...κάποιο βράδυ (που΄βρεχε) πριν από χρόνια (πολλά, πολλά, ΠΟΛΛΑ χρόνια), βρεθήκαμε να ζωγραφίζουμε μόρια στο τραπεζομάντηλο ενός ρακάδικου της Λεβεντογέννας ... ένα τραπεζομάντηλο από εκείνα τα χάρτινα, με τα αποτυπώματα από το τσιμπούσι που είχε προηγηθεί εμφανή, με το κίτρινο μπικ του σερβιτόρου ... Μιλάγαμε δυνατά, ασταμάτητα και ταυτόχρονα σχεδιάζαμε ... Σχέδια ζωντανά και έντονα που σίγουρα δεν θα μπορούσαν ποτέ να διαβαστούν από χημικό ... Σχέδια εφευρετικά και σταθερά που εκμεταλευόταν ακόμα και την λαδιά από το μπεκρή μεζέ για να πετύχουν τον στόχο τους. Ήταν η εποχή που είχαμε αρχίσει να νοιώθουμε αυτό που κάνουμε δικό μας, λίγο πριν σκορπιστούμε σε άλλα Ιδρύματα πιστεύοντας ότι τα σχέδια μπορεί να πάρουν ζωή... {ΣτΨ : Η ασθενής δεν πιστεύει πλέον ότι τα σχέδια μπορούν να πάρουν ζωή. Πιστεύει ακράδαντα όμως ότι η ικανότητα να σχεδιάζει κανείς είναι δείγμα της, σε όλα τα επίπεδα. Μαζεύει χαρτάκια με ανούσιες μουτζούρες και μουτζουρώνει ασύστολα και η ίδια όποτε βρεθεί σε καλή διάθεση ... εδώ και χρόνια έχει ξεφύγει από τα μόρια. Υποψιαζόμαστε μάλιστα ότι ποτέ δεν είχε να κάνει με μόρια. Δεν το παραδέχεται αλλά είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα ... Το παλεύουμε ...}
Παρόμοια αριστουργήματα επιστημονικής φαντασίας στόλισαν στα χρόνια που πέρασαν χαρτοπετσέτες, το περιθώριο εφημερίδων, την πίσω πλευρά εισητηρίων ή λογαρισμών και beer coasters (πολλά beer coasters, τα beer coasters κερδίζουν με εντυπωσιακή διαφορά ... ξέφυγα πάλι). Πάντα σχεδιασμένα σε στιγμές που ο ενθουσιασμός ξεπερνούσε την ρουτίνα ή την κούραση ... ._. Σήμερα καταπιέστηκα πολύ για να μην μαζέψω το ατομικό χάρτινο τραπεζομαντηλάκι, με το ξεραμένο μανιτάρι και τα ακατανόητα σχέδια (γνωστής τεχνοτροπίας) που έκαναν Γαλλώδι και Ινδένιος στα 10 λεπτά που τους εμπιστεύτηκα μόνους τους ... (τι θα το έκανα; σεμεδάκι για πάνω από την τηλεόραση... δεν ξέρω) Σταμάτησαν όταν επέστρεψα στο τραπέζι μας. Έτσι θα έκανα και εγώ τότε στην Λεβεντογέννα... ("ντροπή... είμαστε έξω, η "δουλειά" δεν έχει δουλειά εδώ" ... μετά ανακάλυψα ότι τα συγκεκριμένα σχέδια δεν είχαν τίποτα να κάνουν με δουλειά). Καταπιέστηκα πολύ, έσκασα από την περιέργεια, αλλά κράτησα χαρακτήρα και δεν ρώτησα, δεν έσκασα χαμόγελο καν! Σιγά μην δίνω σημασία και σε μουτζούρες τώρα!
Καληνύχτες [ξανά... να το έχει πετάξει ο σερβιτόρος το τραπεζομαντηλάκι άραγε;]
Darth μου, έχω χαρακτήρα εγώ... νομίζεις ότι με ενδιαφέρει η ανακάλυψη του αιώνα;;; ΟΧΙ! Με ενδιαφέρουν αυτοί που μπορεί και να την κάνουνε, αυτούς τους κράτησα. {ναι, αν ήταν και ο Πονοκέφαλος μπορεί να είχαμε και την γοργόνα στο τραπεζομαντηλάκι }
Καμηλιεράκο μου, Καλημερούδια καλέ μου! καφεδάκι γρήγορα, διπλό και δυνατό! Δεν με πρόσεξες πάλι: Με ενδιαφέρουν αυτοί που μπορεί και να την κάνουνε [την ανακάλυψη του αιώνα], αυτούς τους κράτησα.
