Al dente: No alternatives ... ;;; :-)

Βροχή, μια μουντή, δυνατή, συνεχής βροχή ... Συνήθως την σιχαίνομαι -για να είμαι ειλικρινής και σήμερα την σιχαίνομαι- φαίνεται όμως ότι είναι ο καλύτερός μου σύμμαχος. Η βροχή, ο γκρίζος ουρανός και η –ανησυχητική- Κυριακάτικη ηρεμία τριγύρω μου. No alternatives, μπορώ να συνεχίσω την δουλειά. Δουλεύω ήδη από νωρίς, καφές νούμερο 4 (home made capputsino), δύο υπολογιστές και δεκάδες παράθυρα μπροστά μου. Ένα για κάθε άτακτη σκέψη. Και χαρτιά, στίβες τα χαρτιά παντού: βιβλιογραφία, βιβλία, μικρά σημειώματα, printouts, σκισμένα printouts... Και όμως μία απόλυτη τάξη μέσα στην αταξία. Τhe ultimate simulation: pseudocreative mode.

Με το 80% του όγκου του κειμένου που θα έπρεπε να έχω έτοιμο, ήδη μπροστά μου, μπορώ να πω υπεύθυνα ότι έγραψα (τρόπος του λέγειν, αντέγραψα και συνδύασα) το πιο βαρετό και ανούσιο επιστημονικό κείμενο που έχω ποτέ δει. Μπορεί να συνοψίζει όντως αποτελέσματα και εξελίξεις, του όμως λείπει έμπνευση, κριτική, ιδέες, μια σπίθα ελπίδας, κάτι καινούριο... ένα οποιοδήποτε προσωπικό στίγμα ... Ευθυνοφοβία; μμμμ... Στην μέχρι τώρα πορεία μου, έχω γράψει και υπογράψει τολμηρά κείμενα και έχω υποστηρίξει αντιδραστικές (not a surprise, huh?), ριζοσπαστικές ιδέες ... Κείμενα που γράφτηκαν με την δική μου πένα, το δικό μου ύφος, τις δικές μου ιδέες ΑΛΛΆ είχαν πάντα και την άμεση ή έμμεση υποστήριξη άλλων. Ένα δεύτερο μάτι να τα διαβάσει και να τα επιβεβαιώσει (έστω και άτυπα) πριν κατατεθούν ή απλά ένα ηχηρό όνομα δίπλα στο δικό μου, έτσι για το κύρος ... Τώρα που αυτή η σιγουριά λείπει ... κολλάω;;; Όχι. Αρνούμαι να το πιστέψω και συνεχίζω! The day is still young and caffeine will soon kick in!