Όταν ξεκίνησα την δουλειά στην pretend παρέλαβα ένα άδειο εργαστήριο και μία τεχνικό (και πολλές ώρες μάθημα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) ... Μετά ακολούθησε το Γαλλόδι και το Γαλλώδι. Αλλάξαμε μερικά χαρτιά στον επόμενο γύρο (το Γαλλόδι άλλαξε με τον Ινδένιο και η τεχνικός με ΤΟΝ τεχνικό) και τώρα περιμένουμε και τον άσσο (σπαθί) για να συμπληρώσουμε το καρέ ... (Η γραμματέας δεν παίζει σε αυτό το επεισόδιο)

Με το Γαλλώδι τα πράγματα είναι απλά. Αφού περάσαμε τον κυκλώνα-Γαλλόδι (θέλει βιβλιογραφία και αυτό το post ---> google Γαλλόδι και μετά Γαλλώδι ;-) ) και μας πήρε μερικούς μήνες να ηρεμήσουμε, πλέον ... επικοινωνούμε με τα μάτια! Το δεξί μου χέρι;;; Ποτέ! Δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι κάτι τέτοιο, ούτε και εγώ θα το ήθελα. Είναι αυτός που καταλαβαίνει, παθιάζεται, δημιουργεί και καταστρέφει (πάνε μαζί), ενθουσιάζεται και απογοητεύεται (επίσης), αυτός που νοιάζεται. Νοιάζεται για την δουλειά και νοιάζεται για τους ανθρώπους. Είναι αυτός που ψάχνω να μιλήσω όταν έχω καμμία από τις φοβερές μου ιδέες, μόνο και μόνο για να δω την λάμψη στα μάτια του ή την αδιαφορία που με στέλνει πίσω στο χαρτί ! Είναι αυτός που πραγματικά θα ήθελα να διάβαζα το blog του αν έχει!!!!

Ο Ινδένιος είναι καινούριος. Ευγενικός, ΠΟΛΥ συνεπής με την δουλειά του και με ταλέντο σε αυτό που κάνει (φαίνεται από την αρχή). Απίστευτα τακτικός (σε βαθμό κακουργήματος, έχει σχεδόν φτάσει τα δικά μου -πλήρως δικαιολογημένα- επίπεδα υστερίας για την καθαριότητα στο εργαστήριο), ήσυχος (αλλά έτσι ήταν και το Γαλλώδι, θα φτιάξει), ακόμα συγκρατημένος (επιστημονικά), φοβερά ευγενής και επίμονος (αυτό το παιδί θα πάει μπροστά να το θυμηθείτε... το Γαλλώδι μέχρι την Λεβεντογέννα το βλέπω να πηγαίνει, δεν πάω χωρίς αυτόν!). Ένα κακό έχει (εκτός του ότι δεν πίνει καφέ) : αδύνατο να κόψει τον πληθυντικό (ακούς Καίσαρα;;; (δεν βρίσκω σμαραγδί γμτ) μην γελάς Καίσαρα...)

