Εντάξει, το ξέρω ότι συνήθως παραπονιέμαι τα πρωϊνά ... δίκαια/άδικα, παραπονιέμαι ... Θα ξυπνήσω κεφάτη, πάντα, και αμέσως μετά θα παραπονεθώ - μέρος του πρωϊνού ritual.
Ξεκίνησα νωρίς σήμερα (για να αποφύγω την κίνηση, τα φλεγόμενα αυτοκίνητα και τις ιστορίες για αρκούδες), με τον καφέ μου σε οικονομική συσκευασία και τα πρωϊνά νέα για παρέα. Η ίδια κίνηση στους δρόμους, οι ίδιοι εκφωνητές, ο ίδιος (απολαυστικός) καφές και μια γλυκιά γεύση από φθινόπωρο: Κόκκινα και κίτρινα, ΚΑΙ μωβ (τα ηλιοτρόπια αντικαταστάθηκαν από θάλασσες λεβάντας), η πρωϊνή πάχνη -εικόνα από παραμύθι, η pretend θάλασσα -λάδι. Μακάρι να μπορούσα να παγιδεύσω τις εικόνες.
"οικονομική συσκευασία" = τριπλή έως πενταπλή ποσότητα σε θέρμος και όχι δεν μου τελείωσε !!! Ίσα ίσα που ακόμα έχω από το ίδιο batch καφέ ... (2 λίτρα πάνω κάτω πρέπει να έφτιαξα από τον φόβο μου).
Εσύ που άκουσες γκρίνια την ΜΟΝΑΔΙΚΗ μέρα που δεν γκρίνιαξα ;;;
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Η ίδια κίνηση;
Δηλαδή πάλι δεν σου έφτασε ο καφές;
Γκρινιάρα....