Η soon-to-be-ex μπήκε στο σπίτι αργά το απόγευμα και ο ακόλουθος διάλογος ΔΕΝ έγινε, έγινε μόνο στο μυαλό μου, ευτυχώς fast enough για να καθορίσει την πορεία της βραδυάς.
"Να μιλήσουμε;" "Πες μου τι νοιώθεις" "Νοιώθω πως θα παίξεις πάλι την επαγγελματία, ότι θα βάλεις την δουλειά σου στην συζήτηση. Έχεις ήδη το μελιστάλαχτο ύφος του ειδικού που "καλαλαβαίνει" και θέλει να βοηθήσει. Είσαι έτοιμη να με βάλεις στον καναπέ και δεν έχεις καν την σωστή ειδικότητα. Ψυχίατρο θέλουμε, όχι imitations. Και μάλιστα, εσύ όχι εγώ ... ..." "Μα δεν βάζω την δουλειά μου στις συζητήσεις μας" "Να ξαπλώσω;;;" "Ναι και πες μου ΤΙ νοιώθεις" "Νοιώθω πως δεν μπορώ να αναπνεύσω, εδώ και μήνες ... και δεν έχει να κάνει με το μωρό και την τωρινή κατάσταση που σεβάστηκα περισσότερο απ'όσο σεβάστηκες εσύ. Ξεκίνησε πολύ πριν και απλά εκφυλίστηκε όσο περισσότερο γινόταν στην πορεία. Νοιώθω ότι δεν με σέβεσαι, δεν έχεις καταλάβει ότι είμαστε δύο εδώ ή μάλλον ότι δεν έχεις καταλάβει ΠΟΙΟΙ δύο πληρώνουμε ενοίκιο, νοιώθω άβολα, νοιώθω πανικό και στην ιδέα ότι θα χρειαστεί να περάσω μερικές ώρες παραπάνω στο σπίτι, actually νοιώθω ότι δεν θέλω να γυρίζω σπίτι γιατί δεν ξέρω τι θα αντιμετωπίσω κάθε μέρα και σε ποιο δωμάτιο θα πρέπει να αυτοπεριοριστώ (αν και η απάντηση είναι απλή : όπου το επιτρέπει ο θόρυβος), και πάνω απ'ολα νοιώθω μια τεράάάάάάστια λαχτάρα να σου βγάλω τα μαλλιά ... " "Πρέπει να ξέρεις ότι εγώ είμαι ανοικτή σε κάθε συζήτηση... Λοιπόν για να δούμε καταρχήν από που ξεκινάει ο πανικός σου ... Στα προηγούμενα σπίτια σου ένοιωθες αυτόν τον πανικό;;; Θυμάσαι άλλες περιπτώσεις που να έχεις νοιώσει πανικό;" "Να ξαπλώσω;"
S n a p και θυμήθηκα ΓΙΑΤΙ δεν ξαναμιλήσαμε μετά τις πρώτες 2-3 αποτυχημένες προσπάθειες ... Επειδή όλα τα προβλήματα στο Fenxs πρέπει να ξεκινάνε κάπου στην παιδική μου ηλικία ... [Γ@μ@τ@, γιατί η παιδική μου ηλικία ήταν καλή;;; Αν μπορούσαμε να κατηγορήσουμε τις μαμάδες μας ... ίσως βρίσκαμε μια άκρη...]
Την κοίταξα, χαμογέλασα καθώς με ρώταγε εξίσου χαμογελαστά "And ... how was your day?", totally unaware that Earth is still rotating και ... έφυγα ! Για μια μεγάάάάάάλη βόλτα δίπλα στην pretend, 30 λεπτά στο ατμόλουτρο (Έλοιωσα! Μετράει αυτή η βόλτα στο gym ή επειδή δεν έκανα καν την προσπάθεια να ... αθληθώ δεν μετράει;;;;), ένα ποτήρι κρασί με φίλους. Eπέστρεψα με την ίδια τεράάάάάστια λαχτάρα να της βγάλω τα μαλλιά αλλά και την γνώση ότι ΜΠΟΡΩ να μην το κάνω. Θέλει δύναμη για να αποσύρεσαι τελικά και υπομονή (not my strongest), θέλει προσπάθεια για να πειςit's definitely, definitely NOT worth it!
Thanks Vas... Ήμουν έτοιμη για "συζήτηση" μέχρι που θυμήθηκα το επίπεδο ... και αποφάσισα ξανά ότ δεν με αφορά όσο και αν με καταπιέχει η κατάσταση. 2 months to go...
Μακάρι να μπορούσα να τον ... φυσήξω τον ήλιο να έρθει και προς τα μέρη σας. Το κουμπάκι όμως το πατάει το χνούδι!!!
τι βλεπουν καλε τα ματακια μου? 375/2....???? να το πιστεψω??? ;-)
οσο για το αλλο.. επειδη μαλλον δεν εχω φεγγαρι... και εχω ξεχασει πληρως την καλη μου ανατροφη.... εγω θα την επιανα απ΄το μαλλι... θα τις ελεγα "κκκοιτα να δεις καλη μου... εμενα τα νευρα μου κροσια δεν θα τα κανειςςςς...." (με φωνη Σαπφω Νοταρα οοολο αυτο...) και γκτουπατης.... και θα σε ελεγα εγω αν σε εκανε ξανα κορδελακια... (καποιος ας με επαναφερει στην ταξη....pleaseeee..!!!!!) :-))))))
365/2 με πολλά ερωτηματικά (δεν πρέπει να μετράει και πολύ αφού εκμεταλεύτηκα μόνο τις ηρεμιστικές επιδράσεις του ατμού!)
Όσο για τα υπόλοιπα, το "γκτουπατης" φοβήθηκα και εγώ .. είπα να μην κατεβάσω το επίπεδο περισσότερο ... για να δούμε όμως γιατί δεν μου πάνε τα κορδελλάκια!!!
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Τα ειλικρινά μου συγχαρητήρια!
Ήλιο διαβάζω, ήλιο δεν βλέπω, στείλτε, στείλτε!!