ΝΕΥΡΙΚΟΣ: Όχι κύριε πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε λοιπόν; Πώς σου ήρθε να δώσεις ένα χαστούκι σε µια κυρία, που ούτε την ξέρεις, ούτε την είχες δει άλλη φορά; (...) Λέγε πως έγινε το επεισόδιο. ΝΕΥΡΙΚΟΣ: Μάλιστα κύριε πρόεδρε. Είµαστε µέσα στο τραµ. Εγώ εδώ, αυτή εκεί. Καθόµουν απέναντί της, καθόταν απέναντί µου. Ακούστε τώρα. Έρχεται ο εισπράκτωρ, της ζητά το εισιτήριο. Ανοίγει τη µεγάλη τσάντα, βγάζει το µικρό τσαντάκι, κλείνει τη µεγάλη τσάντα ανοίγει το µικρό τσαντάκι, βγάζει τα λεπτά, κλείνει το µικρό τσαντάκι, ανοίγει τη µεγάλη τσάντα, βάζει µέσα το µικρό τσαντάκι, κλείνει τη µεγάλη τσάντα, δίνει τα λεπτά στον εισπράκτορα.
Δ. Ψαθάς, Ο νευρικός κύριος.
Κάπως έτσι αισθάνομαι ... Λίγο πρίν από ακόμα ένα deadline αποφάσισα επιτέλους να στρωθώ στο γράψιμο (το πιο βαρετό και μπίζιλο κομμάτι της δουλειάς μου) ... Η βάση των κειμένων υπάρχει, τόσους μήνες που ξέρω ότι έχω τα συγκεκριμένα deadline δεν καθόμουν (συνέταιρε), τα δούλευα (χαλαρότατα) όποτε είχα λίγο καιρό (χα). Αυτό σημαίνει βέβαια ότι έκανα όλα τα εύκολα και ευχάριστα κομμάτια τους. Έγραψα τα αποτελεσματάκια, άντε και μερικά συμπεράσματα, έφτιαξα τις εικονίτσες καλύτερα (επειδή τις χρειαζόμουν και για τις ομιλίες αλλά ας προσποιηθούμε ότι το έκανα για αυτό). Τώρα λοιπόν -λίγες μέρες πριν- μένει να τα ολοκληρώσω ... piece of cake, ε;;; Όχι βέβαια! Καταρχήν μία τέτοια ηλιόλουστη μέρα θα έπρεπε να είναι αδίκημα να κλείνεται κανείς στο γραφείο. Ας το αφήσουμε όμως αυτό, άλλωστε ο χειμώνας εφέτος στην pretend θα είναι ωραιότατος και θα έχω χιλιάάάδες ευκαιρίες να δραπετεύσω! Ξέφυγα, για την δουλειά έλεγα, λοιπόν ... τα στοιχεία είναι όλα εδώ, στον Θανάση του γραφείου. Είναι όμως μέσα σε διάφορα μικρά ή μεγαλύτερα folder που το καθένα είχε κάποτε μία συγκεκριμένη λογική ομαδοποίησης και είχε βαφτιστεί με την ίδια ακριβώς λογική. Τώρα, κάποιους μήνες μετά, σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερα να τους είχα δώσει ονόματα παιχτών της Εθνικής μας (volley) και να τα είχα ομαδοποιήσει όπως το monitor τα καλά blogs {!!!! ;-) ε-μά βαρέθηκα να έχω τα μικροτερότερα γράμματα στο monitor, τι θα πει η μαμά μου; Καμηλιέρη εσύ έχεις μεγαλύτερα γράμματα;;; δεν πρόσεξα!}. Σιγά μην θυμάμαι ημερομηνίες, ή σε ποια ομιλία χρειάστηκα τι ή γιατί το ένα το ονόμασα Α1 και το άλλο Α118 και δεν υπάρχουν άλλα 117 μεταξύ τους... ... Επιπλέον δυσκολία στο παιχνίδι είναι ότι για κάθε κείμενο που πρέπει να τελειώσω πρέπει να χρησιμοποιήσω και ένα διαφορετικό format το οποίο διαφέρει ελαφρά από το προηγούμενο αλλά ... διαφέρει!
