Al dente: συμβουλές

Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα την περιέργεια. Από πολύ, πολύ, ΠΟΛΥ παλιά. Και την απορία. Αν βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον που η δουλειά του είναι να σε αναλύσει, πως θα είναι; πως θα νοιώσεις; θα τα καταφέρει; θα αφεθείς ή θα αντιδράσεις από εγωισμό; θα σε αφήσει να παίξεις από τακτική ή θα τον ξεγελάσεις; ... ή θα σε ξεγελάσει και θα καταφέρει να τρυπώσει στις σκέψεις σου όπως λίγοι κάνουν και να σε εκπλήξει; Θα σε επηρεάσει ένας άγνωστος επειδή είναι ειδικός ή ... θα αφήσει να τον επηρεάσεις;;; Είναι θέμα εκπαίδευσης η ανάλυσή ενός τρίτου ή είναι θέμα ανθρώπινης επαφής; Την κάνει αυτός ή την κάνεις τελικά εσύ; Μπορείς να την αποφύγεις έντεχνα ή αν αφεθείς μπορεί να σε προσεγγίσει και ας μην σε νοιώθει; Πάντα με συνάρπαζαν τα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με την ανάλυση των άλλων ... Και με προκαλούσαν...

Σήμερα αναγκάστηκα να βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με ένα εκπρόσωπο του είδους. Φιλική "συμβουλή" του υπεύθυνου ασφαλείας του Ιδρύματος (να μου θυμήσετε να γράψω σεντόνι για αυτή τη δουλειά). Ξέφυγα... Τις "συμβουλές" του πάντως δεν τις αγνοούμε, όχι επειδή σεβόμαστε την κρίση του αλλά επειδή μπορεί να μας τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί, να το τσαλακώσει και να το πετάξει στη pretend, και η pretend είναι παγωμένη αυτή την εποχή και βαθιά όλες τις εποχές!

Με έψαχνε από χτες αλλά τον απέφυγα, σήμερα μου είχε ήδη κλείσει το rendez-vous (συμβουλή είπαμε). Κατά την έμπειρη γνώμη του, μετά από ένα ατύχημα καλό είναι να μιλάμε με τον εκπρόσωπο των κοινωνικών υπηρεσιών του ιδρύματος για να ξέρουμε τι να περιμένουμε και πως θα το αντιμετωπίσουμε.
"Καλό είναι να μιλήσετε με την Κυρία Κάτι, για να ξέρετε πως πρέπει να αντιμετωπίσετε την κατάσταση" μου είπε όταν τηλεφώνησα,
"Ευχαρίστως να μιλήσω με την Κυρία Κάτι" {για εντελώς διαφορετικούς λόγους} "αν και η κατάσταση έχει πλήρως αντιμετωπιστεί, αλλά τώρα καίγομαι-καίγομαι και δεν προλαβαίνω, από Δευτέρα ίσως;;;"

Το καίγομαι ήταν ατυχέστατη επιλογή ρήματος δεν τον κάλυψε.

"Ξέρετε καμμιά φορά το άγχος που συνοδεύει τέτοιες καταστάσεις εκδηλώνεται όταν κανείς δεν το περιμένει και ίσως όλα τώρα να φαίνονται ήρεμα αλλά τις επόμενες μέρες να δείτε ότι εσείς ή κάποιος άλλος στου group σας έχει επηρεαστεί. Θα θέλαμε όσο μπορούμε να σας βοηθήσουμε, έχετε ένα σωρό πράγματα να σκεφτείτε"
{Φτου, θα τον σκοτώσω τον Ινδένιο, αυτός εδώ βρήκε παιχνίδι για να παίξει, θα με γονατίσει στα έγγραφα} "Σαφώς, και εγώ φυσικά θα το ήθελα" {ουστ;} "αλλά αυτή τη προηγείται το deadline μου, δεν προλαβαίνω σήμερα"
"Προλαβαίνετε, δεν θα κρατήσει πολύ η συνάντηση"
Aha... "Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, το εκτιμώ ειλικρινά αλλά ειλικρινά επίσης καίγομαι" {sh@t sh@t sh@t παλιορήμα}
"Μα δεν θα πάρει πολύ, άλλωστε σας περιμένει. Μπορεί να μην έχετε ακόμα καταλάβει το stress που φέρνουν τέτοιες καταστάσεις. Μια συζήτηση με την Κυρία Κάτι θα βοηθήσει"
{ΟΥΣΤ, το μόνο stress που νοιώθω το προκαλείς εσύ, μέχρι και το deadline ξέχασα.}
"Ναι αλλά ακόμα και η Κυρία Κάτι θα πρέπει να με έχει ξαναδεί μάλλον για να κρίνει πως και αν μπορώ να αντιμετωπίσω α κ ό μ α μια ΠΙΘΑΝΗ κατάσταση σωστά"
"Το απογευματάκι σας έκλεισα, είναι καλά;"

