Καμμιά φορά φοβάμαι ... η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι πιο συχνά απ’όσο θα ήθελα να παραδεχτώ και το παραδέχομαι μόνο όταν με αναγκάζουν οι καταστάσεις (big BIG Greekish ego). Πολεμάω μέχρι τελικής πτώσης για αυτό που θέλω [ή πιστεύω ότι θα έπρεπε (italics) να θέλω], μετά το αγνοώ, το γελοιοποιώ, το ξαναπροσπαθώ, το κοροϊδεύω, το παιδεύω, το διακωμωδώ, το ανάγω σε ζήτημα επιβίωσης ... το παλεύω όσο μπορώ ... και καμμιά φορά το καταφέρνω, άλλες φορές όχι ... Στην πορεία όμως -ό,τι εικόνα και αν έχω εκπαιδευτεί να δίνω- η πραγματικότητα είναι ότι φοβάμαι. Ότι δεν θα τα καταφέρω, ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω, ότι θα απογοητεύσω (και θα απογοητευτώ), ότι δεν θα σταθώ αντάξια των περιστάσεων. Σπάνια εγκαταλείπω όχι από εγωϊσμό, από πεποίθηση ... Στα 22 μου χρόνια (μπλακχούμορ) πιστεύω ακόμα ότι ΌΛΑείναι εφικτά,αρκείνα το θέλει κανείς. Η στιγμή που εγκαταλείπω είναι η χειρότερη ... Δεν γκρεμίζεται ο/η/το πρόβλημα ... γκρεμίζεται το δόγμα επαληθεύεται ο φόβος ... καταμερίζονται οι ευθύνες ... (και παίρνω οικειοθελώς την μερίδα του λέοντος) Μικρός και θλιβερός ο επίλογος (ελπίζω επίλογος) στην ιστορία με το Γαλλόδι "μου" και μια ειλικρινής, ειλικρινής θλίψη που δεν τα κατάφερα για μία ακόμα φορά.
ΑΛΛΆ αύριο είναι μιά άλλη μέρα -έτσι δεν λέω;;;- Βαθειές ανάσες, ανασυγκρότηση και καινούριο (χωρίς " γ ") ξεκίνημα ... Πάλι παρέα ΜΕ το ίδιο δόγμα. You can’t teach an old dog new tricks άλλωστε …
Απλά πέρασε άλλος ένας χρόνος ... that's all. Δεν εξατμίστηκε. Ωραίες στιγμές, σημαντικές στιγμές, κουραστικές, αδιάφορες KAI ενθουσιασμός, άγχος, άγχος (δεν το έγραψα κατά λάθος δύο φορές), ξενύχτια (καλά και κακά;-) ), καινούριες εικόνες, καινούριοι άνθρωποι (όχι ανθρώποι Zwan), καινούρια μετακόμιση ... ένας χρόνος σαν τους άλλους.
Κανονικά αυτή, θα έπρεπε να είναι (πάλι) η στιγμή των resolutions. Ναι, έχουμε τα resolutions του καινούριου χρόνου, της καινούριας ακαδημαϊκής χρονιάς, της Δευτέρας (κάθε Κυριακή βράδυ) και των γενεθλίων (πάντα το προηγούμενο βράδυ, πριν το τηλέφωνό σου στις 12:00).
Κανονικά, γιατί αυτή την χρονιά λέω να απέχω σκέψης ... Η προχωρημένη μου -πλέον- ηλικία ;;; Η απελπιστική κατάσταση στο μέτωπο των deadlines;;; Το γεγονός ότι πρέπει (πάλι) να φτιάξω βαλίτσα;;; All of the above ΚΑΙ ότι ... ξέρω τι θα ήθελα από την καινούρια χρονιά:
Μόνο Χαμόγελα, σε όλα τα μέτωπα.
[ε, και ... δώρα, πολλά, πολλά, ΠΟΛΛΑ δώρα με λαμπερά περιτυλίγματα και κορδέλλες... Μήπως να μην γράψω για να μην με θεωρήσει το πολυπληθές αναγνωστικό μου κοινό ανώριμη;;;; ταπ ταπ ταπ .... ]
Σταματάω αξιοπρεπώς -πριν με πιάσουν οι μελαγχολίες του night before- μια χαρά διατηρώ το ηθικό μου ακμαίο μέχρι τώρα (μόνο τα βλέφαρα έχουν αρχίσει να χαμηλώνουν). Σταματάω και πάω αμέσως να ξαναγεμίσω την βαλίτσα μου ασιδέρωτα ρούχα. Αύριο -μέρα που είναι όπως θα έλεγε και Η μαμά- ταξιδεύω αξημέρωτα. Κατά το μεσημεράκι θα συναντήσω τους γνωστούς πια θαμώνες συνεδρίων/φίλους και θα γιορτάσω με ζεστή σοκολάτα και croissant στην Αλσατία (αμέσως μετά μπορώ ελεύθερα να αγχωθώ για την ομιλία που δεν έχω ακόμα ξεκινήσει καν να ετοιμάζω).
Καλή σας υπόλοιπη εβδομάδα και ...
Χρόνια μου Πολλά!
ΥΓ.Schatje, φαντάζομαι ότι δεν θα σπάσεις την παράδοση. Αύριο θα να ψάξεις για το δώρο μου. Και αύριο, μπορεί και μεθαύριο, θα το ταχυδρομήσεις ΚΑΙ θα κατηγορήσεις μετά τα ταχυδρομεία για την "καθυστέρηση". Just remember, it has to be something unique, trendy, gadget-ie and bright. if it cannot be all of the above, don't hesitate to buy lot's of different ones.
