... (το γράφω για να το θυμάμαι ... όταν η agenda είναι άδεια οι μέρες μοιάζουν -πολύ), καφές νούμερο 6 ή 7 και στο Ίδρυμα μετά από ένα πολύ μικρό, πολύ ευχάριστο διάλειμμα.
Είναι παράξενο να βλέπεις κάποιον μετά από χρόνια. Ακόμα και όταν η επικοινωνία σας είναι καλή και σταθερή. Η Ι. μου φάνηκε εντελώς ίδια και πολύ διαφορετική... Ξέρω αντιφάσκω αλλά έτσι ήταν. Δεν άλλαξε σε τίποτα και άλλαξε σε πολλά!!! (& μη περιμένετε εξηγήσεις...)
Μαζί της ο κύριος Ι. (συμπαθέστατος όπως πάντα και διακριτικόόόός!) και ένας καινούριος μικρός κύριος (κυριολεκτικά) που είχε αναλάβει να κλέβει και να δίνει χαμόγελα. Πως να ολοκληρώσουμε συζήτηση;;; Νομίζω τις αφήσαμε όλες μισές. Και πολύ καλά κάναμε! Οι περισσότερες ξεκινούσαν με την λέξη "θυμάσαι", όλα τα "ποδηλατο-θυμάσαι" που και οι δύο προσπαθήσαμε να αφήσουμε πίσω. Αυτά που δεν συζητήσαμε εκεί. Θυμάμαι το τελευταίο βράδυ της στην ποδηλατοχώρα μου είπε το κλασσικό : "φεύγω και δεν έχουμε συζητήσει τα ανάποδα αυτού του χώρου, πρέπει να ξέρεις ..." και δεν σταμάτησε μέχρι να τα πει όλα! Όσα μάζευε 2 χρόνια. Ήξερε ότι τα ήξερα, ήθελε να ξέρει ότι μου τα είπε και εκείνη. Παράξενο... ... ξέφυγα ... Για την μέρα μας έγραφα που κύλησε μεταξύ pretend και menhirόσπιτου. Ευχάριστα καλοκαιρινή, άνετη όσο ποτέ (παράξενη έννοια ο χρόνος τελικά) και ασύγκριτα επηρεασμένη από την παρουσία του μικρούλη τους. Όταν πια ο μικρός κοιμήθηκε παρέα με τον Nemo και το υπνοκουνέλι του, είχαμε ξεχάσει τα "θυμάσαι"! Ένα περιποιημένο μεγαλίστικο δείπνο πολλών χιλιάδων θερμίδων, κόκκινο γαλλοκρασί, γαλλολιχουδιές-δωράκια και ατελείωτη-ατελείωτη κουβέντα. Όπως παλιά, κουβέντα ανεπηρέαστη από τα μικρά (ή μεγάλα) της δουλειάς. Ευχάριστη, ενδιαφέρουσα και πολύ ζωντανή μέχρι το τελευταίο γεύμα του Nemo (αυτός έφαγε τα περισσότερα) στις 4.
H παρουσία του παρελθόντος στο παρόν, πάντα γίνεαι αφορμή δημιουργίας ενός μίγματος που μπορεί να έχει οποιαδήποτε γεύση... Καλό σου βράδυ. Με την ευχή όλες οι κουβέντες που ξεκίνησαν με τα "θυμάσαι..." να τελειώσουν και να φτιάξουν υλικό για νέα "θυμάσαι..." :)
@ Vas μου, με grace εμείς αλλά να δείξει και λίγο grace ο καιρός!!! μάκια (μάλλον ρίχνω 2η μπόμπα στο νερό!)
@ Μάρκο, "νέα θυμάσαι" αυτή την φράση προσπαθούσα να βάλω στο πόστ, αυτή την αίσθηση είχα. Το ψυχρό "επαγγελματικό" κομμάτι από το παρελθόν είναι εκεί που ανήκει και η σημασία που του δώσαμε ήταν αυτή που του ταίριαζε! (και καθορίστηκε από τον σοφό μικρό!) Νέες αναμνήσεις, πιο ανάλαφρες, πιο ανθρώπινες έχουν σειρά. Καλό σου βράδυ, φιλιά
:) Από την ώρα που το γράφω αυτό, αντιλαμβάνεσαι το πρόγραμμα. :( :) Τηλεφωνάκι S/K (:( :)) Για τις κουβέντες που μέναν στη μεσούλα (στη μέεεση της κουβέντας)... How wonderful!!! xxxxxx
@ Άσε Καμηλιέρη μου, κουτουλούσα χτες ... παράξενο και όμως αληθινό!
@ Ελένη ... ταπ ταπ Τ Α Π καλή μου... Τηλεφωνάκι το ΣΚ γιατί μου φαίνεται ξέφυγες ή κάτι έχασα !!!! Όσο για τις κουβέντες που μένουν στην μέση: ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ !!!!!!!!!! ;-)))
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Μπράβο!!
όσο για τον καιρό, come what may, we'll take it with grace!