ΟΚ. Τοίχος. Αποφάσισα ότι περισσότερη ώρα θα έτρωγα στο τηλέφωνο και περισσότερο θα χρειαζόμουν την Κυρία Κάτι αν συνέχιζα τον διάλογο με τον Τοίχο (και από εδώ και πέρα, δεν χρειάζεται να το γράψω, τον κύριο Υπεύθυνο τον λέμε Τοίχο).

Το απογευματάκι λοιπόν συνάντησα την Κυρία Κάτι. Καλοντυμένη. Ευγενέστατη. Φιλικότατη. Ωραιότατο γωνιακό γραφείο (μα ... γιατί έχουν αυτοί τόσο ωραία γραφεία;;;) Αλλά...ψεύτικη. Είχε ένα ύφος ... συγκαταβατικό. Σαν να μιλούσε με κάποιον που περίμενε ότι θα είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα που η ίδια δεν ήθελε/μπορούσε να αντιμετωπίσει {Παρασκευή απόγευμα} ... Η βόλτα στο γραφείο της ήταν ακριβώς αυτό, βόλτα. Αυτή με ενημέρωσε ότι καταλαβαίνουν απόλυτα ότι μπορεί και να έχουμε κάποιο stress και είναι εκεί για να μας βοηθήσουν {υποθέτω ώρες γραφείου} και παράλληλα κάλυψε νομικά με μια πρόταση και όλο το Ίδρυμα. Εγώ την ενημέρωσα ότι όλα είναι under control, απέφυγα το ρήμα "καίγομαι" και της είπα ότι εκτιμούμε όλοι ιδιαίτερα το ενδιαφέρον τους και ΑΝ ποτέ τους χρειαστούμε δεν θα διστάσουμε. Τελειώσαμε το -ωραιότατο- espressάκι μας στα γρήγορα και την είδα να μαζεύει την τσάντα για ΣΚ καθώς έφευγα ...

Ουφ ... Η Κυρία Κάτι και ο Τοίχος ευχαριστημένοι και εγώ ξανά με την απορία ... Sh@t ... Μια φορά μου δόθηκε η ευκαιρία να ταλαιπωρήσω κάποιον που η δουλειά του ήταν να με ακούσει και εγώ βιαζόμουν γιατί είχα το deadline μου... Μου φαίνεται τις επόμενες εβδομάδες όμως -μετά την 1/12 που τελειώνουν τα πολλά άγχη- θα αναπτύξω ισχυρότατο εργασιο-stress κάποια Παρασκευή απόγευμα!

night night
[όχι δεν είχε καναπέ :-( ]

# Συναδελφική συμπαράσταση:
"Dear KV, we heard from X" {ω ναι έχουμε και τον Μεγάφωνο στο Ίδρυμα, αποτελεσματικότατος, news travel faster than the speed of light, μερικές φορές τον χρησιμοποιούμε εν αγνοία του ;-) } "that you had an accident in the lab. Hope no one got injured" {δεν τα λέει όμως όλα ο Μεγάφωνος} and all is fine with you and the lab. Ευγενικά blah blah blah ... Was it related to compound X? There have been numerous reports now that it is explosive blah blah blah"

"Dear A., thanks blah blah ... No, the accident was not related to X which we indeed use a lot and is indeed highly explosive. It was pure stupidity! Too bad to have spent my 15 minutes of fame so pointlessly!"

Έχω την απορία αν ανακαλύπταμε την αντιμιζεράση, πόσο γρήγορα θα ταξίδευαν τα νέα.