Τις βαριέμαι τις αδιάφορες μέρες ... πολύ ... ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ... Τις μέρες που δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα και δεν υπάρχει σχεδόν κανείς τριγύρω ... Όπως σήμερα ...

Ο σκύλος μου, όταν δεν του δίναμε σημασία για παραπάνω απ'όσο άντεχε (και είχε μικρή αντοχή) μετατρεπόταν σε απίστευτη drama queen: προκαλούσε, παρακάλαγε, έκανε μαλαγανιές και νάζια και αν όλα αυτά δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα κατέφευγε σε ακραιότητες. Έκανε κάποια ζημιά και μάλιστα επέλεγε πάντα κάτι που να κάνει θόρυβο, πολύ θόρυβο. (Από το βλέμα του ακριβώς μετά ανακάλυψα ότι οι σκύλοι χαμογελάνε).

Πρόβλημα, έχω αρχίσει να σκέφτομαι την λύση ζημιά/θόρυβο σήμερα και ... είμαι στο εργαστήριο ... ταπ ταπ ταπ ταπ ...

Ανοιξιάτικος καιρός -στο πιο fresh του όμως σήμερα- καφές νούμερο 4, ένα μάθημα τελείωσε, μία ακόμα άσκηση ασφαλείας (μάθαμε που είναι οι σκάλες σήμερα) και ... δουλειά.
Και ... το μυαλό να κάνει τους κύκλους του ασταμάτητα ... Απορίες, πολλές πολλές πολλές απορίες. Πιο πολλές απορίες από δεδομένα ... Στο εργαστήριο κάνεις το πείραμα και αν δεν βρεις την απάντηση κάνεις και άλλο και άλλο μέχρι να την βρεις. Στην ζωή, τα πειράματα καμμιά φορά πονάνε και οι απαντήσεις δεν είναι σε 0 και 1 ... Θα ήθελα να μπορώ να βομβαρδίσω κάποιον με όλες αυτές τις ερωτήσεις όπως το πιτσιρίκι στην παλιά διαφήμιση... Ακόμα και αν δεν πάρω απαντήσεις, ακόμα και αν ξέρω ότι θα έπρεπε να έχω εγώ τις απαντήσεις μέχρι τώρα ...
Ουφ ...

# Blogger μου, τι ακριβώς πρέπει να κάνω για να με αφήσεις να επιλέγω άλλα χρώματα;;; (αυτά της παλέττας σου με κούρασαν)

Πάντα μου άρεσε ο ήχος της λέξης drizzle. Την θυμήθηκα στο νησί ακούγοντας τον καιρό: drizzle all weekend [what a surprise]. Μου έμεινε στο μυαλό σαν τραγούδι (φταίει και το ... accent ...). Την κοίταξα σήμερα χαζολογόντας στο δίκτυο και μου άρεσε η περιγραφή: Είναι η διακριτική, συνεχής, pretend βροχούλα από ... σταγόνες ομίχλης. Σκότωσα εντελώς την μετάφραση:


sounds better, huh? Mist-like drops, σχεδόν ρομαντικό.

Προσπαθώ να θυμηθώ ΠΟΥ ακριβώς έχασα το κέφι μου και ... δεν τα καταφέρνω ... Κάνω τα βήματα ανάποδα ... τίποτα. Και όσο δεν τα καταφέρνω, όσο περισσότερο απομακρύνομαι, τόσο περισσότερο με κουράζω ...

Σάββατο απογευματάκι, καφές νούμερο 2 (ναι μου είμαι θυμωμένη, με τιμωρώ) και ο απολογισμός της μέρας θλιβερός ... σχεδόν χάθηκε ... ταπ ταπ ... ταπ.

Μια μικρή στάση στο Ίδρυμα και ... Λύση νούμερο 3. Νούμερο 1 = δουλειά, Νούμερο 2 = καθάρισμα, Νούμερο 3 = Super Market και μάλιστα Γαλλικό. Nothing more soothing than stressing about cleaning products και οι Γάλλοι σου δίνουν χώρο για αρκετό προβληματισμό.

