Al dente: αντί για το ΝΟΥΝΟΥ

Ξυπνητήρι, καφές νούμερο 1 (αντί για το ΝΟΥΝΟΥ), προσγείωση στον πλανήτη γη (με έντονα παράπονα), το κρύο νερό-λύτρωση, ο δεύτερος καφές στο χέρι και οι κινήσεις πλέον αυτόματες. Το πεντάλεπτο απραξίας μπροστά από την ντουλάπα: γουλιά καφέ, κλεφτές ματιές έξω από το παράθυρο (που δεν σημαίνουν τίποτα, θα φορέσεις τελικά αυτό που σου χαμογέλασε ανεξαρτήτως καιρού), πρωινές ειδήσεις. Τώρα τελευταία μπήκε και το δίκτυο στο τελετουργικό σου (πεταχτό κοίταγμα -ξύπνησαν όλοι; Καλημέρες). Κλεφτές ματιές και στο ρολόι -αν και ασυναίσθητα τα έχεις χρονομετρήσει όλα με τα χρόνια (aka ξέρεις πόσο θα αργήσεις). Μεγάλες γουλιές καφέ ;-) να τον προλάβεις όλο, το φλυτζάνι κάνει τις βόλτες του μαζί σου μέσα στο σπίτι. Τα πράγματα στην τσάντα (όσα βγήκαν, τα περισσότερα απλά σε συνοδεύουν στο σπίτι για λόγους αρχής), ο πανικός να μην ξεχάσεις κάτι (λες και θα πας μετανάστης στις φάμπρικες τις Γερμανίας), ο καθρέφτης άλλη μια φορά, τα κλειδιά-που-είναι-τα-κλειδιά, ναι το έκλεισες το μάτι της κουζίνας (δεν το χρησιμοποίησες καν), τριπλοκλείδωμα (;;;) και το Twingo που κάνει βόλτες τα βράδυα και το χάνεις κάθε πρωΐ ... Ράδιο, οι τοπικές ειδήσεις (καινούριο καντόνι ;;;;;; ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ), το Ίδρυμα ...

Φοράς χαμόγελο και βγαίνεις. Καινούρια μέρα. Δεν έχεις κανέναν λόγο να πιστεύεις ότι θα είναι διαφορετική και όμως έτσι την αντιμετωπίζεις, κάθε πρωΐ.

Καλημέρα !
[πρώτο χιόνι σήμερα στα βουνά
τσ ... εδώ χιονίζει και τα καλοκαίρια]