'Ηλιος (!), κεφάτο ξύπνημα, μηδενική κίνηση (25 λεπτάκια, ούτε να μάθω τι κάνει η αρκούδα δεν πρόλαβα ... Έμαθα για το άτυχο emu όμως, που δεν άντεξε η καρδιά του την προληπτική μεταφορά σε "ασφαλές" κατάλυμα μαζί με τα κοτόπουλα ...)
Κεφάτα ξεκίνησε η μέρα, καφές νούμερο 4 και δουλίτσα ... Κάτι δεν μου πάει όμως καλά, όλα είναι αταίριαστα ήρεμα μία μέρα ΠΡΙΝ (μία μέρα ΠΡΙΝ το deadline, το ταξίδι και το b'day)... Δεν είναι συνήθως έτσι η μέρα πριν. Μμμμμμμμ, μου λείπει το τρέξιμο και ο πανικός της τελευταίας στιγμής;;; Έχω συνηθίσει να λειτουργώ μόνο υπό πίεση;;; ΌΧΙ (κάθετο και κατηγορηματικό), απλά είναι αταίριαστη αυτή η ηρεμία ... και κάτι αρχίζει να μου μυρίζει άσχημα και ... έχω σε λίγο την περιβόητη συνάντηση με το Γαλλόδι ... ... ...
Φθινοπωρινή μέρα, συννεφιασμένη και γεμάτη ... Βαριέμαι λίγο όλες αυτές τις άσκοπες συναντήσεις ΑΛΛΑ ... είναι μέρος του πακέτου (I was told)!
Η κίνηση δραματική σήμερα, σπάσαμε κάθε προηγούμενο ρεκόρ (55 λεπτά). Ευκαιρία να μάθω τα νέα της "χώρας μου"! Το πιο σημαντικό (η αρκούδα;;;; έπεσε σε χειμερία νάρκη ήδη η αρκούδα;;;) ήταν μάλλον η αποτυχία της Rivella να κατακτήσει την Αμερικάνικη αγορά! Whow, είναι η Rivella Ελβετικό προϊόν;;; Τσάμπα κατηγορούσα τους Ολλανδούς τόσο καιρό;;; Αισθάνομαι τύψεις (που κατηγόρησα τους Ολλανδούς ;;;; μμμμ ... μου περνάνε γρήγορα όμως, αρκεί να σκεφτώ frikandel). Nanoτύψεις και μια -απόλυτα δικαιολογημένη- αισιοδοξία που κάτι απαίσιο, μπλε και light με γεύση χαλασμένου ginger ale, μετά τόσο marketing δεν κατάφερε να κατακτήσει την Αμερικάνικη αγορά ! [Υπάρχει τελικά ελπίδα ...;;;]
... Δευτέρα πρωΐ-πρωΐ όλο κέφι και χαρά. Με τα άγχη, τα deadline, τις απογοητεύσεις και τις μικρές νίκες ... Με την βροχή (εδώ) και την σκοτεινιά (εδώ ... ταπ ταπ ταπ) και με την βεβαιότητα ότι, μια εβδομάδα είναι, θα περάσει!!!
Η βροχή ξεκίνησε κάποια στιγμή χτες το απόγευμα και δεν σταμάτησε λεπτό από τότε ... κουραστικό. Έχω θέσει τον εαυτό μου σε κατ'οίκον περιορισμό (!), προσπαθόντας να τον πείσω να δουλέψει και να ανασυνταχτεί. Η εβδομάδα που έρχεται έχει 2 ακόμα dealines, το Γαλλόδι ξεκούραστο από το Σαββατοκύριακο και έτοιμο να καταστρέψει το σύμπαν, το Γαλλώδι στο νέο του εργαστήριο :-( και ένα ακόμα ταξίδι (ναι, ναι θα μου χαλάσουν και τα γενέθλια και το επόμενο Σαββατοκύριακο με πάπιες και άλλα Γαλλικά ...) .
Δεν παραπονιέμαι όμως, δεν παραπονιέμαι ... απλά έκλεισα τον εαυτό μου στο σπίτι και περιμένω να δω πότε θα αντιδράσει θετικά!!! Από χτες το απόγευμα:
Καθάρισα το σπίτι ("Zen Feng Shui είναι το καθαρό Feng Shui" !),
Μετέφερα επιτέλους βιβλία και άλλα συναφή στο άδειο μισό της βιβλιοθήκης (καιρός ήταν, αρχίζω να ελπίζω ότι μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχω ξεπακετάρει :-) !),
Είδα δύο -μάλλον αδιάφορες- ταινίες, και
Έγραψα όλες και όλες 2-3 παραγράφους (έσβησα παραπάνω) παρέα με κόκκινο κρασάκι και μουσικούλα !
Κυριακή πρωΐ, καφές νούμερο 4 (ο espresso που ετοιμάστηκε με το αργό εθιμοτυπικό της Κυριακής) και ... ξαναξεκινάω την προσπάθεια υπό τους ήχους της βροχής και των Άγγλων τηλεπαρουσιαστών !!!
Σάββατο πρωΐ [αξημέρωτα με ξύπνησαν ... όχι ότι δεν θα ξυπνούσα μόνη μου ΑΛΛΑ ... :-( τέλος πάντων], καφές νούμερο 3 [μμμμμ], MMS νούμερο 23746 [ΤΑ ροδαλάποδαράκια:-) ... μεγάλα για την λιλιπούτεια μικρούλα!].