Τις μέρες που η διάθεση είναι βροχερή και έχω κλείσει τα παράθυρα στον κόσμο, καταρχήν ρίχνομαι στην δουλειά. Μερικές φορές, η πατροπαράδοτη συνταγή δουλεύει θαυμάσια. Σήμερα, ήταν απλά μαρτύριο... Προσπάθησα αλλά ... it was one of theeeese days: ότι άγγιξα κινδύνεψε θανάσιμα ή χάθηκε άδικα. Ευτυχώς κάποια στιγμή πριν καταστρέψω τα πάντα ήρθε Η αφορμή (πάντα έρχεται Η αφορμή όταν έχεις ήδη αποφασίσει).

Αργία, το Ίδρυμα άδειο σχεδόν, η ομάδα ασφαλείας αποφάσισε να δοκιμάσει τα καινούρια της συστήματά ... ταπ ταπ ταπ ... Σειρήνα, συναγερμός, ανακοίνωση ατυχήματος από τα μεγάφωνα (loud, very-very loud. Ακόμα και αν γλυτώσεις σε περίπτωση πραγματικού ατυχήματος, δεν γλιτώνεις σίγουρα με κάτι λιγότερο από ρήξη τυμπάνου), φύλακες στις εισόδους και οι squad μας με πλήρη εξοπλισμό ... Φυσικά δεν ήξερα ότι ήταν άσκηση (μας έστειλαν mail απάρεντλυ ... δεν το διάβασα όμπβιουσλι για λόγους αρχής) και δεν αγνόησα τον συναγερμό (είμαι επαγγελματίας εγώ, ταπ ταπ). Άκουσα προσεκτικά το μήνυμα, έλεγε να εκκενώσουμε αμέσως το κτήριο, κοίταξα αν υπάρχει πουθενά καπνός (πολύ χαζή αντίδραση, αν είχαμε chemical leak αυτή τη στιγμή αντί να γράφω θα απαιτούσα καφέ και WiFi από τον Άγιο Πέτρο) και τελείωσα ήρεμα αυτό που έκανα στο εργαστήριο πριν κατέβω -ήρεμα- τα σκαλιά για την κοντινότερη έξοδο. Πληροφορήθηκα ότι είναι άσκηση (κανείς άλλος δεν κατέβηκε => όλοι διαβάζουν τα mail τους απάρεντλυ), συνεχάρην τους τυρο-squad γιατί όντως μου ενέπνευσαν μία αίσθηση ασφάλειας και προσπάθησα να συνεχίσω την δουλειά... Αδύνατο. Σειρήνες και ανακοίνωση επαναλλαμβάνονταν ΣΥΝΕΧΕΙΑ τουλάχιστον για την ώρα που άντεξα να μείνω (και να μην είναι κάποιος νευρασθενικός, σίγουρα μετά την άσκηση το χρειάζεται το prozacάκι του) : Η αφορμή!

Ποδηλατάδα στο σπίτι και ... συνταγή νούμερο 2: Καθάρισμα -δεν σε απογοητεύει ποτέ ...

00:30, καφές νούμερο ... 6,7 ή 8 (μπορεί και 9), το retreat μου λάμπει από καθαριότητα και επιτέλους η βροχή του Hodgkin, ο κόκκινος Rothko και το Lavender Mist του Pollock βρήκαν την θέση τους!

Το θερμόμετρο-ψευτρόνι λέει 21 ^οC αυτή τη στιγμή στην pretend ... είπαμε η άνοιξη είναι σε peak αλλά όχι και έτσι ... Η μέρα ξεκίνησε νωρίς, η ατμόσφαιρα -όντως βαρυά- ο ήλιος πίσω από τα γκριζωπά προβατάκια (να τολμήσω την πρόβλεψη μικρής ανοιξοκαταιγίδας που θα καθαρίσει την ατμόσφαιρα;) και η KV έτοιμη από ώρα ... Καφές νούμερο 2, ο 3 ακριβώς πριν το 'θέατρο σε λιγάκι και η λίστα προειδοποιεί : busy, busy, busy η μέρα σήμερα ! What's new ?????

