Στα διάφορα ταξίδια μου, προσπαθώ να συγκρτατώ τον άκρατο καταναλωτισμό μου (προσπαθώ είπαμε, δεν τα καταφέρνω πάντα). Όταν το πετυχαίνω, με επιβραβεύω με το γνωστό, super-kitsch-σούπερ-άσχετο μαγνητάκι που βρίσκει κανείς στα αεροδρόμια. Χαχαχαχα ... Ψέμα αυτό, μεγάάάάλο ψέμα. Έτσι το είπα, για να φανώ συγκρατημένη ... Η αλήθεια είναι ότι η συνήθεια του μαγνήτη ξεκίνησε πριν το ευρώ. Τις εποχές που κάθε ταξίδι συνοδευόταν με αλλαγή νομίσματος και κατέληγες στο αεροδρόμιο έχοντας στη τσέπη σου μόνο "άχρηστα" κέρματα. Ο τελευταίος -και μοναδικός- τρόπος να τα ξεφορτωθείς ήταν να αγοράσεις μια Mars ή το μαγνητάκι. Μια και σιχαίνομαι τις Mars, χωρίς να το καταλάβω καλά καλά, γέμισε το ψυγείο μου μαγνητάκια ... Διάφορα είδη, ένα από κάθε ταξίδι. Όλα κitsch kitsch kitsch. Στην αρχή βρήκαν την θέση τους στο ψυγείο και έμειναν εκεί γιατί πολλές φορές με γύριζαν πίσω. Χαμόγελο ή μελαγχολία, δεν έχει σημασία. Και τα δύο είναι ευπρόσδεκτα, το παρελθόν είναι κομμάτι από εμάς, δεν κουράζομαι να το "ξαναβλέπω". Φυσικά, οι μαγνήτες μετακόμισαν μαζί μου ... πολλές, πολλές, πολλές φορές. Σε σπίτια με την μεταλλική πόρτα του ψυγείου έτοιμη να τους φιλοξενήσει, σε σπίτια που αναγκάστηκαν να βολευτούν σε ένα μεταλλικό πίνακα ή ακόμα και τον απορροφητήρα της κουζίνας... Σε κάθε μετακόμιση, ήταν σχεδόν τελετουργία η τοποθέτησή τους στην καινούρια τους θέση ... Σε όλες τις μετακομίσεις εκτός από την τελευταία ... Μέσα στις κούτες και τον πανικό και την έλλειψη ... μεταλλικής πόρτας (!) "ξεχάστηκαν" μέχρι σήμερα που έπεσα πάνω τους ψάχνοντας για κάτι άσχετο. Φυλλαγμένοι προσεκτικά μέσα στο κουτί με τις φωτογραφίες, κάθε ένας ένα κομμάτι από το παρελθόν, παράξενο ... Νομίζω ότι τώρα πια, που με κοιτάνε χαιρέκακα από την καινούρια τους θέση ξέροντας ότι κάθε επισκέπτης θα κρίνει αρνητικά το γούστο μου, μπορώ να θεωρήσω και επίσημα -επιτέλους- ότι τελείωσε και αυτή η μετακόμιση!
Καφές νούμερο 6 (ή 8) και όμορφο, χειμωνιάτικο βραδάκι στην pretend. Αυτή τη στιγμή η Δευτέρα φαίνεται τόσο μακρυά...
Καληνύχτες [είναι νωρίς για τα Χριστουγεννιάτικα, έτσι;]
Καλημέρα. Τέτοια ταύτιση Δευτεριάτικα δεν την περίμενα. Μαγνητάκια μαζεύω απο όλα τα μέρη που πάω, είτε εξωτερικού είτε εσωτερικού (πέρα απο άλλα τελείως κίτς σουβενίρ+τα σουβενίρ που τρώγονται), δεκάδες μαγνήτες μερικοί διπλοί και τριπλοί κάλυπταν ψυγεία, κουζίνες, ότιδήποτε μεταλλικό. Γιατί κίτς? Γιατί τέτοια έλλειψη αυτοπεποίθησης? Είναι δικά σου/μας ταξείδια, δικές σου αναμνήσεις, δικό σου το ψυγείο τελικά.
Τώρα το χούϊ το έχω κολλήσει σε όλη την οικογένεια, η πεθερά μου και η συνυφάδα μου κάνουν το ίδιο..και όσοι φίλοι μας ξέρουν όλο και ένα μαγνητάκι έρχεται..
Darth μου, επαναλαμβάνεσαι!!! :p Θα ξεναμετακομίσουν σαφώς, σύντομα αλλά πριν απο αυτό προηγείται να προσθέσω καινούρια μέλη στο σύλλογο!!!!
Μαρινάκι, και εσύ μαγνήτες;;; Δεν ξέρω, εγώ τους βρίσκω kitsch, εντελώς. Το design τους εννοώ. Αλλά είναι ένα ιδιαίτερο kitsch που δεν με ενοχλεί πια γιατί συνοδεύεται από αναμνήσεις! Πάντως είμαι σκληρή, δεν δέχομαι μαγνητάκια από άλλους! Κρατάω αυτή την γωνία μόνο για αναμνήσεις από δικά μου ταξίδια!
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι θα έβγαιναν κάποια στιγμή.
Όταν θα ήταν ο καιρός τους..
Και ήρθε..
Καλή εβδομάδα να ξημερώσει αύριο
Φιλιά