Με την agenda στο χέρι και μουσικούλα παρέα, η ώρα της επιλογής ... Το εργαστήριο φαίνεται απωθητικό ως ιδέα, από την άλλη σε μερικές μέρες φεύγω (πάλι) και έχουν μαζευτεί πολλά ... όχι ... την εποχή του VPN μπορώ να δουλέψω και στο σπίτι ! [as if I don't know me ...θα δουλέψω ;;; Ήδη βλέπω ένα κόκκο σκόνης στο Feng Shui μας ... δεν έχει προτεραιότητα;;; ]
Δύσκολο να κάνεις σχέδια το Σάββατο (ειδικά όταν αφορούν δουλειά) ... πάω να πάρω εφημερίδα (την βρήκανε την γαλοπούλα;;;), να χαζέψω λαχανικά και λίγο την pretend θάλασσα, να ξυπνήσω και ... αποφασίζω μετά!
_
Καλό Σαββατοκύριακο!
_
ΥΓ. H μέρα χτες τελείωσε με αποχαιρετιστήριο happy hour οργανωμένο από το Γαλλώδι, που ταξιδεύει αύριο για την Αγγλωδία ... Μου φάνηκε λίγο αγχωμένος ;;; το άγνωστο;;; [Ξεχνάω καμμιά φορά πως ήταν ...] Όπως και να έχει ήπιαμε την πατροπαράδοτη cherry beer (!), του εξηγήσαμε υπερβάλλοντας τι να περιμένει από τους Άγγλους "εταίρους" μας, του ευχηθήκαμε και ... παράξενο ... Περίμενε τις "συμβουλές" ;;; Δεν ήξερα τι να του πω ... Τον ξεάγχωσα λίγο, του εξήγησα ότι δεν έχει agenda η παραμονή του εκεί, ότι ό,τι μάθει και δει είναι απλά θετικό. Του έδωσα tips για μερικά επιτυχημένα ΣΚ στο Λονδίνο (ζηλεύω) και κατέληξα στο unimaginative "Enjoy your time there. Make the most of it and have fun. And (μην το παρασοβαρέψουμε)... don't do anything I wouldn't do !!! (φράση χωρίς νόημα, επειδή πάντα την έλεγες και ήθελα να την πω και εγώ μια φορά)
Γαλλώδι: "Which pretty much leaves almost everything free, right???" Μαθαίνει γρηγορότερα απ'όσο περίμενα !!!
Βack & alive again !!! Λίγο η αγωνία, λίγο η πίεση της δουλειάς, πολύ η απόλυτη, απόλυτη χαρά και ο ενθουσιασμός για την άφιξη της μικρής κούκλας .... δεν χρειαζόμουν παραπάνω δικαιολογίες για ένα μικρό collapse ... όχι αληθινό, ένα mini collapse που απλά έκανε τις δύο τελευταίες μέρες ... θολές ... σαν τον καιρό σήμερα. Οι εικόνες μπερδεμένες, ΤΟ τηλέφωνο εν μέσω πανικού, η προσπάθεια να συγκεντρωθώ, το πρώτο MMS με το ζαρωμένο ακόμα μωρούλι,* ο πατέρας μου να παραπονιέται τηλεφωνικά ότι ο υπολογιστής τον εκδικείται και δεν του δείχνει όλο το μωρό (!),** τα δεκάδες επόμενα τηλέφωνα, οι φίλοι, η αγωνία μέχρι να μιλήσω στην αδελφή μου, η –εκτός agenda- έξοδος, τα -υψηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ- κεράσματα ... και κατά βάθος ένα παράπονο, μοναξιά. Η μοναξιά που συνηδητοποιεί κανείς μόνο κάτι τέτοιες στιγμές ... όταν νοιώθει ότι δεν είναι εκεί που θα ήθελε να είναι, όταν τον πειράζει το ότι δεν μπορεί να συμμετέχει όσο και αν το θέλει, τα γεγονότα απλά τον προσπερνούν ...
Well, ένας καλός ύπνος χτες (μετά το ER, priorities ARE priorities) και όλα φαίνονται πιο αισιόδοξα, ακόμα και μέσα από την πηχτή πρωϊνή ομίχλη !!! Παρασκευή άλλωστε ... Hold on ...
* Θρίαμβος της τεχνολογίας ... Η μικρή μου χαμογέλασε σε μόλις 10 λεπτά από την στιγμή που έκανε την εμφάνισή της στον κόσμο μας. (Στον άλλο απόντα, τον ανυπόμονο παππού άργησε λίγο παραπάνω ... προηγήθηκε το χιλιοπαιγμένο πια crash course "Πως βλέπουμε το mail μας -101" ξανά!)
**Βρήκα την ευκαιρία to make a point: "Πατέρα αν δεν σταματήσεις να τραβάς την πρίζα του υπολογιστή, ΔΕΝ θα σε συμπαθήσει ΠΟΤΕ!" :-)
Πρωϊνό-πρωϊνό το ξύπνημα σήμερα, η έξοδος από το Feng Shui βιαστική [αγκαλιά με τον καφέ νούμερο 1 σε οικονομική έκδοση, έντονο παράπονο και τα μάτια ακόμα σχεδόν κλειστά... Σκουντούφλησα παντού ... Ας ελπίσουμε δεν ξύπνησα το boy toy χι χι :-)], νίκησα την πρωϊνή κίνηση, πάγωσα λίγο (κάτι μου λέει ότι έρχεται χειμώνας), άκουσα τα νέα (τίποτα από την αρκούδα, ανησυχώ) και ... όσο εσείς θα πίνετε τον καφέ σας, εγώ θα είμαι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο και θα ρωτάω τις ίδιες 3 ερωτήσεις, ξανά και ξανά και ξανά -στα Γαλλικά ... σαμ τάϊμς life is NOT fair ...
