Καύσωνας, η μέρα προβλέπεται αφόρητα ζεστή και σήμερα, καφές νούμερο 2 και διάθεση που κάνει νάζια. Χωρίς λόγο, ή μάλλον γιατί τώρα που η πίεση της δουλειάς μειώθηκε, οι στρουθοκαμηλισμοί δεν βρίσκουν δικαιολογία ύπαρξης. Αποφάσεις μικρές και αποφάσεις ζωής αποφάσισαν να διεκδικήσουν πάλι τον χρόνο του μοναχικού, κουρασμένου εγκεφαλικού κυττάρου. Τι να κάνει και αυτό το άμοιρο; Ένα και μοναχικό, μπερδεύεται. Βάζει τα υπέρ και τα κατά κάτω, κάνει τους υπολογισμούς του, τις προσθαφαιρέσεις του, κανένα συμπέρασμα. Δουλεύει σε κύκλους, καταναλώνει ενέργεια, εξαντλείται. Προσπαθώ να το πείσω αλλά δεν με ακούει : οι μεγάλες αποφάσεις, οι αποφάσεις ζωής είναι θέμα καρδιάς, όχι λογικής. Οι λίστες με τα υπέρ και τα κατά δεν έχουν κανένα μα κανένα νόημα. Αποπροσανατολίζουν. Το κόλπο είναι να κάνεις την καρδιά να μιλήσει. Και η δικιά μου φαίνεται απεργεί, κάνει διακοπές ή απλά έχει κουραστεί να φωνάζει ... ουφ ... Ναι ουφ... βαρέθηκα αυτό το παιχνίδι με τις αποφάσεις. Και το κύτταρο το βαρέθηκα, δεν έχει μάθει να επιβάλλει τις απόψεις του ... χαζό κύτταρο ... Και την καρδιά που σταμάτησε να φωνάζει. Την κουρτίνα Νο7 παρακαλώ, ό,τι και αν έχει. Η αναμονή είναι μου φαίνεται πλέον χειρότερη από μια λάθος απόφαση, άσε που έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος ... bugger.
Καλημέρες ! [Ο καφές Νο 3 αποδεδειγμένα αναστέλλει τις λειτουργίες του κυττάρου. Καφέ στην pretend λοιπόν, εφημερίδες, πισίνα και αντηλιακό, αντιπερισπασμός. ]
Δείξε λίγη κατανόηση (στην καρδιά λέω). Φτιάχτεις δυο τρεις λίστες, έτσι για άλλοθι, και μετά τράβα την κουρτίνα 7 (με ό,τι και να έχει). Τράβα τη δυνατά όμως. Να πέσει κάτω. Να μη μπορείς να την ξαναβάλεις στη θέση της. :-) Καλή σου ημέρα Και μη στεναχωριέσαι, η καρδιά θα μιλήσει όταν το μυαλό θα έχει παραδοθεί και θα παραδοθεί.
:-) εμ δεν παραδίδεται το άτιμο, το παλεύει ! Δεν στεναχωριέμαι πάντως, ανυπομονεσία με έχει πιάσει. Για το τι έχει το μετά, αισθάνομαι το τώρα να είναι απλά αναμονή ... Θέλω να δω πίσω από την παλιοκουρτίνα, δεν βρίσκω νόημα στο να περιμένω και να αναβάλλω ...
Καλησπέρα Μάρκο μου, φιλιά από μία pretend που κυριολεκτικά καίγεται !
Ξέρω τι εννοείς αερικό μου αλλά, αν δεν το αποφασίσει και η καρδιά σε αυτή την περίπτωση, μάλλον θα κάνει επάγγελμα το να φωνάζει και να παραπονιέται μετά. Και όταν η καρδιά μου φωνάζει, δεν το αντέχω ! Το μοναχικό εγκεφαλικό κύτταρο μπορεί να λέει ότι θέλει, τα λόγια της καρδιάς είναι που πληγώνουν ...
χεχεχεεεε, ναι σε σκέφτηκα όντως όταν το έγραφα. Ήθελα μάλιστα να γράψω "Αυτό το post θα αυτοκαταστραφεί πριν γυρίσει ο Καμηλιέρης" αλλά είπα να δω ην γνώμη σου περί καρδιάς και λογικής!
Το ξέρω καλή μου, αλλά μου φαίνεται ότι εμένα είναι πιο κακομαθημένος ο μυς απ'οτι το μοναχικό νευρόνιο. Η καρδιά φωνάζει πιο δυνατά, το μυαλό δεν υπακούει -υποτάσσεται, μόνο και μόνο για σου λέει μετά "δεν στα έλεγα εγώ;;;;;;"
εμ συναίτερε, γιατί λες να παραπονιέμαι τόσο καιρό;;; Καρδιά και μυαλό διαφωνούν κάθετα ... Θέλω κάποιο επιτέλους να αποφασίσει γιατί κουράστηκα ... Θα'θελα να αποφασίσω με την καρδιά ...
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Δείξε λίγη κατανόηση (στην καρδιά λέω).
Φτιάχτεις δυο τρεις λίστες, έτσι για άλλοθι, και μετά τράβα την κουρτίνα 7 (με ό,τι και να έχει). Τράβα τη δυνατά όμως. Να πέσει κάτω. Να μη μπορείς να την ξαναβάλεις στη θέση της.
:-)
Καλή σου ημέρα
Και μη στεναχωριέσαι, η καρδιά θα μιλήσει όταν το μυαλό θα έχει παραδοθεί και θα παραδοθεί.
Φιλιά