* Ο υπεύθυνος παρακαλώ να δώσει τον ρυθμό για σήμερα (μέχρι τότε, άκουσα μόλις το Hey Jude στο pretendΜπιμπισι ... απόλυτα εθιστικό). Πολύ αγωνιστικό το χτεσινό, μην το παρακάνουμε κιόλας ...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
10:30 διάλεξη τέλος, Ηey Jude και δουλίτσα πριν αρχίσουν τα παλιο-αντιπαθητικo-ενοχλητικά meetings !

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
lunch break, στο γραφείο ... και επιτέλους βροχή !

έχασα όσο credibility είχα καταφέρει με κόπο να διατηρήσω μέχρι τώρα στο εργαστήριο (ακούς Καίσαρα;) ...]

Η μέρα μου πέρασε απλά ευχάριστα ... Χωρίς να δώσω σημασία στα συνηθισμένα, τα καθημερινά ή ακόμα και τα ενοχλητικά. Too tired to bother, too positive to care? Δεν έχει σημασια, σημασία έχει ότι η διάθεσή μου ρυθμίστηκε από τον ήλιο που έλαμπε, το πρωϊνό -ασυνήθιστα ευχάριστο- teaching, τον καφέ/ενημέρωση/slide show με το Γαλλώδι-πατέρα, τα mail από το νησί και τα διαδυκτιακά πειράγματα ... Διάθεση χαρούμενη, ανοιξιάτικη, ηλιοχτυπημένη. Διάθεση για δουλειά και πείραγμα και διάλογο και γράψιμο (εδώ τα καλά σεντόνια) και επικοινωνία και και και ...

Ώρα να προσγειωθώ λίγο, ώρα για την απαραίτητη προετοιμασία (ναι teaching ΚΑΙ αύριο πρωΐ πρωΐ). Καφές νούμερο Χ και η Barca ανέκαμψε! ε, να τελειώσει ο αγώνας και διαβάζω μετά τα μαθήματά μου!

Αστραπές, βροντές, χαλασμός χτες το βράδυ ... Ανάλαφρη ατμόσφαιρα, καθαρή, ούτε ένα συννεφάκι στον ουρανό σήμερα το πρωΐ (that is, έτσι θα είναι όταν ΘΑ ξημερώσει ... ταπ ταπ ταπ). Σχεδόν αναπνέεις πιο εύκολα ... Όσο και αν σιχαίνομαι τις βροχές, οι καταιγίδες είναι πάντα λυτρωτικές ... Αμέσως μετά όλα φαίνονται πιο καθαρά, πιο όμορφα ...

Teaching σε μία ώρα, παραδόξως έτοιμη (!) , να και μια μέρα που δεν τραβάω την φωτοτυπία από το μηχάνημα για να τρέξω στο αμφιθέατρο ... Έτοιμη ;;; (not an option, νωρίς είναι ...) μμμμ ... μμμμ ... Δεν μπορεί ... κάτι θα έχω ξεχάσει ........