Χειμωνιάτικη η νύχτα σήμερα; σχεδόν- μία καλή πρόβα σίγουρα. Κάνει μια σχετική δροσούλα (έξω), έχουν ψιλοθολώσει τα τζάμια (μέσα - ε, ναι είπαμε να δοκιμάσουμε τον κλιματισμό ... προληπτικά, γιατί ξέρουμε τι μας περιμένει), τα μάτια έχουν ήδη μισοβασιλέψει. Δύσκολη Δευτέρα σήμερα, γεμάτη, κουραστική ... και αύριο το πρόγραμμα ακόμα πιο βαρύ. [πες μας κάτι καινούριο, ε;;;] Κόκκινο κρασάκι (έχουμε και τα bonus μας σ'αυτή τη μεριά του κόσμου), μουσικούλα και δουλίτσα -διορθώνω γραπτά! Αυτές τις τελευταίες μέρες μου φαίνεται ότι είμαι ικανή να κάνω οτιδήποτε [ακόμα και μεταμεσονύχτια δουλειά εκτός deadline :-) ] για να μην ανοίξω το βιβλίο που ξεκίνησα πρόσφατα. Το διάβασμα είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου από πολύ, πολύ, ΠΟΛΥ παλιά... Είναι η πιο ήσυχη στιγμή της ημέρας μου, συνήθως ηρεμώ, χάνομαι, σχεδόν αλλάζω. Χάνεται η υπερκινητικότητα (...), το αγχος, η κούραση ... Σε κάθε βιβλίο βρίσκεις κάτι ... Δεν χρειάζεται να είναι αριστούργημα (υποκειμενική έννοια άλλωστε). Χρειάζεται απλά να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον κάτι. Η γραφή, το κλίμα, η ιστορία, η λογική, το παράλογο ... κάτι ... Αυτή τη φορά δεν υπάρχει τίποτα. Το βιβλίο που ξεκίνησα πριν από μερικές μέρες είναι απλά θλιβερό. Κακογραμμένο, βαρετό, χωρίς κανένα ενδιαφέρον, σχεδόν απωθητικό, αδιάφορο ... Δεν έχει αρχή, δεν θα μάθω αν έχει τέλος, δεν έχω καν την περιέργεια να δώ πως/που/αν θα καταλήξει κάπου ... Κρίμα ... πάντα με στεναχωρεί ένα κακό βιβλίο .. και το χειρότερο είναι ότι δεν έχω καν το συνηθισμένο απόθεμα (πάντα υπάρχει ένα reserve, just in case). Ίσως όμως έτσι αναγκαστώ να τελειώσω με την διόρθωση των παλιογραπτών κάποια στιγμή ! :-)
Καλό βράδυ και ... "ακούω" προτάσεις (το επόμενο ταξίδι για Ελλάδα πλησιάζει και σχεδιάζω να γυρίσω φορτωμένη!)
...ποιητική/ρομαντική η διάθεση των δικτυακών φίλων ... Άνοιξα άλλο ένα κουτί με αναμνήσεις και σ'ένα ταλαπωρημένο χαρτί, βρήκα καλά φυλλαγμένο ένα mail σου (θα τρίζουν τα κόκκαλά σου Κορνάρε) με ημερομηνία 2001 (...).
[Το έστειλες χωρίς να ξέρεις τι σημαίνει, χωρίς να το καταλαβαίνεις ... έκανες googling poetry+Greek;;; όπως και να έχει δάκρυσα τότε (γιατί;), δάκρυσα και τώρα (με την ανάμνηση).]
Αντιγράφω:
Γρικήσετε του Έρωτα, θαμάσματα τά κάνει.
Eις-ε θανάτους εκατό, όσοι αγαπούν, τσι βάνει·
πληθαίνει τως την όρεξη, και δύναμη τως δίδει·
μαθαίνει τσι να πολεμού' σ' τση νύκτας το σκοτίδι·
Κυριακή πρωΐ, καφές νούμερο 4 - ήδη [ο τέταρτος είναι ο καλός ... το στομάχι έχει ξυπνήσει αρκετά για ένα espressάκι]
Η μέρα ξεκίνησε πάλι αξημέρωτα [όσο και να προσπαθώ να το καταλάβω, it just doesn’t make sense ... ταπ ταπ ταπ] και Κυριακάτικα αργά [μόνο ο καφές γίνεται γρήγορα!]. Ο καιρός φθινοπωρινός, συννεφιασμένος, μελαγχολικός [ότι πρέπει για μια μέρα στο Feng Shui] . Το πρόγραμμα απλό: Θα αγνοήσω κάθε προηγούμενο πρόγραμμα και θα απολαύσω την Κυριακάτικη ησυχία με εφημερίδες, κρουασάν, βιβλίο, μουσικούλα και μαθήματα μαγειρικής από Άγγλους (BBC) ... Μια μέρα ηρεμίας μετά την καταιγίδα;;; Θα δούμε !
10:36 ξεκινάω να γράφω το ποστ ... Whow!!! Γύρισα από το ταχυδρομείο μισή ώρα πριν κλείσει ... I must be getting older. (Ναι, αυτό περίμενες για να το καταλάβεις...)