Eίπα εγώ ότι έκανα ή ότι θα μπορούσα να κάνω εγώ την ανακάλυψη του αιώνα ;;;; όκι! Δεν με ενδιαφέρει άλλωστε (χα). Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η δυναμική της...
[Την Επιστήμη την θεωρώ τέχνη ακριβώς γιατί τις λίγες φορές που συναντηθήκαμε ήταν μέσα από τέτοιες μουτζούρες ... Μπορεί να μην μπορώ να τις "διαβάσω" όλες, αλλά έχω ασκηθεί να τις ξεχωρίζω... Να κρατάω τον Pollock να πετάω την Frida Kahlo (sorry αλλά έψαχνα ευκαιρία να πω πόσο ΔΕΝ μου αρέσει!!!) Έχω όμως όντως μία απέχθεια για ορισμένα είδη "τέχνης" που δεν καταλαβαίνω. Καμμιά φορά η απέχθεια είναι αδικαιολόγητη, απόλυτη και ακραία, τόσο που δεν αναγνωρίζω καν το δικαίωμα στον εκφραστή τους να καταγράφεται στο δικό μου το μυαλό σαν καλλιτέχνης. Τότε, ναι, δεν μπορώ να καταλάβω... Δεν ξέρω αν αυτό σου λέει κάτι για γοργόνες και Μέγα Αλέξανδρους!]
μάκια μάκια {ξέρεις τι ήσυχο ήταν το δίκτυο μετά;}
Μπορεί να τους "κράτησες" αλλά μπορεί να πέταξες την ανακάλυψή τους στα σκουπίδια που δεν την κράτησες εσύ ως έμπειρη να της δώσεις την ώθηση που χρειαζόταν ;)
[Οπότε δεν καταλαβαίνω τι θα σε πείραζε μια γοργόνα με κολιέ από μοριάκια, ομοκυκλικούς και ετεροκυκλικούς δακτυλίους κοκ… Άλλωστε εδώ μιλάμε για αναθεώρηση της επιστήμης απ’ όπως την γνωρίζουμε σήμερα :ppp Αλλά τόσο στενόμυαλη είσαι που δεν μπορείς να καταλάβεις το μεγαλείο του ονείρου ορισμένων ανθρώπων και κάθεσαι και ασχόλεισαι με τερπνά πράματα όπως η ελάττωση της φωτεινότητας από ένα διαλυματάκι που εσύ έφτιαξες… πιφ… ;p]
Η επάνοδός σου στο ίδρυμα να είσαι σίγουρη, ότι θα ξαναοδηγήσει το χεράκι σου να κάνει σχέδια και μάλιστα με την πίστη όττι θα πάρουν ζωή!!! Καλή σου ημέρα Φιλιά
Darthiirένιε, στο ξαναείπα: Δεν είμαι εγώ αυτή που θα δώσει την ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ώθηση. Εγώ απλά εκτιμώ ότι εγώ ορίζω όμορφο! [μπλιαχ ... αντιβαίνει τον ορισμό] Καλημέρα σου, φτιάξε και άλλο καφεδάκι! Μεγάλο, οικογενειακό!
Μάρκο μου, δεν σταμάτησα να μουτζουρώνω. Αυτό με την ζωή μου φαίνεται δύσκολο όμως (είναι το μόνο που δεν ελέγχουμε απόλυτα). Καλημέρα σου- Καλό ΣΚ φιλιά
Μ'αρέσουν οι μουτζουρίτσες, κι εγώ κάνω! Αλλά δεν έχω κάνει καμιά επιστημονική ανακάλυψη!! Τις αφήνω για τους ειδικούς, όπως ο Αυτοκράτωρ κι ο Καμηλιέρης! χιχιχι!
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Είσαι τρελή;;;;;;
Σκέφτηκες ότι μπορεί να πέταξες την ανακάλυψη του αιώνα στα σκουπίδια;;;;
Και όλα αυτά γιατί; Για ένα μικρούτσικο τόσο δα μανιταράκι;;;;