Ούτε μία εβδομάδα στα πάτρια και ...αν(λέω απλά ΑΝ, μια υπόθεση κάνουμε ...) πω ότι μου λείπει το Feng Shui, η pretend θάλασσα και τα χιονισμένα βουνά, ότι βλέπω στο $@#%-θερμόμετρο τους -6οC και σχεδόν ζηλεύω ... θα με πείτε παράξενη, έτσι ;;;;;;
εγώ όπου κι αν έχω πάει, όσο ωραία και αν έχω περάσει, πάντα σκέφτομαι το σπίτι μου με νοσταλγία και τη στιγμή που θα μπω μέσα, πάντα λέω "επιτέλους σπίτι"....
Δικιο έχετε, σχεδόν όλοι [Καμηλιέρη μου : ... τσ τσ]! Μου λείπει το "σπίτι μου" και ας είμαι στο άλλο "σπίτι μου", μου λείπει η "πραγματικότητά" μου, η αυτονομία μου, το ότι δεν έχω -εκεί- την υποχρεώση να προσποιούμαι, μου λείπει ακόμα και η "μοναξιά" του Feng Shui καμμιά φορά ... και ΔΕΝ θα'πρεπε ! Όντως τα θέλω όλα και μάλλον έχω ξεσυνηθίσει: ακόμα και η ζεστασιά και τα χαμόγελα, είναι μερικές στιγμές υπερβολικά ...
Μα τι λέω ;;; Μην με ακούτε! Είμαι όντως ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ γκρινιάρα (άκου υπερβολική ζεστασιά ...)
Και -Μαίρη- λείπει και κάποιος -όχι υποκατάστατος- να σεργιανίσουμε δίπλα στην όχι-pretend! ;-) [θα απαιτήσω από τον Άγιο Βασίλη να επανορθώσει!]
Σε καταλαβαινω απολυτα, αλλα αυτο δεν αποδεικνυει τιποτε, γιατι εγω και αν ειμαι γκρινιαρα, ναζαρια και δεν ξερω τι αλλο καταληγει σε ...άρα, εκτως απο το σφαλιαρα ;-)
"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα ... ."
Όχι.
Γρινιάρα θα σε πούμε.
Γιατί ν' αλλάξουμε χαρακτηρισμό;