Η νύχτα έφυγε γρήγορα ... Διάβασμα, γράψιμο, σβήσιμο, ξαναγράψιμο ... Η γνωστή ιστορία ... 8 σελίδες 14 ώρες ... το μεσοδιάστημα, θαμπό... Το μόνο που μου τράβηξε την προσοχή, ήταν η σιωπηλή συμπαράσταση της συγκατοίκου ... Εξαφανισμένη από νωρίς για την Παρασκευάτικη έξοδο με το boy toy, άφησε το στίγμα της. Σημείωμα: "Night is young, you have plenty of time, if you need anything call. Courage. PS. when you feel tired, go to the kitchen, bisous". Στην κουζίνα όλα τα σύνεργα ενός ξενυχτιού: καφετιέρα γεμάτη, crisps, pizza στο ψυγείο (just in case), ΤΑ μπισκότα και μία εξάδα red bull light !!!!!!! χα χα χααα ... red bull light και crisps, Rach' Merci! Έτοιμη για την συνέχεια, στο εργαστήριο μέχρι να στείλω και την υπόλοιπη πρόταση ηλεκτρονικά (νομίζατε ότι τελείωσα;;; όόόόχι, έχω 2-3-4 ωρίτσες ακόμα ...). Μετά όμως το σχέδιο λέει εφημερίδα, lunch και καφεδάκια δίπλα στην pretend θάλασσα. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το χουζούρι κάτω από τον χειμωνιάτικο ήλιο (ete indien στη Γενεύη...), μετά από ένα τέτοιο ξενύχτι.
Countdown ξανά ... για αυτό τόσες χαρούλες, έβλεπα το deadline να πλησιάζει και του χαμογελούσα αδιάφορα ... κάτι σαν να "δούλευα" το σύστημα ένα πράμα !!! Ε, λοιπόν το deadline με αγνόησε -όπως οφείλει να κάνει ένα σωστό deadline- άφησε να δει πόσο θα αντέξω και κατεύθασε... Σήμερα έκανα το πρώτο βήμα (η αρχή είναι το ήμισυ;;; ΟΧΙ!) Τηλεφώνησα στη γραμματεία του Ιδρύματος, έβαλα το καλύτερό μου χαμόγελο (i.e. μίλησα Γαλλικά) και :
:-) KV: ___Ναι, αλλά 15 Οκτωβρίου να είναι στα γραφεία σας ή 15 Οκτωβρίου σφραγίδα ταχυδρομείου;;; Γιατί 15 Οκτωβρίου είναι Σάββατο ... X: ___15 Οκτωβρίου σφραγίδα ταχυδρομείου.
:-( KV: ___[φτου ... πάει πάλι η Παρασκευάτικη έξοδος ...] Δηλαδή ... X: ___Δηλαδή ΑΝ το στείλετε το Σάββατο 15 Οκτωβρίου θα είναι έγκυρο! :-( KV: ___[Με έβρισε Ελβετικά;;; NAI] Σας ευχαριστώ ...Bon w.e.
Συνήθως μετά από ένα τέτοιο τηλεφώνημα, ψάχνω να βρω ποιο ταχυδρομείο στη χώρα κλείνει αργότερα ... Τώρα όμως η κατάσταση έχει ως εξής: Η πρόταση είναι σε εμβρυακό στάδιο, early εμβρυακό στάδιο (that is, έγραψα τον τίτλο και πιθανά από κάπου μπορώ να κάνω copy+paste το όνομά μου), σήμερα έχω πλυντήριο (μην γελάσει κανείς, ΤΟ washing day είναι σημαντικός θεσμός στην τυροχώρα, ΔΕΝαναβάλλεται -δεδομένου ότι το έχουμε once a week- και το προηγούμενο week ταξιδεύαμε), E.R. (priorities) και θέματα για τις εξετάσεις. Αύριο έχουμε εξετάσεις, Γαλλόδι, Γαλλώδι, 2 ομιλίες και διάφορα άλλα γραφειοκρατικά. Μας μένει η ολονυχτία Παρασκευή προς Σάββατο ΑΛΛΑ έχω σοβαρές υποψίες ότι δεν θα φτάσει.
Μία λύση βλέπω....
Δέσποιναπόσες ώρες έχουμε διαφορά;;; Παρασκευή βράδυ παίρνω το αεροπλάνο και έρχομαι! Μάθε ποιο ταχυδρομείο κλείνει πιο αργά !!!
Εκτός από ΤΟ Γαλλόδι (κέφια έχω σήμερα, γιατί;;;), υπάρχει και το Γαλλώδι. Το Γαλλώδι-Ιώβ: χαμογελαστό (πάντα), ενθουσιασμένο (όταν του αρέσει η ιδέα, αλλιώς με αγνοεί παραδειγματικά), έτοιμο να μάθει (σφουγγάρι), ανοικτό σε κάθε νέα ιδέα (που δοκιμάζει αγόγγυστα μόνο ΑΝ του αρέσει αλλιώς στο ... to do list), ακατάστατο (σε λίγο θα μαζεύουμε τις κάλτσες του από το εργαστήριο και θα μας αρέσει και από πάνω), ντροπαλό (πως να μην είναι, και εγώ θα ήμουν), μία σκέτη γλύκα! {Το Γαλλώδι είναι μάλλον τοποθετημένο εκεί από κάποια θεία δύναμη ή κάποιον πολέμιο του Prozac}. Με εντυπωσιάζουν οι αντιδράσεις του, ήμουν ποτέ έτσι;;; θα το ήθελα ...
