Aν κάποιος μου έλεγε ότι Ιούλη μήνα θα παρακαλώ να βρέξει (όχι αυτές τις καλοκαιρινές καταιγίδες τις όμορφες, τις τροπικές. Βροχή, κατακλυσμό) δεν θα το πίστευα. Αλλά και πάλι, δεν θα πίστευα ποτέ -πριν μερικά χρόνια- ότι θα ζω δίπλα σε pretend μπλε (πολύ ΠΟΛΥ όμορφο μπλέ, αλλά pretend).
Ή ότι θα περάσω το καλοκαίρι μου εδώ στο Ίδρυμα -από επιλογή και καμμιά φορά μάλιστα θα το ευχαριστιέμαι κιόλας (μεταξύ παραπόνων).
Ή ότι θα μπορώ να αγνοώ τον πατριώτη και κάθε τέτοιο τύπο που αποφασίζει ξαφνικά να επεκτείνει τα όρια της υπομονής μου και να πίνω τον φραπέ μου αμέριμνα (Νούμερο 5, αργώ λόγω ζέστης) αντί να προβληματίζομαι... Oh well ... Αυτό που δεν μπορώ να πιστέψω τώρα είναι ότι από το πρωΐ σας έχω βάλει Χριστουγεννιάτικη μουσική και ο Καμηλιέρης μας δεν έχει κάνει κανένα, μα κανένα σχόλιο ... ... ... ταπ ταπ ταπ ... Θερμότατες Καλησπέρες [υποψία συννεφιάς, υπάρχει ελπίδα!]
|
Ε τί να πώ.. νόμιζα ότι απλά είναι μια εσωτερική ανάγκη σου να φέρεις τον Δεκέμβρη πιό κοντά....
Αλλά τέτοιος άπιστος Θωμάς που είσαι, τίποτε δεν πιστεύεις....