Teaching, δουλειά, διαλέξεις, τρέξιμο ... όλα στο background. Αυτή είναι η αλήθεια. Το μυαλό μου είναι καρφωμένο στην καινούρια αρχή ... Λογικό (λέμε τώρα, μην ξεχνάμε ότι έχω αυτοστεφθεί overanalyzing queen).
Don't get me wrong, η δεύτερη φορά ξεκίνησε με πολύ καλή διάθεση, το τηλέφωνο έχει πάρει φωτιά, το mail, το κινητό, η Skype, όλα δουλεύουν ασταμάτητα! Η βαλίτσα stand-by και τα επόμενα Σαββατοκύριακα όλα ... κατειλημένα. Flirting & smiling constantly in the air, η επικοινωνία στο maximum [ ;-) ε, εκεί δεν είχαμε πρόβλημα ποτέ ... Ξεκινήσαμε να μιλάμε ένα Μαγιάτικο απόγευμα και δεν σταματήσαμε καθόλου, για χρόνια. Απλά ... ξεχάσαμε τότε να μιλάμε και για εμάς].
Δεύτερη φορά και οι παλιές-καλές συνήθειες γίνονται καινούριες, οι "κακές" καταπιέζονται και μερικά από τα "λάθη" του παρελθόντος έχουν (;;;) βρει την θέση τους ακριβώς εκεί, στο παρελθόν ("λάθη" με " ". Δεν είναι λάθος να κάνεις ό,τι αισθάνεσαι ακόμα και αν δεν είναι αυτό που θα ήθελες να αισθάνεσαι, ακόμα και αν εκτός από σένα φαίνεται να πλήγωνει και άλλους).
Όλα ... όλα φαίνονται απλά όμορφα και αισιόδοξα ... Γιατί το σκέφτομαι ; Δεν ξέρω αν είναι ο φόβος για το καινούριο που πρέπει να είναι διαφορετικό από το παλιό, ο φόβος ότι -τότε- φτάσαμε το maximum και ... δεν ήταν αρκετό, ο φόβος ότι θα ξανακάνω τα ίδια λάθη (και οι δύο κάνουν λάθη ... καμμιά φορά ένας λίίίγο πιο πολλά) ή καινούρια (είμαι εφευρετικότατη όταν θέλω) ή απλά ο φόβος του ... "άλλου" γενικότερα. Καμμιά φορά, όσο και αν δεν μας αρέσει, είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίζουμε μόνο τον εαυτό μας ...

Ουφ .. ΟΚ, ξεχάστε όλα τα παραπάνω. Δεν δικαιούμαι ένα "λεπτό overanalyzing" την μέρα;;; ε; Ωραία, τα "είπα", μου "πέρασε"... και άλλωστε, I am much more relaxed than how it seems reading this back ...
Work, work, work σήμερα και ... 3 more days for the island !!! Everything will feel simpler once I am there ... it always did !

Η Δευτέρα ξεκίνησε αισιόδοξα ! Το Γαλλώδι μου (τον θυμάστε ελπίζω) με ένα τεράστιο χαμόγελο που έφτανε μέχρι τα αυτιά, με περίμενε σχεδόν στην πόρτα του Ιδρύματος. "Πάμε για καφέ;;;"
;;; 8:30 on a Monday morning, μόλις έχεις τελειώσει τον καφέ νούμερο 2, μόλις έχεις συρθεί στο Ίδρυμα, ακόμα δεν έχεις -φυσικά- καλοξυπνήσει και "Πάμε για καφέ;;;"

Μετά την χτεσινή -επαγγελματική- κοπάνα αποφάσισα τουλάχιστον σήμερα να είμαι συνεπής με τις ... ... ... (;;; ταπ ;;;) υποχρεώσεις μου ... (Κυριακάτικα;;; και με τέτοιο ήλιο;;; Ας το αφήσουμε, δεν έχω ακόμα αρκετή καφεΐνη στις φλέβες για να το σκεφτώ καν ... άσε που δήλωσα ότι δεν θα παραπονεθώ και ΔΕΝ θα παραπονεθώ ...)
Αντιστάθηκα για λίγο, ξεκινώντας την μέρα μου με μία μεγάάάάλη ποδηλατοβόλτα δίπλα στο ποτάμι και την pretend ... Άνοιξη, ζεστός ήλιος, πράσινο παντού, πουλάκια, λουλουδάκια, μελισσούλες και η ατμόσφαιρα ανάλαφρη και χαλαρή. Αυτές τις -λίγες- πραγματικά ανοιξιάτικες Κυριακές η pretend γεμίζει κόσμο. Ποδήλατα, πατίνια, τρέξιμο ή καρότσι (το καρότσι φοριέται πολύ εφέτος, απαραίτητο accessoire σε ροζ ή θαλασί, η pretend έχει γεμίσει ανοιξιάτικους μπόμπιρες). Αθλητικές και casual εμφανίσεις, κόσμος χαλαρός, σχεδόν καλοκαιρινος! Ανέμελος.