Το Γαλλώδι λοιπόν ενθουσιάστηκε με το πρόσφατο συνέδριο. Δεν ήρθε, ενθουσιάστηκε που θα πήγαινα εγώ (!) και θα παρουσίαζα και κομμάτι από την δουλειά του. Ένας νέος (μαγικός) κόσμος άνοιξε μπροστά του. Τον ρώτησα (ακαδημαϊκά) αν συμφωνούσε, μου απάντησε με ένα χαμόγελο μέχρι τ’αυτιά, πήρα τα δεδομένα μαζί μου σε ακατέργαστη μορφή και ξεκίνησα για το συνέδριο. Και ξεκίνησαν και τα mail … Πρώτο mail – αναγνωριστικό: "Ciao, small talk, εδώ όλα μια χαρά, ξανακάνω τα πειράματα αν έχω τίποτα να σου το στείλω;;;" Λάθος απάντηση: "Bonjour, small talk, guess what, we have WiFi here, so I would love to see the new measurements. Blah blah" Ακολούθησαν 654352 mail με όλες τις καινούριες ΚΑΙ τις παλιές μετρήσεις, επεξεργασμένες στο format που ενέκρινε! Ο υπολογιστής γονάτισε, η ομιλία ανανεωνόταν μέχρι την τελευταία στιγμή, οι υπεύθυνοι του συνεδρίου θα νόμιζαν ότι κατεβάζω ταινείες! Last mail: “Dear Γαλλώδι, just got out of the meeting. The lecture went well, people really appreciated your work and asked lot’s of questions. You can relax now!” 2 fsec αργότερα: “so, what did they ask?” ...
Γιατί τα θυμάμαι τώρα όλα αυτά;;; Δεν ξέρω, μάλλον γιατί σήμερα δουλεύαμε μαζί και μόλις σκεφτόμουν (over a glass of really, REALLY good wine!) ότι όπου να΄ναι φεύγει. Ετοιμάζεται να πάει στην Αγγλία για να μάθει κάποιες τεχνικές. Ενθουσιασμένος και με αυτό, ο Γαλλώδης ξεπέρασε μέχρι και την φυσική του απέχθεια για τα Αγγλικά και σήμερα το άκουσα να ρωτάει την γραμματέα στο accommodation office: "Goodmorning Mrs X and ... how is your day today ???" με ύφος Βρεττανού gentleman και ΓαλλοΒρεττανική προφορά (one of the ultimate pleasures in life). Kαθαρά εγωιστικοί οι λόγοι μου λοιπόν, θα μου λείψει ο ενθουσιασμός του για το καινούριο που είναι πραγματικά κολλητικός, οι αντιδράσεις του και το γεγονός ότι βαθμολογεί τις σοκολάτες για να ξέρουμε να μην αγοράζουμε όσες δεν του αρέσουν!
Oh well, 3 μήνες μόνη στο εργαστήριο με το Γαλλόδι (Darthiir, γράψε παράπονα τώρα που έχω κέφια γιατί έρχονται και πιο ισχνές αγελάδες) και μετά περιμένω πως και πως την νέα, ανανεωμένη έκδοση: το ΑγγλοΓαλλώδι!
Εντάξει, το ξέρω ότι συνήθως παραπονιέμαι τα πρωϊνά ... δίκαια/άδικα, παραπονιέμαι ... Θα ξυπνήσω κεφάτη, πάντα, και αμέσως μετά θα παραπονεθώ - μέρος του πρωϊνού ritual.
Ξεκίνησα νωρίς σήμερα (για να αποφύγω την κίνηση, τα φλεγόμενα αυτοκίνητα και τις ιστορίες για αρκούδες), με τον καφέ μου σε οικονομική συσκευασία και τα πρωϊνά νέα για παρέα. Η ίδια κίνηση στους δρόμους, οι ίδιοι εκφωνητές, ο ίδιος (απολαυστικός) καφές και μια γλυκιά γεύση από φθινόπωρο: Κόκκινα και κίτρινα, ΚΑΙ μωβ (τα ηλιοτρόπια αντικαταστάθηκαν από θάλασσες λεβάντας), η πρωϊνή πάχνη -εικόνα από παραμύθι, η pretend θάλασσα -λάδι. Μακάρι να μπορούσα να παγιδεύσω τις εικόνες.
Με τα εισητήρια της Ολυμπιακής στο χέρι, μετράω μέρες και ... (ε, ναι) deadlines ... Μία πρόταση μέχρι την Παρασκευή, οι εξετάσεις, ΤΟ report σε δύο εβδομάδες, μία σημαντική συνάντηση, ένα ταξίδι ακόμα (Γαλλοδία) και σε λιγότερο από ένα μήνα, σε 3 εβδομάδες, θα είναι στην Ελλάδα για να σε γνωρίσω!!! Μέχρι τότε, η αναμονή μαρτυρική, για όλους. Το κινητό πάντα φορτισμένο, συνέχεια δίπλα μου, απέκτησε επιτέλους λόγο ύπαρξης.
ΚV: Κάάάααλημέρα Μ: Καλή είναι η μέρα όταν ξυπνάς από μόνος σου ... Τι ώρα είναι; ΚV: Μεσημέρι καλή μου (7:30), χάρη σου έκανα, έχεις και δουλειές, Μ: Τον τραχανά τον απλώσαμε χτες ΚVούλι ... ΜΟΛΙΣ μας ξύπνησες ... ΚV: Κακίες, έχεις χάσει εντελώς το χούμορ σου, θα σε πάρω αργότερα. Μ: Θα πάρεις πριν μπω στο ντουζ ή να περιμένω έξω;;;
Δύο ώρες αργότερα
ΚV: Δεν πιστεύω να ξανακοιμήθηκες ... Μ: Με αφήνει το αγχος;;; Ανά πάσα στιγμή περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο ... (ταπ ταπ ταπ ... το κινητό χτυπάει;;;) ΚV: Στραβά ξυπνήσαμε σήμεραααα ... όλα καλά ; Μ: Αφού ξέρεις ότι θα σε πάρω τηλέφωνο ...
