Μία Ρώσσικη και μία Ελληνική εκκλησία δίπλα σην pretend στο πρόγραμμα χτες, ήχοι Μεγάλης Παρασκευής, ατμόσφαιρα αμιγώς Ελληνική και ένα κρυμμένο δάκρυ. Όλοι οι "ξενιτεμένοι" της παρέας γυρίσαμε πίσω για λίγες στιγμές. Αυτές οι μέρες άλλωστε πάντα θα μυρίζουν Ελλάδα. Το πλήθος (τελικά έχει πολλούς Έλληνες εδώ...) γνώριμο, οι εικόνες και οι μυρωδιές οικείες, ακόμα και το χωριουδάκι δίπλα στην λίμνη έμοιαζε Ελληνικό. Η αλήθεια είναι ότι η Ελληνική εκκλησία ήταν κάπως ... παράξενη, είχε κάτι από De Chirico στο style, κάτι από το μέλλον σαν κτήριο. Πιο κοντινή σε μας η Ρώσσικη εκκλησία, εικόνες που σε γύριζαν σε παιδικές αναμνήσεις μυρωδιά από λιβάνι, ήχοι γνώριμοι. Θυμάμαι πάντα την μητέρα μου αυτές τις μέρες να δακρύζει στην εκκλησία. Ποτέ δεν το κατάλαβα, εκτός ίσως από χτες ... εικόνες από το παρελθόν, εικόνες αγαπημένων ... και εκείνη -όπως εγώ τώρα- είναι πάντα μακρυά τους ... αυτό πρέπει να είναι... Έτοιμη να ξεκινήσω άλλο ένα ταξίδι, extreme pumpering first και την βαλίστα μου στον ώμο (!!! λέμε τώρα) αμέσως μετά !!! Καλή Ανάσταση, ευχές, να περάσετε καλά, χαμογελαστά !
[ανταπόκριση από τα βουνά ΑΝ έχουμε δυνατότητα σύνδεσης... ταπ ταπ ταπ] |
Καλή ανάσταση συνεταιράκι....