Ουφ ... Δύσκολα κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου να επιστρέψει και να κλειστεί στο Ίδρυμα ... Καφές νούμερο 4, τα παράθυρα ανοικτά, άφθονο φως και ήχοι από το ποτάμι ... Στο μυαλό μου έχει καρφωθεί η φράση της Μαρίνας:


Αχ βρε Μαρινάκι, ελπίζω στις προβλέψεις σου να είσαι τυχερή!
Αυτό θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω (κι'άλλο)!!! Μόνο να φροντίσουμε τα σύννεφα να είναι σαν τα σημερινά : fluffy και αγκαλιασμένα από ήλιο ;;;

Κα-ααλημέρα-αα !!! Το αρχικό πρόγραμμα έλεγε βροχή και δουλειά ... ταπ ταπ ταπ ... και αυτό γιατί αφού αποφάσισα να βάλω πάλι στην ζωή μου τα ταξίδια ... ε, ότι χρόνος μένει μου χρειάζεται to cover up with work. Fair enough, ΔΕΝ θα παραπονεθώ (for a change). Οι επιλογές είναι επιλογές! Ειδικά όταν προβλέπεται να βρέξει το ΣΚ.
Έβαλα το ξυπνητήρι πιο αργά απ'ότι συνήθως (ο Σαββατιάτικος ύπνος δεν συμμετέχει στο cover up) αλλά πρόλαβε και με ξύπνησε ένας δυνατός, φωτεινός, ζεστός, κεφάτος, ανοιξιάτικος ήλιος ... ταπ ταπ ταπ ... Το κόλπο "κοιμάμαι-πίνω-καφέ-και-κάνω-ήλιoθεραπεία" έγινε σχεδόν αυτόματα σήμερα (don't you just love these little routines that make up your day???). Καφές νούμερο 1 χουζουρεύοντας, καφές νούμερο 2 πάντα κομμάτι της υπόλοιπης πρωϊνής ρουτίνας, καφές νούμερο 3 στο Ίδρυμα και ο ήλιος επιμένει ...
Εγώ φταίω τώρα;;;;;; Όχι βέβαια! Γυαλιά ηλίου, ανοιξιάτικο (Σαββατιάτικο) ντύσιμο και πάω στην pretend (με ελαφρότατα πηδηματάκια)!!!!!

Απίστευτα λαμπερός ήλιος (2 σε 1 αυτό το σπίτι το πρωΐ : χουζουρεύεις ΚΑΙ κάνεις και ηλιοθεραπεία ή μάλλον ... 3 σε 1 : χουζουρεύεις, κάνεις ηλιοθεραπεία ΚΑΙ ακούς και το ποτάμι που σε κάνει να νομίζεις ότι κοιμάσαι δίπλα στο κύμα), no teaching today, τα εισητήρια για το επόμενο ΣΚ στο χέρι (ο μαραθώνιος για το νησί ξαναξεκινάει! Τhanks Visa), καφές νούμερο 2 (ο πρώτος με την ηλιοθεραπεία) και ... ξεκινάμε !!!

Παρορμητική, πεισματάρα (μουλάρι), υπερκινητική, ανοργάνωτη, υπερβολική (κανένα μέτρο, ειδικά στα συναισθήματα), παθιασμένη με όσα με αγγίζουν, αγχωτική ή αδιάφορη με όσα δεν με αγγίζουν (ανάλογα με την κατάσταση), the definition of an overanalyzer, καμμιά φορά απόλυτη, καμμιά φορά ψυχρά λογική, επίσης παράλογα αποφασιστική ή εντελώς αναποφάσιστη (do ΝΟΤ give ne lots of choice, choosing from a menu can last more than dinner itself). The absolute absolute-last-minute person, νυχτερίδα, τελειομανής, παρατηρητική (detail matters), παραπονιάρα και εγωίστρια (2 σε 1 μάλλον ο συνδιασμός), arogant (σε θέματα δουλειάς, και μόνο όταν αυτό επιβάλλεται), υπερβολικά προστατευτική (σε αυτούς που αγαπάω), αρρωστοφοβική, υπερ-υπερ-υπερ-καταναλωτική (call me Imelda) ...