Αργότερα (λίγο αργότερα)
ΚV: Σόλυ καλή μου που σε ξαναπαίρνω αλλά ... Μ: ... αλλά κέρδισες το Lotto και θές να το εξαργυρώσεις όλο στα τηλέφωνα;;; ΚV: Τωρα νομίζεις ότι είσαι αστεία;;; Μ: Ήθελες την συνταγή για λαχανοντολμάδες να τη δώσεις στο Γαλλόδι σου;;; ΚV: Όχι βαριόμουν και είπα να σε πάρω να δω τι κάνεις ... Μ: Ναι και η τελευταία φορά που βαριόσουν τόσο συχνά ήταν ... όταν ήμουν ξανά τόόόσο έγγυος;;; ΚV: [όχι ρε ζώον, η τελευταία φορά ήταν όταν δεν ήσουν έγγυος ...] ταπ ταπ ταπ ...
Αυτά λέμε με την μαμά σου γλυκιά μου. Όλη μέρα, κάθε μέρα ... και όταν δεν πάρω εγώ τηλέφωνο, με παίρνει εκείνη !!! [και ΠΑΛΙ μου παραπονιέται] ... Σε περιμένουμε όλοι με αγωνία, ο καθένας μας με τον τρόπο του. Η μαμά σου με την αγωνία των τελευταίων ημερών και μια ακατανίκητη τάση για ροζ ... (το σπάω εγώ με λαχανί, κίτρινο και φραουλί, μην ανησυχείς καθόλου!). Ο μπαμπάς σου και εκείνος μακρυά, με την Ολυμπιακή online, το κινητό στο ένα χέρι και το πινέλο στο άλλο, κρύβει την αγωνία βάφοντας το δωμάτιό σου (δεν τόλμησα να ρωτήσω χρώμα). Ο αδελφός σου έτοιμος να γίνει μεγάάάλος αδελφός (κρύβει και κανένα παιχνίδι όμως να μην του το σπάσεις), οι παπούδες ονειρεύονται μωρουδίλα και εγώ... εδώ με το Γαλλόδι (ταπ ταπ ταπ...), μετρώντας τις ώρες ανάποδα. Το προσπάθησα μέχρι την τελευταία στιγμή [αλλιώς τα είχαμε κανονίσει με την μαμά σου και τώρα το πληρώνει με τηλέφωνα], ήταν δύσκολο να δεχτώ ότι δεν θα είμαι μαζί σας την ώρα που όλοι θα σε καλωσορίζουν ... Θα είναι όμως εκεί οι σκέψεις μου, οι ευχές, τα όνειρά μου. Να είσαι γερή και χαρούμενη, τυχερή, πάντα χαμογελαστή. Την ώρα που θα έρχεσαι στον κόσμο μας μια τρελλή θεία (όχι από την Αμερική) θα είναι και εκείνη με τον τρόπο της κοντά σου.
Η επιστροφή στο Feng-Shui συνοδεύτηκε από λιακάδα !!! Επιτέλους... 5 μέρες στην Ιταλία ο καιρός ήταν όχι απλά μίζερος ... ήταν καταθλιπτικός. Σκοτάδι, βροχή, αέρας, κρύο ... χειμώνας... [Sneak preview των επόμενων μηνών;;; Ελπίζω όχι! Δεν με πειράζει το κρύο, λατρεύω το χιόνι, ανέχομαι την βροχή (αναγκάζοντας συνήθως το Twingo να παίξει τον ρόλο ομπρέλλας) αλλά με το σκοτάδι δεν τα πάω καθόλου, μα καθόλου καλά.] Ο καιρός (απίστευτο και όμως αληθινό) άλλαξε καθώς περνούσαμε τα σύνορα. Και η διάθεση. Ξαφνικά τα τοπία έγιναν πολύ πιο εντυπωσιακά, η διαδρομή μέσα στα βουνά σχεδόν παραμυθένια. Τα δέντρα έχουν τα πιο γλυκά τους χρώματα αυτή την εποχή και η έξοδος στην pretend θάλασσα ... μια γεύση από καλοκαίρι! [Αν υποψιαστώ ότι άρχισα να νοιώθω την Γενεύη σπίτι μου θα με στεναχωρήσω πολύ ...]
Τις 5 αυτές μέρες το highlight του συνεδρίου ήταν ... το συνέδριο (for a change)!!! Ίσως ακριβώς επειδή ο καιρός μας έκλεισε μέσα ! Κόσμος απ’όλες τις μεριές του πλανήτη, θέματα άσχετα μεταξύ τους (και τόσο σχετικά), απίστευτες παρουσιάσεις, μια ζωντάνια καταπληκτική (plus it was just nice to talk with adults!!!). Είχα καιρό να ενθουσιαστώ τόσο με την "δουλειά" μου. Αύριο ξανά στην γνωστή ρουτίνα. Εργαστήριο, γραφειοκρατικά, Γαλλόδι ΚΑΙ (bonus round) εξετάσεις! Με τις μπαταρίες πιο γεμάτες όμως !
Καλή μας εβδομάδα!
ΥΓ. Γεύση από συνέδριο στην Ιταλία: Τα τοπία φοβερά οικεία και όμορφα, η πόλη (δυστυχώς) το ίδιο [κατασκευασμένο θέρετρο για Γερμανούς και Ολλανδους το καλοκαίρι, παρατημένη τώρα σε μια άσχημη χειμερία νάρκη], η διοργάνωση του συνεδρίου απίστευτη (κάτι σαν τους δικούς μας Ολυμπιακούς, από έξω εμφάνιση, από μέσα you wonder], οι οικοδεσπότες φιλόξενοι, φιλικοί και θορυβώδεις, οι τιμές φτηνές, το φαγητό μμμμμμμμMMM, ο καφές επίσης ΜΜΜΜΜΜΜΜΜ και ... τα μαγαζιά .... τα μαγαζιά .... μόνο χάρη στη βροχή δεν χρεωκόπησα!
