυριούλα, συγνώμη Κούλες δεν έχει καθόλου να κάνει με το όνομα) ... Και θα αποφύγω τον διάλογο, θα ήταν άλλωστε φανταστικός (κάποια πράγματα γίνονται once, σαν τον Παρθενώνα ένα πράγμα ... μετά σπάει το καλούπι, ταπ), θα αναφέρω απλά όσα θυμάμαι (τα περισσότερα τα έσβησα αργότερα με την αναγκαία ποσότητα mohito's).

The best of Κούλα:

* Ο Πονοκέφαλος έχει παράπονα ότι δεν έχει παρέα, αισθάνεται μόνος. Και εσύ βρε ΚVούλα μου δεν του κάνεις καθόλου παρέα; {γιατί του ζήτησα την barbie του και δεν μου την έδωσε;} Τον έβγαλες καθόλου έξω; {μέχρι και τυρόπιττα του έφτιαξα Κούλα μου, δεν φτάνει η τυρόπιττα ε;} του έδειξες την πόλη; {όλη, ή μήπως παραπονεθεί ότι τον έβαλα να περπατήσει} του γνώρισες κόσμο; {ΑΑΑΑααα όλα και όλα, του γνώρισα, του γνώρισα αλλά δεν τους συγκράτησε} Πως να έχει κέφι το παιδί να δουλέψει; {τώρα έτσι που το θέτεις...} Δυσκολεύεται, δεν έχει συνηθίσει και να το ξέρεις βρε KVούλα μου, είναι πολύ καλό και κοινωνικό παιδί ο Πονοκέφαλος. {Σίγουρα, τα κακά παιδιά είναι στην φυλακή ... εκτός από ένα}

* Δεν καταλαβαίνεις ότι είναι η πρώτη φορά που φεύγει από το σπίτι του, δεν ξέρει καν να μαγειρεύει και δεν του αρέσει το φαγητό ... {cooking tips μόνο σε και από άλλους ειδήμονες, έχουμε και αρχές. Να του τα φέρνω σε ταπεράκι;} δεν έχει συνηθίσει να τα κάνει όλα μόνος του ... {να μου αφήσει λίγο σιδέρωμα τότε}

* Φυσικά και δεν καταλαβαίνει βρε συ KVούλα μου το project, αφού δεν ξέρει Χημεία το παιδί. {ναι αλλα να μου πεις σε τι εργαστήριο τον έστειλες Κούλα μου για να αλλάξω αύριο την ταμπέλα} Κανείς τους δεν ξέρει αλλά δεν τους το χτυπάμε {σοβαρά τώρα, μήπως να χτυπούσατε τα κεφάλια σας καλύτερα; Ή να περιμένουν την επιφοίτηση;} Μπορεί να κάνει κάτι άλλο μέχρι να περάσουν οι μέρες {; είχε ερωτηματικό, δεν θυμάμαι... Σαν τι, να ανοίγει το φύλλο;;;}

* Ε, ένα Master θα πάρει από αυτή την δουλειά ... τι περιμένεις να κάνει; {σωστά, πάλι τάμα αύριο ... γιατί δεν μπορεί, θα με καλέσεις και για να το επικροτήσω έτσι; γλέντια στο φλυτζάνι}

Είπε πολλά, δεν θυμάμαι τα περισσότερα ... Μία ώρα και ... Την ευχαρίστησα θερμά όμως που μου άνοιξε τα μάτια. Δεν την ρώτησα ΤΙ έχει σκοπό να τον κάνει όταν γυρίσει, στο μυαλό μου απλά κράτησα ότι από αύριο πρέπει να αρχίσω να μαγειρεύω καθημερινά. Βγήκα έξω, τον ξανασύστησα καλού-κακού στον Ινδένιο και απομακρύνθηκα προς το ποτάμι (γρηγορότερα από την σκιά μου) καθώς τον άκουγα να ρωτάει με στόμφο αν ήξερε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε μέχρι την Ινδία ...

Κάτι λέγαμε για δασκάλους ... και κάτι για εκπαίδευση. Η Κούλα μπήκε στο σύστημα πριν από 2 χρόνια -ακριβώς- και πιστέψτε με, είχε μάθει αλλιώς ... {κρύος ιδρώτας}

night - night!
{Ευχαριστηθήκατε τώρα που τα ξαναθυμήθηκα δηλαδή;;;
ταπ}