... είναι αργά, αλλιώς θα έγραφα σεντόνι σήμερα. Το θέμα είναι ότι στα έχω πει (in random order & αλφαβητικά), στα έχω δείξει, τα ξέρεις, με ξέρεις (more than you probably should) ...

8:00 στο αμφιθέατρο αγκαλιά με τον Θανάση (ο laptop-ης) και τον καφέ νούμερο 3 (μετάφραση : woke up at 5:30, of course my lecture was not finished-finished yet). Second time around για αυτό το course (second time around για πολλάάάά πράγματα αυτή την εποχή!) νέα πρόσωπα, νέος χώρος, νέα ώρα :-( αλλά τουλάχιστον έχω μια καλή βάση για τις διαλέξεις μου από την προηγούμενη φορά. Απλά προσθέτω ή αφαιρώ κάτι, τις ανανεώνω ελαφρά, much much more relaxed! Τόσο relaxed που σήμερα μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα κιόλας!!! Είχα την άνεση να παρατηρήσω την καινούρια φουρνιά (μωρά φαίνονται). Όπως σε κάθε φουρνιά, υπάρχουν οι θαμώνες των μπροστινών και των πίσω εδράνων, αυτοί που προσέχουν και σημειώνουν κάθε λέξη, αυτοί που διαβάζουν εφημερίδα (Le Matin Bleu, και εγώ ήθελα να τις ρίξω μια ματιά), αυτοί που πίνουν αναψυκτικό (;;; πρωΐ πρωΐ;;; χωρίς καφέ;; θα χαλάσουν το στομάχι τους!), αυτοί που ενδιαφέρονται ειλικρινά (no idea why in this course), αυτοί που δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα (αν μοιράζαμε ένα espressάκο στην είσοδο του Ιδρύματος ;;;).
Δεν ξέρω αν είναι διαφορετικοί εδώ οι φοιτητές (θυμάμαι παλιό post του Καμηλιέρη. And by the way γύρισε, τον είδατε;;; Ούτε μια φωτό ακόμα ... ταπ ταπ ταπ ...). Δείχνουν γενικά ενδιαφέρον όμως, όλη την χρονιά, ασχολούνται. Ακόμα και στο συγκεκριμένο course που σε αυτό το στάδιο, πρέπει να διδάξω ό,τι πιο βαρετό, ανούσιο και μπερδεμένο έχει ποτέ ανακαλυφθεί (hard to imagine why it could have sounded interesting even back then!). Μέρος της βασικής εκπαίδευσης όμως και παρόλο που πλήτω και μόνο που σκέφτομαι μερικά από τα κομμάτια, this is what they are paying us for! Το κόλπο (για να μένουν ξύπνιοι) είναι να προσπαθείς να επάγεις το ενδιαφέρον με διάφορους τρόπους : Χρωματάκια στην e-παρουσίαση, χρώματα και στον πίνακα (να μου θυμήσετε να μην ξαναχρησιμοποιήσω κίτρινη κιμωλία όταν φοράω κάτι μαύρο), πολύ γράψιμο (keeps all awake), δυνατή φωνή, animations, μοντελλάκια ... Αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον όμως από την άλλη πλευρά του πίνακα τότε κανένα μέσο δεν βοηθάει -δοκιμασμένο αυτό. Σήμερα οι ακροατές μου προσπάθησαν πολύ (αγνοόντας ακόμα και με τα Frenglish μου), συμμετείχαν (ακόμα και με τα Γαλλωδένια τους), ενδιαφέρθηκαν. Τελειώνοντας το δίωρο, νομίζω ότι είχαν καταφέρει να πείσουν ακόμα και εμένα για το πόσο ενδιαφέρον ήταν το course!!! ;-)
Καφές νούμερο 6 και στο γραφείο, προσπαθώ να τελειώσω το course για αύριο. Ήλιος μετά από τόσες μέρες βροχής και το μυαλό, μακρυά ... hard to use the same tricks on your self and show some interest, huh ???