Βροχή, καταιγίδες, σκοτεινιά ... (κάποιος είπε ότι τελείωσε το καλοκαίρι αλλά ήταν κακοδιάθετος και στριμμένος). Είχα αποφασίσει να εγκαταλείψω το συνέδριο σήμερα αλλά ο καιρός φαίνεται αποφασισμένος να μου χαλάσει τα σχέδια ... [Ο καιρός δεν ξέρει ότι είμαι εκπαιδευμένη στις καταιγίδες. ]
Με το βλέμμα στο παράθυρο, στο συνέδριο και σήμερα μέχρι να σταματήσει ο κατακλυσμός. Προς το παρόν διαβάζω τα νέα της blogoσφαιρας (μεγάλη ανακάλυψη το WiFi) και προσπαθώ να συμπληρώσω την λίστα με τους καφέδες (ναι έχω δοκιμάσει ήδη τις περισσότερες παραλλαγές, προβλέπεται σημαντική ανανέωση και εκσυγχρονισμός !!!). Το σχέδιο λέει ακόμα εξόρμηση στις τριγύρω περιοχές: Rental car, credit card (ναι ξέρω...), αδιάβροχο και Emilia Romagna!!! Απόδραση μόλις επιτρέψει η καταιγίδα την οδήγηση (ορατότης 0)...
O Blogger .... bloggisimos autes tis meres (ola sta Italika), sto synedrio den prolabainw na grapsw leksi ALLA (Onoufrie dikio exeis) akoma kai se greeklish den tha antistathw (kai as kerdises ontws):
Kalo mas Sabbatokyriako !!!
Dyo meres akoma edw tha ekmetaleutw tin meta-omiliaki iremia gia na dw (KAI na dokimasw) ligi Italia!!! Akoma kai me kataigides!!!
Η επιστροφή στο Feng Shui μας πιο αργή απ'ότι συνήθως ... Ο κατακλυσμός; Μάλλον η κούραση ... Η μέρα μου γεμάτη και έντονη, όχι άσχημη όμως, απλά κουραστική.
Η βαλίτσα μου ακόμα στην αποθήκη, τα ρούχα -φυσικά- ασιδέρωτα, η ομιλία στο πενταετές και το Γαλλόδι σίγουρα κοιμάται από ώρες τον ύπνο του δικαίου (σκέφτομαι να αλλάξω όνομα ... το θυληκό του Ιώβ ποιο είναι ;;;;).
Κρασάκι και συνεχίζω την δουλειά για λιγάκι ακόμα... Άλλωστε μετά από μια έντονη μέρα είναι δύσκολο να ηρεμήσει κανείς. Αύριο το απογευματάκι το σχέδιο λέει espresso στην παραλία, ηρεμία και καινούριες εικόνες. Το Γαλλόδι, το outlook και οι βροχές θα είναι πολύ μακρυά :-)
Η Κυριακή εδώ μελαγχολική, βροχερή, χειμωνιάτικη. Ότι πρέπει για λίγη δουλίτσα (σχεδόν με χαρά το είπα σήμερα, έτσι;;) !!! Μουσικούλα (Ελληνική), BBC στην τηλεόραση (μόνο οι εικόνες για την παρέα), καναπές (το γραφείο είναι μια κόλαση, Feng Shui κόλαση όμως), απίστευτο χαρτομάνι, καλή διάθεση ΚΑΙ ζεστή σοκολάτα (καταπληκτική σπιτική Ελβετική σοκολάτα με άρωμα πιπέρι: Απίστευτη! Θέλει μισή ώρα για να την φτιάξεις και ... αξίζει κάθε λεπτό).
Μερικές ώρες χαλαρής δουλειάς και μου φαίνεται ότι κατάφερα να αποφύγω την απόλυτη καταστροφή αύριο το πρωΐ! Don't get me wrong, δεν κέρδισα τον πόλεμο, τα deadline περιμένουν απτόητα την σειρά τους(!). Απλά, ΑΝ (μου αφήσει λίγη ώρα το Γαλλόδι μου να) ακολουθήσω τον ίδιο ρυθμό και αύριο ... μπορεί και να φύγω πιο ήρεμη για το συνέδριο την Τρίτη! Μπορώ να προβλέψω από τώρα την σκηνή : Θα φύγω χωρίς να είναι η ομιλία μου έτοιμη (αυτό είναι σταθερή αξία πλέον), με τα deadline στην τσάντα να απαιτούνε λίγη προσοχή, τον υπολογιστή καλοφορτισμένο και έτοιμο να δουλέψει σκληρά, το σίδερο ταξιδίου στην βαλίτσα δίπλα στο ασιδέρωτο πουκάμισο, την βαλίτσα γεμάτη ρούχα (last minute packing), προλαβαίνοντας το τραίνο τελευταία στιγμή (όπως στις ταινίες δεν αστειεύομαι, ΚΑΙ αυτό είναι σταθερή αξία), ΑΛΛΑ in total control. Το περιμένω πως και πως το συνέδριο παρόλο που παραπονιόμουν: 5 μέρες δουλειάς (άντε και μακαρονάδας) και απόλυτης ηρεμίας !!!
Μαζεύω το χαρτομάνι, έμειναν ακόμα μερικές ώρες από το Σαββατοκύριακο που πέρασε αργά αυτή την φορά ... βιβλίο ΚΑΙ σοκολάτα!
Και επειδή αύριο θα αρχίσουμε να παραπονιόμαστε όλοι πάλι πρωΐ πρωϊ: Μετράω ήδη άτσαλα (sidebar ---->) ανάποδα τις ώρες για το επόμενο Σαββατοκύριακο (που εμένα θα με βρει πάλι on the road...)
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
