"Θα με αναζητάς τώρα που θα φύγω;;;" Ήταν στην αγκαλιά μου και του εξηγούσα ότι τον είχα μαλώσει γιατί επέμεινε να κατεδαφίζει το σπίτι με μανία. Δικό μου λάθος, έπρεπε να το είχα φανταστεί πως ορισμένα πράγματα είναι σαν κόκκινο πανί για κάτι τέτοια super 4χρονα ... Όπως τα μαγνητάκια στο μενίρ, και οι χαμηλοί πίνακες που στηρίζονται σε μία λεπτή μεταλλική ράβδο, για να μην πω για τα κηροπήγια ή το πολυβασανισμένο δέντρο ... Ο μικρός είχε προ πολλού αλλάξει focus όμως (όπως κάνουν χωρίς προσχήματα οι μικροί όταν τους λες βλακείες)... και με κόλλησε πάλι στον τοίχο. Όλες αυτές τις μέρες (πέρα από τις πολλαπλές επαναλαμβανόμενες "δεν το ήθελα" "κατά λάθος" σκανδαλιές) ήταν μόνιμα ροδοκόκκινος (partially λόγω κρύου), ενθουσιασμένος, εκδηλωτικός και πολυλογότατος (μα σε ποιον έμοιασε αυτό το παιδί;). Καμμία τσιγκουνιά στις αγκαλιές, τα λόγια και τα χάδια, απόλυτος κυρίαρχος της προσοχής παρέας... Τις επόμενες μέρες σίγουρα θα θυμάμαι σιγά σιγά κάποιες από τις απολαυστικές του ατάκες, αλλά αυτό το "θα με αναζητάς" σήμερα με κόλλησε εντελώς ... Και το "πολύ" που απάντησα μου φάνηκε λίγο. Πολύ λίγο. Όπως και αυτές οι τελευταίες μέρες...
night night! [Αλλαγή φρουράς αύριο στους φιλοξενούμενους. Μελομακάρονα δόση 2 μελωμένα μέχρι το κόκκαλο να ΠΟΥ είναι χρήσιμη τόση χημεία!]
... Αν υποψιαστώ ότι η παράταση για την έκδοση των νέων super #^!$@-διαβατηρίων είναι γεγονός ... ΠΟΛΥ θα με πειράξει... ταπ.
Καμηλιέρη μου, ζει και βασιλεύει και εκτός από πειρατής είναι πλέον και καπετάνιος τραμ που ήταν και το όνειρό του από την στιγμή που πάτησε το πόδι του στην pretend!!!!
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
To σήμα κατατεθέν της επιχείρησης τουλάχιστον ζεί;;;;