Πάντα στα post μου βάζω μία εικόνα. Έχω -πλέον- μία μικρούλα data bank : Eικόνες από αγαπημένα έργα καλλιτεχνών που με κάποιο τρόπο με αγγίζουν. Εικόνες που χάνουν όλο τους το μεγαλείο στην ηλεκτρονική μορφή, τις περισσότερες φορές αδικούν το πρωτότυπο, αλλά πάντα προκαλούν συναισθήματα και αντιδράσεις. [by the way, το μόνο έργο που κερδίζει σε μεγαλείο από τις φωτό είναι η Gioconda τσέπης... ταπ ταπταπ]

Συνήθως οι εικόνες δεν έχουν καμμία, μα καμμία σχέση με το post (τι περιμένατε;;;). Σχεδόν πάντα έχουν σχέση με την διάθεσή μου. Αγαπημένοι καλλιτέχνες και κομμάτια τους που αγαπώ, και που εκείνη την στιγμή απλά καθρεφτίζουν το πως αντιλαμβάνομαι ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μου ... simple ... Καθώς πέρασαν οι blogoμήνες, είδα ότι κάποια συγκεκριμένα post, τα προσέχω (ασυναίσθητα;;;) ιδιαίτερα. Τους βάζω τις πιο αγαπημένες μου εικόνες, αυτές που σε εμένα προκαλούν τις πιο δυνατές αντιδράσεις.

Σήμερα, σπάζοντας τον άγραφο κανόνα μου, θα βάλω συνειδητά one of the all time favorites : Hopper & NY Movie ! (ναι, ξανά!) ΔΕΝ το βάζω για την μελαγχολία του, αλλά γιατί είναι δυνατό & αγαπημένο, από αυτά που με ακουμπάνε πιο πολύ.

Καινούριες αρχές εδώ δίπλα στην pretend, διστακτικές, αβέβαιες, over-overanalyzed αλλά συνειδητές, γλυκές, αισιόδοξες και με πολύ, ΠΟΛΥ καλή διάθεση ... :-)

Το Σαββατοκύριακο πέρασε θολά, προσπαθώντας. Προσπαθώντας να τελειώσω με το retreat, προσπαθώνοτας να καλύψω την δουλειά που είχε μείνει, προσπαθώντας να είμαι λίίίίίγο κοινωνική, προσπαθώντας να πλύνω τις στίβες ρούχων που είχαν μαζευτεί (ναι, ΝΑΙ ... ήρθε τελικά ο υδραυλικός), προσπαθώντας να αποφασίσω (για το μέλλον του πλανήτη) ... Στο μόνο που δεν χρειάστηκε προσπάθεια ήταν στο shopping. Άδειασα το super-Γαλλο-market αποδοτικότατα και πολύ οργανωμένα χωρίς στην πραγματικότητα να χρειάζομαι τίποτα! It felt good for at least a couple of hours ...

