Η λίστα τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια και ο χρόνος μου πολύ πιο αποδοτικός τις δύο τελευταίες μέρες … πολύ πιο αποδοτικός δεν σημαίνει βέβαια τίποτα (όλα συγκριτικά είναι). Χρειάζονται μάλλον μήνες αποδοτικότητας για να ανανήψω (και μεταξύ μας δεν με βλέπω να κρατάω τόσο με την λίστα, ήδη έχω ξεπεράσει κάθε προσωπικό record, ήδη έχω αρχίσει να κάνω μικρές άσπρες παρασπονδίες)! Δύο ολόκληρες μέρες (τρείς με την Κυριακή, αρχίζω να κλέβω!) και ο σωρός με τα χαρτιά πάνω στο γραφείο μου δεν φαίνεται να έχει μειωθεί καθόλου, το μικρό Γαλλάκι με ταλαιπωρεί ακόμα (απλά τώρα έχω βάλει ωράριο στην ταλαιπωρία) και τα deadlines πλησιάζουν χωρίς να τους δίνω καμμία (μα καμμία) σημασία. Μερικά πράγματα δύσκολα αλλάζουν ... Και μερικά δύσκολα μπαίνουν σε ένα ρυθμό ... Γύρισα στο σπίτι πριν από λίγο. Μονοτονία. Μετά από μια μέρα έντονη και γεμάτη, είναι δύσκολο να ηρεμήσει κανείς και μετά από μία ακόμα μετακόμηση, σε μία ακόμα χώρα, οι ανοχές και η προσπάθεια δημιουργίας μιας κάποιας καινούριας κοινωνικής πραγματικότητας περιορίζονται (ή εξαφανίζονται, ανάλογα με την μέρα!) ... Κρασάκι λοιπόν και βιβλίο (καινούριο), ούτε το τηλέφωνο δεν θα τιμήσω σήμερα!
Το Γαλλάκι αγαπητέ τα έχει φορτώσει όλα σε εμένα και αγρόν ηγόραζε ... Εδώ δεν είναι Ελλάντα, εδώ το κάθε Γαλλάκι έχει κεκτημένα ... ΠΟΛΛΑαααααααα κεκτημένα!
όχι μόνο ... Είναι και πολλά πολύ καλά όσον αφορά το επίπεδο ζωης και της επιλογές που δεν λέμε ποτέ οι ξενιτεμένοι γιατί αναλωνόμαστε στο ασύστολο bitching. Δεν σου κάνει εντύπωση που bitching, ξε-bitching δεν γυρνάμε εύκολα;;;;
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Έλα βρε.. όταν αρχίσουν τα deadlines να σε ζορίζουν... φόρτωσέ τα στο Γαλλάκι...
Ξέρεις εσύ... όπως όλα τα πράματα εκεί....