Αποτέλεσμα: Ένα κεφάλι καζάνι. Εδώ και αρκετές ώρες ανοίγω το μεγάλο folder, που περιέχει το πιο μικρό folder, που -στην καλύτερη περίπτωση- περιέχει το αρχείο που ψάχνω στο τάδε format. Ανοίγω το τάδε πρόγραμμα, αλλάζω το format του αρχείου, κλείνω τα προηγούμενα folder για να μην μπερδευτώ και χαλάσω τo format των δεδομένων, φτιάχνω ένα καινούριο μεγάλο folder, στο οποίο βάζω και τα ανάλογα μικρά, σώζω τα καινούρια αρχεία και πάλι από την αρχή...
Xmmm τώρα γιατί το διάβασα το σημερινό σου ποστ; Για να γεμίσω ενοχές; Δεν έχω ετοιμάσει τίποτα και ο χρόνος κυλάει.... Καλά.. θα το δω το θέμα... :)))) Καλησπέρα Φιλιά
Μοιάζουμε, πολύ μοιάζουμε, κακό αυτό! γκρρρ! θες να γνωρίσω την ατζέντα μου στην ατζέντα σου και τα folders μου στα folders σου να κάνουν παρέα και να μας αφήσουν ήσυχες;;; χοχοχο!
Μάρκο μου, τον εαυτό μου προσπαθώ αγχώσω -μάταια... έχω άλλωστε 118 ώρες ακόμα, plenty of time!!! Εσένα δεν σε φοβάμαι! ;-)) Καλο σου βράδυ, φιλιά!
Κροτένια γιατί είναι κακό που μοιάζουμε;;; :-((( [λυγμός] Μια χαρά τα καταφέρνουμε ... στο τέλος!!! Τα παλαβά folders και η θρασύτατη agenda δαμάζονται, σκέφτεσαι τι θεραπεία θα χρειαζόμασταν εμείς αν μία μέρα ξυπνούσαμε και : 1. Η agenda ήταν άδεια 2. βρίσκαμε τα folders μας στοιχισμένα, με κάποια λογική και σε τάξη ;;;;; Αν το desktop μας ήταν μπρρρρρρρρρρρρρρρρ άδειο... Ξανά μπρρρρρρρ
φιλι στο ..καζανι σου!!! κι αμα φολντερισεις με επιτυχια αυτα που αναφερεσαι, ελα να κανεις το ιδιο στους υπολογιστες και το σπιτι μου..!!! :))) ευτυχως που η συναδελφισσα ειναι της παλιας καλης τεχνολογιας: χαρτι-μολυβι-φακελος με αφτια και ετικετες, αλλιως... :))
Αλεπουδιτσα μου, ΑΑΑΑΑααααααααχ σκηνοθέτης θέλω να γίνω τελικά, στην θέση του σκηνοθέτη!!! Καλησπέρα σου!
Ωρελία καζάνι μεγάλο Αφρικάνικο και σιγοβράζει... (πληξη) Το καινούριο σου ρήμα με τρομάζει και ας είμαι της καινούριας τεχνολογίας. Τα αγαπάω τα καινούρια, είναι εδώ για να μας βοηθάνε. Έχω την αίσθηση όμως ότι και εγώ είμαι εδώ για να τα κρασσάρω!!! Καλησπέρα και σε σένα!!!
Ήλιος στην pretend, έγκλημα που μένω μέσα...... ταπ
σβησε το το καινουργιο μου ρημα υπερβολη με σκοπο την διακωμωδηση της αγωνιας, που με τη σειρα της, ειχε σκοπο την αποσυμφοριση του αγχους... ε;; :) κατι μου λεει πως ο στοχος δεν επετευχθει!!!
βραδιαζει στην Αθηνα αυτη την ωρα και τα φωτα στηνπλατεια ειναι ακομη σβηστα ταπ -
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Xmmm τώρα γιατί το διάβασα το σημερινό σου ποστ;
Για να γεμίσω ενοχές;
Δεν έχω ετοιμάσει τίποτα και ο χρόνος κυλάει....
Καλά.. θα το δω το θέμα...
:))))
Καλησπέρα
Φιλιά