Δευτέρα πρωΐ, καφές νούμερο 3, ανανεωμένη διάθεση (λέμε τώρα), συννεφιά (με ισχυρή προδιάθεση για βροχή) και στο Ίδρυμα. Η μέρα μου σχεδιασμένη μέχρι το τελευταίο λεπτό και ... πολύ safe place αυτό το Ίδρυμα τελικά, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι ;-)

Επιστροφή στο Ίδρυμα και - θ α ύ μ α - το εργαστήριο επεβίωσε μια χαρά και χωρίς εμένα (άσε που θα ήταν και πιο ήσυχο!)!!! Τα mailbox ασφυκτικά γεμάτα, τα meetings ξανάρχισαν, καφές νούμερο 5 (ναι, ξέρω, χαλάρωσα και έχασα τον ρυθμό μου) και ... οι εικόνες από τις προηγούμενες μέρες δυνατές ακόμα. Ίσως πιο δυνατές τώρα ... Απαντώ μόνο στα "επείγοντα", χαζεύω έξω από το παράθυρο, είμαι ξεκούραστη, με τις μπαταρίες γεμάτες και ... ταπ ταπ ταπ ... τώρα -μετά τις mini διακοπές- η ανάγκη να φύγω είναι πιο έντονη ... Τώρα πραγματικά θα απολάμβανα ένα break! Και μάλιστα αυτή την φορά δεν θα έκανα τον κόπο καν να μπω στο Twingo (sorry mate), θα ακολουθούσα ευχάριστα το πρώτο τραίνο με σταθμό στην... pretend παραλία και ... από εκεί, όπου με έβγαζε το κύμα!

Daydreaming I guess, οι ... pretend priorities θα υπερισχύσουν σε λίγο (ταπ). Αυτή την στιγμή όμως ο ήλιος είναι λαμπερός, η μέρα καλοκαιρινή και η αίσθηση της άνοιξης ... ακόμα εδώ!

Mini vacation over, λέω δηλαδή να επιστρέψω στην δουλειά για μερικές μέρες ε, και ... ξαναφεύγω από βδομάδα :-) [Θέμα τακτικής, δεν κάνουμε όλο το break μαζεμένο γιατί είναι κουραστικό!]

Λαμπερός ουρανός όλες αυτές τις μέρες, ευχάριστες διαδρομές, χαλαρό πρόγραμμα (better: no πρόγραμμα at all!). Η ανοιξιάτικη pretend απλά μαγευτική. Όσο πιο πολύ την γνωρίζω, τόσο πιο πολύ την αγαπάω ! Αλλάζει πρόσωπα με τις εποχές και χρώματα και μυρωδιά και ύφος. Σε όποια πλευρά της και αν μας προσγείωσε το Twingo ήταν πάντα φιλόξενη, ήρεμη, δροσερή, γνώριμη.

Γνώριμη και ήρεμη και η παρέα μου. Οικεία... Χωρίς βεγγαλικά το καινούριο μας ταξίδι (plus one σε έναν πολύ μεγάλο κατάλογο φοβερών ταξιδιών στα οποία πάντα έλειπαν ... μόνο τα βεγγαλικά), όμορφο όμως, σαν να μην πέρασε τόσος καιρός από το τελευταίο. Δικαιολογημένα αμήχανη κάποιες φορές η ατμόσφαιρα, άνετη και με πολύ καλή διάθεση τις περισσότερες. Χαμόγελα, συζήτηση (or better yet λογοδιάρροια), ατελείωτο catching up, μια απρόσμενη ανεμελιά (ακόμα και στις αναμνήσεις μας!!!) και μια καλά κρυμμένη διάθεση αποφυγής κάθε σοβαρής συζήτησης. Κανένας άλλωστε δεν είχε κάτι να κερδίσει, ίσως πλέον ούτε κάτι καινούριο να μάθει.

Ξεκουράστηκα, άδειασε το μυαλό από τα καθημερινά και γέμισε από άάάάλλα ... ή μάλλον ούτε καν αυτό. Θα έπρεπε να έχει γεμίσει. ΘΑ έπρεπε να κάνω το γνωστό ovelanalyzing, να αγχώνομαι, να πανικοβάλλομαι, να, να, να ... αλλά :-) είμαι ακόμα σε break !!! There is all the time in the world to panic ... τώρα απλά λέω να αρκεστώ στο να απολαύσω την καλοκαιρινή βραδυά, τις φωτογραφίες, την μουσική και ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί !