Λοιπόν, ΠΟΛΥ συμπαθητικό το νησί. Αλήθεια :))) Καταρχήν φυσικά είδα το Ίδρυμα που είναι μέχρι παρεξήγησης συμπαθέστατο ... Σημαντική διαφορά με τα Ιδρύματα στην ήπειρο-πέρα-από-το-κανάλι, τα ωράρια! These are ωράρια, πολύ μου άρεσε που με άφησαν να πιω απίστευτα πολλούς καφέδες και να είμαι ξύπνια και ξεκούραστη και (το βασικότερο) έτοιμη, ΠΡΙΝ από την ομιλία. Το Ίδρυμα itself αν και εγώ θα το έχτιζα όλο παράθυρα (πάνω, κάτω και πλαγίως για να εκμεταλευτώ τον νησιοήλιο) δεν είναι καθόλου, μα καθόλου άσχημο. Όταν το συγκεκριμένο Ίδρυμα μεγαλώσει, θα γίνει ένα υπέροχο campus -βάζω στοίχημα! Μετά είναι το τοπίο. Μεσογειακό, αγαπημένα τραχύ και φαγωμένο από ήλιο και αέρηδες, απίστευτα οικείο. Εκτός από τους φοίνικες ! Αυτοί σου δίνουν άλλες εικόνες, σε παίρνουν σε καινούρια μέρη. Μετά βέβαια είναι οι κακές σκέψεις όσων αντιμετωπίζουν εικόνες ζωντανά για πρώτη φορά. Η έκφραση ενός λανθάνοντος, άστοχου εθνικισμού σε όλο του το μεγαλείο, αυτού που μας πιάνει όταν δεν θα έπρεπε. Πρέπει να πω ότι είχα δει την εικόνα πολλές φορές, με σόκαρε όμως το αστέρι στον Πενταδάκτυλο. ... anyways, το προσπερνώ ... Μετά είναι το φαγητό ... ένα έχω να πω: μμμμμ :) Και ο καιρός ! μμμμμμμμμ :) (χι χι χι τα ταξίδια μου αυτό τον καιρο έχουν τελικά θέμα back to summer :))) ) Και ΦΥΣΙΚΑ η γλώσσα. Πολύ την συμπάθησα την γλώσσα. Έμαθα σε 24 ώρες ένα σωρό λέξεις και εκφράσεις. [Κουτσακοτήρια :)))) ] Θα τις ξεχάσω (τις ξέχασα ήδη;;;) αλλά θα μείνει η αίσθηση: whow, μια καθόλου pretend γλώσσα που έχει τόσο πολλά και ταυτόχρονα τόσο λίγα να κάνει με την δική μας! Σήμερα τουρισμός, φωτεινότατος ήλιος, καφές νούμερο 3 και .. έτοιμη! Καλημέρες [γυαλιά ηλίου ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ] |
wow, ζήλεψα!
σμουτς