Και ... φτάνουμε στον τεχνικό! Ο τεχνικός ... Καταρχήν είναι ο μόνος που με αναγκάζει να μιλάω Γαλλικά (ενώ μιλάει Αγγλικά, καλά). Έχει δύο δουλειές : part time σε εμάς και το υπόλοιπο πολύύύύύ time στην ομάδα ασφαλείας του Ιδρύματος. Θα έπρεπε να αισθανόμαστε ασφαλείς ... Αμ δε ! Ο πανικός που δημιουργεί όταν περάσει από το εργαστήριο, θα κινητοποιήσει σίγουρα κάποια στιγμή την ομάδα ασφαλείας της pretend ολόκληρης! Ας πούμε ότι αυτό το ξεπερνάμε όμως (φεύγει δηλαδή και περνάει μετά ο KV-σίφουνας να εξαφανίσει τους κινδύνους) ... Έχει καταφέρει να με εντυπωσιάσει γιατί καταρχήν ακόμα δεν μου έχει απευθύνει άμεσα τον λόγο (εκτός και αν είναι απολύτως απαραίτητο και αφορά διακοπές). Φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται την συνεργασία μας αλλιώς : έχει φτιάξει στο μυαλό του τον ιδανικό εργασιακό χώρο και προσπαθεί να τον κάνει πραγματικότητα. Έχει λοιπόν στόχο -τα "επιμέρους" που του αναθέτουμε, ελάχιστα τον απασχολούν ... Καλά ως εδώ επίσης (τι είχαμε-τι χάσαμε, δεν το ψάχνω πλέον). Το πρόβλημα ξεκινάει με τους σωλήνες ... ταπ ταπ ταπ ... Ο ιδανικός εργασιακός χώρος για αυτόν apparently έχει σωλήνες ... πολλούς ... παντού ... Χιλιόμετρα σωλήνων ... Στους μήνες που πέρασαν τοποθέτησε σωλήνες σε κάθε δυνατό ή αδύνατο σημείο ... Αυτό του αρέσει να κάνει, αυτό κάνει -έστω και μόνος αφού κανείς μας δεν μοιράζεται το όνειρο! Τους αγόρασε (τρόπος του λέγειν), τους έκοψε, τους έφτιαξε, τους στερέωσε, τους καθάρισε μέσα έξω, έβαλε σημάνσεις, βελάκια, κορδελλάκια ... έχει διασωληνώσει τα πάντα (δεν έχει κλειδί από το γραφείο μου αλλιώς και ο Θανάσης ήδη θα επικοινωνούσε με το Twingo πχ, αντίστοιχο σωλήνα έχουμε) ... Στους μήνες που πέρασαν, εγώ υπογράφω στωικά εξωφρενικά φουσκωμένους λογαριασμούς - αυτή είναι η επικοινωνία μας (Και η απορία μου έκδηλη : αν δεν τα έκοβε τα σωληνάκια, δεν θα μπορούσα τουλάχιστον να φτιάξω ένα μποστάνι στην Λεβεντογέννα ;;;;; ). Σήμερα λοιπόν, επιστρέφοντας από 3 εβδομάδες διακοπών (για μία "δουλειάς" -μετά ξαναφεύγει για 3 ...), αποφάσισε να μου απευθύνει τον λόγο. Το θέμα σοβαρό: Κρίνει απαραίτητο να ξαναστήσει όόόόόλο το σύστημα (των σωλήνων) και θέλει να σταματήσουμε να δουλεύουμε για καμμία εβδομάδα γιατί τον ενοχλούν τα χημικά ... Ναι ... και όχι : δεν είπα "τι λες βρε ντενεκέ" (όπως θα έλεγα ένα χρόνο πρίν), το συζήτησα λογικά μαζί του επί 45 λεπτά, σε άψογα KV-Γαλλικά και του υποσχέθηκα αν μας αφήσει να δουλέψουμε, να τον αφήσω να μας διασωληνώσει ΚΑΙ με τα απέναντι εργαστήρια (delegation) ...

Ένας εργασιακός χώρος, 4 άτομα, 4 διαφορετικές εθνικότητες, διαφορετικές κουλτούρες και γλώσσα και ... ακόμα δεν συμπληρώσαμε καρέ ...

Μια nanoΒαβέλ;;;; Απλά χώρος που δουλεύω κάθε μέρα ... Ένας μικρός, εντελώς ιδιόρρυθμος μικρόκοσμος ... όπως όλοι. Αν τον σχεδίαζα, θα τον σχεδίαζα διαφορετικά ... δεν παύει όμως να με εκπλήσει κάθε μέρα!

_________________________

23:10 Έξω από το παράθυρό μου τώρα (κάτι ξεχνάω πάλι, είναι καμμία pretend γιορτή;;;) ... Σημαδιακό ; _ ;-)